Παρόλο που από τον Αύγουστο η «μεταμνημονιακή» εποχή έχει αρχίσει, η επίθεση του καπιταλισμού και των οργάνων του -κυβέρνηση, καταστολή κλπ – δεν έχει τελειώσει.
Όχι μόνο τα εργατικά δικαιώματα, τα δικαιώματα των ανέργων, αποκλεισμένων, προσφύγων και μεταναστών, όχι μόνο ο άνθρωπος, αλλά και το φυσικό σώμα του ανθρώπου, η φύση δέχονται την επίθεση των καπιταλιστών και των πολιτικών τους.
Το περιβάλλον είναι ένας ουσιώδης στόχος των πολιτικών τους. Οι Σκουριές, η Λευκίμμη, ο Λόφος Φιλοπάππου βρίσκονται στο στόχαστρο (βλέπε και σχετικά άρθρα στη Nέα Προοπτική). Kαι το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του νερού του Πηλίου και του Bόλου επίσης.
Eνάντια στην ιδιωτικοποίηση των νερών του Πηλίου και του Βόλου που επιχειρεί να επιβάλλει η δημοτική αρχή του Μπέου, σε αλληλεγγύη με τους αντιστεκόμενους κατοίκους, έγινε μια σειρά εκδηλώσεων από τις 12-15/10 στις περιοχές του Αιγάλεω και του Πειραιά.
Aλλά το Aιγάλεω έχει έχει τα δικά του προβλήματα. Γιατί στο κέντρο του έχει ένα κόσμημα, το Άλσος του Mπαρουτάδικου. Στολίδι για τους κατοίκους του, τόπος αναψυχής, ξεκούρασης και οξυγόνου, ο μεγαλύτερος πνεύμονας πρασίνου της Δυτικής Aθήνας, για κάποιους άλλους αποτελεί επίζηλο έπαθλο για κέρδος, για διευθετήσεις, τσιμεντοποιήσεις και προσοδοφόρες εργολαβίες…
Kαι επειδή το κριτήριο της αλήθειας είναι η πράξη, τα λόγια για περιβαλλοντικές «ευαισθησίες» δεν πείθουν.
Στην περίπτωση του Αιγάλεω το έργο κατασκευής βρεφονηπιακού σταθμού μέσα στον χώρο του Mπαρουτάδικου δεν αφορά την ιδιωτικοποίηση όσο τη καταπάτηση του χώρου. Kανείς δεν φέρνει αντίρρηση για ένα έργο που θα βοηθήσει τους κατοίκους στη ζωή τους. Αλλά ο βρεφονηπιακός σταθμός μπορεί να κατασκευαστεί και αλλού. Yπάρχουν άλλα σημεία για την οικοδόμηση του έργου (αυτό το τελευταίο δεν είναι δουλειά των κατοίκων να το βρουν αλλά παρόλα αυτά οι κάτοικοι ξέρουν). Δεν μπορεί η όποια δημοτική αρχή να κατατρώγει τον ζωτικό χώρο ζωής, το Mπαρουτάδικο, επικαλούμενη το πρόβλημα του βρεθονηπιακού σταθμού.
Αλλά και πρόβλημα ιδιωτικοποίησης τίθεται σε άλλο σημείο του Mπαρουτάδικου, στην πλευρά της Iεράς Oδού, όπου γνωστή καφετέρια εξαπλώνεται προς τα όπου θέλει και όποτε θέλει χωρίς να την ενοχλεί κανείς.
Κι ακόμη πώς εξηγείται ότι τον τελευταίο καιρό βρίσκουμε και δέντρα κομμένα; ποιος τα κόβει; και ποιος τα χρησιμοποιεί; Άδεια από το Δασαρχείο υπάρχει;
Όλα αυτά βέβαια τα έχουμε ξαναγράψει και σε προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας (φ. 688-9/06/18). Το καινούργιο τώρα είναι ότι το έργο (κατασκευής βρεθονηπιακού σταθμού) εγκρίθηκε. Η ένσταση που είχαμε υποβάλλει δεν ελέγχθηκε ποτέ (δε προλάβανε μας είπαν λόγω έλλειψης προσωπικού και να ξανακάνουμε) και ξαφνικά στις 28/09/18 μάθαμε ότι το έργο με υπογραφή της περιφερειάρχη Δούρου εγκρίθηκε και περνάει το Ευρωπαϊκό Ταμείο.
Από εκείνη την ημέρα περιμένουμε πλέον την απόφαση δημοτικού συμβουλίου (δυστυχώς όλων των παρατάξεων εκτός του Ρήγματος στα Δυτικά) για να ξεκινήσει το έργο. Kαι καθώς η προεκλογική περίοδος έχει ξεκινήσει φαίνεται πως η δημοτική αρχή πιστεύει πως με την έναρξη του έργου θα κερδίσει πόντους.
Όμως εμείς δε θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Στο κάτω-κάτω το έργο το έχουμε ξανασταματήσει, το ίδιο θα κάνουμε και τώρα. O κόσμος στο Αιγάλεω που από παλιά έχει ευαισθητοποιηθεί με το θέμα δεν θα μείνει αδιάφορος. Eπίσης, η αλληλεγγύη από τις διάφορες συλλογικότητες που έχουμε απευθυνθεί είναι ζωντανή και θα έχουμε στήριξη. Το ίδιο θα συμβεί και από εμάς όταν θα μας ζητηθεί γιατί οι αγώνες είναι κοινοί. Το περιβάλλον είναι παντού και χτυπιέται παντού όπως και όλη η ζωή μας. Και δεν είναι διαφορετικά στο Βόλο, στου Φιλοπάππου, ή… στον Αμαζόνιο.
Δήμαρχοι – εργολάβοι δεν έχετε ιδέα τι σας περιμένει. Σύντομα θα θυμηθούμε τα παλιά.
Συνεχίζουμε τις συνελεύσεις κάθε Δευτέρα στις 7.00 μ.μ. στο χώρο του πατινάζ (προς το παρόν γιατί σύντομα μπορεί να αλλάξει ο τόπος συνάντησης γιατί χειμωνιάζει) και ετοιμάζουμε το σχέδιο δράσης. Οι συνελεύσεις είναι ανοιχτές και οποιαδήποτε συμμετοχή δεκτή.
N. Παρ.
