Στη μνήμη του Δημήτρη Ζαρκάδα, πρώην μέλους της Μονάδας Απεξάρτησης του 18ΑΝΩ και των Συλλογικών Δράσεων Αλληλεγγύης του 18ΑΝΩ, μιας ευαίσθητης καλλιεργημένης και αγνής ψυχής, που δεν άντεξε και έφυγε σε πολύ μικρή ηλικία για το μεγάλο ταξίδι, πριν δει να πραγματώνεται η αλλαγή της κοινωνίας για την οποία πάλευε…
Tα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από κείμενα και ποιήματά του από την προσωπική του σελίδα στο Facebook.
Θα χαθούμε χωρίς να προλάβουμε τον τελευταία σπασμό των σωμάτων μας και την ύστατη χειραψία των ματιών μας το ραδιόφωνο θα τραγουδά: “Αγάπη που πέρασε ποτέ δεν υπήρξε” κι εγώ θα χαμηλώνω την ένταση γιατί θα ξέρω πως υπήρξες φρικτά. Θα χαθούμε και στο δρόμο θα χύνεται ο θόρυβος των ντελίβερι όπως τα λόγια από το στόμα του Σταυρόγκιν όταν λέει “Δεν πιστεύω”. Θα χαθούμε χωρίς να προλάβουμε να πούμε ένα αντίο έστω σαν πρόφαση για να λέω ύστερα στο γιατρό ότι σε συνάντησα και “Τώρα, γιατρέ μου, τα βράδια χρειάζομαι ταβόρ κι όχι δεν είναι λύπη ούτε κατάθλιψη αυτό, είναι πένθος φροϋδικό για να σεμιναριάζονται φιλοπερίεργα πνεύματα με all inclusive παροχές στα ξενοδοχεία της ανέλιξης”. Θα χαθούμε και θα ‘ναι σαν να επιστρέφω απ’ το κρύο όπως εκείνος ο κατάσκοπος που έγινε ταινία.
Δημήτρης Ζαρκάδας
Θα χαθούμε με μοναδικό μου μυστικό την ανάμνηση της αφής σου όταν τα βράδια μου έλεγε: “Μείνε”. Και θα ‘ναι η νύχτα σαν παρομοίωση που έμεινε στη μέση επειδή εξέλειψαν βιαίως οι λόγοι της γραφής. Θα χαθούμε και θα ‘ναι η νύχτα σαν δικαστής που λέει: “Ισόβια”.
Στην Αχαρνών η μουσική να παίζει φούγκες του Μπαχ, αραβικά τραγούδια στα πεζοδρόμια, ολάνθιστα λουλούδια μέσα της Άνοιξης του θάνατου ο ήχος. Μέσα της Άνοιξης του θάνατου ο ήχος κάλεσμα πένθιμο ο τελευταίος στίχος ξέρεις ο θάνατος πως είναι ένας μύθος πεθαίνουν μόνο όσοι δεν χαθήκαν μες στο πλήθος. Όσοι μονάχα δεν χαθήκαν μες στο πλήθος στη διαδήλωση αγέρωχος βαδίζεις τσιγάρο ουίσκι και γαρύφαλλο στο πέτο σαν άλλοτε εμπρός σε ξαναβλέπω την επανάσταση ξανά να λαμπυρίζεις.
Δημήτρης Ζαρκάδας
Αύριο στο Δαφνί, θα έχει την καθιερωμένη περιφορά του Επιταφίου. Αν κάτι συνεχίζει να διασώζεται αλλά και να εκκρεμεί από τη τραγικότητα της ανάμνησης του θείου δράματος, όπως λένε, είναι σίγουρα εκείνοι οι ακατάληπτοι ήχοι, οι κραυγές όσων αύριο, στο χώρο του ψυχιατρείου, θα ακολουθήσουν το ξύλινο ομοίωμα του Εσταυρωμένου. Δίπλα τους, διακριτικά, θα στέκονται, αρωγοί και συνεπιβάτες, τα παιδιά του 18ανω. Η κοινωνία των “υγιών”, δυστυχώς θα απουσιάζει, θα τακτοποιεί τις τύψεις της με βολικούς υπολογισμούς και συμφέρουσες εκλογικεύσεις. Γιατί μέχρι και σήμερα, πριν τη Σταύρωση, προηγείται πάντα η νίψη των χειρών.
Δημήτρης Ζαρκάδας
Η κηδεία θα γίνει την Κυριακή στις 11:30 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Πέτρου και Παύλου Βερροίας. Η σωρός θα βρίσκεται στο ναό από τις 11:00. Επιθυμία της οικογένειας είναι αντί στεφάνων τα χρήματα να κατατεθούν στον οργανισμό «Πρωτοβουλία για το παιδί».
Τράπεζα Πειραιώς: IBAN: GR32 0171 2100 0062 1004 0035 547
