Εκδήλωση της ΠΕΝΕΝ

της Μαργαρίτας Κουτσανέλλου

Η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με την πρωτοβουλία της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ) και της Ένωσης Παλαιστινίων Εργαζόμενων Ελλάδας την Παρασκευή 3/11, στον Πειραιά, με θέμα την εξελισσόμενη εθνοκάθαρση-γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ αποδείχτηκε άκρως ενδιαφέρουσα και ζωηρή παρά τη διάρκειά της. Ήταν εξάλλου αυτό αναγκαίο, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στους ομιλητές να αναπτύξουν με τη μεγαλύτερη δυνατή πληρότητα όλες τις πτυχές του μεγάλου αυτού μαύρου ορόσημου της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας.

Τόσο η ομιλία του οικοδεσπότη, όσο και οι αναλύσεις των προσκεκλημένων, αλλά και οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων σωματείων και πολιτικών συλλογικοτήτων ήταν πυκνές και διαυγείς ως προς τα μηνύματα, τα ακλόνητα επιχειρήματα και τις σκέψεις που εξέθεταν. Το κλίμα της εκδήλωσης ήταν επίσης συγκινησιακά φορτισμένο, καθώς μέσα από τις ομιλίες των προσκεκλημένων γινόταν αισθητή σε όλους η κρισιμότητα των στιγμών που ζει ο πολύπαθος παλαιστινιακός λαός, αλλά και η αγωνία που βιώνει όλη η ανθρωπότητα για ό,τι συμβαίνει στη ματωμένη γη της Παλαιστίνης.

Αν και το καλύτερο που θα πρέπει να γίνει μετά την τόσο επιτυχημένη εκδήλωση, είναι να καταγραφούν οι ομιλίες των προσκεκλημένων, για να μπορούν να διαβάζονται (από μία άποψη είναι αποτελεσματικότερο από το να παρακολουθήσει κάποιος τις βιντεοσκοπημένες ομιλίες, το οποίο βεβαίως δεν απορρίπτουμε), θα επιχειρήσουμε εδώ μία συνοπτική απόδοσή τους, χωρίς να μπορέσουμε να αποφύγουμε την παράλειψη πολύ σημαντικών στοιχείων των ομιλιών. Σε δύο περιπτώσεις, το κείμενο των ομιλιών τους μάς έχει παραχωρηθεί από τους ομιλητές αυτούσιο και βεβαίως, το παραθέτουμε προς ανάγνωση, στους συνδέσμους που ακολουθούν.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την ομιλία του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ, Αντώνη Νταλακογεώργη. Διατύπωσε με σαφήνεια και ανεπιφύλακτα την υποστήριξη του σωματείου του στον Παλαιστινιακό λαό, κατάγγειλε την Ισραηλινή επίθεση στη Γάζα ως τελική φάση της εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων που επιχειρείται από το ισραηλινό κράτος-δολοφόνο ανέδειξε τις ευθύνες και τη συνενοχή και κάλεσε (για πολλοστή φορά) τα σωματεία και τις λαϊκές συλλογικότητες της χώρας να πάρουν περισσότερες και πιο δυναμικές πρωτοβουλίες συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Στο πλαίσιο της ομιλίας του άφησε αιχμές για την καθυστέρηση με την οποία αντέδρασαν δυνάμεις της αριστεράς, όταν ξεκίνησαν οι πολεμικές συγκρούσεις στην Παλαιστίνη, προκειμένου να παρέλθουν οι ημέρες των αυτοδιοικητικών εκλογών στην Ελλάδα.

