της Χ.Λ.
Το τελευταίο διάστημα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας δέχονται ένα βομβαρδισμό από πληροφορίες οι οποίες σχετίζονται με τη χρήση της τεχνολογίας και με το πως αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί προκειμένου τα μαθήματα- τόσο στην πρωτοβάθμια, όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση- να συνεχιστούν, χωρίς καμία διακοπή.
Έτσι, από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το κλείσιμο των σχολειών , οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων έχουν μπει σε μία διαδικασία δημιουργίας μιας προσωπικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας (e class και e me). Μέσω της οποίας η επικοινωνία με τους μαθητές/τριες θα είναι υποτίθεται καθημερινή και εξασφαλισμένη. Οι αρχικές σελίδες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης καθώς και τα τηλεοπτικά κανάλια κατακλείστηκαν από ανακοινώσεις της Υπουργού και Υφυπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων-οι οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ διαβεβαίωναν γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς- πως όλα είναι έτοιμα, για την υλοποίηση του τεχνολογικού αυτού θαύματος. Και πως να μην πιστεύει η Κυρία Κεραμέως στα θαύματα; Θα ήταν βλάσφημο από πλευράς της. Και εκεί που όλοι ήταν έτοιμοι να αναφωνήσουν: «η πλατφόρμα λειτουργεί. Θαύμα, θαύμα!». Το θαύμα δεν έγινε και μείναμε με τα στόματα ανοιχτά.
Στη συνέχεια, οι κυρίες Κεραμέως και Ζαχαράκη πίστεψαν και στην υλοποίηση ενός ακόμα θαύματος. Το θαύμα αυτό ακούει στο όνομα «μαγικός τρόπος απόκτησης και γνώσης λειτουργίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών, από όλο το μαθητικό πληθυσμό». Καθώς και «μαγικός τρόπος απόκτησης εστίας και ενός πιάτου φαγητού».
Και κάπου εδώ το αστείο σταματά .
Γνωρίζει αλήθεια η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων πως κάποιοι μαθητές δεν ξέρουν όχι μόνο τι πάει να πει ηλεκτρονικός υπολογιστής, αλλά δεν ξέρουν τι πάει να πει σπίτι; Γνωρίζουν άραγε πως υπάρχουν περιοχές στην Αττική, όχι πολύ μακριά από το κέντρο της Αθήνας ,που άνθρωποι μένουν σε παράγκες; Δίχως ρεύμα και νερό. Αυτή η περιοχή λέγεται Νέα Ζωή Ασπροπύργου και είναι μόλις 17 χιλιόμετρα μακριά από την πλατεία Συντάγματος. Μια περιοχή που δικαίως σε πολλά δημοσιογραφικά άρθρα έχει ονομαστεί «γκέτο» ή «φαβέλα». Είναι η φαβέλα της Δυτικής Αττικής, εκεί που όλη η Αθήνα εναποθέτει τα απορρίμματα της. Με λίγα είναι η χωματερή όλων μας. Εκεί ακριβώς βρίσκονται τα σπίτια ή πιο σωστά τα «μη» σπίτια των οικογενειών. Αυτών των οικογενειών όπου οι κυρίες του Υπουργείου ζητούν τη συμμετοχή στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες. Πρόκειται για οικογένειες τσιγγάνων ή γύφτων, όπως πολλοί θα πουν. Ξεχασμένοι και παρατημένοι από όλους, από κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση. Με την τελευταία να κάνει την εμφάνισή της κάθε τετραετία μόνο και μόνο για να διαβεβαιώσει πως αυτή τη φορά θα δώσει γη και ύδωρ. Η αλήθεια είναι και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινής το ύδωρ δε λείπει από την εξαθλιωμένη περιοχή της Νέας Ζωής. Κάθε φορά που βρέχει ο καταυλισμός πλημμυρίζει καθώς και τα σπίτια . Πεζοδρόμιο δεν υπάρχει ούτε για δείγμα με αποτέλεσμα τα παιδιά όπου φοιτούν στο μοναδικό σχολείο της περιοχής να κινδυνεύουν από τις διερχόμενες νταλίκες.
Αλήθεια κυρία υπουργέ γνωρίζετε άραγε πως τα παιδιά της Νέας Ζωής δεν έχουν παπούτσια για να πάνε σχολείο;
Γνωρίζετε άραγε πως πολλές φορές τα ακροδάχτυλά τους είναι φαγωμένα από ποντίκια;
Γνωρίζετε άραγε πως αρκετά παιδιά έχουν υποστεί εγκαύματα από τα αυτοσχέδια μαγκάλια που έχουν στα σπίτια τους;
Γνωρίζετε άραγε πως πριν από κάποια χρόνια ένα παιδί κάηκε ζωντανό μέσα στην παράγκα, από αυτοσχέδιο μαγκάλι;
Γνωρίζετε άραγε πως πολλά από τα παιδιά, τώρα που το σχολείο έκλεισε, δεν έχουν από που να σιτιστούν; Μιας και τα σχολικά γεύματα ήταν ένα από τα κίνητρά τους για να πάνε σχολείο. Παράλληλα με τη διαφυγή τους από το εξαθλιωμένο οικογενειακό περιβάλλον; Επίκληση στο συναίσθημα δεν κάνουμε κύριες Κεραμέως, Ζαχαράκη και κύριε Μελετίου, της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Γνωρίζουμε πως ο μόνος τρόπος να ασχοληθείτε με αυτούς τους ανθρώπους είναι αν πιστέψουμε και εμείς, σε ένα ΘΑΥΜΑ!
