του Σουνγκούρ Σαβράν
Η Τουρκία διανύει μια περίοδο η οποία συνδυάζει μια εκλογική διαδικασία και ένα μεγάλο απεργιακό κίνημα με μεγάλες δυνατότητες να αφήσει το αποτύπωμά του στο μέλλον της χώρας.
Οι γενικές εκλογές διεξάγονται την Κυριακή 7 Ιουνίου. Το κρίσιμο ερώτημα σε αυτές τις εκλογές είναι αν το HDP, το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, που ελέγχεται από το κουρδικό κίνημα, με την υποστήριξη μιας σειράς τουρκικών σοσιαλιστικών κομμάτων και ομάδων διαφορετικών αποχρώσεων, πετύχει το εκλογικό όριο του 10% που απαιτείται από ένα κόμμα, προκειμένου να μπει στο κοινοβούλιο. Αν το πετύχει, θα έχει κατά πάσα πιθανότητα 60 με 70 έδρες στο κοινοβούλιο των 550, καθώς η δύναμή του είναι σε μεγάλο βαθμό συγκεντρωμένη στην κουρδική περιοχή. Αν αποτύχει να φτάσει αυτό το ποσοστό, από την άλλη πλευρά, το AKP του σημερινού προέδρου Ταγίπ Ερντογάν θα πάρει όλες αυτές τις θέσεις, καθώς τα άλλα κόμματα είναι σχεδόν ανύπαρκτα στην κουρδική περιοχή. Τα ποσοστά του HDP κυμαίνονται ακριβώς γύρω στο 10 τοις εκατό στις δημοσκοπήσεις, οπότε το σύνολο της χώρας θα πρέπει να κρατά την αναπνοή του την ημέρα των εκλογών.
Κατά μία έννοια, η τύχη του Ταγίπ Ερντογάν, εξαρτάται από τα αποτελέσματα και, κατά συνέπεια, το εγγύς μέλλον της Τουρκίας επίσης, καθώς ο Ερντογάν έχει καταλήξει να είναι ο αποφασιστικός παράγοντας στην πολιτική της Τουρκίας. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο Ερντογάν μπόρεσε να ξεπεράσει την εξέγερση του Γκεζί το καλοκαίρι του 2013 και το γιγαντιαίο σκάνδαλο διαφθοράς το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, και να κερδίσει τις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου του 2014 και τις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου του ίδιου έτους. Ωστόσο, είναι πλέον ξεκάθαρο σε όλους ότι στη διαδικασία έχασε πολλά. Το ίδιο το ΑΚΡ τώρα κλονίζεται από εσωτερικές διαφωνίες και η μαζική υποστήριξη πίσω του διαβρώνεται εμφανώς. Έτσι, τα σχέδια του Ερντογάν να φτιάξει μια εκτελεστική προεδρία για τον εαυτό του, φαίνεται να βρίσκονται σε αδιέξοδο. Ωστόσο, οι τροχοί της τύχης μπορεί και πάλι να λειτουργήσουν υπέρ του: με το HDP κάτω από το απαιτούμενο 10%, o Ερντογάν μπορεί να έχει τον αριθμό των θέσεων που απαιτούνται για συνταγματική αναθεώρηση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα λάβει χώρα μια σοβαρή εκλογική νοθεία την Κυριακή, όπως έγινε και στην περίπτωση των εκλογών του Μαρτίου, η οποία μπορεί να φέρει στον Ερντογάν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει επίσης καμία αμφιβολία ότι θα υπάρξει πολύ ισχυρή αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων, με πολλούς ισχυρισμούς για νοθευμένες εκλογές, προκειμένου το HDP να παραμείνει κάτω από το όριο του 10%, το οποίο μπορεί να μετατραπεί σε έναν νέο γύρο εξέγερσης, τουλάχιστον στην κουρδική περιοχή.
Παρά την νοθεία, το HDP, κατά πάσα πιθανότητα, θα υπερβεί άνετα το όριο. Το εκλογικό σώμα γνωρίζει πολύ καλά ότι το HDP είναι το κλειδί για την ήττα του Ερντογάν και του ΑΚΡ. Πολλοί κεμαλιστές, ένα μεγάλο μέρος της κοινότητας των Αλεβιτών και άλλοι παραδοσιακοί υποστηρικτές του CHP (της κεντροαριστεράς) θα ψηφίσουν απρόθυμα το HDP. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της δυτικότροπης αστικής τάξης υποστηρίζουν επίσης το HDP. Ακόμα και τα όργανα της διεθνούς αστικής τάξης έχουν εκδηλωθεί κατά του Ερντογάν. Ένα πρόσφατο κύριο άρθρο στους New York Times του Μαΐου, μέχρι που προκάλεσε τις ύβρεις του ίδιου του Ερντογάν. Πιο αναλυτικά, το Economist, φερέφωνο του Σίτυ του Λονδίνου, δήλωσε ξεκάθαρα σε κύριο άρθρο, με το χαρακτηριστικό χιούμορ της μόδας, «Οι Τούρκοι θα πρέπει να ψηφίσουν Κούρδους»!
