Ά μέρος “150 χρόνια – Η Κομμούνα μέρα με τη μέρα” εδώ
Patrick Le Moal
Τιμώντας την 150ή επέτειο της Κομμούνας του Παρισιού, η ιστοσελίδα Contretemps, άρχισε να δημοσιεύει από τις 18 Μαρτίου και θα συνεχίσει έως τις 4 Ιουνίου μια καθημερινή επιστολή γραμμένη από τον Patrick Le Moal, που παρουσιάζει την πορεία της Κομμούνας μέρα με τη μέρα. Η Νέα Προοπτική θα δημοσιεύει σε τακτά χρονικά διαστήματα το ημερολόγιο συμβάντων της Κομμούνας
20 ΜΑΡΤΙΟΥ 1871
Η ουσία της ημέρας
Οι δρόμοι είναι ήσυχοι, οι άνθρωποι περπατούν στον ήλιο, τα καταστήματα είναι ανοιχτά, τα εργοστάσια λειτουργούν, παρά τα οδοφράγματα που έχουν στηθεί παντού. Η Κεντρική Επιτροπή της Εθνοφρουράς, αρκετά σίγουρη για την κατάσταση, δημοσίευσε το ακόλουθο κείμενο:
Κεντρική Επιτροπή Εθνοφρουράς
Οι κάτοικοι που συνορεύουν με τις κύριες οδούς επικοινωνίας που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά τροφίμων για το Παρίσι καλούνται να τοποθετήσουν τα οδοφράγματά τους κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέπεται η ελεύθερη κυκλοφορία των κάρων.
Οι εκλογές για την Κομμούνα του Παρισιού θα διεξαχθούν την Τετάρτη 22 Μαρτίου!
Παντού αναρτάται και δημοσιεύεται η προκήρυξη των δημοτικών εκλογών που αποφασίστηκε την προηγούμενη ημέρα.
Η Κεντρική Επιτροπή της Εθνοφρουράς,
Λαμβάνοντας υπόψη ότι επείγει η άμεση συγκρότηση της δημοτικής διοίκησης της πόλης του Παρισιού,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ :
1° Οι εκλογές του δημοτικού συμβουλίου της πόλης του Παρισιού θα διεξαχθούν την επόμενη Τετάρτη 22 Μαρτίου.
2° Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί ανά κατάλογο και ανά διαμέρισμα.
Κάθε περιφέρεια θα διορίζει έναν σύμβουλο για κάθε είκοσι χιλιάδες κατοίκους ή τμήμα που θα υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες.
3° Η ψηφοφορία θα αρχίσει από τις 8 το πρωί έως τις 6 το βράδυ. Η καταμέτρηση των ψήφων θα πραγματοποιηθεί αμέσως.
4° Οι δήμοι των είκοσι διαμερισμάτων είναι επιφορτισμένοι, ο καθένας σε ό,τι τον αφορά, με την εκτέλεση του παρόντος διατάγματος.
Σε μεταγενέστερη ανακοίνωση θα αναφέρεται ο αριθμός των συμβούλων που θα εκλέγονται ανά περιφέρεια.
Δημαρχείο, 19 Μαρτίου 1871.
Ενημερωμένη για τις χρονοβόρες ανταλλαγές απόψεων μεταξύ της Κεντρικής Επιτροπής και των δημάρχων και των βουλευτών, η Επιτροπή των Είκοσι Περιφερειών και η Διεθνής, που συνέρχονταν σχεδόν μόνιμα, προέτρεψαν την Κεντρική Επιτροπή να παραμείνει στη θέση της μέχρι τις εκλογές. Επιπλέον, στις συζητήσεις, ήθελαν η Κεντρική Επιτροπή να λάβει πιο τολμηρά μέτρα και όχι μόνο να οργανώσει τις εκλογές˙ φοβούνταν ότι αυτοί οι πολιτικοί μαθητευόμενοι θα εξαπατούνταν από τις γριές αλεπούδες των Βερσαλλιών.
Μαρτυρία
Gustave Lefrançais, 45 ετών, δάσκαλος, λογιστής
Αναφέρει μια συζήτηση με ορισμένα μέλη της επιτροπής Κόρντερι:
«Σύντομα φτάνει ο Μαλόν, επιστρέφοντας από το Μπορντό, μας φέρνει τις εντυπώσεις του από το ταξίδι. Δεν είναι καλές.
Είναι πεπεισμένος ότι, παρά την περιφρόνηση που η συνέλευση των αγροτών έχει ήδη εκφράσει εναντίον της (Κεντρικής Επιτροπής), η επαρχία δεν θα υποστηρίξει το κίνημα. Η επαρχία φοβάται πάνω απ’ όλα την επανέναρξη του πολέμου, την οποία δεν επιθυμεί με κανένα τίμημα. Φοβόμαστε μεγάλες κακοτυχίες.
