Η παρέμβαση των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την επίσπευση της επίλυσης της διαμάχης για το όνομα της γειτονικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ κι ο υποδαυλιζόμενος ακροδεξιός εθνικισμός, είχαν διαλυτικές συνέπειες σε όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, στο ρευστό πολιτικό σκηνικό της χρεοκοπημένης Ελλάδας.
Φανέρωσαν ξανά κι επιδείνωσαν την συνολική κρίση πολιτικής εξουσίας στη χώρα, την οποία τόνισε και το 16ο Συνέδριο του ΕΕΚ.
Η “κυβερνώσα Αριστερά” βλέπει να απειλείται από τον ακροδεξιό εταίρο της να πέσει κακήν κακώς από τις κυβερνητικές καρέκλες, την στιγμή, μάλιστα, που θριαμβολογεί και ψευδολογεί ότι βάζει τέλος στην μνημονιακή περίοδο.
Ο θλιβερός “ψεκασμένος” εταίρος φυλλορροεί, βγάζοντας εθνικιστικές κορώνες, οδεύοντας στον θρυλικό σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Εκεί δεν θα είναι μόνος.
Το ΚΙΝΑΛ της Φώφης, αλληθωρίζοντας προς το φάντασμα μιας υποθετικής κυβέρνησης της Δεξιάς, έβγαλε από την ναφθαλίνη την φουστανέλα του “πατριωτικού” ΠΑΣΟΚ, κι έγινε ένα συρρικνωμένο σαν μούμια ΠΑΣΟΚ plus, χάνοντας το αποξηραμένο Ποτάμι, τον μόνο μη πασοκογενή εταίρο της ανύπαρκτης “Κεντροαριστεράς” που πάει κι αυτή στα αζήτητα.
Αλλά κι η Νέα Δημοκρατία, που νόμισε ότι βρήκε θησαυρό στις κοπριές του μακεδονικού Βουκεφάλα, σπάζει τα μούτρα της, στο εσωτερικό της με τους σκυλοκαβγάδες των σαμαροκαραμανλικών φατριών, και στο εξωτερικό με την έντονη δυσαρέσκεια των πατροπαράδοτων ιμπεριαλιστών Προστατών της σε Βρυξέλλες, Βερολίνο και Ουάσιγκτον. Η διγλωσσία του Κούλη, που λέει άλλα έξω κι άλλα μέσα στη χώρα, και την οποία ξεμπροστιάζουν οι δεξιές εφημερίδες των Γερμανών φίλων του μακαρίτη πατέρα του, κάθε άλλο παρά καθησυχάζει τους ξένους πάτρωνες. Είναι δείγμα πολιτικής αδυναμίας που κάθε άλλο παρά μπορεί να εξασφαλίσει, από την θέση του πρωθυπουργού, την επιβολή όλων όσων απλόχερα χαρίζει στους ιμπεριαλιστές και το κεφάλαιο, ξένο και ντόπιο, η κυβέρνηση Τσίπρα. Αυτήν την ανησυχία μερίδων και της ελληνικής αστικής τάξης εκφράζει και η περίπτωση Μίχαλου που οδήγησε στην διαγραφή του.
Πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση Κούλη-Φώφης να εξασφαλίσει όχι απλώς το διαρκές καθεστώς λιτότητας σε μια κατεστραμμένη χώρα μέχρι το 2060 και παραπέρα που απαιτούν οι “δανειστές” αλλά και να αντιμετωπίσει τις πολιτικές θύελλες και τους κοινωνικούς σεισμούς που προβλέπονται με την επιδείνωση της παγκόσμιας κρίσης, την αποσύνθεση της ΕΕ, τους εμπορικούς πολέμους, την πυρκαγιά στη Μέση Ανατολή, τις γεωπολιτικές αναστατώσεις στην περιοχή και την διεθνή αρένα;
Η φθορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι δεδομένη και δεν φαίνεται να αναστρέφεται. Μια κυβέρνηση ΝΔ και δορυφόρων, σε υποτιθέμενη περίπτωση εκλογικής νίκης, θα γεννηθεί γριά κι ετοιμόρροπη. Τα πιο συνειδητά τμήματα της αστικής τάξης της χώρας και οι διεθνείς ιμπεριαλιστές βλέπουν την κρίση διακυβερνησιμότητας και την εξάντληση των παραδοσιακών μεθόδων κυριαρχίας. Αυτή η κρίση πολιτικής εξουσίας βρίσκεται πίσω από την ολοένα και πιο προκλητική εγκληματική δραστηριότητα των φασιστικών και παρακρατικών ομάδων, με την εξίσου προκλητική προστασία των κρατικών μηχανισμών, με την υποδαύλιση της εθνικιστικής υστερίας και πρόσχημα το Μακεδονικό. Στόχος της είναι ο ίδιος ο λαός της χώρας κι όχι μόνο ή τόσο των γειτονικών χωρών.
