Μετά τα τελευταία γεγονότα και κινητοποιήσεις, στο Περού, με την διπλή κρίση, οικονομική και υγειονομική να πλήττει σκληρά τη χώρα, η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα οργανώνουν τις αντιστάσεις του. Εκατοντάδες λαϊκές κουζίνες έχουν οργανωθεί στη Λίμα και αλλού για την αντιμετώπιση της πείνας. Η πείνα, η πανδημία και οι πολιτική κρίση που πυροδοτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου είναι αντικείμενο των οργανώσεων των καταπιεσμένων τμημάτων του πληθυσμού. Αυτή η διαδικασία και οργάνωση των από κάτω φυσικά είναι «αόρατη» από τα αστικά Μ.Μ.Ε.
Οι κουζίνες αρχικά πολλαπλασιάστηκαν στη Λίμα και άλλες πόλεις κατά τη διάρκεια των μηνών της πανδημίας. Εκτιμάται ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάνω από 800 στην πόλη, κυρίως στις φτωχότερες περιοχές. Δημιουργήθηκαν, όπως είπαμε, για να αντιμετωπίσουν την πείνα που προέκυψε από την οικονομική ύφεση, την κατάρρευση της άτυπης οικονομίας και την άθλια κυβερνητική απάντηση στην κρίση.
Αυτές οι κουζίνες, ουσιαστικά αυτές οι «οργανώσεις» δημιουργήθηκαν όχι μόνο για την καταπολέμηση της πείνας, αλλά και για τη δημιουργία κοινοτικών επιτροπών κατά της νόσου COVID. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι επιτροπές είχαν αρχικά προταθεί από το Υπουργείο Υγείας, αλλά το αστικό κράτος δεν έκανε τίποτα. «Το υπουργείο τις πρότεινε, αλλά οι κοινότητες τις δημιούργησαν», σύμφωνα με τον Αλμόντε, ένας Περουβιανό γιατρό, ο οποίος είναι μεταξύ αυτών που παρέχει εκπαίδευση στις επιτροπές για την καταπολέμηση του COVID-19.
Στις επιτροπές, οι «φορείς προώθησης» της υγείας εκπαιδεύονται στις γειτονιές και μαθαίνουν πώς να προλαμβάνουν την ασθένεια. Στη συνέχεια, εξηγούν στην κοινότητα για την πανδημία, πώς να ανιχνεύσουν τα συμπτώματα και πώς να αντιμετωπίζουν διάφορες περιπτώσεις και συνεργάζονται με κοινωνικά κέντρα υγείας. Η παρουσία μάλιστα των επιτροπών είναι απαραίτητη, ιδιαίτερα λόγω της κατάστασης στα κέντρα υγείας. Οι ελλείψεις του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης του Περού αποτελούν σημαντικό λόγο για τον συντριπτικό αριθμό κρουσμάτων, με περισσότερους από 35.000 θανάτους, και το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας στον κόσμο από την πανδημία.
Η εργατική και λαϊκή αντίσταση, η κοινωνική οργάνωση, υπήρξε το κλειδί για την αντιμετώπιση των αλληλεπικαλυπτόμενων κρίσεων υγείας, πείνας και πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας. Οι ηγέτες όλων αυτών των πρωτοβουλιών, οι «αόρατοι» από τα αστικά μέσα ενημέρωσης είναι γυναίκες και νέοι από τις «ταπεινές» γειτονιές που έχτισαν οι απόκληροι του Περού στους λόφους και αυτοί που έρχονται από τις αγροτικές περιοχές στις πόλεις προς αναζήτηση εργασίας.
Στους οικισμούς αυτούς, οι άνθρωποι περιφρονούν τους πολιτικούς, οι οποίοι κάνουν προεκλογικές ομιλίες στις γειτονιές ως υποψήφιοι για το αξίωμά τους και στη συνέχεια εξαφανίζονται μόλις εκλεγούν. Για το λόγο αυτό, και κυρίως από ανάγκη, ο λαός αποφάσισε να οργανωθεί και να θέσει τα αιτήματά του στο κράτος, οικοδομώντας παράλληλα τις απαντήσεις του στις αλλεπάλληλες κρίσεις ανεξάρτητα από οποιοδήποτε θεσμικό πλαίσιο. Τα τελευταία γεγονότα και η κρίση στο Περού, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους, αγανακτισμένους και απογοητευμένους, χτυπώντας τις κατσαρόλες τους και ζητώντας αλλαγή.
Οι ανάγκες είναι μεγάλες, ιδίως στα παραμελημένα τμήματα της χώρας, δηλαδή στα μέρη που ζουν τα πιο καταπιεσμένα τμήματα της κοινωνίας. Αυτοί οι άνθρωποι συναντώνται στις «κουζίνες» και οι τελευταίες ξεχειλίζουν από ανθρώπους που χρειάζονται φαγητό ενώ υπάρχει πάντα η απειλή ενός πιθανού δεύτερου κύματος της πανδημίας.
Εν τέλει μόνος ο λαός θα σώσει το λαό.
Αρ. Μα.