Όπως μας αφηγούνταν αυτά τα πράγματα, ήταν τόσο συγκινημένος που ένας λυγμός τον διέκοψε.
Παρά τις ζοφερές αυτές προβλέψεις, δεδομένου ότι η κατάσταση -ηθελημένη και προκαλούμενη από την κυβέρνηση του Θιέρσου και τους ομοίους της- δεν μπορεί πλέον να αποφευχθεί και η Δημοκρατία μπορεί να πεθάνει ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, το καλύτερο, κατά τη γνώμη μας, είναι να την αντιμετωπίσουμε.
Ως εκ τούτου, αποφασίζουμε να υποστηρίξουμε την Κεντρική Επιτροπή με όλη μας τη δύναμη.
Διορίζεται αντιπροσωπεία για τη μεταφορά του παρόντος ψηφίσματος στο Δημαρχείο».
***
Από την πλευρά των φοιτητών, ο χθεσινός ζήλος είχε υποχωρήσει. Οι νεαροί αστοί της Πολυτεχνικής Σχολής είχαν ταχθεί κατά της Κεντρικής Επιτροπής. Σήμερα μια πρόταση που συνιστούσε στα στρατεύματα των Βερσαλλιών να συγκεντρωθούν και να εγκαταλείψουν το Παρίσι «σε στρατιωτική τάξη» απορρίφθηκε με μία ψήφο, αλλά η άρνηση να ενεργήσουν ως μεσάζοντες απορρίφθηκε ακόμη σαφέστερα: οι του Πολυτεχνείου παρέμεναν σε αναμονή.
Οι δήμαρχοι συνεχίζουν να ασκούν πιέσεις για να διοικήσουν αυτοί την πόλη αντί της Κεντρικής Επιτροπής
Η πίεση από τους δημάρχους συνεχίζεται παρά την έλλειψη συμφωνίας κατά τη διάρκεια των πολύωρων διαπραγματεύσεων την προηγούμενη ημέρα. Σήμερα το πρωί, ο Δήμαρχος Μπόνβαλετ και δύο βουλευτές θέλησαν να καταλάβουν το Δημαρχείο. Επιβεβαίωσαν ότι οι βουλευτές επρόκειτο να ζητήσουν σήμερα τα δημοτικά προνόμιά τους και ότι οι διαπραγματεύσεις με τη Συνέλευση δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν εάν η διοίκηση του Παρισιού δεν παραδινόταν στους δημάρχους. Επιβεβαίωσαν με αφίσα αυτή τη δέσμευση να ζητήσουν από τη Συνέλευση την εκλογή των αρχηγών της Εθνοφρουράς και ενός δημοτικού συμβουλίου.
Καθώς η συζήτηση άρχισε με τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής παρόντα, ο Μπονβαλέ δήλωσε ότι δεν είχε έρθει για αυτού του είδους τις ανταλλαγές, αλλά για να καταλάβει το Δημαρχείο, και έφυγε. Αυτή η ακαμψία, η οποία έμοιαζε πολύ με απειλή, επιβεβαιώνει τη βούληση των δημάρχων να αρνηθούν την εξουσία που απέκτησε ο λαός χθες, και έτσι να τους παραδώσουν στην πλειοψηφική αντίδραση της Εθνοσυνέλευσης.
Οι Βερσαλλίες οργανώνονται κατά του Παρισιού
Στις Βερσαλλίες επικρατούσε πανικός και οι αξιωματούχοι που είχαν φτάσει από το Παρίσι, τρομοκρατημένοι σκόρπιζαν το φόβο. Πολλοί ανησυχούσαν για το ενδεχόμενο εξεγέρσεων στις επαρχίες. Κάποιοι μίλησαν για απομάκρυνση από το Παρίσι, αναζητώντας καταφύγιο στη Μπουρζ, επειδή ο στρατός δεν φάνταζε αξιόπιστος απέναντι στις εξεγερμένες εθνοφρουρές.
Μαρτυρία
Martial Senisse, 20 ετών, οικοδόμος από το Limousin
“Σήμερα το πρωί πήρα το τρένο στις οκτώ για τις Βερσαλλίες. Στο τρένο υπήρχαν πολλοί στρατιώτες που θα ήθελαν να βρουν τους αξιωματικούς τους εκεί. Στο σταθμό Batignolles, το τρένο ερευνήθηκε από ένα τάγμα ομοσπονδιακών και δύο ιερείς απομακρύνθηκαν με τη βία από το βαγόνι. Στις Βερσαλλίες, στο σταθμό Chantiers, μας έψαξε η αστυνομία. Όσοι δεν μπορούσαν να πουν τι είχαν έρθει να κάνουν, μεταφέρθηκαν πίσω στο Παρίσι. Έδειξα το διαβατήριό μου και ένας αστυνομικός είπε: “Service du Château (υπηρεσία Κάστρου)”. Όλοι απομακρύνθηκαν.
