Οι μαζικές μαχητικές διαδηλώσεις τη Δευτέρα 6 Δεκέμβρη, στην επέτειο της δολοφονίας του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό, 13 χρόνια από το μοιραίο συμβάν, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε πάμπολλες πόλεις της χώρας, δείχνουν ότι η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που πυροδοτήθηκε τότε, έχει χαραχθεί βαθιά στην ιστορική μνήμη του λαού και της νεολαίας.
Η αστυνομική – κρατική βία σε πολλές επετείους και στην περσινή, μαζί με τις άπειρες επαναλαμβανόμενες δια του τύπου συκοφαντίες, δεν κατόρθωσαν να σβήσουν τη λάμψη εκείνου του αξέχαστου Δεκέμβρη.
Και φέτος χιλιάδες κόσμος κατέβηκε στις διαδηλώσεις. Στην Αθήνα, στην απογευματινή διαδήλωση πάνω από 10.000 διαδήλωσαν ειρηνικά, αλλά δυναμικά. «Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη – ακόμη δεν έχουμε πει την τελευταία λέξη». «Κουμής – Κανελλοπούλου – Σαμπάνης – Καλτεζάς, Αλέξης Γρηγορόπουλος – αυτή είναι η ΕΛ.ΑΣ», τα ονόματα μερικών από τους δολοφονημένους από τη βαρβαρότητα της αστυνομίας.
Συμμετείχαν αντιεξουσιαστικές, αναρχικές και αριστερές οργανώσεις (μεταξύ των οποίων το ΕΕΚ) και διάφορες συλλογικότητες εργατικού-λαϊκού κινήματος, καλλιτέχνες, στέκια. Δεν συμμετείχε το ΚΚΕ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Φέτος, αντίθετα με την περσινή άμετρη βία του Χρυσοχουντίδη (που προφανώς δεν τους βγήκε σε καλό), η αστυνομία ακολούθησε την τακτική της 17ης Νοέμβρη. Δεν δοκίμασε να απαγορεύσει την πορεία που εξελίχθηκε ειρηνικά, ωστόσο είχε κινητοποιήσει πάνω από 4.000 αστυνομικούς. Από νωρίς το πρωί είχαν κλείσει το μετρό Πανεπιστημίου, είχαν καταλάβει σημεία της πόλης και έκαναν ελέγχους ιδίως σε νεαρούς που περπατούσαν είτε πήγαιναν προς τα Προπύλαια είτε όχι. Στη διάρκεια της πορείας τα ΜΑΤ βάδιζαν πάνοπλα στα πεζοδρόμια στο πλάι της πορείας. Κι αφού δεν μπόρεσαν να «ξεθυμάνουν» στη διάρκεια της πορείας, πήγαν στα Εξάρχεια να κάνουν επίδειξη της ισχύος τους ρίχνοντας στον κόσμο χημικά και κρότου-λάμψης στους διαδηλωτές που συνέρρεαν στην περιοχή όπου στις 9 το βράδυ είχε οργανωθεί εκδήλωση μπροστά στη λιτή μαρμάρινη πλάκα με το πρόσωπο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στη γωνία Τζαβέλα και Μεσσολογίου. Για τη σύλληψη μιας ομάδας νέων που είχαν κλειστεί σε είσοδο πολυκατοικίας για να αποφύγουν δακρυγόνα και συλλήψεις δεν δίστασαν να σπάσουν την πόρτα της εισόδου! Ομάδες διαδηλωτών αμύνθηκαν στήνοντας οδοφράγματα με φλεγόμενους κάδους…
Στιγμιότυπο μικρό αλλά σημαδιακό, στο Αιγάλεω, το πρωί της Δευτέρας πάνω από 100 μαθητές ΕΠΑΛ έκλεισαν την Οδό Θηβών και κατευθύνθηκαν στον κόμβο Θηβών και Ιεράς Οδού.
Οι μεγάλοι θυμούνται, οι μικροί οραματίζονται και μπαίνουν στον αγώνα!
Στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπου οι συγκρούσεις ήταν πιο εκτεταμένες, έγιναν αρκετές συλλήψεις και προσαγωγές.
Θόδωρος Κουτσουμπός
Με δυναμισμό η διαδήλωση της νεολαίας στην Αθήνα
Περίπου 1000 νεολαίοι διαδήλωσαν την Δευτέρα 6 Δεκέμβρη 2021 στο κέντρο της Αθήνας για τον δολοφονημένο το 2008 από την αστυνομία 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, την εξέγερση του Δεκέμβρη και τα σημερινά οξύτατα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν από την κυβέρνηση του κράτους των καπιταλιστών.
