Η μεγάλη μέρα για τους εργαζόμενους οδηγούς δικύκλου πλησιάζει. Την Πέμπτη 8 Οκτώβρη οργανώνουν την 24ωρη απεργία τους. Στις 11 π.μ. θα συγκεντρωθούν στο Πεδίο του Άρεως για τη δική τους μαχητική μοτοπορεία. Το σωματείο της Συνέλευσης βάσης εργαζομένων οδηγών δικύκλου, το γνωστό σβεοδ παλεύει εδώ και χρόνια για να αναδείξει την εκμετάλλευση στον κλάδο, να ενώσει τους εργαζόμενους και να πετύχει νίκες, μικρές ή μεγαλύτερες, με όπλα την αυτοοργάνωση, την συνδιαμόρφωση, την αντιιεραρχική δομή και την αποφασιστικότητα στον δρόμο. Γι’ αυτό έχει κερδίσει το σεβασμό -και το μίσος- φίλων και εχθρών.
Οι εργαζόμενοι οδηγοί ζητούν τα στοιχειώδη, περίθαλψη, ασφάλεια και ένα υγειές περιβάλλον να ζήσουν τα παιδιά τους. Αξίζουν την υποστήριξη όλων μας.
Πλησιάζει μια μεγάλη μέρα για όλους τους οδηγούς δικύκλου…
– Στο lockdown των αφεντικών ελέω covid 19, οι ταχυμεταφορείς (courier), ταχυδιανομείς (delivery) και υπάλληλοι εξωτερικών εργασιών με δίκυκλο εργάστηκαν ασταμάτητα και η ίδια η κυβέρνηση, τους αποκάλεσε «ήρωες». Αυτό δεν εμπόδισε την ίδια κυβέρνηση να φέρνει τους μπάτσους και να καταστέλλει τις κινητοποιήσεις του σωματείου. Καταλαβαίνουμε ότι οι «ήρωες» του χτες -ακριβώς γιατί δούλευαν σα δούλοι– γίνονται οι κακοί του σήμερα από τη στιγμή που θα διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους από τα ψίχουλα που πέφτουν από το πάρτυ που γίνεται αυτή τη στιγμή στα σαλόνια με το αίμα της κοινωνίας που ψυχορραγεί κυριολεκτικά.
ΣΤΙΣ 8 ΟΚΤΩΒΡΗ 2020 ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ, ΞΕΚΙΝΑΜΕ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ Π. ΑΡΕΩΣ ΣΤΙΣ 11 ΤΟ ΠΡΩΙ
Η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (Σ.Β.Ε.Ο.Δ.) έχει προκηρύξει 24ωρη απεργία και ΔΙEΚΔΙΚΕΙ:
«Αιτήματα που όταν ξεκινήσαμε να τα διεκδικούμε φάνταζαν ουτοπικά και μακρινά, σε ένα επάγγελμα που 13 χρόνια πριν δεν λογίζονταν καν σαν τέτοιο. Πολύ νερό όμως κύλησε στο αυλάκι αυτά τα δεκατρία χρόνια. Δεκατρία χρόνια συνελεύσεων, αντιπαραθέσεων, μοιρασμάτων, αφισοκολλήσεων, δράσεων, παρεμβάσεων, απεργιών. Δεκατρία χρόνια αγώνα τα οποία έφεραν τη δικαίωση εκατοντάδων συναδέλφων σε επιθεωρήσεις και δικαστήρια καθώς και την αναγνώριση δύο κύριων αιτημάτων μας, του εταιρικού δικύκλου και την παροχή Μέσων Ατομικής Προστασίας (Μ.Α.Π). Πλέον οι εργοδότες, θα πρέπει να μας παρέχουν Μ.Α.Π και μηχανάκι για την εργασία μας, αλλιώς είναι υποχρεωμένοι να μας καταβάλουν αποζημίωση για τη χρήση του δικού μας οχήματος συν τα έξοδα κίνησής του..». Είναι βήματα σε μια πορεία συνειδητοποίησης της ίδιας της τάξης και των συναδέλφων ειδικότερα, μια ακόμη δικαίωση των προσπαθειών του σωματείου όλα αυτά τα χρόνια. Όμως η προσπάθεια δεν σταματάει εδώ, συνεχίζεται και για την εφαρμογή των κεκτημένων μια και για τους ροζ αριστερούς ήταν ευκολάκι να δώσουν κάτι στο κίνημα από τη μια και να φροντίσουν να μην