Συμφωνία για ενα νέο μνημόνιο διαρκείας

Συμφωνία για ενα νέο μνημόνιο διαρκείας

Η απόφαση των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης (Eurogroup) για το τέλος του τρίτου προγράμματος στήριξης στην Ελλάδα (τρίτο μνημόνιο), χθές τα ξημερώματα στο Λουξεμβούργο, ισοδυναμεί με την είσοδο σε ένα μακράς διαρκείας νέο μνημόνιο με την εφαρμογή 480 (!) μέτρων που έχουν συμφωνηθεί και υπογραφεί μέχρι τώρα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Η απόφαση αυτή πάρθηκε υπό την σκιά μιας χωρίς προηγούμενο κρίσης στην Ευρωζώνη. Η κυβέρνηση της Μέρκελ κλονίζεται από το αδιέξοδο στο προσφυγικό, η ιταλική κυβέρνηση ανοίγει με το πολιτικό της πρόγραμμα το ενδεχόμενο εξόδου από το Ευρώ, το Brexit ακόμα δεν έχει αρχίσει να ξεδιπλώνει τις συνέπειές του στην συνοχή της Ε.Ε. και η Ευρωζώνη ολόκληρη τραντάζεται από τα αλλεπάλληλα κύματα της οικονομικής ρήξης με τις ΗΠΑ.
Το να “κλείσει” το τρίτο πρόγραμμα με την Ελλάδα απομακρύνοντας την άμεση απειλή ενός νέου “grexit” μέσα στις συνθήκες αυτές ήταν ζήτημα καθοριστικής σημασίας για την ύπαρξη της Ευρωζώνης.
Η συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ισοδυναμεί στην βάση των όσων ανακοινώθηκαν ένα οικονομικό-πολιτικό εφιαλτικό ζουρλομανδύα για τις επόμενες δεκαετίες:

  • Το περιβόητο “αναπτυξιακό” πρόγραμμα είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίσει με εκτεταμένες περικοπές κοινωνικών δαπανών – εργασιακών αμοιβών – συντάξεων και φορολογικών αυξήσεων πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης των 3,5% του ΑΕΠ δηλαδή περί τα 8 δις ευρώ ετησίως για να είναι εξασφαλισμένοι οι δανειστές ότι θα πληρώνονται οι δόσεις των δανείων τους. Αυτή η δέσμευση (αυξημένη σε σχέση με το 2016 – 2017) θα πρέπει να τηρηθεί μέχρι και το 2022.
  • Μετά το 2022 θα συνεχίσει να ισχύει αυτή η ασφυκτική δέσμευση για τρία περίπου χρόνια με πρωτογενή πλεονάσματα που θα πάνε σταδιακά από το 3,5% στο 2,2% δηλαδή από τα 8 δισ. ευρώ σε 5 δις ευρώ ετησίως μέχρι το …2032.
  • Η τρόικα δηλαδή η Κομισιόν, ο ESM, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ θα ελέγχουν κάθε τρίμηνο το κατά πόσο η Κυβέρνηση εφαρμόζει τις πολιτικές αυτές με μνημονιακή συνέπεια. Το ΔΝΤ ειδικά θα συνεχίσει να είναι τέσσερεις φορές τον χρόνο στην Αθήνα για να ελέγχει την εφαρμογή τους.
  • Όσο αφορά την περιβόητη “ελάφρυνση” του χρέους με την συμφωνία αυτή δόθηκε από το υπόλοιπο των 40 περίπου δις ευρώ του δανείου των 86 δις ευρώ που έχει απομείνει χωρίς να εκταμιευθεί μέχρι σήμερα, μόλις 15 δις. Ευρώ. Και αυτό για να φτιαχτεί ένα “μαξιλάρι” που μαζί με τα πρωτογενή πλεονάσματα (3,5%) θα εξασφαλίζει ότι θα αποπληρώνονται κανονικά τα δάνεια τα επόμενα χρόνια. Η περαιτέρω επιμήκυνση κατά δέκα χρόνια για την πληρωμή των τόκων στο ένα από τα τρία δάνεια που έχει πάρει η Ελλάδα, αυτό από τον EFSF (δεύτερο μνημόνιο) δόθηκε στην πραγματικότητα ως μία επιπλέον εξασφάλιση για το ότι θα μπορεί η Ελλάδα να αποπληρώνει τα διακρατικά δάνεια (GLF) που χρονικά συμπίπτει η εξόφλησή τους με αυτό του EFSF.
  • Με τον τρόπο αυτό κρατούν τις μέχρι στιγμής ετήσιες δαπάνες του χρέους κάτω από το 15% του ΑΕΠ για να εξασφαλίσουν το πράσινο φως από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ ως προς την μεσοπρόθεσμη και μόνο βιωσιμότητα του χρέους. Αυτό επιβεβαιώθηκε από τις δηλώσεις Ντράγκι και Λαγκάρντ μετά την συνάντηση του Eurogroup. Αυτό βέβαια “κρύβει” πίσω του άλλη μία δέσμευση, ότι η εκάστοτε κυβέρνηση δεν θα βγαίνει να δανείζεται για να καλύψει ελλείμματα προθέτοντας έτσι νέο χρέος – όπως κάνουν όλοι – αλλά μόνο για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος που θα λήγει…

Το αποτέλεσμα της χθεσινής υπογραφής της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ισοδυναμεί με ένα νέο εφιαλτικό ζουρλομανδύα άγριας λιτότητας, που έρχεται να προστεθεί στα 8 χρόνια μνημονίων, για τις επόμενες δεκαετίες.
Μετά από αυτή την συμφωνία η διαγραφή του χρέους αποτελεί πλέον αντικειμενικά κεντρικό άξονα της πάλης για επιβίωση της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων σ’ αυτή την χώρα, με μοναδική “έξοδο” την ανατροπή όχι μόνο αυτών που την υπέγραψαν, αλλά και οποιουδήποτε τους ακολουθήσει για να την εφαρμόσει.
Η “έξοδος” από αυτόν τον μόνιμο πλέον εφιάλτη περνάει χωρίς εναλλακτικές μέσα από την πάλη για εργατική εξουσία.