Με δυσκολία αναγνώρισα τις Βερσαλλίες. Υπάρχουν πλήθη στους δρόμους, σκηνές στις λεωφόρους, σκοποί παντού…
Ένα τυπογραφείο έχει εγκατασταθεί στο Château, στην rue des Réservoirs, ακριβώς απέναντι από το διαμέρισμα… και κάθε βράδυ, από το παράθυρό της, η Ελίζ βλέπει την αστυνομία να ακολουθεί τους τυπογράφους καθώς φεύγουν από τη δουλειά τους.
Φαίνεται ότι στις Βερσαλλίες όλοι φοβούνται. Λένε ότι οι Ομοσπονδιακοί θα επιτεθούν στην πόλη».
***
Στην αίθουσα του θεάτρου ο πρόεδρος Grévy άνοιξε τη συνεδρίαση της Εθνοσυνέλευσης με ένα μακροσκελές κατηγορητήριο κατά αυτής της «εγκληματικής εξέγερσης», καταγγέλλοντας την «πραγματική κυβέρνηση που στέκεται εμπόδιο στην εθνική κυριαρχία».
Τα μέλη από το Παρίσι είναι εδώ. Δεν προέβησαν σε συλλογική δήλωση, αλλά κατέθεσαν αρκετά νομοσχέδια μεμονωμένα. Ένα κείμενο που παρουσίασε ο Κλεμανσώ είχε ως στόχο να συγκαλέσει τους ψηφοφόρους του Παρισιού σε σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ ένα άλλο προέβλεπε να παραχωρήσει στην Εθνική Φρουρά την εκλογή των ηγετών της. Από την πλευρά του, ο Μιλιέρ πρότεινε να μετατεθούν οι εμπορικές προθεσμίες για έξι μήνες. Όλοι τους ζήτησαν να εξεταστούν επειγόντως οι νόμοι αυτοί.
Απόσπασμα από τα πρακτικά της συνεδρίασης της 20ής Μαρτίου
Ερνστ Πικάρντ, υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Θιέρσου:
“Αν επρόκειτο μόνο για το αν το Παρίσι θα έπρεπε να έχει εκλεγμένο δημοτικό συμβούλιο, δεν θα ερχόμουν να αντικρούσω την πρόταση του αξιότιμου κ. Κλεμανσώ. Αλλά υπάρχει μια πολύ σοβαρή εξέγερση στο Παρίσι…
Είναι δυνατόν, σε μια τέτοια κατάσταση, να διεξαχθούν εκλογές υπό την προεδρία ξένων που απαιτούν για το Παρίσι μια εξουσία που προέρχεται από την καθολική ψηφοφορία;
…Αυτή τη στιγμή έχουμε μόνο ένα πράγμα να κάνουμε: να κλείσουμε την ανοιχτή πληγή, και αυτό δεν θα είναι δυνατό με την αποδοχή ενός επείγοντος αιτήματος που θα σήμαινε ότι μπορούμε, ως συναλλαγή, υπό τις παρούσες συνθήκες, να κάνουμε εκλογές στο Παρίσι (χειροκρότημα)».
Μετά από συζήτηση, ψηφίζεται η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά όχι οι νόμοι, η κυβέρνηση θέλει να κερδίσει χρόνο, γιατί έχει αποφασίσει από αυτή τη στιγμή να “κλείσει την ανοιχτή πληγή”, όπως λέει ο Πικάρντ.
Οι μοναρχικοί και όλοι οι συντηρητικοί που περιμένουν το χρόνο τους τώρα συνενώνονται με τον Θιέρσο ενάντια στην Επανάσταση, για να συγκροτήσουν έναν ισχυρό στρατό ενάντια στο λαό του Παρισιού.
Εάν καθυστερήσει η εκλογή νέου δημοτικού συμβουλίου που ζητήθηκε από τους αιρετούς αξιωματούχους του Παρισιού, θα ληφθούν αμέσως ορισμένες αποφάσεις:
– ο διορισμός μιας επιτροπής 15 μελών που εξουσιοδοτείται από τη συνέλευση, η οποία επιτρέπει στην κυβέρνηση να ενεργεί στο όνομα της συνέλευσης χωρίς να την εμπιστεύεται,
– Κηρύσσεται κατάσταση πολιορκίας στις Βερσαλλίες και σε ολόκληρο το διαμέρισμα.
Οι διοικήσεις, τα υπουργεία είναι άδεια: δεν υπάρχει πλέον κυβέρνηση στο Παρίσι.