εφαρμοστεί από την άλλη, μια και ποτέ δεν έφτιαξαν κάποιον ελεγκτικό μηχανισμό ή έστω ενίσχυσαν τους προηγούμενους που υπολειτουργούν. Δεν σταματάει εδώ μιας και όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν κρίνεται μέσα σε αυτή τη συγκυρία το ένα ή το άλλο επιμέρους ζήτημα μόνο αλλά το ίδιο το ζήτημα της ύπαρξης, της ζωής της ίδιας. Όπως και να’ναι στην πιάτσα πολλοί εργοδότες αρνούνται να συμμορφωθούν και επιβάλλουν στους εργαζόμενους τα προσωπικής τους εμπνεύσεως εργασιακά μνημόνια όπου το σωματείο με τη δράση του καταφέρνει να τα βγάλει στην φόρα. «Συνεχίζουμε μέχρι την αναγνώρισή μας ως μιας ενιαίας ειδικότητας και την ένταξή μας στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Συνεχίζουμε μέχρι να αποκτήσουμε την προσοχή και το σεβασμό που μας αξίζει ως εργαζόμενοι/ες», όπως λέει και η συνέλευση του σωματείου… Έτσι:
-ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ Ν.4611/2019
Είναι ένας νόμος που κερδίσαμε την ψήφιση του με την ακατάπαυστη δράση του σωματείου και κινείται σε θετική κατεύθυνση όσον αφορά την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων. Η ταχυεστίαση και το διαδικτυακό εμπόριο σημείωσαν αύξηση του τζίρου τους στο ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού, στην καραντίνα, με τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, ο κύκλος εργασιών της ταχυδιανομής ξεπέρασε κάθε προσδοκία και παρόλα αυτά οι επιχειρηματίες παρουσιάστηκαν ως πληττόμενοι ενώ ο μόνος πληττόμενος ήταν οι εργαζόμενοι που όχι μόνο δεν πήραν τίποτα άλλα ξεζουμίστηκαν δεόντως…
Ταυτόχρονα, την ίδια ανοδική πορεία ακολουθεί και το διαδικτυακό εμπόριο. διακινήθηκαν εκατομμύρια αποστολές από τις εταιρείες κούριερ.
Το επάγγελμα είναι σε συνεχή άνοδο ενώ ήδη απασχολεί δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους
-ΕΝΣΗΜΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ
Ετησίως τα εργατικά ατυχήματα είναι εκατοντάδες παρ’ ότι στο επάγγελμα είναι σύνηθες τα ατυχήματα να μην δηλώνονται από τους εργοδότες επειδή ένα μεγάλο ποσοστό διανομέων εργάζονται υποδηλωμένοι. Η πλειοψηφία όσων εμπλέκονται σε εργατικό ατύχημα επιλέγουν τη σιωπή, φοβούμενοι την απόλυση, ενώ πολύ συχνά οι εργοδότες τρέχουν να αφαιρέσουν το κουτί της διανομής/μεταφοράς από τον τόπο του ατυχήματος. Παράλληλα, η Τροχαία στο δελτίο συμβάντος τις περισσότερες φορές αναγράφει το περιστατικό ως τροχαίο και όχι ως εργατικό ατύχημα.
Από την πείρα μας γνωρίζουμε πως τα ατυχήματα και τα δυστυχήματα στο επάγγελμά μας μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή και καθορίζονται από ένα πλήθος μικρών, μεγάλων, τυχαίων ή αστάθμητων παραγόντων όπως μια λακκούβα ή η παραβίαση του stop ή του φωτεινού σηματοδότη από ένα άλλο διερχόμενο όχημα. Μπορούν να συμβούν στον καθένα ανεξάρτητα από την ηλικία, την οδηγική ικανότητα, τα αντανακλαστικά ή την οδηγική εμπειρία.
