ΤΟ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ» ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

ΤΟ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ» ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Χωρίς ίχνος ντροπής παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα, ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, το νέο «κοινωνικό κράτος».

Ενώ έχουν ξεκινήσει οι περικοπές σε ΕΚΑΣ – επικουρικές συντάξεις – μερίσματα συνταξιούχων Δημοσίου – εφάπαξ, και αναμένονται περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και σε προνοιακά επιδόματα, ο Τσίπρας μιλά για αντισταθμικά μέτρα σε όσους έχουν υποστεί απώλειες στα εισοδήματα τις οποίες η ίδια η κυβέρνησή του προκάλεσε.

Και οι 7 άξονες της «κοινωνικής» πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ είναι διάτρητοι:

1. Υποσχέθηκε  αντισταθμιστικά μέτρα ύψους 50 εκατ. ευρώ κυρίως για την περίοδο Αυγούστου – Δεκεμβρίου  2016  για όσους χαμηλοσυνταξιούχους έχασαν 170 εκατ. ευρώ από φέτος και για πάντα, δεδομένου ότι 120.000 εξ αυτών δεν δικαιούνται το ΕΚΑΣ από 1.6.2016. Ο μέσος συνταξιούχος που επαιρνε ΕΚΑΣ είχε ενίσχυση περίπου 150 ευρώ/μήνα, ενώ με τα μέτρα Τσίπρα θα πάρει «πίσω» μόλις 80 ευρώ/μήνα.

2. Υποσχέθηκε  την καταβολή πολλών από τις… ήδη βεβαιωμένες υποχρεώσεις των Ταμείων για συντάξεις και εφάπαξ που εκκρεμούν μέχρι 3 χρόνια. Aλλά «ξέχασε» ότι θα υπάρξει μεσοσταθμική μείωση 20% στα εφάπαξ και στις ήδη καταβαλλόμενες επικουρικές συντάξεις, αλλά και μείωση 32% στα μερίσματα των συνταξιούχων φέτος. Ο Τσίπρας «θα δώσει» 1,7 δισ. ευρώ για τις παραπάνω υποχρεώσεις των ταμείων που στηρίζονται σε εισφορές που έχουν καταβάλει οι ασφαλισμένοι εδώ και 30-40 χρόνια. Θα τα «δώσει» με λεφτά από τη δόση των διεθνών δανειστών, με αντίτιμο τις περικοπές των ήδη καταβαλλόμενων αλλά και «βεβαιωμένων» (πάνω από 350.000 είναι οι εκκρεμείς οι αιτήσεις για εφάπαξ – κύριες/επικουρικές συντάξεις!) πάνω από 2,5 δισ. ευρώ.

3. Υποσχέθηκε ιατρική κάλυψη των ανασφάλιστων και δωρεάν φάρμακα στους κατόχους βιβλιαρίου οικονομικής αδυναμίας, την ίδια στιγμή που τα ταμεία κύριας ασφάλισης χρωστούν στον ΕΟΠΥΥ πάνω από 1,5 δισ. ευρώ και ο ΕΟΠΥΥ χρωστά στους ασφαλισμένους και στον ιδιωτικό τομέα της υγείας πάνω από 1,6 δισ. ευρώ. Τα χρέη των ταμείων προς τον ΕΟΠΥΥ προέρχονται από εισφορές που αυτά εισπράττουν υπέρ της υγειονομικής περίθαλψης (επί των αμοιβών, αλλά και των συντάξεων), αλλά δεν τις αποδίδουν έγκαιρα προκειμένου να καταβάλλουν συντάξεις. Οι «τρύπες» στα ταμεία προέρχονται προπαντός από τους εργοδότες που χρωστάνε πάνω από 12 δισ. ευρώ στο ΙΚΑ.

4. Υποσχέθηκε «καθολική προστασία των πολιτών που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας» μέσα από το πρόγραμμα του «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης» από το 2017, αλλά αν δεν βρεθούν από αλλού 900 εκατ. ευρώ, θα πρέπει να κόψει τα υπάρχοντα προνοιακά επιδόματα.

5. Υποσχέθηκε την «επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας», αν και στο συμπληρωματικό Μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνησή του προβλέπεται πως δεν θα αλλάξει η μνημονιακή νομοθεσία του 2010-2013 χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των «θεσμών», οι οποίοι -όμως- υποστηρίζουν  ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις πρέπει να υπερισχύουν των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, ενώ ο εθνικός κατώτατος μισθός πρέπει να καθορίζεται από την κυβέρνηση και όχι τους κοινωνικούς εταίρους (ΓΣΕΕ, εργοδοτικές οργανώσεις).

6. Υποσχέθηκε 150.000 (προσωρινές) θέσεις εργασίας μέσα από κοινοτικά επιδοτούμενα προγράμματα, αλλά δεν είπε ότι τα κοινοτικά κονδύλια για προγράμματα απασχόλησης τελειώνουν στις αρχές του 2017, ενώ από τα επιπλέον 2 δισ. ευρώ που περιμένει η Ελλάδα από τον κοινοτικό προϋπολογισμό για όλα τα επιδοτούμενα έργα και προγράμματα, θα λάβει μόλις 800 εκατ. ευρώ για την τετραετία 2017 -2020.

7. Υποσχέθηκε μια νέα στεγαστική πολιτική, αλλά αυτή θα αφορά μόνο τους αστέγους και όχι τους εργαζόμενους που απειλούνται με έξωση από τις τράπεζες για τα χρέη τους για στεγαστικά δάνεια που έλαβαν προ -Μνημονίου και τις εμετικές εισπρακτικές τις οποίες έχουν βάλει για να κυνηγούν τον κοσμάκη.

Η εργατική τάξη δεν έχει άλλη επιλογή από το να απορρίψει το «κοινωνικό κράτος» που υπόσχεται ο επικεφαλής ενός χρεοκοπημένου αστικού κράτους που ασελγεί σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας προκειμένου να θησαυρίζουν οι λίγοι. Ένα « κράτος» μπορεί να γίνει πραγματικά «κοινωνικό», μόνο όταν έλθει στα χέρια των εργατών και γίνει εργαλείο για το τσάκισμα του κράτους των αστών, μόνο όταν μοιράσει σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες τα πλούτη που παράγει η κοινωνία.

Δ.Κ