Μαχί Μπινεμπίν
Τα αστέρια του Σίντι Μουμέν
Mahi Binebine, Τα αστέρια του Σίντι Μουμέν, μετφρ. Έλγκα Kαββαδία, εκδ. Άγρα, 2016
Πώς μπορεί ένα δεκαπεντάχρονο, ευαίσθητο αγόρι να γίνει βομβιστής αυτοκτονίας; Τι το κάνει να ζωστεί τα εκρηκτικά και να τιναχτεί στον αέρα παίρνοντας μαζί του δεκάδες ή εκατοντάδες ανθρώπους που τυχαίνει να βρίσκονται κοντά του τη στιγμή της έκρηξης;
Διστάζει άραγε κάποια στιγμή πριν πάρει στο λαιμό του τόσους αθώους; Τελικά, από τι στόφα είναι φτιαγμένοι αυτοί οι άνθρωποι;
Στο μικρό, καλαίσθητο βιβλίο των εκδόσεων ΑΓΡΑ, που μόλις εκδόθηκε, Τα αστέρια του Σίντι Μουμέν, μπορεί να βρει κανείς κάποιες απαντήσεις σε όλα αυτά τα καίρια ερωτήματα.
Το βιβλίο περιγράφει τη ζωή του Γιασίν και της παρέας του στο χωριό Σίντι Μουμέν, έξω από την πόλη Καζαμπλάνκας, στο Μαρόκο. Φτώχεια, δυστυχία, στέρηση. Η οικογένεια του Γιασίν είχε 6 παιδιά, που μεγάλωναν μέσα στη φτώχεια και τα ζωύφια. Ο πατέρας, πρώην εργάτης, είχε πάψει πια να εργάζεται, ζούσε μέσα στη σιωπή και τις προσευχές. Η μάνα πάλευε σκληρά όλη τη μέρα να εξυπηρετήσει όλους.
Ο Γιασίν και η παρέα του έφτιαξαν μια ποδοσφαιρική ομάδα “Τ’ αστέρια του Σίντι Μουμέν” που κατάφερνε να νικά τις αντίστοιχες ομάδες των γύρω χωριών και να διακρίνεται. Ήταν αστέρι. Τα παιδιά επιδίδονταν σε συνεχείς ανασκαφές στους σκουπιδότοπους για να ανακαλύψουν κάτι χρήσιμο, κάτι που θα μπορούσε να πουληθεί και να δώσει κάποιο κέρδος. Σκουπιδότοποι, λασπότοποι, βρώμα, χωματερές που έγιναν γήπεδα, ξεχαρβαλωμένα ποδήλατα, απαγορευμένες βουτιές στο αποξηραμένο ποτάμι, μια ζωή κόλαση. Σνιφάρισμα κόλλας, τσιγάρα χασίς από τους απελπισμένους έφηβους.
Τι είχε, λοιπόν, να χάσει ο Γιασίν και οι φτωχοί φίλοι του όταν τους προτάθηκε να γίνουν μάρτυρες του Αλλάχ και να τιμωρήσουν τους άπιστους; Αισθάνθηκαν ότι αυτή ήταν η μόνη τους σωτηρία. Ο Θεός τούς ζητούσε να πάρουν τον τίτλο του μάρτυρα μαζί με τα κλειδιά του παραδείσου. Είχαν, λοιπόν, κάτι μεγάλο να προσμένουν, το μόνο που άξιζε στη μίζερη ζωή τους. Η Τζιχάντ ήταν η μόνη σωτηρία!
Έτσι, σιγά-σιγά προετοιμάστηκαν από τους τζιχαντιστές που τους στρατολόγησαν και έφτασαν στην κρίσιμη μέρα. Πήγαν μαζί στο λουτρό πλύθηκαν, ξύρισαν το σώμα τους και… ζώστηκαν τα εκρηκτικά. “Ετοιμαζόμαστε όπως για γαμήλια τελετή”.
Το οδοιπορικό στη σύντομη ζωή τους και στη στρατολόγησή τους ως μάρτυρες του Αλλάχ το δίνει ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο ίδιος ο Γιασίν, ο οποίος βλέπει “από ψηλά” και περιγράφει.
Είναι δραματικές οι τελευταίες στιγμές στο πολυτελές ξενοδοχείο, με τους πολυάριθμους ενοίκους και τα καλοντυμένα παιδιά που τριγυρνούν στο σαλόνι. Αντικρίζοντας τα αθώα τους μάτια ο Γιασίν κλονίζεται… Είναι όμως αργά. Το χέρι του ακουμπά ήδη τον πυροδότη. Ο τρίτος της παρέας που θα ανατιναζόταν στο ίδιο ξενοδοχείο έχει καθυστερήσει να έρθει. Μάλλον μετάνοιωσε…
Με πίκρα και το αίσθημα της ματαιότητας ο Γιασίν περιγράφει τις δραματικές στιγμές. Χωρίς συναισθηματισμούς και δραματοποιήσεις ο συγγραφέας Μάχι Μπινεμπίν, λογοτέχνης, ζωγράφος και μαθηματικός, συγκλονίζει με την απλότητα και την αυθεντικότητα της αφήγησης. Εξαιρετική η μετάφραση της Ελ. Καββαδία. Το βιβλίο έχει πάρει το βραβείο του καλύτερου αραβικού μυθιστορήματος το 2010. Ένα μικρό διαμάντι που μας προσφέρεται από τις εκδόσεις Άγρα στις δύσκολες μέρες που ζούμε.
Κατερίνα Μάτσα