Η διαδήλωση είχε δυναμισμό, αρχίζοντας από τα Προπύλαια λίγο μετά τη μία το μεσημέρι και διασχίζοντας την Σταδίου, ανεβαίνοντας στο Σύνταγμα και καταλήγοντας στην Ομόνοια. Μπροστά ήταν το πανό των μαθητών με περίπου 70 νεαρές και νεαρούς από διάφορες περιοχές της Αθήνας. Στη συνέχεια ήταν ένα πολυπληθές μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων με πυκνότητα και πάθος σε όλη τη διάρκεια της πορείας. Πιο πίσω ήταν οργανωμένες συλλογικότητες της αριστεράς. Το αναρχικό μπλοκ είχε προηγηθεί αυτής της διαδήλωσης, με τον κόσμο του να πραγματοποιεί την πορεία προς το Σύνταγμα προηγουμένως.
Ένα από τα βασικά στοιχεία αυτής της διαδήλωσης ήταν η απουσία των δυνάμεων του ΜΑΣ και του Συντονιστικού Μαθητών (ΚΝΕ) από τους δρόμους. Παρά το γεγονός ότι το ΚΚΕ το 2008 είχε ανοιχτά αντιταχθεί στην εξέγερση του Δεκέμβρη, οι δυνάμεις του τα τελευταία χρόνια, κάτω από την πίεση της νεολαίας, συνήθιζαν να παίρνουν μέρος στην πρωινή διαδήλωση.
Το ακόμα όμως σημαντικότερο είναι ότι κατά τη διάρκεια της πορείας ο κόσμος στο κέντρο της Αθήνας εκδήλωνε την υποστήριξή του στη νεολαία που διαδήλωνε φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στην κυβέρνηση και το κράτος του κεφαλαίου, για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και τον Νίκο Σαμπάνη, την μικρή Όλγα και όλα τα θύματα της ταξικής βίας της καπιταλιστικής εξουσίας.
Η πορεία δίνει το έναυσμα για μια νέα φάση των αγώνων της νεολαίας απέναντι στο παρηκμασμένο καπιταλιστικό σύστημα και για την ανατροπή του.
Ερνέστο Αγγελής
Ο Δεκέμβρης δεν τέλειωσε
13 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την κρατική εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πολλά έγιναν εκείνο το βράδυ που μάθαμε ο ένας από τον άλλο με μηνύματα ότι έχουμε νεκρό. Ένα δολοφονημένο δεκαπεντάχρονο. Για έναν ολόκληρο μήνα η Ελλάδα από άκρη σε άκρη ζούσε, βίωνε, έπαιρνε μέρος στην ΕΞΕΓΕΡΣΗ. Μαθητές, φοιτητές, μετανάστες, άνεργοι, στον δρόμο, στα οδοφράγματα, σε περικυκλωμένα αστυνομικά τμήματα, στις τράπεζες, [καταλήψεις] στη Νομική, στην ΑΣΣΟΕ και στο Πολυτεχνείο.
Δεν θέλω να κάνω βαθυστόχαστες αναλύσεις για το τι σήμαινε ο Δεκέμβρης ούτε γιατί έσβησε. Θέλω όμως να υπενθυμίσω το τι νιώθαμε τότε. Δεν περιγράφεται με λόγια. Νιώθαμε ότι μπορούμε να νικήσουμε, ότι τώρα είναι η ώρα μας, ότι το σύνθημα “σε αυτούς τους δρόμους σε αυτή την κοινωνία η επανάσταση δεν είναι ουτοπία” γινότανε πράξη. Οι πιο μεγάλοι σαν και εμένα μοιράζαμε με τους φίλους μας καθήκοντα. Ποιος θα αναλάβει τα παιδιά μας, σε ποιο σπίτι θα μείνουνε, ποιος θα είναι πάντα πίσω να τα φροντίσει. Οι πιο νέοι χωρίς κανέναν από τους δικούς μας φόβους ολόκληρες μέρες είχαν κάνει σπίτι τους τον δρόμο και τα οδοφράγματα. Είχαμε καταφέρει να κάνουμε ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα να τρέμει να είναι έτοιμη η κυβέρνηση Καραμανλή να κηρύξει στρατιωτικό νόμο. Τα υπενθυμίζω όχι για να καθίσουμε αναπολώντας το παρελθόν να κλάψουμε για το παρόν μας αλλά για το ακριβώς αντίθετο. Την ζήσαμε την εξέγερση μη το ξεχνάμε ΠΟΤΕ. Είναι εφικτή. Το είδαμε. Να μην αφήσουμε αυτό τα αίσθημα ελευθερίας, τρέλας, ορμής, να μας διαφύγει. Να μην ξεχάσουμε. Μη μιζεριάζουμε με την αποδοχή απλά μιας ζοφερής πραγματικότητας που ζούμε. Ο Δεκέμβρης δεν τελείωσε είμαι απόλυτα βέβαιη για αυτό. Ας παλέψουμε λοιπόν την επόμενη φορά που θα ζήσουμε την εξέγερση να την πάμε μέχρι τέλους. Στην έφοδο στον ουρανό τσακίζοντας κάθε τι παλιακό, σάπιο, παρασιτικό, βάρβαρο και καταπιεστικό. Εμπρός λοιπόν για τους νέους ΔεκέμβρηδεςΙ
Μαρίζα Βαφειάδου
