Στις 8 Φεβρουαρίου του 2019 ο 34χρονος Νιγηριανός Μαμάν Σούμπεκ, ή αλλιώς Ebuka, βρέθηκε νεκρός μέσα στο Α.Τ. Ομόνοιας.
Ο Σούμπεκ ήταν ένας νέος άνδρας, πατέρας δύο μωρών παιδιών, που προσήχθη στο τμήμα της Ομόνοιας για εξακρίβωση στοιχείων και δεν κατάφερε να βγει ζωντανός από εκεί. Η αστυνομία απέκρυψε το θάνατο του 34χρονου άνδρα, και μάλιστα όταν η γυναίκα του πήγε στο Α.Τ. να τον αναζητήσει, και ενώ εκεί γνώριζαν πως ήταν ήδη νεκρός, της είπαν να κάνει δήλωση εξαφάνισης! Τελικά, 24 ώρες αργότερα η αστυνομία ενημέρωσε τον δικηγόρο της οικογένειας ότι ο Ebuka είχε πεθάνει και ότι τον είχαν μεταφέρει στο νεκροτομείο.
Η είδηση του θανάτου του, και μάλιστα υπό αδιευκρίνιστες και ύποπτες συνθήκες, δημοσιοποιήθηκε από την Ένωση Αφρικανών Γυναικών. Οι ίδιες κατήγγειλαν ωστόσο, ότι λίγους μήνες πριν ο Ebuka και άλλα άτομα της αφρικανικής κοινότητας είχαν πέσει θύματα ξυλοδαρμού μέσα στο συγκεκριμένο Α.Τ. Ανέφεραν επίσης και άλλους δύο θανάτους μεταναστών οι οποίοι δεν γνωστοποιήθηκαν ποτέ. Ο πρόεδρος της Νιγηριανής κοινότητας στην Ελλάδα δήλωσε ότι και από μόνο του το γεγονός ότι ο Ebuka πέθανε μέσα στο τμήμα δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Από την άλλη πλευρά βέβαια η Γ.Α.Δ.Α. έσπευσε με ανακοίνωσή της να τονίσει ότι ”αναμένονται από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία τα αποτελέσματα των τοξικολογικών και ιστολογικών εξετάσεων”, ενώ μέχρι τώρα από τις έρευνες ”δεν προκύπτει αστυνομική βία”.
Τα ερωτήματα που γεννά μια τέτοια ανακοίνωση είναι πολλά. Πώς είναι δυνατόν ένας νέος άνδρας να μπαίνει ζωντανός στο γνωστό τμήμα κολαστήριο και να καταλήγει στο νεκροτομείο; Γιατί προσπάθησαν να αποκρύψουν το θάνατο του και πληροφόρησαν την οικογένειά του με καθυστέρηση μιας ολόκληρης μέρας; Γιατί κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να μεταφερθεί η σωρός του με συνοπτικές διαδικασίες στη Νιγηρία κι ενώ μάλιστα έχουν αφαιρεθεί όργανα από το σώμα του νεκρού;
Η υπόθεση του Ebuka έχει πολλά κοινά με αυτή του Ζακ Κωστόπουλου. Η διαφορά τους ωστόσο είναι ότι ο Ζακ δολοφονήθηκε από ιδιοκτήτες και τους μπάτσους της Ομόνοιας με τις κάμερες των διπλανών μαγαζιών να καταγράφουν το χρονικό του εγκλήματος, ενώ ο Σούμπεκ μέσα στο τμήμα με μάρτυρες μόνο τους ίδιους τους μπάτσους. Και στις δύο περιπτώσεις βέβαια έκαναν ό,τι μπορούσαν για να καθυστερήσουν τις διαδικασίες όσο και για να αποκρύψουν στοιχεία που θα μπορούσαν να διευκρινίσουν τις αιτίες των θανάτων τους.
Μάλιστα, η τραγική ειρωνεία είναι ότι στις 21 Φεβρουαρίου του 2019, που έκλειναν 5 μήνες από την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Κωστόπουλος, πραγματοποιήθηκε νέα συγκέντρωση διαμαρτυρίας και συνέντευξη τύπου έξω από το Α.Τ. Ομόνοιας, αλλά αυτή τη φορά για ένα καινούργιο έγκλημα!
Αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές συλλογικότητες και ατομικότητες, πολιτικές οργανώσεις και κοινότητες μεταναστών και προσφύγων συγκεντρώθηκαν το μεσημέρι στην είσοδο του τμήματος ζητώντας να διαλευκανθούν οι αιτίες του θανάτου/δολοφονίας του Ebuka. Ζητούσαν επίσης να σταματήσουν οι εκφοβισμοί, οι βασανισμοί και οι δολοφονίες της ΕΛ.ΑΣ. εις βάρος των μεταναστών. Πόσα άλλα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί εναντίον ανθρώπων που είναι είτε πρόσφυγες και μετανάστες, είτε ακόμα άστεγοι ή τοξικοεξαρτημένοι και δεν έχουν δημοσιοποιηθεί ποτέ;
Είναι κοινώς γνωστό ότι το Α.Τ. Ομόνοιας είναι τόπος κολάσεως, όπου καθημερινά βασανίζονται και καταπατώνται τα δικαιώματα προσαχθέντων και συλληφθέντων, ενώ συχνά μόνο το χρώμα του δέρματος ή/και η κατάσταση της υγείας των ανθρώπων είναι ικανά να ποινικοποιηθούν και να γίνουν αιτίες σύλληψης. Είναι επίσης γνωστό ότι άτομα που στελεχώνουν το συγκεκριμένο τμήμα έχουν τον έλεγχο τόσο για το εμπόριο ναρκωτικών όσο και της πορνείας στη γύρω περιοχή.
Το τμήμα της Ομόνοιας δεν είναι το μόνο τμήμα που επιτελεί ένα τέτοιο ρόλο, αλλά εξαιτίας της τοποθεσίας του στο κέντρο της μητρόπολης αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για τις ανθρωποκτόνες και βασανιστικές πρακτικές όλων των τμημάτων ασφαλείας. Άλλωστε υπερασπίζονται ”επάξια” τον ρόλο τους ως κατασταλτικού μηχανισμού, μόνο που σε κάποιες περιπτώσεις αυτός ο μηχανισμός καταλήγει να γίνεται κυριολεκτικά δολοφονικός!
Τα προβλήματα του κέντρου μέσα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα αποτελούν το αποτελεσματικότερο άλλοθι για γενικευμένες διώξεις και στοχοποιήσεις μεταναστών, τοξικοεξαρτημένων, ακόμα και για διώξεις αγωνιστών συντρόφων. Άλλωστε οι φτωχοί και οι δυστυχισμένοι άνθρωποι για την αστυνομία μεταφράζονται σε απόκληρους και κοινωνικά απόβλητα.
Σε μια ταξική κοινωνία τα δικαιώματα των φτωχών υποτιμώνται. Οι κυρίαρχοι και το κατασταλτικό σύστημα που τους προστατεύει έχουν τον τρόπο να δημιουργούν παράνομους και εγκληματίες. Πώς αλλιώς θα νομιμοποιήσουν οι ίδιοι την ύπαρξή τους; Οι μηχανισμοί της ”ασφάλειας” δεν προστατεύουν γενικά και αόριστα. Προστατεύουν το κεφάλαιο και επιτίθενται στη φτώχεια. Θα πρέπει επιτέλους να τους γίνει σαφές πως η δύναμη που παρέχει η εξουσία τους θα σταματήσει εκεί που θα ξεκινήσει η δική μας δύναμη και η αντι-εξουσία των από τα κάτω. Μέχρι τότε δεν ξεχνάμε ούτε τον Ebuka ούτε τους υπόλοιπους νεκρούς μας.
Β.Κ.
Mε ρίψεις χημικών και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης «υποδέχθηκε» η αστυνομία τη μαζική διαδήλωση αριστερών, αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών συλλογικοτήτων και οργανώσεων που έφθασαν έξω από το «αμαρτωλό» A.T. Oμόνοιας το βράδυ της Tρίτης 26 Φεβρουαρίου. Φυσικά, κανείς δεν ξεχνάει ποιοι/ες προΐστανται στο Yπ. Προστασίας και ποιους καλύπτουν προστατεύουν.