Εδώ δε χρειάζεται να αναφέρουμε τους πολυάριθμους άλλους λόγους που πάγια επιβαρύνουν την υγεία ενός εργάτη με μηχανάκι. Σήμερα (με κορονοϊό) συνεχίζουμε να εργαζόμαστε ο ένας πάνω στον άλλο είτε με μηδενικούς είτε με πλημμελείς ελέγχους για την τήρηση των μέτρων προστασίας της υγείας μας.
-ΕΝΙΑΙΑ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ
Η ψήφιση του νόμου 4611 αποτελεί έμμεση αναγνώριση του αιτήματος για ενιαία ειδικότητα, καθώς δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα στους οδηγούς δικύκλου (courier/ταχυμεταφορείς, delivery/ταχυδιανομείς και υπαλλήλους εξωτερικών εργασιών) ανάλογα με το τι μεταφέρουν. Οι διατάξεις του αφορούν όλους ανεξαιρέτως τους κλάδους του επαγγέλματος όπως αρμόζει σε ένα ενιαίο επάγγελμα, σε μια ενιαία ειδικότητα, όπως απαιτεί το κίνημα και ανοίγει το δρόμο για τα βαρέα ανθυγιεινά…
-ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
5νθήμερο/8ωρο – Συμβάσεις αορίστου χρόνου για όλους και όλες
«Για τους εργοδότες και τις επιχειρήσεις το ζητούμενο της περιόδου είναι τα έκτακτα και προσωρινά μέτρα να παγιωθούν είτε τμηματικά είτε στο σύνολό τους. Και είναι γεγονός, πως οι κυβερνητικές ρυθμίσεις, μέσω και των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, ενίσχυσαν την απορρύθμιση της εργασίας που οδηγεί στην κατάργηση της πλήρους απασχόλησης και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας ενώ παράλληλα η ελαστικοποίηση των ωραρίων εκτοξεύει τα ποσοστά της υποδηλωμένης και αδήλωτης εργασίας. Όλοι γνωρίζουμε πως η υποδηλωμένη/ανασφάλιστη εργασία σε μια σειρά από κλάδους του ιδιωτικού τομέα, όπως για παράδειγμα ο επισιτισμός/τουρισμός, τείνει να αποτελέσει τον κανόνα των εργασιακών σχέσεων. Αυτό προκύπτει αβίαστα κι από τα κριτήρια που τέθηκαν για να δοθεί η αποζημίωση ειδικού σκοπού, (η οποία δεν δόθηκε βάσει σύμβασης), σε αντίθεση με την κάλυψη των ενσήμων από το κράτος που δόθηκε βάσει του ονομαστικού μισθού. Ως σωματείο θεωρούμε πως πρόκειται για μια έμμεση κρατική ομολογία πως οι ελαστικά απασχολούμενοι επί της ουσίας εργάζονται με καθεστώς πλήρους απασχόλησης.»
Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού για τους εργοδότες και τις επιχειρήσεις, ενώ στον κλάδο και γενικότερα μετρήσαμε χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων, την επιστράτευση των απεργιών και την αναβολή στην όποια αύξηση των κατώτατων μισθών.
Κατεβαίνουμε σε απεργία, δεν έχουμε αυταπάτες ξέρουμε ότι ο αγώνας είναι μακρύς και ότι δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τα αφεντικά και την οποιαδήποτε κυβέρνησή τους, όμως αγωνιζόμαστε και απαιτούμε αυτά που θεωρούμε βασικά για έναν παραγωγικό κλάδο που γιγαντώνεται τα τελευταία χρόνια και που οι εργάτες του, έλληνες και ξένοι, υφίστανται μια γιγάντια εκμετάλλευση επίσης. Ντελίβερι, κούριερ και εξωτερικοί ο καθένας με τις ιδιαιτερότητές του έχουμε κοινή μοίρα στην άσφαλτο και αυτό σημαίνει πως είμαστε εκτεθειμένοι στα ίδια καιρικά φαινόμενα, στις κακοτεχνίες του οδοστρώματος, στην κίνηση και στον θόρυβο. «Επιπρόσθετα, το άγχος λόγω του συνεχώς αυξανόμενου φόρτου εργασίας και της συνεπαγόμενης εντατικοποίησης, οι κάθε λογής εργοδοτικές αυθαιρεσίες που αφορούν την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων (υποδηλωμένη εργασία, μη καταβολή δώρων και επιδομάτων, μη καταβολή προσαυξήσεων για κυριακάτικη και νυχτερινή εργασία, μη καταβολή τριετιών και τέλος η μη εφαρμογή του νόμου 4611/2019) καθιστούν ακόμα πιο τοξικό το περιβάλλον εργασίας μας. Οι εργοδότες, ως επί το πλείστον ενδιαφέρονται να «βγει η δουλειά» άσχετα με τις επιπτώσεις που έχει η ένταση της εργασίας στην υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Πρόκειται για βλαπτικές μεταβολές στο ωράριο εργασίας, την ασφάλιση, την μισθοδοσία, τα Μέσα Ατομικής Προστασίας ή την επαρκή συντήρηση του δικύκλου.»
