14 Mαϊου 1938. Στο Μόναχο κατά την διάρκεια της ναζιστικής κυριαρχίας, η εθνική ομάδα της Αγγλίας δίνει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ενάντια στην εθνική ομάδα της Γερμανίας. Βρισκόμαστε λίγο μετά το “Άνσλους” και την προσάρτηση της Αυστρίας και στις παραμονές της συμφωνίας του Μονάχου όταν οι δυτικοί σύμμαχοι ακόμη διαπραγματεύονται με τον Χίτλερ έναν τρόπο ειρηνικής συνύπαρξης. Ο αγώνας είναι ένα προγραμματισμένο φιλικό προετοιμασίας ενόψει της τελικής φάσης του Μουντιάλ του 1938 που πρόκειται να διεξαχθεί στο Παρίσι μετά από λίγους μήνες.

Η Γερμανία έχει προκριθεί ήδη από τα προκριματικά και προετοιμάζεται για την τελική φάση της διοργάνωσης.  Η Αγγλία σνομπάροντας τον θεσμό δεν συμμετέχει αλλά δίνει φιλικούς αγώνες.  Η Αυστρία με μια πανίσχυρη ομάδα της εποχής που είχε αφήσει ιστορία και για πολλούς ήταν φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, έχει επίσης προκριθεί. Αλλά μετά το “Ανσλους” και την προσάρτηση της χώρας στο Ράϊχ, η εθνική της ομάδα διαλύεται η θέση της μένει κενή στα τελικά. Ορισμένοι παίκτες της μπαίνουν υποχρεωτικά στην ενιαία γερμανική ομάδα με το ζόρι και επιλέγονται να παίξουν και σε αυτό το φιλικό παιχνίδι κατά της Αγγλίας.

Λίγες μόλις μέρες πριν τον αγώνα Γερμανίας – Αγγλίας το κλίμα θα βαρύνει απότομα.  Στις 3 Απριλίου οι ναζί είχαν αποφασίσει την διεξαγωγή ενός φιλικού αγώνα, προς τιμή του «Ανσλους». Ο αγώνας θα γινόταν στο στάδιο Πράτερ στη Βιέννη και προσκεκλημένοι ήταν ανώτατοι ναζί αξιωματούχοι. Θα αποτελούσε την τελευταία εμφάνιση της εθνικής Αυστρίας που επρόκειτο να διαλυθεί αμέσως μετά με πανηγυρικό χαρακτήρα. Οι Αυστριακοί ποδοσφαιριστές υποχρεώνονται να ενσωματωθούν στην ενιαία πλέον Γερμανική ομάδα με το ζόρι και όσοι αντιστέκονται σε αυτό όπως το μεγάλο αστέρι της ομάδας, ο Ματίας Ζίντελαρ, θα το πληρώσουν ακριβά αργότερα με την ίδια τους την ζωή. Διαβάζουμε σχετικά στην εγκυκλοπαίδεια wikipedia:

“….Ο Ζίντελαρ, που ήταν αρχηγός της ομάδας της Αυστρίας, αποφάσισε να συμμετέχουν όχι με τις παραδοσιακές ασπρόμαυρες στολές της ομάδας, αλλά με νέες σε χρώματα κόκκινο – άσπρο – κόκκινο [σ.σ. που συμβόλιζαν την ανεξάρτητη σημαία της Αυστρίας]. Το παιχνίδι ήταν κανονισμένο [σ.σ. από τους ναζί αξιωματούχους] να λήξει ισόπαλο. Οι εφημερίδες της εποχής αναφέρουν πως ο Ζίντελαρ έχασε αρκετές ευκαιρίες βγάζοντας την μπάλα άουτ, αλλά και τον τρόπο που πανηγύρισε το πρώτο γκολ του αγώνα, 20 λεπτά πριν το τέλος, το οποίο και πέτυχε μπροστά στην εξέδρα των επισήμων η οποία ήταν γεμάτη από εθνικοσοσιαλιστές αξιωματούχους. Ο αγώνας τελείωσε τελικά 2-0 υπέρ των Αυστριακών, με το δεύτερο γκολ να το πετυχαίνει ο φίλος του Καρλ Σέστα με μακρινό φάουλ. Στον επαναληπτικό αγώνα η Γερμανία νίκησε 9-1 μια Αυστρία που είχε παρατήσει από αντίδραση το παιχνίδι….”

