Μεγάλες συγκρούσεις αντικυβερνητικών διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων στο Κίεβο συγκλονίζουν την Ουκρανία, δύο μήνες μετά την απόρριψη από την Κυβέρνηση Αζάροφ- Γιανουκόβιτς της συμφωνίας σύνδεσης με την Ε.Ε και την έναρξη των μαζικών κινητοποιήσεων (βλ. Νέα Προοπτική, φ. 562, Πολιτική Κρίση στην Ουκρανία).
Αυτή τη φορά το επίκεντρό τους δεν είναι η πλατεία Μαϊντάν αλλά η κεντρική λεωφόρος Χρούτσεβσκοχο που οδηγεί στα Κυβερνητικά Κτήρια και το Κοινοβούλιο. Εκατοντάδες είναι οι τραυματίες και 5 οι νεκροί.
Η κρίση που έχει εκδηλωθεί στην χώρα είναι τόσο βαθειά που δε θα μπορούσε να εκτονωθεί με τις διαπραγματεύσεις του Γιανουκόβιτς με τους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης την Πέμπτη 23 Γενάρη, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο πυγμάχος Κλίτσκο του ακροδεξιού κόμματος Ουντάρ («Χτύπημα»).
Η ανάγκη της ουκρανικής Κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τις διαδηλώσεις ψηφίζοντας άγρια κατασταλτικά μέτρα, πυροδότησε μια επανασυσπείρωση των αντικυβερνητικών διαδηλωτών και οι διαδηλώσεις της 19 Γενάρη κατάληξαν σε πολύωρες συγκρούσεις. Ταυτόχρονα, το πακέτο σωτηρίας του ουκρανικού κράτους από την Ρωσία στις 16 Δεκέμβρη του 2013, ενώ δεν έχει ανακουφίσει παρά προσωρινά το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα της Ουκρανίας, έχει παροξύνει τα άλυτα εθνοτικά ζητήματα. Oυσιαστικά η Oυκρανία είναι μπροστά στη διάσπαση. Η ανολοκλήρωτη διαδικασία παλινόρθωσης του καπιταλισμού έχει αποτύχει να τα λύσει, γεννώντας μεγάλα κοινωνικά δεινά. Η λαϊκή απογοήτευση και οργή στρέφεται ενάντια στην κυβερνώσα φιλο-ρωσική μερίδα της καπιταλιστικής γραφειοκρατικής ελίτ.
Η κρίση στην Ουκρανία έχει διεθνή πηγή και διαστάσεις. Προκαλεί την ανησυχία και την ωμή επέμβαση του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Η χώρα που υπολογίζονταν ως κλειδί στην όλη διαδικασία επαναπορρόφησης του πρώην σοβιετικού χώρου στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά γίνεται εστία αποσταθεροποίησης για όλη την περιοχή που συνδέει τη Ρωσία με την Ευρώπη.
Βασικός παράγοντας στην εξέλιξη των γεγονότων είναι η ανοικτή υποκίνηση και υποστήριξη των αντιδραστικών, φιλο-ιμπεριαλιστικών και ναζιστικών δυνάμεων από την ίδια την «δημοκρατική» Ε.Ε και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Είναι αυτή η υποστήριξη που έχει στρώσει το έδαφος για την κυριαρχία των πιο ακραιφνών ναζιστών στους δρόμους, όπως συμβαίνει με την οργάνωση «δεξιός τομέας», τη δεξιά διάσπαση της ναζιστικής Σβαμπόντα. Κάτι τέτοιο ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της ίδιας της ιμπεριαλιστικής αντεπανάστασης όπως αυτά διαμορφώνονται υπό την επίδραση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και τις καταστροφικές της συνέπειες στις διεθνείς σχέσεις στην περιοχή.
Όπως έχει αποδείξει ο Τρότσκι, για τις καθυστερημένες καπιταλιστικά χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Ρωσίας δύο ενδεχόμενα υπάρχουν: ή η μετατροπή τους σε καθεστώτα φασιστικού τύπου κυριαρχούμενα αποικιοκρατικά από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης ή διαρκής σοσιαλιστική επανάσταση. Τα γεγονότα στην Ουκρανία κρούουν το καμπανάκι του κινδύνου. Κάνουν επιτακτική την ανάγκη της οργάνωσης της μικρής αλλά μαχητικής εργατικής πρωτοπορίας στην Ουκρανία σε κοινή δράση με τους υπόλοιπους ευρωπαίους εργάτες, κάτω από τη σημαία των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης και του ελευθεριακού κομμουνισμού.
Ε.Α
25/01/2014