Σήμερα το πρωί, μπορεί κανείς να δει παντού ότι ο στρατός, η κυβέρνηση, οι διευθύνσεις εξατμίστηκαν μέσα σε δύο νύχτες και μία ημέρα.
Ο Θιέρσος, ο οποίος πιστεύει ότι αυτοί οι προλετάριοι χωρίς πολιτική παιδεία, χωρίς διοίκηση, χωρίς χρήματα, δεν μπορούν να «οδηγήσουν τη βάρκα τους», ότι οι επαναστάτες δεν θα έχουν τίποτα πιο επείγον από το να αλληλοκαταστραφούν, αποφάσισε να τους εγκαταλείψει, προκαλώντας το ξαφνικό σταμάτημα όλων των κοινωνικών τροχών, το οποίο μπορεί να οδηγήσει πολύ γρήγορα στη δυστυχία και την πείνα.
Ως απάντηση στη μαζική εξέγερση των Παριζιάνων, η κυβέρνηση έλαβε μια πρωτοφανή απόφαση: διέταξε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, τους διοικητικούς υπαλλήλους και τους υπαλλήλους όλων των βαθμίδων να μετακινηθούν εσπευσμένα και να μεταβούν καθώς και να μεταφέρουν το διοικητικό τους εξοπλισμό, και κυρίως τα ταμεία τους, στις Βερσαλλίες, υπό την απειλή της απόλυσης. Καμία τέτοια απόφαση δεν είχε ληφθεί στις πόλεις που είχαν καταληφθεί από τους Πρώσους.
Το Δημαρχείο εκκενώνεται. Δεν υπάρχει κανείς ούτε στη Νομαρχία, την Αστυνομία, ούτε σε όλα τα υπουργεία. Τα γραφεία είναι καθαρά και τακτοποιημένα, χωρίς κανένα αντικείμενο αξίας, τα πάντα έχουν αφαιρεθεί. Το ταχυδρομείο είναι άδειο, ούτε γραμματόσημα, ούτε γάντζοι, ούτε γράμματα ούτε τηλεγραφήματα. Στα δημαρχεία, τα μητρώα, οι σφραγίδες, τα κουτιά έχουν επίσης εξαφανιστεί, καθιστώντας αβέβαιο κάθε γάμο, διαθήκη ή άλλη πράξη. Οι διευθυντές των φιλανθρωπικών γραφείων πήραν τα κουτιά με τα χρήματα που περιείχαν, αλλά οι άποροι παραμένουν, οι χιλιάδες κωφοί, τυφλοί, παράλυτοι, ρευματοπαθείς, όλοι οι ασθενείς και άρρωστοι, ο πεινασμένος πληθυσμός που ζει από τη δημόσια φιλανθρωπία. Η στρατιωτική διαχείριση εγκατέλειψε, χωρίς δεκάρα, έξι χιλιάδες ασθενείς στα νοσοκομεία και τα ασθενοφόρα, τα οποία είναι πολύ αποδιοργανωμένα λόγω της απουσίας σημαντικών καθηγητών, γιατρών και χειρουργών. Όλα όσα επιτρέπουν την καθημερινή ζωή είναι εκτός λειτουργίας, οι δρόμοι, ο φωτισμός, η οργάνωση των αγορών, ακόμη και τα νεκροταφεία. Δεν υπάρχουν πια τελωνειακοί υπάλληλοι, δεν υπάρχουν φοροεισπράκτορες. Πολλοί καθηγητές από την Ακαδημία και το Ινστιτούτο έχουν επίσης φύγει. Τα δικαστήρια είναι άδεια, από το Κακουργιοδικείο μέχρι την πιο ταπεινή αίθουσα του Ειρηνοδικείου.
Δεν υπάρχει πλέον κυβέρνηση στο Παρίσι, ούτε αστυνομία ούτε αστυνομικοί, ούτε δικαστές ούτε δίκες, ούτε δικαστικοί επιμελητές ούτε διώξεις, οι ιδιοκτήτες εγκαταλείπουν τα κτίρια στους ενοικιαστές.
Η Κεντρική Επιτροπή οργανώνει την καθημερινή ζωή
Η Κεντρική Επιτροπή κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει ότι η ζωή συνεχίζεται, ότι οι απαραίτητες λειτουργίες εκτελούνται παρά το σαμποτάζ. Όλα πρέπει να αναδιοργανωθούν.
Η αποστολή αντιπροσώπων δεν ήταν αρκετή για να λειτουργήσει αυτή η τεράστια κρατική μηχανή, καθώς οι περισσότεροι υπάλληλοι είχαν εγκαταλείψει τις θέσεις τους. Η ώθηση ήταν τεράστια: άνθρωποι ήρθαν αυθόρμητα από παντού στην Κεντρική Επιτροπή, οι περιφερειακές επιτροπές παρείχαν προσωπικό στα δημαρχεία, οι κύριες υπηρεσίες αναδιοργανώθηκαν εν ριπή οφθαλμού από ανθρώπους με καλή λογική και επιμέλεια.