Απεργιακό κύμα
Παράλληλα με την εκλογική διαδικασία, μια άλλη εξέλιξη τεράστιας σημασίας έχει συμπαρασύρει την Τουρκία: από τα μέσα Μαΐου, στο ένα εργοστάσιο μετά το άλλο, σε αυτό που φαίνεται να είναι ένα ασταμάτητο κίνημα, μεταλλεργάτες κατά δεκάδες χιλιάδες έχουν καταφύγει σε άγρια απεργία, προκειμένου να συνθλίψουν το κίτρινο γκανγκστερικό συνδικάτο, που χτίστηκε με πολύ κόπο από το στρατιωτικό καθεστώς των αρχών της δεκαετίας του 1980, προκειμένου να κρατήσει τα ανώτερα επίπεδα της ταξικής πάλης υπό τον έλεγχο της αστικής τάξης. Γιγαντιαία εργοστάσια, όπως η Ρενό, η Φίατ και η Φορντ βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του κινήματος. Σε ορισμένα εργοστάσια η στάση εργασίας διήρκεσε περισσότερο από δέκα ημέρες με μερική κατάληψη. Σε ορισμένα, όπως στα δύο εργοστάσια της Φορντ, είναι ακόμα σε εξέλιξη. Το κίνημα είναι μερικώς νικηφόρο, με την εγγύηση της πλήρους ελευθερίας συνδικαλιστικής οργάνωσης στους εργάτες, την αποκήρυξη των τιμωρητικών απολύσεων από την πλευρά των αφεντικών και με κάποια αύξηση των μισθών. Το κίνημα έχει εμπνεύσει το υπόλοιπο της εργατικής τάξης. Ήδη, οι εργάτες του πετρελαίου πραγματοποίησαν ριζοσπαστική δράση, με μερική κατάληψη του εργοστασίου, και κατάφεραν άλλη μια μερική νίκη. Το κίνημα αυτό, κατά πάσα πιθανότητα, θα αλλάξει τη χημεία της ταξικής πάλης σε μεσοπρόθεσμη βάση, παρά τα σοβαρά ιδεολογικά και πολιτικά όρια στη συνείδηση των εργατών συμπεριλαμβανομένης και της έλλειψης προσανατολισμού από την πλευρά του σοσιαλιστικού κινήματος.
Έτσι, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των εκλογών, οι εποχές θα είναι δύσκολες για τον Ερντογάν, το AKP και την αστική τάξη στο σύνολό της. Εμείς, ως Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DΙP) έχουμε υπογραμμίσει από την πρώτη μέρα ότι η ζωή στην Τουρκία, μετά την εξέγερση του Γκεζί θα είναι διαφορετική και ότι η καθοδική πορεία είχε ξεκινήσει για τον Ερντογάν. Η πεποίθηση αυτή ενισχύθηκε περισσότερο, όταν ξέσπασε μια δεύτερη λαϊκή εξέγερση στο τουρκικό Κουρδιστάν, με εκατομμύρια να κατεβαίνουν στους δρόμους για μια εβδομάδα τον Οκτώβριο του 2014, απέναντι στη βάναυση αδιαφορία, αν όχι φαύλη εχθρότητα του Ερντογάν και της παρέας του για τα δεινά των Κούρδων του Κομπανί, υπό πολιορκία από το βάρβαρο ΙΚΙΛ (ISIS). Και τώρα είναι το κίνημα της εργατικής τάξης που προελαύνει. Η Τουρκία είναι μια χώρα που πλήττεται από έναν πυρετό κοινωνικής αναταραχής. Ο Ερντογάν και το ΑΚΡ είναι βέβαιο ότι θα χάσουν έδαφος, ως αποτέλεσμα αυτού.
Το DΙP αφοσιώθηκε πλήρως στο απεργιακό κίνημα των μεταλλεργατών, σε στενή σχέση με τους υποστηρικτές του και τις επαφές εντός των εργοστασίων. Στο εκλογικό μέτωπο, βλέπουμε μια νίκη του HDP ως πλήγμα στην αντεργατική, αντιδραστική πολιτική του Ερντογάν και του ΑΚΡ, και ως εκ τούτου, ζητάμε να ψηφιστεί το HDP. Το HDP δεν είναι ένα εργατικό κόμμα, όμως, δεν είναι κι ένα αστικό κόμμα, με την κλασική έννοια του όρου. Είναι ένα κόμμα εθνικής χειραφέτησης για τους Κούρδους, το οποίο έχει δώσει τα χέρια με πολλά διαφορετικά κοινωνικά κινήματα, συμπεριλαμβανομένων σοσιαλιστικών κομμάτων διαφορετικών αποχρώσεων, κάποιους οικολόγους, το κίνημα των γυναικών, των ομοφυλόφιλων, των λεσβιών κ.λπ. Για να νικήσουμε τη βάναυση αντεργατική πολιτική του AKP, υποστηρίζουμε την ψήφο στο HDP. Ο κύριος κίνδυνος εδώ είναι μια συνεργασία μεταξύ του ΑΚΡ και του HDP, την επαύριον των εκλογών. Από νωρίς στην εκλογική διαδικασία, οι εκπρόσωποι του HDP άνοιξαν την πόρτα σε μια συμμαχία με το AKP ή μια απ’ έξω υποστήριξη προς το ΑΚΡ, εάν το τελευταίο δεν μπορέσει να επιτύχει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Το DΙP ήταν η μόνη δύναμη στην αριστερά που το αμφισβήτησε ευθέως αυτό, δημοσιεύοντας μια δήλωση που καλούσε το HDP να παραιτηθεί από κάθε συμμαχία με το AKP. Η παραίτηση ήρθε αμέσως και επανειλημμένα και έτσι σε αυτή τη βάση ζητάμε την ψήφο στο HDP.
Ωστόσο, ο πραγματικός αγώνας κατά την προσεχή περίοδο, θα πραγματοποιηθεί για την καρδιά και το μυαλό της εργατικής τάξης, που τώρα είναι και πάλι σε κίνηση, μετά από πολύ καιρό από τα τέλη της δεκαετίας του 1990.
