Δεκάδες αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες, από το χώρο του αντιφασιστικού κινήματος, κυρίως απο Ανταρσύα και εξωκοινοβουλευτική αριστερά, πήγαν το Σαββατο 18 Φεβρουαρίου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων στην Μαλακάσα.
Στο χώρο του στρατοπέδου, οι αστυνομικές αρχές απαγόρευσαν την είσοδο στα αλληλέγγυα άτομα προς τους πρόσφυγες, και επέτρεψαν μόνο στους εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους και στους γιατρούς.
Οι μαρτυρίες που μετέφεραν οι πρόσφυγες, οι οποίοι στο συγκεκριμένο στρατόπεδο είναι κυρίως αφγανικής καταγωγης, δίνουν τελείως διαφορετικό κλίμα από αυτό που θέλει να πιστεύουμε ο κύριος Μουζάλας.
Ο χώρος όπως μας τον περιέγραψαν τόσο οι πρόσφυγες όσο και οι ελάχιστοι αλληλλέγγυοι που τους επετράπηκε να μπουν, είναι τελείως ακατάλληλος για διαβίωση, ειδικά τις βροχερές μέρες. Οι πρόσφυγες διαμένουν σε κοντέινερ όπου όπως είπαν, πως το κρύο είναι υποφερτό, αλλά είναι το μόνο υποφερτό. Το φαγητό πολλές φορές δεν τρώγεται ενώ ακόμα πιο άθλια είναι η κατάσταση σε θέματα υγείας. Ο γιατρός το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι ντεπόν με την συμβουλή να πίνουν πολύ νερό. Οι εγκυμονούσες δεν διαθέτουν πρόσβαση στις αναγκαίες εξετάσεις στην διάρκεια της κύησης και πηγαίνουν στο γιατρό πρώτη φορά στη φάση του τοκετού.
Προβλήματα υπάρχουν και στις μετακινήσεις. Το ελληνικό κράτος τους παράτησε σε ένα σημείο που δεν υπάρχει τίποτα σχεδόν στην γύρω περιοχή και χρειάζονται πολύ κόπο, χρόνο και χρήμα για να μετακινηθούν κάπου αλλού. Για τα προσφυγόπουλα είχε διατεθεί σχολικό, που τα χωρούσε μόνο δειγματοληπτικά. Ύστερα από 3-4 μέρες το βανάκι δεν ξαναήρθε, οπότε πρέπει να πηγαίνουν σχολείο με δικά τους έξοδα. Πρακτικά αυτό σημαίνει να μην πηγαίνουν σχολείο.
Πολλοι είναι αυτοί που έχουν φύγει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης για να νοικιάσουν σπίτι. Αυτό τους οδηγεί να νοικιάζουν ένα διάρι ανά 3 – 4 οικογένειες, και η διαβίωσή τους να παραμένει απελπιστική!
Στο τέλος πολλοί πρόσφυγες ακολούθησαν την πορεία της επιστροφής των αλληλέγγυων δηλώνοντας πως θα έρθουν στην πορεία στις 18 Μαρτίου. Η 18η Μαρτίου, είναι διεθνής μέρα δράσης κατά του ρατσισμού. Στην πορεία καλούν εργατικά σωματεία, ενώσεις μεταναστών, κοινωνικά ιατρεία αλληλεγγύης και αντιρατσιστικές κινήσεις. Η συνένωση αυτών των δυνάμεων είναι αναγκαία για να σπάσει η αντίθεση προσφύγων και ντόπιων. Όπως έλεγε και ο Μαρξ, η πρώτη μέρα της επανάστασης θα είναι όταν ο εργάτης καταλάβει ότι ο διπλανός του δεν είναι ανταγωνιστής του για το ψωμί, και τέτοιες συναντήσεις μας δείχνουν πως αυτή η μέρα είναι κοντά!