Το σωματείο μας η Σβεοδ έχει παλέψει όλο αυτό το καιρό να αναδείξει την εκμετάλλευση στον κλάδο, να ενώσει τους εργαζόμενους και να πετύχει πολλές μικρές νίκες με όπλα την αυτοοργάνωση, την συνδιαμόρφωση, την αντιιεραρχική δομή και την αποφασιστικότητα στον δρόμο. Αυτά τα χρόνια της καπιταλιστικής παγκόσμιας κρίσης που κινδυνεύει να παρασύρει όλη την ζωή του πλανήτη στην άβυσσο δεν είναι κάτι άλλο από τις διεκδικήσεις μας το να έχουμε περίθαλψη, ασφάλεια και ένα υγειές περιβάλλον να ζήσουν τα παιδιά μας.
-Τα τελευταία χρόνια έχει συσσωρευτεί ένα εκρηκτικό κοινωνικό φορτίο το οποίο περιμένει μια σπίθα για να εκραγεί, κανείς δεν ξέρει πού, πώς και πότε αυτό θα συμβεί αλλά όλοι ξέρουν ότι θα γίνει. Ζούμε μέσα σε μια κατάσταση διαρκούς φτωχοποίησης και καταστροφών -εξαιτίας του σαπισμένου συστήματος- όπου το πολιτικό κατεστημένο χάνει στον κόσμο την οποιαδήποτε νομιμοποίησή του κατάφερε να ανακτήσει μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη και τις μεγάλες αντιμνημονιακές απεργίες και συγκρούσεις.
Όλα είναι δυνατά μέσα σε αυτή τη κατάσταση και ο αγώνας το μόνο φάρμακο μέχρι τη νίκη, κλείνουμε το άρθρο -κάλεσμα για δράση-συμμετοχή-πάλι με λόγια της συνέλευσης:
«…Το χρωστάμε σε όλους αυτούς τους/τις συναδέλφους που πορευτήκαμε μαζί αυτά τα χρόνια, που ανταλλάξαμε μια αγουροξυπνημένη καλημέρα ένα κρύο χειμωνιάτικο πρωινό σε κάποια διασταύρωση, που δώσαμε την εφημερίδα του σωματείου και κλείσαμε με νόημα το μάτι, που κάναμε διάλειμμα μαζί για ένα τσιγάρο, για να πάρουμε μια ανάσα από την τρέλα της δουλειάς, που βλαστημήσαμε μαζί την τύχη μας ένα βροχερό βράδυ κάτω από το μουσκεμένο μας γιλέκο. Μα πάνω απ’ όλα το χρωστάμε στους δεκάδες συναδέλφους που χάσαμε όλα αυτά τα χρόνια, όχι από την κακή τους τύχη ή κάποια αδυσώπητη μοίρα, αλλά από τη συνεχή υποτίμηση και απαξίωση ενός επαγγέλματος τόσο περιφρονημένου και ταυτόχρονα τόσο νευραλγικού για την λειτουργία της οικονομίας. Ενός επαγγέλματος που μας αντιμετωπίζει ως αναλώσιμα εξαρτήματα μηχανής, που πάλιωσαν και δεν αξίζουν τίποτα, που μόλις χαλάσουν θα πεταχτούν στον κάδο απορριμμάτων για να αντικατασταθούν με καινούρια…»
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΣΤΙΣ 11 π.μ. ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 8 ΟΚΤΩΒΡΗ
Κυριάκος
- Οι φωτογραφίες είναι του Θεόδωρου Κουτσουμπού
