του Θόδωρου Κουτσουμπού
Η κυβέρνηση διέψευσε, την Κυριακή 17/5, τα σενάρια για ανασχηματισμό, αν και όπως παρατηρεί το Βήμα, ο Μητσοτάκης έχει αποφύγει να διαψεύσει ο ίδιος τα σενάρια των πρόωρων εκλογών, τα οποία είχε διαψεύσει προ μηνός ο Πέτσας…
Η αλήθεια είναι ότι τα σενάρια ανασχηματισμού ή και εκλογών είχαν προκαλέσει ανησυχία και ερωτηματικά σε δύο πλευρές. Στο εσωτερικό της κυβέρνησης όπου μια μεγάλη ομάδα του πολυάριθμου επιτελείου υπουργών, αναπληρωτών υπουργών και υφυπουργών αισθάνονται τις καρέκλες τους να γλιστράνε, και έξω από την κυβέρνηση, στον επιχειρηματικό κόσμο, που καταλαβαίνει ότι μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα οποιαδήποτε πολιτική διάσωσης της βυθιζόμενης από τη διπλή κρίση οικονομίας θα είναι εντελώς αναποτελεσματική.
Ιδίως στο εσωτερικό της κυβέρνησης εδώ και καιρό είχαν προκληθεί υπαρξιακά προβλήματα και παράλυση σε μια σειρά υπουργούς που οφθαλμοφανώς, ιδίως μέσα στην κρίση της πανδημίας, εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο ή υποχρεώνονταν τη μια να δηλώνουν το άλφα και την επομένη να πράττουν το βήτα. Παραδείγματος χάρη ο υπουργός που από το 2008 -για να μην πάμε στο 2002- ποντάρει στο χαρτί της «τρομοκρατίας», μετά την κρίση του Γενάρη στον Έβρο χρειάστηκε την επέτειο της Μαρφίν για να βγει στο προσκήνιο σερβίροντας την ξαναζεσταμένη σούπα της τρομοκρατίας και να πείσει ότι 10 χρόνια μετά την τραγωδία, θα κάνει ό,τι ο ίδιος προσωπικά και όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και της καθαρής Δεξιάς, δεν έπραξαν επί χρόνια. (Και δεν θεωρούμε πιστευτό το σενάριο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στη διάρκεια του 2015-19 εμπόδισε τις αστυνομικές και εισαγγελικές έρευνες για το έγκλημα στη Μαρφίν – μια πράξη που την πλήρωσε το ογκούμενο την εποχή εκείνη κίνημα κατά των μνηνονίων και εκ του αποτελέσματος δείχνει προς τα πού θα έπρεπε να έχουν στραφεί οι έρευνες…). Ο κύριος αυτός υπουργός χρειάστηκε τη σχετικά μαζική εμφάνιση νεαρών στις πλατείες για να επιδείξει «έργο» στέλνοντας τα ΜΑΤ στην Αγία Παρασκευή και μετά, στην πλατεία Αγ. Γεωργίου στην Κυψέλη. (Για να το κάνει, κατά το κοινώς λεγόμενο «μόκο» στην πλατεία Ομονοίας όταν ο «ανηψιός» μάζεψε ένα τσούρμο παρατρεχάμενους για να κάνει εγκαίνια, που μετά είπαν ότι δεν ήταν εγκαίνια – όμως ήταν μια δημαρχιακή παράτα). Και μετά το σάλο για την αστυνομική βαρβαρότητα και την απρόκλητη επίθεση στην Κυψέλη, ο ίδιος υπουργός βγήκε να κάνει διάλεξη για το ρόλο της αστυνομίας που δεν είναι να διαλύει συγκεντρώσεις στις πλατείες αλλά… να αντιμετωπίζει το έγκλημα!
Και προφανώς δεν αξίζει να αναφερθεί κανείς στον άλλο ανεκδιήγητο «υπουργό» ενός υπουργείου που ο Μητσοτάκης το κατάργησε ως άχρηστο στην «αντιμετώπιση» του προσφυγικού για να το επανασυστήσει αμέσως μετά. Ούτε στις αλλοπρόσαλλες πράξεις και τα χολωτικά λογύδριά του περί εθνικής απειλής και επίθεσης με «όπλο» τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους… Βεβαίως, θα πει κανείς, τούτοι εδώ, με το έτσι και με το αλλοιώς, κρατιούνται στη δημοσιότητα. Για τους άλλους τί να πούμε που και ο περιπτεράς της γειτονιάς τους δεν γνωρίζει ακόμη ότι υπουργεύουν;
Και μόνο το γεγονός ότι μέσα σε τούτη την πρωτοφανή εκρηκτική συγκυρία του συνδυασμού της άλυτης επί δεκατία και επιταχυνόμενης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης με την θανατηφόρα εισβολή του κορονοϊού, τα στομωμένα με εκατομμύρια ευρώ φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ φιλοξενούν, τροφοδοτούνται ή μηχανεύονται σενάρια περί εκλογών, ανασχηματισμών κ.λπ. είναι ενδεικτικό της πολιτικής χρεοκοπίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Με την βοήθεια των αργυρώνητων ΜΜΕ (τηλεοπτικών και έντυπων) μπορεί να φιλοτεχνείται η εικόνα του Μητσοτάκη ως… σωτήρα βοηθούντος και του χαμηλόφωνου Σωτήρη Τσιόδρα, αλλά δεν πείθει.