Αμέσως μετά ο Ζίντελαρ θα επικαλεστεί τραυματισμό για να αποφύγει την υποχρεωτική συμμετοχή στην ενιαία Γερμανική ομάδα η οποία θα κάνει την πρώτη εμφάνισή της ενάντια στην Αγγλία στο ματς του Μονάχου.
Τις παραμονές του αγώνα του Μονάχου, μετά από πιέσεις ανθρώπων της βρετανικής πρεσβείας, η αγγλική ομάδα ενημερώνεται ότι οφείλει στην εμφάνιση της κατά την ανάκρουση των δύο εθνικών ύμνων να αποδώσει τον ναζιστικό χαιρετισμό προς τιμήν του Χίτλερ που θα παρίσταται στο ματς. Οι Άγγλοι παίχτες αρχικά αντιδρούν στην προτροπή αλλά τελικά κάμπτονται και δέχονται να κάνουν τον ναζιστικό χαιρετισμό ως υποχρεωτική διπλωματική αβροφροσύνη.

οι δύο ομάδες χαιρετούν ναζιστικά πριν τον αγώνα

Εκτός από το αστέρι της πανίσχυρης τότε Γουλβς, τον αμυντικό Stan Cullis, που εκείνη την εποχή ήταν βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας έχοντας κάνει μια φανταστική σεζόν με την άσημη ομάδα του. “Μην με υπολογίζεται σε αυτό τότε“, λέει ξερά όταν οι άνθρωποι της Αγγλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας λένε πως όσοι δεν χαιρετίσουν ναζιστικά θα αποκλειστούν από την εθνική. Ο Stan Cullis (25/10/1916 – 28/2/2001) σταμάτησε εκείνη την μέρα την πολλά υποσχόμενη διεθνή του καριέρα ως ποδοσφαιριστής. Για την ιστορία, εκείνο το απόγευμα του 1938 η Αγγλία συνέτριψε τελικά την Γερμανία με 6-3. Μια Γερμανία που η έλλειψη εσωτερικής συνοχής και ομοψυχίας της, θα την οδηγήσει λίγους μήνες αργότερα σε ντροπιαστικό αποκλεισμό από τον πρώτο κιόλας γύρο του Μουντιάλ.

Μετά από αυτόν τον αγώνα, ο Ζίντελαρ, θα κρεμάσει τα παπούτσια του και θα ανοίξει ένα εστιατόριο στην Βιέννη. Εκεί το 1939, θα βρει τον ξαφνικό θάνατο μαζί με την σύντροφο του από δηλητηρίαση μονοξειδίου του άνθρακα. Παρόλο που δεν στάθηκε εφικτό να αποδειχθεί, είναι πλέον αποδεκτό ότι δολοφονήθηκε από τους ναζί που δεν του συγχώρησαν την στάση του και το απέδωσαν σε αυτοκτονία λόγω της κατάθλιψής του από την πρόωρη διακοπή της καριέρας του που οφείλονταν δήθεν «σε πολλαπλούς τραυματισμούς».

Ο φίλος και συμπαίκτης του, που τόλμησε να σκοράρει στον τελευταίο αγώνα της Αυστρίας το δεύτερο γκολ κατά των Γερμανών, ο αμυντικός Καρλ Σέστα, παρά και την δική του άρνηση να ενταχθεί στην ενιαία Γερανική ομάδα, θα πιεστεί και θα αλλάξει γνώμη αργότερα συμμετέχοντας μετά το 1941 σε τρία ακόμη παιχνίδια της κατά την διάρκεια του πολέμου και μέχρι το 1945 που διαλύθηκε με την πτώση του ναζισμού.

Όσο αφορά τον Σταν Κούλις, που ύψωσε το ανάστημά του, θα διακόψει την διεθνή του καριέρα με την εθνική Αγγλίας αλλά μεταπολεμικά θα οδηγήσει ως προπονητής την αγαπημένη του Γουλβς στην κατάκτηση 3 πρωταθλημάτων και 2 κυπέλλων Αγγλίας. Θα μείνει στην ιστορία της ιστορικής αλλά μικρής ομάδας στο πάνθεον ως η κορυφαία της προσωπικότητα και το άγαλμα του βρίσκεται έξω από το ιστορικό γήπεδό της το «Μολινό» στο Γουλβερχάμπτον της Αγγλίας.

ΓΧ

*Πηγή πρώτης φωτογραφίας: By Roger Kidd, CC BY-SA 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=25443106