Και άλλο… πολύ κακό
για ακόμη περισσότερο
…τίποτα!
Στο τέλος τους φτάνουν και οι τελευταίες απόπειρες της τρόικας, των τραπεζιτών και της κυβέρνησης Παπαδήμου να κρατήσουν έστω και λίγο ζεστό το άθαφτο πτώμα του χρεοκοπημένου ελληνικού καπιταλισμού και του πολιτικού συστήματος που διαχειρίζεται τις υποθέσεις του.
“Κουρεύοντας” το ελληνικό χρέος σχεδόν κατά 70% (με πραγματικούς όρους)
τάζοντας ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση για την αναχρηματοδότηση του υπόλοιπου χρέους (10-20 δισ. ευρώ) και των ελληνικών τραπεζών από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στήριξης (EFSF)
ζητώντας -ως πραγματικό αντίτιμο για αυτό το “κούρεμα”- τα σκληρότερα ως τώρα μέτρα λιτότητας από το λαό (περικοπή του 13ου-14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, πλήρης κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, πλήρης κατάργηση των φοροαπαλλαγών, μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα κλπ.) και το άμεσο, ωμό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, όπως φαίνεται από τα “προκαταρκτικά” μέτρα που ζητά η τρόικα (ύψους 4,4 δισ. ευρώ για το 2012) πριν υπογραφεί το νέο Μνημόνιο που θα προβλέπει επιπλέον τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ για το 2013-14
μετριάζοντας τις εντεινόμενες αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό των δύο βασικών κομμάτων που καταρρέουν δημοσκοπικά (και πολιτικά), όπως φάνηκε πχ από τη συμπαράταξη Βενιζέλου-Λοβέρδου για τη διεκδίκηση της ηγεσίας του καταρρεόντος και διαλυόμενου ΠΑΣΟΚ, αλλά και εμφανίζοντας τα τρία συγκυβερνώντα κόμματα ως “ενωμένα” κόντρα στην τρόικα (πχ στην περίπτωση της γερμανικής πρότασης για το διορισμό Επιτρόπου για την Ελλάδα)
…. το “μπλοκ” της αστικής αντίδρασης στην Ελλάδα επιχειρεί να κερδίσει έστω και λίγο χρόνο πριν έλθουν οι καταιγιστικές συνέπειες από την έναρξη εφαρμογής του Ευρω-Μνημονίου που ετοιμάζουν οι Μέρκελ και ο Σαρκοζί.
Η ευρωπαϊκή ύφεση θα δώσει τη χαριστική βολή στον ελληνικό καπιταλισμό…
Αυτό θα προβλέπει τη σύσταση ενός δημοσιονομικού πειθαρχείου για κάθε χώρα-μέλος της ευρωζώνης και τον εξοβελισμό οποιασδήποτε χώρας δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα.
Οι συνέπειες εφαρμογής αυτής της πολιτικής δεν είναι πλέον ορατές μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε κάθε χώρα σχεδόν της ευρωζώνης, είτε έχει λάβει στήριξη από το EFSF (πχ Πορτογαλία) είτε όχι (πχ Ισπανία) με την ταχύτατη κατολίσθηση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού στην ύφεση.
Ο… εξελληνισμός της ευρωζώνης θα οδηγήσει στον… απευρωπαϊσμό της Ελλάδας (αλλα και στον απευρωπαϊσμό της ίδιας της ευρωζώνης). Δηλαδή η εφαρμογή της Μνημονιακής πολιτικής στη μία μετά την άλλη χώρα-μέλος της ευρωζώνης (όπως αυτή που ετοιμάζεται να επισημοποιηθεί έως τον προσεχή Μάρτη) θα οδηγήσει τον ελληνικό καπιταλισμό στο κατώφλι της εξόδου από την ευρωζώνη, μιας και θα είναι αδύνατο γι’ αυτόν να ανταπεξέλθει στις νέες απαιτήσεις.
Πιο συγκεκριμένα, η ταχύτατη καταβύθιση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού στην ύφεση:
θα στερήσει στο ελληνικό κράτος τη σχετικά φθηνή ανα-χρηματόδοτηση του χρέους του. Και αυτό γιατί οι ίδιες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα δεν θα μπορούν να διασφαλίσουν τους αναγκαίους δανειακούς πόρους (που μπορούσαν μέχρι πρόσφατα να αποσπούν χάρη στη σχετικά καλή κατάσταση των οικονομιών και των δημοσιονομικών τους) για τη στήριξη των ολοένα και περισσότερων “ασθενών” χωρών που σαν την Ελλάδα δεν θα μπορούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους. Αυτό υποδηλώνει η υποτίμηση του EFSF από τον οίκο Standard & Poor’s. Αυτό σημαίνει, πως το ελληνικό χρέος -ανεξαρτήτως του ύψους που τελικά θα κάτσει μετά το περιβόητο “κούρεμα”- δεν θα μπορεί να εξυπηρετηθεί.
θα στερήσει από την ελληνική οικονομία τις μόνες πηγές άντλησης ζεστού χρήματος, μετά την καταβύθισή της στην ύφεση: τις εισπράξεις μιας σειράς μεγάλων εξαγωγικών επιχειρήσεων που ακόμα περισσότερο στράφηκαν προς τη δυτική Ευρώπη για να ισοσκελίσουν τις ζημιές τους από την ελληνική αγορά, αλλά και των ντόπιων τουριστικών επιχειρήσεων που “φιλοξενούν” εκατομμύρια Ευρωπαίους τουρίστες κάθε χρόνο. Ήδη είναι ορατά τα πρώτα σημάδια αυτών των τάσεων καθώς έχει σταματήσει εδώ και δύο μήνες να αυξάνεται η αξία των εξαγωγών, αλλά και να παρατηρείται δραματική πτώση στις κρατήσεις τουριστικών καταλυμάτων για φέτος.
