Ο πολιτισμός ως πειραματόζωο
Η πανδημία, γεγονός που αφορά όλον τον πλανήτη με δραματικό τρόπο, έχει μετατρέψει τη μορφή της ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε ζωή εν καιρώ πολέμου. Καραντίνα, απαγόρευση κυκλοφορίας, χιλιάδες νεκροί καθημερινά παγκοσμίως, τεράστιες απώλειες στις οικονομίες όλου του πλανήτη, εκατομμύρια άνεργοι από τη μια μέρα στην άλλη, τεράστια πειράματα κοινωνικού ελέγχου και άλλα πρωτοφανή πράγματα, συμπληρώνουν το παζλ της καθημερινότητας όπου γης τους τελευταίους μήνες.
ΜΕΘ ανύπαρκτες.
Σύστημα υγείας ανύπαρκτο.
6 μήνες μετά και τα λεφτά δε δόθηκαν ποτέ στην υγεία.
Λόγω κορονοϊού πρέπει να μείνεις σπίτι γιατί αλλιώς θα φταις.
Εκείνοι δε φταίνε.
Προσλήψεις μπάτσων, όχι γιατρών.
Γιατροί που χτυπούν διπλοβάρδιες εξαντλημένοι κι απλήρωτοι.
Νοσηλευτές τρώνε ξύλο και δακρυγόνα γιατί διεκδικούν τα αυτονόητα. Αεροπλάνα γεμάτα, θέατρα άδεια.
Λεωφορεία γεμάτα, συναυλιακοί χώροι κλειστοί.
Τα τεστ κι αυτά ανύπαρκτα.
Μόνο για τους λίγους και τους εκλεκτούς.
Έκτακτα μέτρα λόγω κορονοϊού .
Ο κορονοϊός δεν είναι η αιτία, αλλά ο καταλύτης επιδείνωσης της παγκόσμιας δομικής κρίσης του καπιταλισμού. Γεννημένος από την ίδια τη Φύση, χωρίς σενάρια συνωμοσίας, αλλά και σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της εντεινόμενης καταστροφής του περιβάλλοντος από την ανθρώπινη παρέμβαση σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς, ο κορονοϊός έρχεται να αποκαλύψει τον θανατοπολιτικό πυρήνα ενός βαθιά αγριανθρωπικού συστήματος, που ανάγει τους πάντες και τα πάντα σε εμπορεύματα προς αγορά και πώληση, με σκοπό τη δική του αέναη επιβίωση. Με την έννοια αυτή, ο καπιταλισμός αποκαλύπτεται απολύτως ασύμβατος με τις απαιτήσεις και τις ανάγκες της ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως.
Εκείνοι δε φταίνε. Δίνουν τα λεφτά σε όπλα.
Κόκκινος συναγερμός.
10 δισεκατομμύρια ευρώ για έκτακτο εξοπλιστικό πρόγραμμα.
Φταίνε οι Τούρκοι.
Ενισχύσεις ΜΜΕ λόγω κορονοϊού.
Εκατομμύρια ευρώ για πλύσεις εγκεφάλου.
Πλύνε τα χέρια σου. Φόρα τη μάσκα σου. Και να είσαι έτοιμος να πολεμήσεις τον εχθρό.
Αν πριν από 100 χρόνια η καπιταλιστική κρίση ξεκίνησε με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και στο τέλος του εμφανίστηκε η πανδημία με τη μορφή της ισπανικής γρίπης, τώρα ξεκινάμε με την πανδημία του κορονοϊού και κάθε μέρα οδηγούμαστε όλο και πιο κοντά σε νέα πολεμικά ανθρωποσφαγεία. Πίσω από τους ανταγωνισμούς Ελλάδας – Τουρκίας στοιχίζονται και κινούν τα νήματα οι μεγάλες πολυεθνικές ενέργειας και οι αντίστοιχες μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βρετανία, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ).
Στα σύνορα το κράτος πολεμάει τους πρόσφυγες. Αυτοί είναι η απειλή.
Αυτοί που καίγονται ζωντανοί.
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα ένα μεγάλο ξενοδοχείο για τους τουρίστες.
Ανοίγουν τα σύνορα. Χωρίς ΤΕΣΤ.
3 εκατομμύρια τουρίστες. 300.000 ΤΕΣΤ.
Ο τουρισμός βοηθάει κι ας έχει τίμημα ανθρώπινες ζωές.
Ο πολιτισμός όχι. Τα θέατρα όχι. Οι συναυλίες όχι. Η ψυχαγωγία όχι.
Όμως δεν φταίνε αυτοί.
Υπάρχει ατομική ευθύνη. Με μεγάλα γράμματα παντού.
Εσύ πρόσεχε. Εσύ θα φταις αν κολλήσουν οι διπλανοί σου.
Εσύ φταις που δε θα μπορούν να νοσηλευτούν.