Εν συνεχεία, ο λόγος δόθηκε στον πρώην πρέσβη της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Μαρουάν Εμίλ Τουμπάσι. Ο πρώην πρέσβης υπήρξε κατατοπιστικότατος, εξήγησε ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και δεν δέχεται επίθεση μόνο η Χαμάς, αλλά ολόκληρος ο παλαιστινιακός λαός. Διαχώρησε σε αρκετά σημεία τη θέση του από τη Χαμάς, τα εξτρεμιστικά φονταμενταλιστικά χαρακτηριστικά τής οποίας επισήμανε, ενώ ταυτόχρονα έκανε σύντομη ιστορική αναφορά στην ίδρυση και στην πορεία των άλλων παλαιστινιακών οργανώσεων. Κατέληξε ότι η επίθεση που διεξάγεται αυτή τη στιγμή εναντίον του παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ είναι ανάλογη της εθνοκάθαρσης που υπέστησαν οι αυτόχθονες της Αμερικής, από τους αποίκους, ενώ σε πάρα πολλές περιπτώσεις επέμεινε ότι ο φαινομενικά παντοδύναμος στρατιωτικός μηχανισμός του Ισραήλ έχει υποστεί όχι λίγες φθορές στην υπό εξέλιξη σύγκρουση, ενώ σε καμία περίπτωση δεν γίνεται γνωστή η πραγματική κατάσταση των ισραηλινών στρατευμάτων, των οποίων οι στόχοι έχουν σαφώς χαμηλώσει σε σχέση με ό,τι ξεκίνησαν την επιχείρηση «σιδερένια σπαθιά». Μίλησε για τον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό στην περιοχή και το σχέδιο της νέας Μέσης Ανατολής, με το οποίο οι ΗΠΑ προσπαθούν να διατηρήσουν την ηγεμονία τους στην περιοχή, παρά τη βαθιά κρίση που διέρχονται. Έκλεισε την ομιλία του κάνοντας έκκληση για την έκφραση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, ενώ υπογράμμισε το γεγονός ότι η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση δεν μπορεί, εξαιτίας της αδιαλλαξίας της, να αποτελεί εταίρο-συνομιλητή, με τον οποίο μπορεί να υπάρξει οποιοσδήποτε δίαυλος συνεννόησης.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο οικονομολόγος, καθηγητής του Πάντειου Πανεπιστημίου, Σταύρος Μαυρουδέας. Στην ομιλία του επέλεξε να αναδείξει τα οικονομικά ζητήματα και τα υλικά συμφέροντα που βρίσκονται στη βάση της συγκλονιστικής πολεμικής σύγκρουσης που ξέσπασε εδώ και λίγες ημέρες στη γη της Παλαιστίνης, στη Μέση Ανατολή, σε μία από τις πιο εύφλεκτες «πυριτιδαποθήκες» της γης. Μίλησε για το άκρως καταπιεστικό και ωμό ισραηλινό κράτος – απαρτχάιντ, μίλησε για τους απάνθρωπους ταξικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς, για την οικονομία της περιοχής που στηρίζεται στην άγρια εκμετάλλευση εκατομμυρίων Παλαιστινίων, οι οποίοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα, για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί το κράτος για να κρατά σε καταστολή και για να εκμεταλλεύεται την εργασία χωρίς κανένα δικαίωμα ενός ολόκληρου λαού. Τέλος, σχολίασε ότι η οικονομία του Ισραήλ δεν είναι και τόσο ισχυρή όσο φαντάζει, αφού δεν έχει μεγάλο βάθος και η επιβολή της ισχύος με στρατιωτικά μέσα είναι εξαιρετικά δαπανηρή και εξαρτημένη από το αμερικανικό κεφάλαιο. Ο ρυθμός μεγέθυνσης τείνει αρνητικός, ενώ πίσω από τη βιτρίνα του ανίκητου, κρύβονται πολύ σοβαρά χάλια, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, επικαλούμενος τη γνωστή εικόνα του «χάρτινου τίγρη».

Το νήμα των ομιλιών δόθηκε εν συνεχεία στο δημοσιογράφο Γιάννη Καπόπουλο, ο οποίος έκανε μία εξαιρετική αναδρομή στα βασικά πολιτικά γεγονότα του παρελθόντος που αφορούν τη σχέση και το ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή. Για το ρόλο της Σαουδικής Αραβίας, του Ιράν, των BRICS. Για την εγκατάλειψη του σχεδίου για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Μίλησε για το ναυάγιο του σχεδίου να εξομαλυνθούν οι σχέσεις Σαουδικής Αραβίας – Ισραήλ και αναφέρθηκε στην ολοσχερή κατάλυση των δημοκρατικών λειτουργιών στο Ισραήλ. Κατέληξε ότι δεν μπορεί να υπάρξει προσωρινή λύση, όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα πλέον στη Μέση Ανατολή. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι «ή το Ισραήλ θα αποδεχτεί με την πίεση των ΗΠΑ μία λύση, ή θα αναφλεγεί μία ανεξέλεγκτη κρίση».

