Σαρακοστιανό πεσκέσι απολύσεων από την εργοδοσία
Σαρακοστιανό «πεσκέσι» ετοίμασε ο Μάνεσης για τους εργάτες της Χαλυβουργίας. Tρεις μόλις μέρες πριν οι Χαλυβουργοί γιορτάσουν την Καθαρά Δευτέρα και τις 120 ημέρες απεργίας με λαγάνες και κρασί στις πύλες της Χαλυβουργίας, ο βιομήχανος ανακοίνωσε νέες απολύσεις, ανεβάζοντας τον αριθμό στις 74. Είναι η πρώτη «επιθετική» ενέργεια του Μάνεση μετά από μήνες, κι ενώ έχουν μεσολαβήσει και η τριμερής του Δεκεμβρίου κατά την οποία υποτίθεται πως υποσχόταν την επαναπρόσληψη μέρους των απολυμένων. Γιατί επιλέγει τώρα να κάνει την κίνησή του ο Μάνεσης απολύοντας ακόμα περισσότερους εργάτες;
Η επίθεση προφανώς είναι ένας τρόπος να αμυνθεί, βρισκόμενος σε πολύ δύσκολη θέση, με το εργοστάσιο κλειστό επί 4 μήνες και τους απεργούς ανυποχώρητους. Προσπαθεί να ποντάρει στην πιθανή κούραση από την απεργία και να ασκήσει πιέσεις στο εσωτερικό των εργατών. Οι Χαλυβουργοί όμως του είχαν διαμηνύσει εξ αρχής πως «είμαστε όλοι απολυμένοι»… Άρα τέτοια περιθώρια «υπαναχώρησης», ιδιαίτερα με την έκταση που πήρε αυτός ο αγώνας-ορόσημο με τους χιλιάδες αλληλέγγυους, δεν θα πρέπει να κάνουν το Μάνεση πολύ αισιόδοξο…
Το νέο των απολύσεων, άλλωστε, βρήκε τους Χαλυβουργούς στο δρόμο, διαδηλώνοντας για τον αγώνα και το δίκιο τους. Πορεύτηκαν μέχρι το υπουργείο Εργασίας ξεκινώντας από την Ομόνοια. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης έξω από το υπουργείο απέσπασαν δέσμευση του υπουργού για συνάντηση την Τρίτη το πρωί, και υποδέχτηκαν και τους εργαζόμενους των ΟΕΚ και ΟΕΕ που κατέφθασαν για να διαμαρτυρηθούν για το κλείσιμο των δυο οργανισμών, που ισοδυναμεί με καταδίκη για χιλιάδες οικογένειες. «Κλείνουν την Εστία και την Κατοικία των εργαζομένων την περιουσία», ήταν το σύνθημα το οποίο φώναζαν όσο οι Χαλυβουργοί χειροκροτούσαν την άφιξη τους. Κι ενώ η αλληλεγγύη εκφράζεται σε πολλές περιπτώσεις ακόμα κι από φορείς εκτός συνόρων, οι ίδιοι οι απεργοί συνεχίζουν τις εξορμήσεις τους σε εργοστάσια και μεγάλους εργασιακούς χώρους. Αντιπροσωπεία πολλών Χαλυβουργών επισκέφτηκε μια ημέρα πριν την διαδήλωση δυο μεγάλα εργοστάσια μετάλλου στη Βοιωτία, τις ΕΛΒΑΛ και ΧΑΛΚΟΡ του ομίλου Στασινόπουλου.
Σε αυτό το σημείο της απεργίας που ξεπερνά ήδη τους 4 μήνες, που ο Μάνεσης παίζει το τελευταίο του χαρτί της τρομοκράτησης των απεργών, είναι που πρέπει να πλατύνει ακόμα περισσότερο η αλληλεγγύη, ο αγώνας να απλωθεί σε όλα τα εργοστάσια, οι Χαλυβουργοί να μπουν μπροστάρηδες και με το παράδειγμα τους να ανοίξουν το δρόμο για την οργάνωση της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας. Για την ανατροπή των μνημονίων, της κυβέρνησης, και κάθε αστικής κυβέρνησης. Για να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργάτες.
Κώστας Απ.