Την ίδια ημέρα, η Επιτροπή έλαβε σημαντικές αποφάσεις για τους κατοίκους του Παρισιού. Αναστέλλει την πώληση αντικειμένων που έχουν δεσμευτεί στο Mont-de-Piété, παρατείνει τις εμπορικές προθεσμίες κατά ένα μήνα, και απαγορεύει στους ιδιοκτήτες να διώξουν τους ενοικιαστές τους μέχρι νεωτέρας, όλες αυτές οι αποφάσεις ανακουφίζουν τους 150.000 Παριζιάνους που απειλούνται με έξωση, πτώχευση και δικαστικές διαδικασίες.
Ανακοίνωσε ότι θα καταβάλλονται μισθοί στους φρουρούς σε τακτική βάση.
Ο μισθός της Εθνικής Φρουράς και η Τράπεζα της Γαλλίας
Ένα άλλο επείγον ζήτημα επρόκειτο επίσης να διευθετηθεί σήμερα: η καταβολή των τριάντα δεκάρων καθημερινά στους τριακόσιες χιλιάδες εθνοφρουρούς. Το προηγούμενο βράδυ αποφασίστηκε να πάμε να τα παραλάβουμε από την Τράπεζα της Γαλλίας.
Η Τράπεζα της Γαλλίας -Banque de France- αποτελεί εξαίρεση, δεν έφυγε από το Παρίσι για να πάει στις Βερσαλλίες. Ο λόγος είναι απλός, δεν θα μπορούσε να το κάνει τεχνικά, θα χρειάζονταν δεκάδες, ίσως εκατό φορτηγά για να αδειάσουν τα κελάρια και τα θησαυροφυλάκια από το χρυσό, τα χαρτονομίσματα, τα αξιόγραφα και τα έγγραφα που περιέχουν. Επιπλέον, η Τράπεζα διέθετε μόνο 130 ελάχιστα οπλισμένους άνδρες για να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Ως εκ τούτου, παρέμεινε στο Παρίσι, με όλο το προσωπικό και τη διοίκησή της.
Σήμερα οι Βαρλέν και ο Ζουρντέ, στις έξι το απόγευμα, έγιναν δεκτοί από τον διοικητή της Τράπεζας της Γαλλίας, τον κ. Rouland, έναν χαρακτήρα γεμάτο αλαζονεία. Περίμενε την επίσκεψή τους!
Τους είπε ότι δεν κρίνει τα γεγονότα, επειδή η Banque de France, «μετά από όλες τις αλλαγές εξουσίας, έπρεπε να έρθει και στη νέα. Η Banque de France δεν ασκεί πολιτική. Είστε μια de facto κυβέρνηση. Η Τράπεζα σας δίνει ένα εκατομμύριο σήμερα. Παρακαλείστε να αναφέρετε στην απόδειξή σας μόνο ότι το ποσό αυτό έχει ζητηθεί για λογαριασμό της πόλης».
Ο Βαρλέν και ο Ζουρντέ έφυγαν έτσι από την Τράπεζα σήμερα το βράδυ με ένα εκατομμύριο χαρτονομίσματα, τα οποία διανεμήθηκαν, χάρη σε μερικούς αφοσιωμένους ανθρώπους, μεταξύ των αξιωματικών μισθοδοσίας: στις δέκα η ώρα η μισθοδοσία διανεμήθηκε σε όλες τις περιφέρειες.
Η Officiel[1] εκδίδεται υπό τον έλεγχο της Κεντρικής Επιτροπής
Το πρώτο τεύχος της Officiel “Επίσημης Εφημερίδας της Γαλλικής Δημοκρατίας” κυκλοφόρησε σήμερα, αφού τρία τάγματα της Εθνοφρουράς και αρκετοί δημοσιογράφοι κατέλαβαν τις εγκαταστάσεις. Ανάμεσά τους ήταν οι Barberet, Lebeau και Vésinier, ο Floriss Piraux και ο Paul Vapereau, οι οποίοι αντικατέστησαν αμέσως τη συνήθη συντακτική ομάδα, η οποία είχε κληθεί από την κυβέρνηση στις Βερσαλλίες για να εκδώσει μια άλλη επίσημη εφημερίδα υπό την ευθύνη της κυβέρνησης Θιέρσου. Η νέα ομάδα έπιασε αμέσως δουλειά και κατέστησε δυνατή την έκδοση της πρωινής και της απογευματινής έκδοσης σήμερα.
