Κατερίνα Μάτσα
Στη μεγαλειώδη εξέγερση έγχρωμων και λευκών καταπιεσμένων στην Αμερική, που συνταράζει σήμερα όλο τον πλανήτη, στις διαδηλώσεις οι λευκοί βάζουν τα σώματα τους στην πρώτη γραμμή, σαν ασπίδα, για να προστατέψουν τους έγχρωμους διαδηλωτές από την αγριότητα της αστυνομίας.
Ανάλογα πρέπει να πράξει και το κίνημα στη χώρα μας για να μην επιτρέψει την αναγκαστική έξωση των προσφύγων από τις εστίες τους, τους ξενώνες, τα διαμερίσματα, τα στρατόπεδα, τα ξενοδοχεία, όπου είχαν τοποθετηθεί, μετά από τα κέντρα υποδοχής.
Με βάση τον τελευταίο νόμο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που ψηφίστηκε εν μέσω πανδημίας, 11.000 πρόσφυγες πρέπει να εγκαταλείψουν τις δομές φιλοξενίας από την πρώτη του Ιούνη. Από αυτούς οι 4000 μένουν σε διαμερίσματα του προγράμματος «Εστία», που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και υλοποιείται από την Ύπατη Αρμοστεία για τούς πρόσφυγες και συμβαλλόμενους Δήμους και ΜΚΟ. Οι υπόλοιποι 5000 μένουν σε ξενοδοχεία και στρατόπεδα. Πρόκειται για οικογένειες με παιδιά, έγκυες γυναίκες, ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που κατάφεραν να επιβιώσουν από πολέμους, βομβαρδισμούς, να διασχίσουν επικίνδυνες περιοχές, να περάσουν με βάρκες το Αιγαίο, αφήνοντας πολλούς συνταξιδιώτες τους στο βυθό του, βρίσκονται σήμερα στο έλεος της αναλγησίας της κυβέρνησης. Από την ώρα που τους δόθηκε άσυλο και αναγνωρίστηκαν ως πρόσφυγες οφείλουν μέσα σε ένα μήνα να βρουν μόνοι τους στέγη και δουλειά και να επανενταχθούν στην ελληνική κοινωνία. Στους επόμενους μήνες ακόμα 11.000 πρέπει να νοικιάσουν σπίτια και να ζήσουν «αυτόνομα». Επιπλέον, από τις αρχές Ιουνίου διακόπτεται και το μικρό μηνιαίο βοήθημα που έπαιρναν για τη σίτισή τους, όχι φυσικά από την ελληνική κυβέρνηση, αλλά από την Ύπατη Αρμοστεία…
Σε μια εποχή κοινωνικής καταστροφής, τρομακτικής ανεργίας και φτώχειας, ενώ η πανδημία είναι σε εξέλιξη, το Υπουργείο Μετανάστευσης απαιτεί από τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων να πετύχουν το ακατόρθωτο, ακόμα και για τους ντόπιους, να βρούν δουλειά, να πληρώνουν το νοίκι τους και να ζούν με αξιοπρέπεια στην ελληνική κοινωνία…
Σημειώνουμε ότι χιλιάδες οικογένειες έχουν παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο και τώρα, καθώς ξεριζώνονται από τις εστίες τους, θα υποχρεωθούν να διακόψουν τη φοίτησή τους, με ανυπολόγιστες συνέπειες, ψυχολογικές και άλλες…
Οι Δήμοι που έχουν προσφέρει δομές φιλοξενίας, αλλά και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες διαμαρτύρονται και καλούν την κυβέρνηση να εξασφαλίσει ένα δίχτυ προστασίας όλων αυτών των ανθρώπων. Εις ώτα μη ακουόντων…
Η αναστάτωση στο χώρο των προσφύγων είναι τεράστια, το άγχος, η αγωνία κλιμακώνονται. Η επισφαλής ψυχική τους υγεία, λόγω των πολλαπλών ψυχικών τραυματισμών που κουβαλούν επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο. Ο κίνδυνος αυτοκτονιών και άλλων μορφών ψυχικής αποδιοργάνωσης δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Το ερώτημα που μπαίνει αντικειμενικά και απαιτεί υπεύθυνη απάντηση είναι, πού θα πάνε όλες αυτές οι χιλιάδες ταλαιπωρημένοι άνθρωποι. Στις πλατείες, στους δρόμους, στα πάρκα; Πώς θα ζήσουν;
Μέχρι αυτή τη στιγμή, με σταθερότητα και αξιοπρέπεια δηλώνουν ότι δεν δέχονται να ξεριζωθούν, δεν εγκαταλείπουν τις δομές τους, δεν δέχονται αυτή την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση από τους αρμόδιους, το Υπουργείο Μετανάστευσης και την κυβέρνηση.
Τί πρόκειται να γίνει; Μήπως ετοιμάζεται ο Χρυσοχοΐδης να λύσει το πρόβλημα με τις γνωστές επιχειρήσεις σκούπα;
Το κίνημα Αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες πρέπει να δώσει την απάντηση, δυναμώνοντας τη φωνή και τη δράση του σε όλη τη χώρα. Και αυτή η φωνή ταξικής αλληλεγγύης πρέπει να ακουστεί πολύ δυνατά στο συλλαλητήριο το Σάββατο 20 Ιουνίου, που καλούν η ΣΥΠΡΟΜΕ και άλλες συλλογικότητες μαζί με τους πρόσφυγες.
Να βάλουμε το σώμα μας ασπίδα…
8\6\2020