Τώρα, ενώπιον πολλαπλών αντιδράσεων διαψεύδει τα σενάρια ανασχηματισμού. «Η κυβέρνηση λειτουργεί καλά και αποτελεσματικά», δήλωσε και σύμφωνα με τις διαρρεόμενες πληροφορίες πρόσθεσε ότι «οι υπουργοί έχουν πολύ δουλειά να κάνουν και οφείλουν όλοι να ασχολούνται με το έργο τους και όχι με σενάρια ανασχηματισμού που λειτουργούν αποπροσανατολιστικά για το έργο της κυβέρνησης».
Έτσι, σύμφωνα με αστούς σχολιαστές τα σενάρια ανασχηματισμού μετατίθενται, τουλάχιστον μέχρι τις παραμονές της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, που γίνεται στις αρχές Σεπτεμβρίου.
Εντύπωση πάντως προκαλεί η αποφυγή διάψευσης των σεναρίων περί πρόωρων εκλογών, που παρά τη διάψευση Πέτσα εξακολουθούν να κυκλοφορούν, με τα παπαγαλάκια να υπερτονίζουν τη δημοσκοπική υπεροχή του Μητσοτάκη έναντι του Τσίπρα με διαφορά πάνω από 20 ποσοστιαίων μονάδων.
Όμως, όλοι γνωρίζουν ότι τέτοια επιχειρήματα και δημοσκοπικές διαφορές είναι εντελώς σαθρές. Και μόνο ότι εν μέσω της πανδημίας, τον μήνα Απρίλιο, φούντωναν τα σενάρια των εκλογών πριν καν η κυβέρνηση κλείσει θητεία 10 μηνών, είναι ένα μέτρο της πολιτικής ένδειας και του αδιεξόδου της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Στα υπέρ της διακυβέρνησης Μητσοτάκη επιχειρήματα οι αστοί σχολιαστές προβάλλουν την «αποφασιστική αντιμετώπιση» της κρίσης στον Έβρο με τους πρόσφυγες – οι σκοτεινές πλευρές της οποίας απεκρύβησαν από τα ΜΜΕ καθώς εξέθεταν πλήρως την κυβέρνηση Μητσοτάκη, το υπουργείο Προστασίας και τις στρατιωτικές αρχές. Η άλλη επιτυχία έγκειται στην αντιμετώπιση της κρίσης του κορονοϊού. Αλλά και εδώ η «επιτυχία» που προσωπικά αποδίδεται στον Μητσοτάκη εικονογραφείται επιμελώς… Οι λιβανιστές συγκρίνοντας τα αποτελέσματα της Ελλάδας με εκείνα της Ιταλίας, Βρετανίας, ΗΠΑ ή άλλων δυτικών χωρών υπερυψώνουν τον Μητσοτάκη. Εντύπωση όμως προκαλεί το γεγονός ότι συστηματικά αποφεύγεται η οποιαδήποτε σύγκριση ή αναφορά στα αποτελέσματα άλλων γειτονικών βαλκανικών χωρών όπου τα αποτελέσματα είναι παρόμοια. Για παράδειγμα, στις 17 Μαΐου όταν η Ελλάδα κατέγραφε 163 θανάτους από τον κορονοϊό η Σερβία είχε (αρκετά παραπάνω) 230 νεκρούς, η Βουλγαρία 108, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη 133, η Βόρεια Μακεδονία 101, η Σλοβενία 104, η Αλβανία 31. Με άλλα λόγια πλήθος «σωτήρες» φυτρώνουν στα Βαλκάνια που επιχειρούν να παρουσιαστούν ως προφήτες. Αλλά μάλλον πρόκειται για ψευδο-προφήτες.
Δεν θα είχαμε αντίρρηση να αναγορευτεί ο Μητσοτάκης αρχηγός των ψευδοπροφητών. Οι νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές συνταγές που εφάρμοζε ως υπουργός της Δεξιάς παλαιότερα και ως πρωθυπουργός τώρα, έχουν προκαλέσει τρομερή ζημιά στο εθνικό σύστημα υγείας στα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια και τώρα, παρά την προπαγάνδα και τα χειροκροτήμα σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, ελάχιστα συμβάλλουν στην αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των νοσοκομείων που ενώπιον μιας νέας πιθανής έξαρσης της πανδημίας παραμένουν ανοχύρωτα. Και ακόμη χειρότερη είναι η πολιτική που χαράσσουν(;) για την αντιμετώπιση της χρεοκοπίας της οικονομίας. Ενώπιον μιας οικονομικής καταστροφής που απειλεί το λαό της Ελλάδας, τους εργάτες με την ανεργία και τις απολύσεις, τους αγρότες και τους επαγγελματίες, το αστικό πολιτικό κατεστημένο επιχειρεί με τα ίδια χρεοκοπημένα εργαλεία και μεθόδους να διαχειριστεί την κρίση.
Το εργατικό ανταγωνιστικό κίνημα πρέπει να αμφισβητήσει σε όλο το εύρος τις αστικές πολιτικές του Μητσοτάκη, του άφωνου ΣΥΡΙΖΑ και της αστικής τάξης. Μια εκ βάθρων αναδιοργάνωση του δημόσιου, εθνικού συστήματος υγείας και μια εκ βάθρων αναδιοργάνωση της παραγωγικής δραστηριότητας με τομές –εθνικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο πρέπει να εφαρμοστούν στο τραπεζικό σύστημα, στις παραγωγικές μονάδες στρατηγικής σημασίας και στις μεγάλες εμπορικές αλυσίδες. Το τυχαίο και απροσδόκητο της πανδημίας ήρθε να ενεργοποιήσει την ιστορική, δομική και συστημική κρίση του καπιταλισμού, αποδεικνύοντας ότι ο καπιταλισμός είναι ασύμβατος με τις ανάγκες της ζωής της ανθρώπινης κοινωνίας.
