Μέσα στο χώρο του κέντρου κράτησης ΜΟΖΑΣ που βρίσκεται κοντά στην Α’ ΒΙΠΕ Βόλου, εκτός του αστικού ιστού του Βόλου συνεχίζεται η «ζωή» για 100 πρόσφυγες. Τουλάχιστον 50 εξ αυτών είναι παιδιά, βρέφη και έφηβοι από τη Συρία.
Οι περισσότερες οικογένειες είναι κουρδικής καταγωγής, ενώ πέντε οικογένειες κατάγονται από Ιράν και Αφγανιστάν. Ορισμένοι αναζητούν πλέον την τύχη τους στην Ελλάδα, αν και οι περισσότεροι θέλουν να ταξιδέψουν στη Γερμανία.
Μέλη του ΕΕΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επισκέφθηκαν ξανά το χώρο για να ενημερωθούν για τις συνθήκες διαβίωσής τους ενόψει του χειμώνα. Τα μεταλλικά κτίρια της πάλαι ποτέ αντιπροσωπείας αυτοκινήτων δεν έχουν θέρμανση καθώς και να διαπιστωθούν τυχόν τρέχουσες ανάγκες (χειμερινά ρούχα, παπούτσια, κουβέρτες κλπ).
Μετά από πιέσεις των οργανώσεων αλλά και άλλων συλλογικοτήτων της περιοχής, εγκαταστάθηκε δίκτυο πόσιμου νερού και λειτούργησε η γραμμή υπερ-αστικού ΚΤΕΛ σε καθημερινή τακτική βάση για την πρόσβασή τους στην πόλη.
Το στρατιωτικό ιατρικό προσωπικό αντικαταστάθηκε από τους “γιατρούς χωρίς σύνορα” οι οποίοι επισκέπτονται το χώρο δύο φορές την εβδομάδα καθώς το νοσοκομείο και κοντινά κέντρα υγείας έδειξαν αδυναμία να προσφέρουν, έγκαιρα και τακτικά, υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
Παρά το μεγάλο αριθμό παιδιών και παρά τις δημόσιες διακηρύξεις, οι ενέργειες ένταξής τους στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης καθυστερεί ανεπίτρεπτα. Αν και η εκπαιδευτική κοινότητα θεωρεί ότι δεν είναι ορθό, από παιδαγωγική σκοπιά, να υπάρχει εκπαιδευτικό πρόγραμμα σε συνθήκες εγκλεισμού και απομόνωσης, εν τούτοις εξυφαίνεται ένα σχέδιο για τα παιδιά κάτω των 6 ετών να πηγαίνουν σε «σχολείο» εντός του στρατοπέδου.
Σύμφωνα με πληροφορίες που συλλέχθηκαν κατά την επίσκεψη, εντός Νοεμβρίου θα εγκατασταθεί σύστημα κεντρικής θέρμανσης στα μεταλλικά κτίρια και από ότι φαίνεται, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, δεν υφίστανται ελλείψεις σε είδη υγιεινής και διατροφής.
Η ανάγκη όλων των προσφύγων έχει συμπυκνωθεί στις λίγες λέξεις «ελπίδα, περιμένουμε να ταξιδέψουμε, περιμένουμε να βρούμε δουλειά».
Οι ελπίδες τους κατευθύνονται στις προγραμματισμένες (1/2017) συνεντεύξεις για άσυλο τη στιγμή που οι ρατσιστικές κι εθνικιστικές φωνές στην Ευρώπη δίνουν τον τόνο της όλης κατάστασης.
Η δική τους ανάγκη, να σπάσουν όλοι οι φράκτες για ζωή, είναι ανάγκη ολόκληρης της εργατικής τάξης για μια ζωή ανθρώπινη πέρα από την εκμετάλλευση, την εξαθλίωση και καταστολή που προσφέρει αφειδώς το καπιταλιστικό σύστημα με όλους τους μηχανισμούς του.