Ως συνήθως, περιλαμβάνουν ένα επίσημο τμήμα που δημοσιεύει εκτός από τις συνήθεις πράξεις, όπως τα κληροδοτήματα, τις δικαστικές αποφάσεις που συλλέγονται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, τα χρηματιστηριακά δικαστήρια, δημοσιεύει επίσης τις δηλώσεις και τις αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής της Εθνικής Φρουράς. Στο ανεπίσημο μέρος, βρίσκουμε ανακοινώσεις από τα υπουργεία και διάφορες πληροφορίες και δηλώσεις που υπογράφονται από ιδιώτες, αποσπάσματα από τον Τύπο, διάφορα γεγονότα, ειδήσεις από το εξωτερικό, πολιτιστικά προγράμματα και άλλα κείμενα, όπως μια πρόταση του πολίτη Mottu για την ανάληψη της ευθύνης από τα δημαρχεία για τα ενοίκια των τριών τελευταίων τριμήνων και ένα μακροσκελές άρθρο με πληροφορίες για το βασίλειο της Σουηδίας και της Νορβηγίας. Η απογευματινή έκδοση δημοσιεύει επίσης σε συνέχειες το έργο του Eugène Sue, «Τζην και Λουΐζ». Καθώς η εκδοτική εταιρεία είναι και παραμένει ιδιωτική[2], οι εκδόσεις δημοσιεύουν επίσης πληρωμένες διαφημίσεις.
Η πρωινή έκδοση (μεγάλο σχήμα δύο σελίδων) πωλείται 15 λεπτά, η βραδινή έκδοση της επόμενης ημέρας (μικρότερο σχήμα σε 4 σελίδες) πωλείται 5 λεπτά. Οι δύο εκδόσεις της ημέρας δημοσιεύουν ένα διάγγελμα προς τα τμήματα που υπογράφεται από τους αντιπροσώπους της Επίσημης Εφημερίδας, Barberet και Lebeau:
ΠΡΟΣ ΤΜΗΜΑΤΑ
Ο λαός του Παρισιού, αφού έδωσε, από τις 4 Σεπτεμβρίου, μια αδιαμφισβήτητη και εντυπωσιακή απόδειξη του πατριωτισμού του και της αφοσίωσής του στη Δημοκρατία – αφού υπέμεινε με υπομονή και ένα θάρρος πέρα από κάθε έπαινο τα βάσανα και τους αγώνες μιας μακράς και οδυνηρής πολιορκίας, μόλις έδειξε και πάλι ότι είναι αντάξιος των σημερινών περιστάσεων και των απαραίτητων προσπαθειών που η πατρίδα είχε δικαίωμα να περιμένει από αυτόν.
Με την ήρεμη, επιβλητική και ισχυρή στάση του, με το πνεύμα της δημοκρατικής τάξης, κατάφερε να συσπειρώσει τη συντριπτική πλειοψηφία της εθνικής φρουράς, να προσελκύσει τη συμπάθεια και την ενεργό υποστήριξη του στρατού, να διατηρήσει τη δημόσια ηρεμία, να αποφύγει την αιματοχυσία, να αναδιοργανώσει τις δημόσιες υπηρεσίες, να σεβαστεί τις διεθνείς συμβάσεις και τις προκαταρκτικές συζητήσεις για την ειρήνη.
Ελπίζουν ότι ολόκληρος ο Τύπος θα αναγνωρίσει και θα σημειώσει το πνεύμα της δημοκρατικής τάξης, το θάρρος και την αφοσίωσή του και ότι οι γελοίες και απεχθείς συκοφαντίες που διαδίδονται εδώ και μερικές ημέρες στις επαρχίες θα σταματήσουν.
Τα τμήματα, φωτισμένα και απογοητευμένα, θα αποδώσουν δικαιοσύνη στους ανθρώπους της πρωτεύουσας και θα κατανοήσουν ότι η ένωση ολόκληρου του έθνους είναι απαραίτητη για την κοινή σωτηρία.
Οι μεγάλες πόλεις απέδειξαν, κατά τη διάρκεια των εκλογών του 1869 και του δημοψηφίσματος, ότι εμφορούνται από το ίδιο δημοκρατικό πνεύμα με το Παρίσι – οι νέες δημοκρατικές αρχές ελπίζουν, επομένως, ότι θα τους παράσχουν τη σοβαρή και ενεργητική υποστήριξή τους στις παρούσες συνθήκες και ότι θα τους βοηθήσουν να φέρουν εις πέρας το έργο της αναγέννησης και της σωτηρίας που ανέλαβαν εν μέσω των μεγαλύτερων κινδύνων.