Μείνε σπίτι. Οι πορείες κολλάνε. Συναθροίσεις μόνο μέχρι 9 άτομα.
Στη χώρα μας η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί για κονδύλια αντιμετώπισης της πανδημίας, της τρομακτικής ανεργίας, της φτώχειας και της ανακούφισης των προσφύγων, δίνει γιγάντια ποσά στις πολυεθνικές της πολεμικής βιομηχανίας, αντί να λαμβάνει μέτρα για την ανεργία και την αντιμετώπιση της ύφεσης νομοθετεί απλήρωτες ώρες υπερωρίας στους εργαζόμενους όλων των κλάδων, ενώ επιτίθεται στους μαθητές και στους υγειονομικούς, που είναι στο προσκήνιο του αγώνα αυτή την περίοδο, ενισχύει διαρκώς τις δυνάμεις καταστολής ενάντια στους “εσωτερικούς εχθρούς”. Ας μην λησμονούμε το σύνθημα των μαθητών: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ – ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Στο τέλος της άνοιξης και ολόκληρο το καλοκαίρι θυσίασε την υγεία του λαού για χάρη των ξενοδόχων, εξαπλώνοντας τα κρούσματα κορονοϊού σε όλη τη χώρα. Γι’ αυτούς οι ζωές των ανθρώπων μετράνε λιγότερο από τα κέρδη και το χρήμα.
Ο πολιτισμός αγνοείται. Περισσότερο από ποτέ.
Περικοπές. Ακυρώσεις. Ανεργία. Φτώχεια.
Λόγω κορονοϊού.
Έλλειψη χρηματοδοτήσεων.
Ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Κλειστές ακροάσεις. Πρόβες απλήρωτες. Παραστάσεις με ποσοστά.
Φόβος. Μοναξιά. Άγχος επιβίωσης.
Κι αν διεκδικήσεις είσαι σαπούνι για τα πιάτα. Αναλώσιμο προϊόν.
Υπάρχουν τόσες/οι άλλες/οι μετά από σένα που θα κάνανε τούμπες για αυτή τη δουλειά.
Σκύψε το κεφάλι. Μη ζητάς πολλά. Και που έχεις δουλίτσα τυχερός είσαι..
Σε ό,τι αφορά τον Πολιτισμό στη χώρα μας, παρά τις μεγάλες κινητοποιήσεις των ανθρώπων της Τέχνης και τη γενικευμένη αγανάκτηση των εργαζόμενων σε όλους τους καλλιτεχνικούς κλάδους, φαίνεται να βρίσκεται στο στόχαστρο. Δεκάδες χιλιάδες καλλιτέχνες είναι χωρίς δουλειά, χώροι Πολιτισμού παραμένουν κλειστοί χωρίς την παραμικρή εικόνα για το τι πρόκειται να συμβεί, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις ακυρώνονται από τη μια μέρα στην άλλη ως εστίες μετάδοσης του ιού και το live streaming φαίνεται ως η μόνη δυνατότητα έκφρασης. Είναι, βέβαια, σαφές ότι δεν ευθύνονται οι παραστάσεις ή οι συναυλίες για τη διασπορά του ιού, αποτελούν μάλλον το “εύκολο θύμα” και τον “τελευταίο τροχό της αμάξης” για την κυβερνητική πολιτική.
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η μείωση του προϋπολογισμού του ΥΠΠΟΑ για το 2020, η κατάργηση των καλλιτεχνικών μαθημάτων από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, οι “τιμητικοί” χαρακτηρισμοί των καλλιτεχνών ως “φοροφυγάδων” και “μαύρα” εργαζόμενων. Όπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση προσβλέπει κυνικά στην “αυτορρύθμιση της αγοράς” για να ξεκαθαρίσει
το τοπίο.
ΑΝΑΜΟΝΗ.
Πρόγραμμα για τον πολιτισμό ανύπαρκτο.
Φταίνε οι καλλιτέχνες που κινούνται στο χώρο της μαύρης εργασίας.
Απαντήσεις θολές. Εξοργιστικές.
Πράξεις ανύπαρκτες.
Θέατρα ανοιχτά. Θέατρα κλειστά.
Live streaming η μόνη διέξοδος.
Λόγω κορονοϊού.
Η ζωντανή διαδικασία πάει περίπατο. Σαν τον μεγάλο περίπατο. Ένα φιάσκο.
Διεκδικούμε τα αυτονόητα για τον κλάδο μας:
Συλλογική σύμβαση εργασίας που να εξασφαλίζει το κατώτατο όριο για την αξιοπρεπή μας διαβίωση και όχι το κατώτατο όριο πριν την απόλυτη ένδεια. Θέλουμε να μπορούμε να ζούμε και όταν αναγκαστικά μένουμε εκτός επαγγέλματος.
