Φόρος Τιμής και Μνήμης
ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΡΟΚ ΣΚΗΝΗΣ ΣΤΟ “ΚΥΤΤΑΡΟ”
Πραγματοποιήθηκε με τεράστια επιτυχία στο «Κύτταρο», στις 13 Απρίλη 2025, με πρωτοβουλία του Φρανκ και των Panx Romana. μεγάλη συναυλία τιμής και μνήμης στον ντράμερ του θρυλικού αυτού ροκ συγκροτήματος, τον Δημήτρη Δημητράκα, μιας καλλιτεχνικής φυσιογνωμίας με μουσική προσφορά 57 χρόνων στο ελληνικό ροκ.
Με ζωντανή παρουσία και βίντεο πέρασαν από τη σκηνή δεκάδες καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν μαζί του από τη δεκαετία του 1980 μέχρι το Γενάρη του 2025, όταν πέθανε ξαφνικά. Συμμετείχαν σχεδόν όλα τα γνωστά ροκ συγκροτήματα, όλων των ηλικιών, παλιοί πάνκηδες και παλιοί ροκάδες αλλά και πολλά νέα παιδιά. Κατάμεστη η αίθουσα, δεν έπεφτε καρφίτσα. Τεράστιος κι ο ενθουσιασμός. Το συλλογικό πένθος μεταμορφώθηκε σε γιορτή τιμής για τον καλλιτέχνη Δημήτρη Δημητράκα αλλά και για το ροκ της ανατροπής και την τέχνη συνολικά.
Όπως είχε ανακοινωθεί από τους οργανωτές τα έσοδα από τη συναυλία στηρίζουν το έργο του Δικτύου Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων. Συγκεντρώθηκαν επίσης πολλά φάρμακα για το κοινωνικό ιατρείο της οδού Μπόταση 11, στα Εξάρχεια.
Το Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων εκπροσώπησε και μίλησε εκ μέρους του η Κατερίνα Μάτσα, προκαλώντας ενθουσιασμό στους εκατοντάδες ακροατές, διακοπτόμενη συχνά από ηχηρά χειροκροτήματα και αγωνιστικά συνθήματα. Κυρίαρχο το σύνθημα: Δεν υπάρχει ειρήνη, χωρίς δικαιοσύνη!
Παρακάτω δημοσιεύουμε την ομιλία της συντρόφισσας Κατερίνας:
Τιμούμε σήμερα τη μνήμη του Δημήτρη Δημητράκα, σπουδαίου καλλιτέχνη και υπέροχου ανθρώπου. Θρηνούμε την απώλειά του. Νοσταλγούμε τη διακριτική παρουσία του. Αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη που συνδεθήκαμε με αυτόν τον άνθρωπο της ακραίας ευαισθησίας, της καλοσύνης, της ευγένειας, της συμπόνιας, της κοινωνικής αλληλεγγύης. Εδώ συναντήθηκαν οι δρόμοι μας, στο Κοινωνικό Ιατρείο, τον τόπο όπου προστρέχουν οι φτωχοί, οι κατατρεγμένοι, οι πρόσφυγες, όλοι όσοι αναζητούν και βρίσκουν τη φροντίδα της υγείας τους μαζί με ανθρωπιά. Στον τόπο όπου η υγεία δεν γίνεται εμπόρευμα και ο ανθρώπινος πόνος δεν αποτιμάται με ευρώ. Στον τόπο όπου καταργείται η ιεραρχία και η κοινότητα θεραπευτών, θεραπευόμενων και αλληλέγγυων συναποφασίζουν στις συνελεύσεις και κάνουν δράσεις για μια άλλη Υγεία, που προσφέρεται δωρεάν, χωρίς διακρίσεις, με περίσσευμα ψυχής και ανθρωπιά.
Αυτήν ακριβώς την κληρονομιά τής ανθρωπιάς και της κοινωνικής αλληλεγγύης μας άφησε ο Δημήτρης Δημητράκας, ως υπόσχεση για το μέλλον. Ένα μέλλον καλύτερο για όλους, για όλη την ανθρωπότητα. Για ένα κόσμο χωρίς καταπίεση, ταπείνωση, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ο Δημήτρης διάλεξε στη ζωή το δικό του δρόμο, γεμάτο πάντα με μουσική και κοινωνική προσφορά. Αυτός ο δρόμος διασταυρώθηκε κάποια στιγμή με το δρόμο χιλιάδων καλλιτεχνών, στους οποίους έγινε αρωγός με τον τρόπο που μόνο εκείνος ήξερε, με διακριτικότητα, γενναιοδωρία και καλοσύνη
Αυτές τις μέρες της φτώχειας, της βίας, των πολέμων, της γενοκτονίας του λαού της Παλαιστίνης, αυτές τις μέρες που αναζητάμε οξυγόνο για να αναπνεύσουμε, έχοντας απέναντί μας τη χειρότερη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ, μια κυβέρνηση που αγωνίζεται να συγκαλύψει το έγκλημα των Τεμπών, αυτές τις μέρες του συλλογικού πένθους, δοκιμαζόμαστε όλοι. Σε όλους μας μπαίνει αμείλικτο το ερώτημα: Με ποιόν είσαι;
Με τους από πάνω, τους λίγους και ισχυρούς που σπέρνουν τον όλεθρο για να πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους ή με τους από κάτω, τους πολλούς και καταπιεσμένους, αυτούς που το σύστημα θεωρεί μη-κανονικούς, αόρατους ή και περιττούς;
Ο Δημήτρης είχε δώσει εξαρχής τη δική του θαρραλέα απάντηση. Ήταν με τους από κάτω, με αυτούς που στερούνται τα πάντα ενώ δικαιούνται τα πάντα, αφού αυτοί παράγουν τον πλούτο που σφετερίζονται οι λίγοι. Ήταν με εκείνους που δέχονται καθημερινά όλη την αστυνομική και κάθε μορφής βία, που γίνονται κρέας για τα κανόνια του πολέμου, αλλά αντιστέκονται. Γι’ αυτούς το υπέροχο τραγούδι του «Θ’ αντιστέκομαι όσο στα πόδια μου θα στέκομαι».
Ο σπουδαίος ποιητής Νίκος Καρούζος είχε πάρει κι αυτός θέση με τη μεριά των κατατρεγμένων, όταν έγραφε τους υπέροχους στίχους:
«Σύντροφε θα κατεδαφίσουμε ποτέ την κοινωνική δυστυχία;
Χρωστούμε την πάλη βεβαίως
Κάθε καλό στην οργή του λαού
Κι ας αναπνέουμε οράματα
Είμαστε γι’ αυτό ακριβώς οι καλύτεροι της Ιστορίας»
Ας αναπνέουμε λοιπόν οράματα, όπως ανέπνεε και ο Δημήτρης. Για να κρατήσουμε ζωντανό, πάνω από όλα, το όραμα της Κοινωνικής Επανάστασης, το όραμα του ελευθεριακού κομμουνισμού, το όραμα ενός κόσμου βαθύτατα ανθρώπινου με Ελευθερία και Δικαιοσύνη.
Γιατί η λάμψη ανθρώπων σαν τον Δημήτρη, ανθρώπων που φωτίζουν το δρόμο εκείνων που αντιστέκονται στο σύστημα, αυτή η λάμψη δεν σβήνει ποτέ. Όπως το φως των αστεριών.
13/4/2025
