Το ταξικό υπόβαθρο του Φυλετικού Ζητήματος στις ΗΠΑ

Τα παρακάτω γραφήματα είναι από την Αμερικανική στατιστική υπηρεσία και δείχνουν το ταξικό υπόβαθρο του φυλετικού ζητήματος στις ΗΠΑ και παρατίθενται στην Wikipedia.

Στο πρώτο γράφημα, φαίνεται ο μέσος όρος του οικογενειακού εισοδήματος ανά νοικοκυριό. Προσοχή, δεν είναι το «κατά κεφαλήν εισόδημα» αλλά το «κατά οικία». Δηλαδή το εισόδημα που έρχεται από τις δραστηριότητες του συνόλου της οικογένειας και όλων των ενεργών οικονομικά μελών της. Πράγμα που έχει την σημασία του καθώς συνηθίζεται ο μαύρος πληθυσμός των ΗΠΑ να έχει μεγαλύτερο δείκτη γεννητικότητας έναντι των άλλων φυλών, πράγμα που ρίχνει ακόμη πιο χαμηλά το κατά κεφαλήν μέσο όρο.

Σύμφωνα με αυτό, συνολικά το σύνολο των εισοδημάτων των νοικοκυριών των ΗΠΑ έπεσε κατά τα χρόνια της κρίσης μετά το 2008. Ωστόσο οι μαύροι είναι σε εμφανώς χειρότερη θέση όλων των άλλων (εκτός πιθανόν των Ινδιάνων που δεν παρουσιάζονται σε αυτήν την στατιστική και που γνωρίζουμε ότι φυτοζωούν μέσα σε περιορισμένους καταυλισμούς). Συγκεκριμένα με 35.398 δολάρια έναντι 53.567 που είναι ο πανεθνικός μέσος όρος και 60.256 δολάρια που είναι ο μέσος όρος των λευκών μη λατίνων.

Στα γραφήματα 2 και 3 βλέπουμε το ποσοστό ιδιόκτητων κατοικιών σε πανεθνικό επίπεδο ανά φυλή. Μετά την κρίση των ενυπόθηκων δανείων που οδήγησε στην ύφεση του 2008, οι κατασχέσεις των κατοικιών από τις τράπεζες επηρέασαν το σύνολο του σχετικού δείκτη και όλες τις φυλές. Είναι εντυπωσιακό όμως πως οι μαύροι επηρεάστηκαν περισσότερο καθώς βρέθηκαν πιο κάτω ακόμη και από τους λατίνους μετανάστες που αυξάνονται στις ΗΠΑ κυρίως τα τελευταία χρόνια ξεκινώντας από χαμηλότερη βάση εκκίνησης, ως μετανάστες που ήρθαν στη χώρα σχετικά πρόσφατα. Αντίθετα οι μαύροι που βρίσκονται στη χώρα εδώ και 400 χρόνια βρέθηκαν και εδώ πιο κάτω από την ήδη χαμηλή θέση τους. Με τους Ασιάτες που έφτασαν στις ΗΠΑ μαζικά μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ και καταγράφονται σε όλες τις στατιστικές ξεχωριστά από την δεκαετία του 80 και μετά να είναι στις πρώτες θέσεις. Σε αυτούς πρέπει κανείς να προσθέσει Κορεάτες, Κινέζους, Ιάπωνες, κλπ νεόπλουτους που «αγόρασαν» την χρυσή αμερικανική υπηκοότητα. Ανθρώπους δηλαδή που ήρθαν ως ελίτ και δεν μπορούν να συγκριθούν με τους Ασιάτες μετανάστες του 19^ου αιώνα που ήταν περιθωριοποιημένοι και γκετοποιημένοι.

Είναι βέβαια άξιο λόγου πως σε όλη την διάρκεια του 20^ου αιώνα οι μαύροι σε τρία τουλάχιστον στάδια σημείωσαν έντονη μετακίνηση μεταξύ Νότου –που είναι οι παραδοσιακές εστίες τους– και Βορρά. Πρώτα, στο τέλος του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, ένα μεγάλο κύμα εσωτερικής μετανάστευσης έφερε τους έως τότε εργάτες γης, μαύρους των Νότιων Πολιτειών στα βιομηχανικά κέντρα του Βορρά. Αυτή η κίνηση επαναλήφθηκε με την ίδια σχεδόν ένταση και στο τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Έτσι οι πολιτείες του Νότου έχασαν τις έως τότε μαύρες πλειοψηφίες τους και αντίθετα φτιάχτηκαν στο βορρά μητροπόλεις με μαύρη πλειοψηφία όπως το Ντιτρόιτ στο Μίσιγκαν. Τέλος μετά την κατάργηση των νόμων των φυλετικών διακρίσεων στο Νότο, όταν κερδήθηκαν τουλάχιστον σε νομικό επίπεδο μερικά δικαιώματα, υπήρξε μια ελαφριά αναστροφή του ρεύματος με επαναπατρισμό μαύρων από τον βορρά προς τον νότο. Βλέπε σχετικά το γράφημα 4. Όμως αυτές οι συνεχόμενες μετακινήσεις οδήγησαν σε πολύ χαμηλά ποσοστά ιδιοκατοίκησης στους μαύρους πληθυσμούς.

Συνεπώς μπορούμε να πούμε με αρκετή ασφάλεια ότι το φυλετικό ζήτημα των μαύρων στην Αμερική είναι ένα κατά βάση ταξικό ζήτημα. Κι έτσι κάθε φυλετικό ξέσπασμα εμπεριέχει το ταξικό στοιχείο ανεξαρτήτως του βαθμού και του ρυθμού συνειδητοποίησης.

ΓΧ

Πηγές:
https://en.wikipedia.org/wiki/Household_income_in_the_United_States
https://en.wikipedia.org/wiki/Home-ownership_in_the_United_States
https://en.wikipedia.org/wiki/African_Americans#Demographics