Αντιλαμβανόμαστε το τρίπτυχο Τέχνη – Εργασία – Παιδεία ως ένα.
Ζητάμε έναν πολιτισμό
- Απελευθερωτικό, από τα κάτω, με χαρακτήρα δημόσιο στον οποίο θα μπορεί να έχει πρόσβαση το σύνολο της κοινωνίας. Οι κρατικοί φορείς πολιτισμού πρέπει να λειτουργούν με ανοιχτές διαδικασίες για το σύνολο των καλλιτεχνών μακρυά από μία συντεχνιακή λογική και με ένα καλλιτεχνικό έργο για την ίδια την κοινωνία
- Υπέρ των εργαζομένων σε αυτόν. Που θα εξασφαλίζει αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, θα καταργεί τις σχέσεις υποτέλειας, θα επιτρέπει στους εργαζόμενους να ζουν από την δουλειά τους και δεν θα έχει τον χαρακτήρα πάρεργου, θα προάγει την συναδελφική αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό.
- Που θα επιτρέπει στις νέες γενιές καλλιτεχνών να λάβουν Ανώτατη Ακαδημαϊκή Δημόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση. Όχι στις σχολές-επιχειρήσεις, όχι στις εντατικοποιημένες αποκομμένες από την κοινωνία συνθήκες μάθησης. Όχι σε συνθήκες μάθησης που παραβιάζουν την αξιοπρέπεια των σπουδαστών, αναπαράγουν κοινωνικά στερεότυπα και διακρίσεις (σεξιστικές, ομοφοβικές και ρατσιστικές) και καλλιεργούν ανταγωνιστικές διαθέσεις που κληρονομούνται από γενιά σε γενιά.
Θέλουμε ένα επάγγελμα που θα μας δίνει τη δυνατότητα να ζούμε με αξιοπρέπεια, μία τέχνη που θα προάγει την αλληλεγγύη και την ελεύθερη δημιουργία και μία παιδεία που θα εμπνέει.
Θέλουμε η πολιτεία να είναι υπεύθυνη για την χρηματοδότηση του πολιτισμού χωρίς όρια, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αναθέσεις και πελατειακές σχέσεις.
– Διαρκή στήριξη με επιδόματα σε όλους όσοι δεν θα απασχοληθούν.
– Αναστολή πληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών σε εφορία, τράπεζες και ΔΕΚΟ, με σχέδιο σταδιακής αποπληρωμής μετά τη λήξη των συνεπειών της πανδημίας στο επάγγελμά μας.
– Ασφαλιστική ικανότητα για όλους.
– Απαγόρευση διακοπής ρεύματος, εξώσεων και πλειστηριασμών κατοικιών.
– Επιδότηση όλων των μακροχρόνια ανέργων του κλάδου.
– Επιδότηση εργαζομένων με βεβαίωση από το επαγγελματικό Σωματείο, ή Συλλογικό Φορέα και όχι μέσω του Μητρώου Καλλιτεχνών.
-Πλήρη αποζημίωση των εργαζομένων σε εκδηλώσεις που είχαν προγραμματιστεί και ακυρώθηκαν.
– Δωρεάν τεστ COVID-19 με κρατική ευθύνη σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου που ξεκινούν δουλειά
Διεκδικούμε ανοιχτές διαδικασίες από όλους τους κρατικούς φορείς και όχι αναλήψεις θέσεων κεκλεισμένων των θυρών.
Θέλουμε η πολιτεία να χρηματοδοτεί τον πολιτισμό, όπως θέλουμε να χρηματοδοτεί την παιδεία και την υγεία.
– Άμεση αύξηση του προϋπολογισμού του ΥΠΠΟΑ.
– Κατάργηση της κυβερνητικής απόφασης «έξωσης» των τεχνών από το Λύκειο. Κάλυψη όλων των πραγματικών «κενών» της δημόσιας εκπαίδευσης με μόνιμους εκπαιδευτικούς καλλιτεχνικών μαθημάτων. Κανένα σχολείο χωρίς τέχνη και εκπαιδευτικούς καλλιτεχνικών μαθημάτων. Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών.
Είναι επιτακτική ανάγκη η επιστροφή όλων μας στα πρωτοβάθμια σωματεία, στις γενικές συνελεύσεις και στις συνελεύσεις βάσης, στις διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας από τα κάτω.
Να αναζητήσουμε μορφές έμπρακτης αλληλεγγύης, με ζωντανές διαδικασίες.
Χρειαζόμαστε την εικόνα της ελπίδας και θέλουμε με την επιστροφή στη συλλογικότητα να φτιάξουμε αυτή την εικόνα στο σήμερα. Ζητάμε το αναγκαίο γιατί πλέον δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε.
Οφείλουμε να αντισταθούμε καθολικά, όπως λέει και ο ποιητής και να ζήσουμε όρθιοι.