Προωθούν με μεθόδους εμφυλίου πολέμου χαμηλής έντασης (για την ώρα) τον ταξικό πόλεμο.Γι’ αυτό και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να υποτιμηθεί ο κίνδυνος από την δράση τους, επειδή ο αριθμός των “Μακεδονομάχων” δεν είναι όπως στα συλλαλητήρια της δεκαετίας του 1990 ή στις 21 Ιανουαρίου 2018. Με ολιγάριθμα τάγματα εφόδου λειτούργησαν στην αρχή κι οι μελανοχίτωνες και οι ναζί για να φέρουν τον φασισμό. Όσο γελοίος κι αν εμφανίζεται ο εθνικιστικός συρφετός δεν παύει να είναι προπομπός του φασισμού και του πολεμικού σφαγείου, εχθρός των καταπιεσμένων, ντόπιων και ξένων.
Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή ταλάντευση ή παραχώρηση στον εθνικισμό, με όποιο πρόσημο, ακροδεξιό, δεξιό, “πατριωτικό” ή “αριστερό”. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΧΩΡΑ που την αγοράζει και την πουλάει με τον ιδρώτα και το αίμα του λαού μας.
Μπροστά σ’ αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση τί κάνουν οι δυνάμεις της Αριστεράς; Και η μεν “κυβερνώσα” πράτττει τα δικά της αίσχη. Οι άλλοι; Οι περισσότεροι κρύβουν την προσαρμογή στην πίεση του αστικού εθνικισμού με έναν κούφιο “φιλειρηνισμό” και φτηνό “αντιιμπεριαλισμό”.
Και το ΕΕΚ καταγγέλει τον ευρω-νατοϊκό σχεδιασμό που βρίσκεται πίσω από την Συμφωνία των Πρεσπών. Αλλά θα ήταν εθελοτυφλία και υπηρεσία στον “δικό μας” εθνικισμό να μείνουμε εκεί, αγνοώντας τα δικαιώματα αυτοδιάθεσης, ακόμα και την ύπαρξη ενός μικρού έθνους, του μακεδονικού, όπως και της μακεδονικής μειονότητας μέσα στην δική μας χώρα. Αυτό, όμως κάνει το ΚΚΕ. Δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει την απαίτηση: “Σύνθετη ονομασία με αυστηρά γεωγραφικό προσδιορισμό. Αυτό σημαίνει βεβαίως ότι δεν μπορεί να αναγνωρίζεται “μακεδονικό έθνος” ή “μακεδονική γλώσσα”. Ταυτόχρονα απάλειψη όλων των αλυτρωτικών στοιχείων από το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας…” (Ριζοσπάστης 1/7/18). Θα τρίζουν τα κόκκαλα όχι μόνο του Λένιν αλλά κι όλων των Σλαβομακεδόνων αγωνιστών που ηρωϊκά πολέμησαν, σκοτώθηκαν, καταδιώχτηκαν, εξορίστηκαν σαν μέλη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ.
Η τραγωδία γίνεται φάρσα στις πέραν του ΚΚΕ οργανώσεις. Η ΛΑΕ, μετά την κατακραυγή για την απαράδεκτη θετική υποδοχή που επιφύλαξε στον εθνικιστικό συρφετό στη Θεσσαλονίκη στις 21/1/18, προσπαθεί να καλύψει τον δικό της “αριστερό”(;) εθνικισμό σκαρώνοντας αντιπολεμικές κινήσεις τύπου 1-1-3 με ανοίγματα και σε ξεφωνημένους σωβινιστές. Η ευθύνη δεν πέφτει μόνον στον Λαφαζάνη και στο Αριστερό Ρεύμα. Οι άλλες συνιστώσες της ΛΑΕ, όπως η ΑΡΑΝ και η ΔΕΑ που κριτικάρουν την κατολίσθηση στον εθνικισμό της πλειοψηφίας της ΛΑΕ, γιατί ακόμα παραμένουν στις γραμμές της; Ακόμα κι οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, φτιάχνοντας την δική τους αντιπολεμική αντινατοϊκή πρωτοβουλία, κάθε άλλο παρά ύψωσαν ένα ξεκάθαρο μέτωπο ενάντια στον “αριστερό” εθνικισμό: απεύθυναν το κάλεσμά τους και στην ΛΑΕ, και στους φλωρακικούς εθνικοπατριώτες του Εργατικού Αγώνα (που σπάσανε από τα δεξιά από το ΚΚΕ), αρνήθηκαν να βάλουν στην πλατφόρμα τους ότι ο κύριος εχθρός είναι μέσα στην δική μας χώρα, η διατύπωση για το Μακεδονικό ήταν τέτοια που να βολεύει τους πάντες κ.λπ. Γι’ αυτό το ΕΕΚ αρνήθηκε να συμμετάσχει στην κίνηση αυτή παρόλο που θα συμμετάσχει σε κοινές δράσεις, όπως στις αντινατοϊκές κινητοποιήσεις της 11ης Ιουλίου.
Αυτό που σε ορισμένους φαίνεται σαν προσκόλληση στην ιδεολογική καθαρότητα είναι η αναγκαία χάραξη της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στους κομμουνιστές διεθνιστές και τον αστικό και μικροαστικό εθνικισμό. Όπως προειδοποιούσε ο Λέων Τρότσκυ: “Στα Βαλκάνια ή θα είσαι ασυμβίβαστος διεθνιστής ή αντιδραστικός σωβινιστής“.
