Για το Γιάννη *
Ο Γιάννης έφυγε και φυσικά αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν πρόκειται περί της γνωστής κοινοτοπίας ότι ακόμη κι αν έφυγε θα ζει πάντα στην καρδιά μας. Όχι, η αλήθεια είναι ότι δεν έφυγε. Ήταν, είναι και θα είναι πλέον για πάντα εδώ.
Ο Γιάννης τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με τις καλλιέργειες, αστικές ή περιαστικές λίγο έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ο Γιάννης έδινε ζωή, καλλιεργούσε τη γη – και το χώμα είναι ο μέγιστος αποθηκευτικός χώρος του φυσικού κόσμου που περιλαμβάνει παρελθόν, παρόν και μέλλον αδιαχώριστα σαν μια ολότητα.
Όποιος έχει επαφή με το χώμα κατανοεί τι σημαίνει ζωή και θάνατος και ένας σωστός καλλιεργητής καταλαβαίνει ότι ο θάνατος είναι αναγέννηση, ζωντάνεμα απ’ την αρχή γεμάτο ελπίδες και το τέλος είναι αρχή και η αρχή τέλος και τελικά καταλήγουμε στο αέναο, το αδιάλυτο και αδιάσπαστο όλον στο οποίο ανήκουμε κι εμείς οι άνθρωποι.
Στο σπίτι στου Γιάννη σίγουρα σε κάποια γωνιά θα δεις γραμμένο “μελιτζάνες για σπόρο”, “ντομάτες για σπόρο” κι εκείνες οι ζαρωμένες τοματούλες ή πιπεριές αδημονούν να σπαρθούν να δροσιστούν απ’ το νεράκι, να ζεσταθούν απ’ το χώμα και να ξαναγεννηθούν τελικά. Σίγουρα, όλοι απογοητευόμαστε, πενθούμε όταν τα κλωνάρια αρχίζουν να ξυλοποιούνται, όταν η καρποφορία σταματά, όταν μαραίνονται τα φυτά, όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε τα παραπάνω.
Ο Γιάννης ήταν καλλιεργητής, ένας χαρούμενος – διακριτικός καλλιεργητής. Κι ας είχε τόσα στο μυαλό του, η ουσία του ήταν απλουστευμένη και ταυτόχρονα πολυσύνθετη όπως αυτή της γης. Έψαξα πολύ αυτές τις μέρες μέσα μου και έχω βρει εκατοντάδες σπόρους από το Γιάννη και άλλα τόσο φυτά – δέντρα ολόκληρα που ο Γιάννης έχει φυτεύσει ή έχει φροντίσει είναι εδώ σε κοινή θέα. Όσοι τον γνωρίσαμε έστω και λίγο γνωρίζουμε το καθήκον του κάθε καλλιεργητή που έχει στα χέρια του τόσο δυνατούς με βλαστικότητα σπόρους. Το καθήκον να τους μοιραστούμε, να τους φυτέψουμε, να απολάβουμε και να συνεχίζουμε να γεμίζουμε το χώμα με αυτούς γιατί το χώμα είναι ο μέγιστος αποθηκευτικός χώρος του φυσικού κόσμου που περιλαμβάνει παρελθόν, παρόν και μέλλον.
* Το κείμενο αναφέρεται στον σύντροφο, αγωνιστή, φίλο και πατέρα της συντρόφισσας μας Γιάννας, Γιάννη Γιαννατσή. Λίγα παραπάνω για τον Γιάννη μπορείτε να διαβάσετε στα κάτω link:
Τέλος, για όποιον ενδιαφέρεται πέραν του συμβολικού του όλου πράγματος ο Γιάννης έχει αφήσει σημαντική παρακαταθήκη εδώ: Αστικές Καλλιέργειες
Δύναμη και αγάπη στην Τρισεύγενη και τη Γιάννα.