θα γονατίσει εντελώς τις ελληνικές τράπεζες που παρά τα χριστουγεννιάτικα “δώρα” της ΕΚΤ, δεν θα μπορέσουν να αντέξουν τις ραγδαία αυξανόμενες επισφάλειες των δανείων τους λόγω της αδυναμίας του λαού να ξεπληρώσει τα παλιά του δάνεια. Παράλληλα η γενικευμένη αβεβαιότητα δεν τους επιτρέπει να δώσουν νέα δάνεια, με συνέπεια να σπρώξουν ακόμα πιο χαμηλά την οικονομική δραστηριότητα.
Μ’ άλλα λόγια η εφαρμογή ενός Μνημονίου σε όλη την Ευρώπη, όχι μόνο δεν θα θωρακίσει τον ελληνικό καπιταλισμό, αλλά θα τον τσακίσει ακόμη περισσότερο.
….και στην άθλια κυβέρνηση Παπαδήμου που διαχειρίζεται τις υποθέσεις του
Η αστική κυβέρνηση Παπαδήμου και τα (απο)κόμματα που τη στηρίζουν δεν έχουν καμία πρόθεση να βάλουν “κόκκινες γραμμές” στις απαιτήσεις της τρόικας, όπως σε όλους τους τόνους λένε… ΠΑΣΟΚ -ΝΔ -ΛΑΟΣ έχουν ήδη συμφωνήσει, άμεσα ή έμμεσα, σε όλα όσα ζητάνε οι διεθνείς δανειστές. Για παράδειγμα:
Πρώτα απ’ όλα έχουν συμφωνήσει στο δημοσιονομικό πειθαρχείο της Ε.Ε. στο οποίο κάθε χώρα-μέλος της ένωσης θα πρέπει να υποβάλλει προς έγκριση τον προϋπολογισμό της κάθε χρόνο (για να μη μιλήσουμε για τη σωρεία των τεχνικών και άλλων συμβούλων που έχουν θρονιαστεί σε κάθε υπουργείο, “βοηθώντας” την κυβέρνηση). Αυτό δεν είναι “ξένη επιτροπεία”;
Κατά δεύτερον έχουν συμφωνήσει να ενισχύσουν τα καρτέλ του χονδρικού και λιανικού εμπορίου (μέσω του πλήρους ανοίγματος των “κλειστών επαγγελμάτων”), πετώντας το μπαλάκι της μείωσης των τιμών των προϊόντων αποκλειστικά στη μείωση του κόστους εργασίας (για να μη μιλήσουμε για τις επιχειρησιακές συμβάσεις που ανθούν εδώ και 6 μήνες). Αυτό δεν λέγεται “κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού”;
Το εξαιρετικά σημαντικό είναι πως ούτε η σκληρή δημοσιονομική πειθαρχεία, ούτε η δραματική μείωση των μισθών – δεν φαίνεται να μπορεί να αυξήσει την περιβόητη παραγωγικότητα της εργασίας. Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν, η παραγωγικότητα θα παραμείνει μέχρι τουλάχιστον το 2013 σε αρνητικά ή μηδενικά επίπεδα, παρά τη δραματική μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας (πάνω από 10%) την ίδια περίοδο, λόγω της μείωσης των μισθών. Μ’ άλλα λόγια, ούτε η μείωση των μισθών μπορεί να τονώσει την ανταγωνιστικότητα του ελληνικού καπιταλισμού.
Πρόσφατη έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ καταδεικνύει ως βασικούς παράγοντες κατεδάφισης της ελληνικής ανταγωνιστικότητας το δημόσιο έλλειμμα και χρέος, την κατάρρευση των τραπεζών και την ανάπτυξη των αναδυόμενων αγορών.
Φυσικά, η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν πρόκειται να αγγίξει ούτε τις τράπεζες , αλλά ούτε και το αστικό κράτος ως εργαλείο εξυπηρέτησης των ίδιων των τραπεζών (εξού και η λήψη άγριων δημοσιονομικών μέτρων σε βάρος του λαού με στόχο την αποκατάσταση της πιστοληπτικής ικανότητας των τραπεζών).
Ο μόνος δρόμος για την αστική τάξη είναι να κάνει ανταγωνιστική την Ελλάδα είναι (αφού ξεζουμισει κάθε ρανίδα λαϊκού εισοδήματος) να τη μετατρέψει την ίδια σε αναδυόμενη αγορά (μιας και η επέκταση, με προνομοιακούς όρους, του ελληνικού καπιταλισμού στις αναδυόμενες αγορές έχει σταματήσει μετά το 2007-8), δηλαδή σε χώρα φθηνής παραγωγής προϊόντων και ενέργειας για λογαριασμό του ευρωπαϊκού ή κάποιου άλλου ιμπεριαλισμού, χωρίς αυτό φυσικά να του διασφαλίζει οποιαδήποτε βιωσιμότητα σε συνθήκες παρακμής του καπιταλισμού (βλέπε αρχή τέλους της “φούσκας” της γειτονικής Τουρκίας). Μια ανεξάρτητη από τον “ξένο” ιμπεριαλισμό, καπιταλιστική ανάπτυξη, όπως φαντασιώνονται ολοένα και περισσότεροι στην αριστερά, είναι κάτι χειρότερο από αντιδραστική ουτοπία.
Ο μόνος δρόμος επιβίωσης για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα σ’ αυτή τη χώρα είναι αυτός που συμβάλλει με τη μεγάλη λεωφόρο της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης.