Ο δημοσιογράφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου ξεκίνησε με το σχόλιο ότι οι πολιτικοοικονομικές αναλύσεις των προηγούμενων ομιλητών τον κάλυψαν σε μεγάλο βαθμό και προτιμά να μιλήσει για την ανείπωτη ανθρωπιστική κρίση που εξελίσσεται αυτή τη στιγμή στη Γάζα, η οποία έχει γίνει ένα απέραντο νεκροταφείο παιδιών. Κάθε δέκα λεπτά σκοτώνεται ένα παιδί στη Γάζα ανέφερε, ενώ οι συνθήκες κάτω από τις οποίες παλεύουν οι κάτοικοι της Γάζας για τη ζωή τους, στα νοσοκομεία και παντού είναι ασύλληπτες για τον ανθρώπινο νου. Πρέπει να ντρεπόμαστε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες, ανέφερε, με τη θέση που πήρε η κυβέρνηση της χώρας «στη σωστή πλευρά της ιστορίας» υποτίθεται. Ενώ σχολίασε χαρακτηριστικά ότι αποτελεί ολέθρια αφέλεια να πιστεύει κάποιος ότι ένας λαός που υφίσταται αυτά τα μαρτύρια, όπως οι Παλαιστίνιοι, δεν θα εκθρέψει μια γενιά τόσο ριζοσπαστικοποιημένη που θα θυμίζει το Ισλαμικό Κράτος. Εξέφρασε τον προβληματισμό για το πώς έφτασε το ελληνικό κράτος να υιοθετεί ακραία αντιδραστικές και κυνικές θέσεις όπως αυτές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αμφισβήτησε το χαρακτηρισμό της επίθεσης των παλαιστινίων στις 7 Οκτώβρη ως τρομοκρατική ενέργεια και αναφέρθηκε στις ωμές διαστάσεις που παίρνουν ενίοτε οι εξεγέρσεις των απελπισμένων απέναντι στους καταπιεστές τους, φέρνοντας το παράδειγμα τη άλωσης της Τριπολιτσάς από τους Έλληνες στην ελληνική επανάσταση του 1821. Έκλεισε την ομιλία του, ότι η ιστορία έχει δείξει πολλές φορές ότι «η ειρήνη δεν βρίσκεται στις υπογραφές, αλλά στην κάνη των όπλων». Η ειρηνική κατοχή δεν είναι ειρήνη συνέχισε και ο αγώνας κατά αυτής της καταπίεσης παίρνει αναπόφευκτα βίαιες μορφές.

Ο Μιχιάρ Εκτάμι, εκπρόσωπος της Ένωσης Παλαιστινίων Εργαζόμενων, εξέφρασε τη βαθιά αγωνία του για τη μεθοδευόμενη εκδίωξη των Παλαιστινίων από τον τόπο τους, ένα πραγματικό ξεριζωμό ενός ολόκληρου λαού, αλλά και για σφαγή μέχρι την πλήρη εξολόθρευση αυτών που επιλέξουν να μη φύγουν. Αναφέρθηκε σε πληροφορία, η οποία επαληθεύεται από πολλές πλευρές, ότι στην Κύπρο έχουν σταθμεύσει τουλάχιστον έξι καράβια τα οποία προορίζονται να περισυλλέξουν τους Παλαιστίνιους που θα εκτοπιστούν από τη χώρα τους και έκανε έκκληση να δοθεί κάθε δυνατός αγώνας ώστε να αποτραπεί η σφαγή και τα ποτάμια αίματος που προμηνύεται ότι θα χυθούν στη Γάζα και στη χώρα της Παλαιστίνης. Προσομοίασε αυτή τη φάση ως την «τελική λύση» των Ισραηλινών εναντίον των Παλαιστινίων, η οποία έχει όλες τις αναλογίες με την «τελική λύση» των Γερμανών ναζί κατά του εβραϊκού λαού στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ζήτησε ως μόνη δίκαιη λύση τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους και είπε ότι ήρθε η ώρα για την ίδρυσή του.

Στη συνέχεια ο λόγος δόθηκε σε εκπροσώπους σωματείων που είχαν προσκληθεί στην εκδήλωση. Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζόμενων ΤΕΕ, Κώστας Αβραμίδης, εκφώνησε ομιλία, στην οποία επέλεξε να αναδείξει τις αναλογίες μεταξύ της Ελληνικής επανάστασης και της επίθεσης που εξαπέλυσε η Παλαιστινιακή Αντίσταση στις 7 Οκτώβρη, απαντώντας με αυτό τον τρόπο στο χαρακτηρισμό ως τρομοκρατών, των Παλαιστινίων σκλάβων που εξεγέρθηκαν κατά των δεσμωτών τους. Ανέδειξε επίσης την απώλεια της εντύπωσης του αήττητου ισραηλινού κράτους και επισήμανε την ανάγκη οι λαοί που στέκονται αλληλέγγυοι στον απελευθερωτικό αγώνα των Παλαιστινίων, να δυσκολέψουν στις χώρες τους, το έργο του ιμπεριαλισμού-συμμάχου του κράτους του Ισραήλ. Η ομιλία του Προέδρου του Σωματείου παρατίθεται στο σύνδεσμο αυτό:

Η Γ. Γραμματέας του Συλλόγου Εργαζόμενων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ Μαργαρίτα Κουτσανέλλου επισήμανε ότι:

«Στις 7 Οκτώβρη 2023, ο ισραηλινός στρατός κατοχής υπέστη μία ταπεινωτική ήττα. Η ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου δέχεται μία ισχυρή εσωτερική αμφισβήτηση, τα αποτελέσματα της οποίας δεν πρέπει διόλου να υποτιμούμε. Το σιωνιστικό καθεστώς καταφεύγει στη συλλογική τιμωρία, προκειμένου να βρει διέξοδο στα εσωτερικά του αδιέξοδα. Η εκκένωση της Βόρειας Γάζας αποτελεί προανάκρουσμα μίας επικείμενης φρικιαστικής καταστροφής για τον Παλαιστινιακό λαό, η οποία πρέπει να αποφευχθεί. Διεξάγεται μία απάνθρωπη εθνοκάθαρση με τις πλάτες του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Δεν πρόκειται για τρομοκρατία, πρόκειται για πολεμική ανάφλεξη μεταξύ των Παλαιστίνιων σκλάβων και της σιωνιστικής κατοχής, του απαρτχάιντ και της βάρβαρης καταστολής. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άμαχοι, ούτε μπορούμε να δεχτούμε τα κροκοδείλια δάκρυα αυτών που δεν παίρνουν ξεκάθαρη θέση υπέρ του παλαιστινιακού λαού. Δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη. Γι’ αυτό δεν είμαστε ουδέτεροι στη σύγκρουση μεταξύ εξεγερμένων σκλάβων και καταπιεστών. Στηρίζουμε την Παλαιστινιακή αντίσταση. Δεν είναι τρομοκράτης όποιος αγωνίζεται για την ελευθερία του.

  1. Δεν είμαστε με τους ιμπεριαλιστές της «συλλογικής Δύσης».
  2. Δεν είμαστε αντισημίτες, δεν είμαστε φονταμενταλιστές, δεν είμαστε μισαλλόδοξοι, δεν υποστηρίζουμε θρησκευτικές εξουσίες και κράτη.
  3. Φωνάζουμε Λευτεριά στην Παλαιστίνη, λέγοντας κιόλας ότι δεν υπάρχει ελεύθερη Παλαιστίνη, χωρίς ελεύθερες γυναίκες.
  4. Ο ιμπεριαλισμός καταρρέει και δύο μεγάλοι διεθνείς πόλεμοι ξεσπούν στον κόσμο, απειλώντας να τινάξουν στον αέρα όλη την υφήλιο. Καταδικάζουμε τον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Καταδικάζουμε την απαράδεκτη θέση που έχει πάρει η ελληνική κυβέρνηση για δήθεν «νόμιμη αυτοάμυνα» από την πλευρά του φασιστικού κράτους του Ισραήλ και για την αποχή της από το ψήφισμα του ΟΗΕ για υποστήριξη της ανθρωπιστικής εκεχειρίας στη Γάζα.
  5. Τα εργατικά σωματεία και η διεθνής εργατική τάξη πρέπει να απαιτήσουν την κατάπαυση του πυρός στην πολύπαθη Γάζα, να σταματήσει η επιχείρηση εθνοκάθαρσης και ο διωγμός των Παλαιστινίων από τη γη τους.
  6.  Μόνο η ενότητα όλων των καταπιεσμένων, Παλαιστινίων, Αράβων και Εβραίων, σε μία κινητοποίηση από τα κάτω, για μία πατρίδα που θα ενώνει, χωρίς εθνικιστικές, φυλετικές, θρησκευτικές, έμφυλες διακρίσεις, μπορεί να απελευθερώσει πραγματικά τους λαούς και να φέρει ειρήνη.»

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τοποθετήσεις εκπροσώπων πολιτικών οργανώσεων (Τροτσκιστική Ομάδας Ελλάδας, Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού, ΜΕΡΑ25, ΝΑΡ), προσθέτοντας στην κοινή ανάλυση, κατά το μεγαλύτερο μέρος, ο καθένας τα δικά του στοιχεία.

Γεγονός είναι ότι εκεί που επικεντρώνονται οι βασικότερες διαφοροποιήσεις σε αυτές τις προσεγγίσεις, είναι το ποια μπορεί να είναι η επόμενη μέρα σε αυτή την τόσο ευαίσθητη περιοχή του κόσμου, η οποία μπορεί πράγματι να φέρει την ειρήνη στους λαούς. Το αίτημα για τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στη βάση της λογικής “δύο κράτη για δύο λαούς”, δέχεται αρκετές αμφισβητήσεις για τη βιωσιμότητά του, εδώ και τρεις δεκαετίες έχουν φανεί τα αδιέξοδά του. Ενώ οι σκέψεις που προτείνονται για μία επίλυση στη βάση ενός ομοσπονδιακού κράτους, δεν μπορούν παρά να περιλαμβάνουν ότι μόνο με το σοσιαλισμό, μπορεί να επιτευχθεί η ειρηνική συμβίωση των λαών, χωρίς την καταπίεση και την εκμετάλλευση να επιβάλλονται με την στρατιωτική, πολεμική πυγμή του ισχυρότερου πάνω στον πιο αδύναμο.