Η ύπαιθρος θα επιθυμεί να μιμηθεί τις πόλεις, ολόκληρη η Γαλλία, μετά τις καταστροφές που μόλις βίωσε, θα έχει μόνο έναν στόχο: να εξασφαλίσει την κοινή σωτηρία.
Πρόκειται για ένα μεγάλο έργο, αντάξιο ολόκληρου του λαού, και δεν θα αποτύχει.
Η επαρχία, ενωμένη με την πρωτεύουσα, θα αποδείξει στην Ευρώπη και στον κόσμο ότι η Γαλλία στο σύνολό της επιθυμεί να αποφύγει κάθε καταστροφική διαίρεση και κάθε αιματοχυσία.
Οι σημερινές εξουσίες είναι ουσιαστικά προσωρινές και θα αντικατασταθούν από ένα κοινοτικό συμβούλιο που θα εκλεγεί την ερχόμενη Τετάρτη, 22 του μηνός.
Ας σπεύσει η επαρχία να μιμηθεί το παράδειγμα της πρωτεύουσας, οργανώνοντας τον εαυτό της με δημοκρατικό τρόπο, και ας έρθει σε επαφή μαζί της το συντομότερο δυνατό μέσω αντιπροσώπων.
Το ίδιο πνεύμα ομόνοιας, ένωσης, δημοκρατικής αγάπης, θα μας εμπνέει όλους. Ας έχουμε μόνο μια ελπίδα, μόνο έναν στόχο: τη σωτηρία της Πατρίδας και τον οριστικό θρίαμβο της δημοκρατικής Πολιτείας, μιας και αδιαίρετης.
Οι αντιπρόσωποι στην ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ OFFICIEL.
Νέα από τη Χάβρη
Η εφημερίδα Journal du Havre γράφει:
«Μια ομάδα φανατικών ανθρώπων, που δεν ανήκουν σε κανένα άλλο κόμμα εκτός από αυτό της αταξίας και της λεηλασίας, αφού αιματοκύλισε τους δρόμους του Παρισιού, μόλις κατέλαβε αιφνιδιαστικά την πρωτεύουσα.
Όλη την ημέρα το πλήθος συνωστίζονταν στο σταθμό όταν έφταναν τα τρένα από το Παρίσι για να μάθουν τα νέα.
Το βράδυ, ο υπονομάρχης έστελνε την πρώτη τηλεγραφική επιστολή, στην οποία ο Θιέρσος ήθελε να ενημερώσει την επαρχία για τα γεγονότα στο Παρίσι, αναφέροντας ότι η κυβέρνηση και οι στρατιώτες της έκαναν τα πάντα για να «καταστείλουν την εξέγερση… και να κυριαρχήσουν στα γεγονότα».
Στις 20 Μαρτίου, το γενικό συμβούλιο ζητά από τους δήμους του διαμερίσματος Seine Inférieure να αντιταχθούν στην εξέγερση του Παρισιού και του πληθυσμού του.
«Ένα μέρος του Παρισινού πληθυσμού δεν φοβήθηκε να ξεσηκωθεί ενάντια στην εξουσία της Εθνοσυνέλευσης που μόλις διορίσαμε – το υπόλοιπο το άφησε να συμβεί.
Μόλις διαπράχθηκαν τρομεροί φόνοι. Το Παρίσι βρίσκεται σε εξέγερση.
Η Συνέλευση και η κυβέρνηση συγκεντρώνονται στις Βερσαλλίες.
Η Γαλλία έχει κουραστεί να υφίσταται τις επαναστάσεις του Παρισιού και επιθυμεί να υπακούσει επιτέλους στη θέλησή της.
Στο όνομα της καθολικής ψηφοφορίας, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας της Γαλλίας, το γενικό συμβούλιο διαμαρτύρεται.
Καλεί τους δημάρχους και τους κατοίκους του διαμερίσματος να μην εκτελέσουν άλλες εντολές από εκείνες της κυβέρνησης της Εθνοσυνέλευσης και να συσπειρωθούν με εμπιστοσύνη γύρω από τους εκπροσώπους του διαμερίσματός τους, αποφασισμένοι να λάβουν, με τη βοήθεια των δημοτικών αρχών, όλα τα μέτρα που απαιτεί ο σεβασμός του νόμου και της εθνικής βούλησης».
Από τους 50 γενικούς συμβούλους, 43 υπέγραψαν τη δήλωση
Εν συντομία, οι αποφάσεις της ημέρας:
– Επανεκκίνηση όλων των διοικήσεων
– Αναστολή της πώλησης ειδών ενεχυροδανειστηρίου
– Παράταση των εμπορικών προθεσμιών κατά ένα μήνα
– Απαγόρευση στους ιδιοκτήτες, μέχρι νεωτέρας, να απολύουν ενοικιαστές
– Δημοσίευση της Επίσημης Εφημερίδας υπό την ευθύνη της Κεντρικής Επιτροπής
– Την πληρωμή της αμοιβής της Εθνικής Φρουράς από την Τράπεζα της Γαλλίας.
