Tο έργο του κορυφαίου Ανατολικογερμανού συγγραφέα Χάινερ Μύλλερ «Η Αποστολή: Ανάμνηση από μιαν Επανάσταση», παρουσιάζει η Ομάδα Σημείο Μηδέν στο Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος, από τις 20 Μαΐου 2016 και για 11 παραστάσεις. H σκηνοθεσία είναι του Σάββα Στρούμπου και παίζουν οι ηθοποιοί: Ελεάνα Γεωργούλη, Δαυίδ Μαλτέζε, Έλλη Ιγγλίζ, Δημήτρης Παπαβασιλείου, Έβελυν Ασουάντ.
Η «Αποστολή…» του Χάινερ Μύλλερ, δημοσιεύτηκε το 1979 στην επιθεώρηση Sinn und Form. Το έργο καταπιάνεται με τη Γαλλική Επανάσταση. Εξιστορεί την απόπειρα τριών απεσταλμένων της επαναστατικής κυβέρνησης στην αγγλική αποικία της Τζαμάικα να πυροδοτήσουν εξέγερση των σκλάβων. Ο μαύρος σκλάβος Σασπόρτας και ο αγρότης Γκαλουντέκ, που έχουν υποστεί την καταπίεση στο πετσί τους, αψηφώντας όλες τις δυσκολίες, ρίχνονται ολόψυχα στον αγώνα μέχρι θανάτου. Ο λευκός διανοούμενος Ντεμπυσόν, γιός δουλοκτήτη κι επικεφαλής της τριάδας, συγκρούεται με τον εαυτό του: να θυσιαστεί στη φωτιά της μάχης για το ιδανικό της Επανάστασης ή να απολαύσει τις ανέσεις και την ασφάλεια της οικογενειακής εστίας των δουλεμπόρων; Με αφορμή τη σύγκρουση και τον εσωτερικό διχασμό των τριών επαναστατών, ο Χάινερ Μύλλερ υφαίνει ένα βαθιά ποιητικό σύμπαν για την πίστη, την προδοσία και τη διαρκή αναγκαιότητα της επανάστασης.
ΣΑΣΠΟΡΤΑΣ: Όταν οι ζωντανοί δεν θα μπορούν άλλο ν’ αγωνίζονται, θ’ αγωνιστούν οι νεκροί. Με κάθε χτύπο στην καρδιά της Επανάστασης, φυτρώνει ξανά κρέας γύρω απ’ τα κόκαλά τους, έρχεται αίμα στις φλέβες τους, ζωή στο θάνατό τους. Η εξέγερση των νεκρών θα είναι ο πόλεμος των τοπίων, όπλα μας τα δάση, τα βουνά, οι θάλασσες, οι έρημοι του κόσμου. Εγώ θα γίνω δάσος, βουνό, θάλασσα, έρημος. Εγώ, αυτό είναι η Αφρική. Εγώ, αυτό είναι η Ασία. Οι δυο Αμερικές, είναι εγώ.
Εμβόλιμο στο έργο της Αποστολής, σύμφωνα με την προσφιλή συνήθεια του Χάινερ Μύλλερ, βρίσκεται ένα κείμενο πρόζας, που παραπέμπει στον κόσμο του Φραντς Κάφκα. Το κείμενο είναι γνωστό με τον τίτλο Ο Άντρας στον ανελκυστήρα και καταδεικνύει την αγωνία και τον φόβο ενός υπαλλήλου, στελέχους γραφειοκρατικού κολοσσού, ο οποίος δεν είναι σε θέση να φέρει σε πέρας την αποστολή που του έχει ανατεθεί. Ο υπάλληλος αδυνατεί να φτάσει στο γραφείο του προϊσταμένου του, καθώς ο χώρος και ο χρόνος «εκτροχιάζονται».
Ο αιρετικός μαρξιστής συγγραφέας Χάινερ Μύλλερ (1929-1995), θεωρείται ο σημαντικότερος, μετά τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, θεατράνθρωπος της μεταπολεμικής Γερμανίας. Θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, δραματουργός, ποιητής, θεωρητικός του θεάτρου. Γεννήθηκε στο Έπενντορφ της Σαξονίας στις 9 Γενάρη του 1929. Σε ηλικία μόλις 16 ετών, λίγο πριν την οριστική ήττα των ναζί, στρατολογήθηκε υποχρεωτικά στον γερμανικό στρατό. Έμεινε για λίγο καιρό αιχμάλωτος του Κόκκινου Στρατού. Μόλις απελευθερώθηκε τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές και εργάστηκε αρχικά ως βιβλιοϋπάλληλος και στη συνέχεια ως δημοσιογράφος. Το 1947 έγινε μέλος του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας (Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας). Δημοσίευσε τα πρώτα έργα του (ποιήματα και πεζά) το 1951 και το 1954 έγινε μέλος της «Ένωσης Ανατολικογερμανών Συγγραφέων» και συντάκτης του περιοδικού «Νέα Τέχνη». Τη δεκαετία του ’50 συνεργάστηκε με το θέατρο Μαξίμ Γκόρκι του Ανατολικού Βερολίνου και το 1959 βραβεύτηκε, μαζί με τη σύζυγό του Ινγκε Μίλερ, με το Βραβείο Τόμας Μαν. Το 1990 βραβεύτηκε με το Βραβείο Κλάιστ. Οι σχέσεις του με το ανατολικογερμανικό καθεστώς διαταράχτηκαν το 1961, λόγω της κριτικής του στάσης. Κατηγορήθηκε για «ιστορικό πεσιμισμό» και διαγράφηκε από την «Ένωση Ανατολικογερμανών Συγγραφέων». Ο ίδιος εξακολουθούσε να δηλώνει μαρξιστής και ουδέποτε αυτομόλησε στη Δύση, παρά τη μεγάλη διάδοση των έργων του και τα συνεχή ανεβάσματα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Το 1984 έγινε μέλος της ανατολικογερμανικής Ακαδημίας Τεχνών. Μετά την επανένωση, ο Μύλλερ εξακολούθησε να ζει στο ανατολικό τμήμα του Βερολίνου, ενώ το 1992 κλήθηκε να συμμετάσχει στην πενταμελή καλλιτεχνική διεύθυνση του ιστορικού θεάτρου του Μπρεχτ, Berliner Ensemble. Το 1995, λίγο πριν το θάνατό του, αναγορεύτηκε στον μόνο καλλιτεχνικό διευθυντή του θεάτρου. Πέθανε από καρκίνο του λάρυγγα στις 30 Δεκέμβρη του 1995, σε ηλικία 67 ετών, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει το μεγάλο σχέδιο πάνω στο οποίο εργαζόταν: ένα διεθνές φεστιβάλ για την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του Μπρεχτ. Η ταφή του έγινε στο νεκροταφείο Ντοροτέεν του Βερολίνου, εκεί που έχουν ταφεί μεγάλες μορφές των γερμανικών γραμμάτων όπως ο Χέγκελ, ο Μπρεχτ, ο Χάινριχ Μαν.
Περισσότερες πληροφορίες στο www.simeiomiden.gr
