Από αυτήν την άποψη βρισκόμαστε πλέον κοντά σε μία ποιοτική τομή στην όλη πορεία διαχείρισης της κρίσης ειδικά στο κομμάτι των εργασιακών σχέσεων αλλά και του ασφαλιστικού, η οποία χαρακτηρίζεται από την αποτυχία των έως τώρα μέτρων που εφάρμοσε η κυβέρνηση.
Ένα ακόμα βήμα, αν και αδιέξοδο, στην “κρατικοποίηση” των καπιταλιστικών ζημιών λόγω της κορωνοκρίσης έκανε η κατά τα άλλα “νεοφιλελεύθερη” κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ο λόγος για την τροπολογία την οποία πέρασε ο Υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, σύμφωνα με την οποία το κράτος θα αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τις ασφαλιστικές εισφορές (εργοδοτικές και εργατικές) που αντιστοιχούν στον προσωρινά κομμένο μισθό όποιου εργαζομένου ενταχθεί στο πρόγραμμα “Συνεργασία”.
Έτσι οι “συνεργαζόμενες” επιχειρήσεις θα πληρώνουν μόνο τις εισφορές που αντιστοιχούν στον μετά την περικοπή μισθό.
Υπενθυμίζεται πως ο μηχανισμός “Συνεργασία” αρχικά προέβλεπε μόνο την επιδότηση κατά 60% του μισθού που χάνει (σε ποσοστό έως 50%) ένας εργαζόμενος, εντασσόμενος σ’ αυτό. Ωστόσο, οι επιχειρήσεις έπρεπε να πληρώσουν όχι μόνο τις εισφορές που αντιστοιχούν στον μετά τη μείωση μισθό, αλλά και επί του κομμένου μισθού.
Μετά από αντιδράσεις των εργοδοτικών κύκλων, η κυβέρνηση αποφάσισε την επιδότηση του 60% μόνο των εργοδοτικών εισφορών επί του μισθού που μειώθηκε, ενώ οι εργατικές εισφορές που αφορούσαν το ίδιο κομμάτι έπρεπε να καταβληθούν κανονικά.
Ούτε, όμως, αυτή η παραχώρηση ικανοποίησε τους καπιταλιστές. Έτσι η κυβέρνηση αποφάσισε να επιδοτήσει όλες -μα όλες- τις ασφαλιστικές εισφορές για το κομμάτι του μισθού που κόβεται.
Παράλληλα, παραμένει η επιδότηση 60% επί του κομμένου μισθού.
Έτσι το κράτος αναλαμβάνει σχεδόν το ⅓ της μισθοδοσίας και το ½ των εισφορών. Σε περίπτωση που οι επιχειρήσεις επιλέξουν (πράγμα και πάλι αμφίβολο) να μπουν μαζικά στην νέα “Συνεργασία”, τότε το δημοσιονομικό κόστος του θα εκτοξευθεί δραματικά.
Η καινούρια αυτή κίνηση από πλευράς κυβέρνησης έγινε προκειμένου να συμμετάσχουν περισσότερες επιχειρήσεις στην “Συνεργασία” και δήθεν να αποφευχθούν, προς το παρόν, οι μεγάλες μειώσεις μισθών αλλά και οι απολύσεις.
Για τον ίδιο λόγο, και καθώς, λόγω της συντελούμενης αναζωπύρωσης της πανδημίας, φαίνεται πως ναυαγούν οι κυβερνητικές ελπίδες για την αποφυγή ενός πλήρους… ναυαγίου του τουρισμού, η κυβέρνηση αποφάσισε την επαναφορά του μέτρου της αναστολής των συμβάσεων εργασίας σε όλες τις πληττόμενες επιχειρήσεις για τον Αύγουστο Σεπτέμβριο (και όχι μόνο στον τουρισμό, την εστίαση κλπ, όπως είχε αποφασισθεί στα τέλη Ιουλίου) και έτσι των μαζικών αποζημιώσεων σε υπό αναστολή εργαζομένους.