Σε συζήτηση: Οι εργάτες του Παρισιού καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα, μόνο την πρωτεύουσα;
Στην πρωτεύουσα που εγκαταλείπεται από την κυβέρνηση, η εξουσία ή πιο απλά η διαχείριση των δραστηριοτήτων που είναι απαραίτητες για την καθημερινή ζωή αναλαμβάνεται αμέσως.
Αυτή η αυθόρμητη ικανότητα να τολμάς να καταφέρνεις να λειτουργεί η διοικητική ζωή, όταν πολλοί ειδικευμένοι άνθρωποι, ή υποτίθεται ειδικευμένοι, έχουν φύγει, είναι εξαιρετική. Ο Θιέρσος πίστευε ότι η πόλη θα κατέρρεε. Αυτό συνέβαινε χωρίς να λαμβάνεται υπόψη τι συνέβαινε επί μήνες στις εργατικές συνοικίες. Αντιμέτωποι με την αμέλεια της κυβέρνησης και τις δυσκολίες της έδρας, οι Παριζιάνοι αντέδρασαν άμεσα, όλοι μαζί για να βρουν λύσεις στα πρακτικά προβλήματα που προέκυψαν. Δεν περιμένουν τίποτα από πάνω, αλλά τα πάντα από τη δραστηριότητά τους!
Και λειτουργεί. Αποδεικνύουν ότι είναι σε θέση να οργανώσουν την καθημερινή ζωή μόνοι τους, αξιοποιώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις δεξιότητες και τις ικανότητές τους, χωρίς να περιμένουν την επιβολή μιας πολιτικής εξουσίας.
Η Κεντρική Επιτροπή έπαιξε το ρόλο του συγκεντρωτισμού εκείνη την εποχή, όχι λόγω της θέσης που κατείχε κατά τις ημέρες του 18ου και του 19ου αιώνα, αλλά επειδή ήταν εκείνη την εποχή η μόνη οργάνωση που συγκροτήθηκε και η οποία είχε, αν όχι καλά καθορισμένες προθέσεις, τουλάχιστον ένα ακροατήριο, μια εξουσία, μια αξιοπιστία. Αποτελούμενη από νεοφερμένους, χωρίς παρελθόν ή πολιτικές αξιώσεις, που ασχολούνταν ελάχιστα με τις πολιτικές θεωρίες, ήταν πάνω απ’ όλα απασχολημένη με τη διάσωση της Δημοκρατίας και με το να επιτρέψει στους Παριζιάνους να ζήσουν μια όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική ζωή, προετοιμάζοντας παράλληλα τις δημοτικές εκλογές με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.
Με αυτόν τον τρόπο, δεδομένου του ρόλου του Παρισιού στους εθνικούς πολιτικούς αγώνες σε προηγούμενες επαναστάσεις, το δηλωμένο δημοτικό όριο είναι δύσκολο να τηρηθεί. Καθώς η κυβέρνηση έφυγε, τα υπουργεία άδειασαν, εκείνοι που κάθονταν στο Δημαρχείο, προσπαθώντας να αναπληρώσουν αυτές τις απουσίες, συνειδητά ή ασυνείδητα, έγιναν η νέα εξουσία. Όταν η Κεντρική Επιτροπή στέλνει αντιπροσώπους στα υπουργεία και τις υπηρεσίες, στο οικονομικών, στο υπουργείο πολέμου, πώς μπορεί κανείς να οριοθετήσει τι ανήκει στη δημοτική και τι στην εθνική τάξη;
Για παράδειγμα, η Κεντρική Επιτροπή, μέσω της φωνής του “κυβερνητικού αντιπροσώπου στο Υπουργείο Εσωτερικών”, δηλώνει πολύ επίσημα ότι έχει αποφασίσει να σεβαστεί τους όρους της ειρήνης προκειμένου να “διασφαλίσει τόσο τη σωτηρία της δημοκρατικής Γαλλίας όσο και τη γενική ειρήνη”. Δεν είναι ψευδαίσθηση να φανταστεί κανείς ότι μπορεί να αποφύγει να θέσει το ερώτημα της εθνικής εξουσίας, το οποίο εξακολουθεί να υφίσταται, στις Βερσαλλίες και σε ολόκληρη τη χώρα; Είναι δυνατόν να ξεφύγουμε από αυτές τις δυσκολίες, αυτές τις αντιφάσεις;
Μετάφραση Αρ. Μα.
[1] Επίσημη εφημερίδα
[2] Ανήκε στο τυπογραφείο Wittersheim.
- Δείτε το πρώτο μέρος