Αυτό σημαίνει πως κατάρρευσε το αρχικό σχέδιο της κυβέρνησης σύμφωνα με το οποίο από τον Ιούνιο θα συντελούταν μία μετάβαση από το “καθεστώς” των αναστολών συμβάσεων εργασίας και των αποζημιώσεων οι οποίες κυριάρχησαν στο διάστημα Μαρτίου-Μαΐου στο “καθεστώς” της “Συνεργασίας” δηλαδή της επιδότησης μέρους των απωλειών μισθών και των εισφορών.
Με άλλα λόγια, όσα έλεγε ο Μητσοτάκης, παρουσιάζοντας τη “Συνεργασία” πριν δύο (2) μήνες, περί “επιδότησης της εργασίας” αντί για την επιδότηση της μη -εργασίας (μέσω της καταβολής αποζημιώσεων σε υπό αναστολή εργαζομένους) πάνε… περίπατο!
Αντ’ αυτού, ενισχύεται και πάλι το “καθεστώς” των αναστολών-αποζημιώσεων (όπως φαίνεται από την επαναφορά του μέτρου στην εστίαση, που είχε σταματήσει τον Μάιο), ενώ αυξήθηκε κατακόρυφα η επιδότηση των εισφορών στην “Συνεργασία”. Δηλαδή, κατά τον τρέχοντα μήνα θα “παίζουν” δυνατά και τα δύο βασικά “όπλα” δήθεν κατά της ανάσχεσης, ιδίως, της αύξησης της ανεργίας. Και αυτό ενώ είναι ήδη σαφή τα όριά τους. Οι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ έχουν αυξηθεί κατά 200.000 ή 20% σε σχέση με πέρσι, χωρίς ακόμα να έχουν καταγραφεί οι συνέπειες του 2ου σοκ στον ελληνικό καπιταλισμό -μετά το ξέσπασμα της κορωνοκρίσης- δηλαδή εκείνου που προέρχεται από την κατάρρευση του τουρισμού. Το 1ο σοκ ήλθε την περασμένη Άνοιξη από το lockdown. H βασική διαφορά με το 1ο είναι ότι στο 2ο η κυβέρνηση δεν έχει τις δημοσιονομικές αντοχές που είχε στο 1ο, ενώ τα ευρωπαϊκά πακέτα τα οποία συμφώνησαν στις Βρυξέλλες αναμένονται να εκταμιευθούν, ανεξάρτητα από τους περισσότερο ή λιγότερο αυστηρούς όρους που θα τα συνοδεύουν, από το 2021.
Στο μεταξύ, η “Συνεργασία” ως το ανώτερο στάδιο του “κορωνο-κρατισμού” (δηλαδή της πολιτικής κρατικής διάσωσης των επιχειρήσεων λόγω της κορωνοκρίσης) που εφάρμοσε η κυβέρνηση δεν μπορεί να προχωρήσει, ενώ το κράτος δεν μπορεί άλλο να καταβάλλει μαζικά αποζημιώσεις σε υπό αναστολή εργαζομένους, όπως έκανε στο προγενέστερο στάδιο του “κορωνο-κρατισμού”. Την ίδια ώρα η αναστολή των ασφαλιστικών υποχρεώσεων των πληττόμενων επιχειρήσεων έχει βυθίσει τα έσοδα των ταμείων από εισφορές. Ο ερχόμενος Σεπτέμβριος θα είναι αποκαλυπτικός σε σχέση με αυτή την κατάσταση, καθώς λήγει η 1η παράταση καταβολής των τρεχουσών εισφορών του περασμένου Φεβρουαρίου…
Από αυτήν την άποψη βρισκόμαστε πλέον κοντά σε μία ποιοτική τομή στην όλη πορεία διαχείρισης της κρίσης ειδικά στο κομμάτι των εργασιακών σχέσεων αλλά και του ασφαλιστικού, η οποία χαρακτηρίζεται από την αποτυχία των έως τώρα μέτρων που εφάρμοσε η κυβέρνηση.
Δ.Κ.
03/08/2020
