ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΟΥ «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ» ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ, ΔΗΜΟΣΙΟ
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις… και αλλάζουν όλα τα δεδομένα πάνω στα οποία στηρίχθηκε το νέο Ασφαλιστικό, το επικείμενο εργασιακό αλλά και το μισθολογικό του δημοσίου.
Ποια ήταν αυτά τα δεδομένα ; Θα πέσει η ανεργία -μιας και θα ομαλοποιηθεί η οικονομική ζωή μετά την ολοκλήρωσης της 1ης αξιολόγησης- και θα αυξηθεί το ΑΕΠ. Έτσι θα αυξάνονταν τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές και δεν θα χρειαστεί να κοπούν ακόμα περισσότερο οι συντάξεις. Η δε ανάκαμψη της οικονομίας θα απέτρεπε τα χειρότερα στο νέο Εργασιακό, αλλά και το νέο μισθολογικό στο Δημόσιο το οποίο πρέπει να θεσπιστεί τον ερχόμενο Σεπτέμβριο – Οκτώβριο.
Η πτώχευση του σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος» και λίγο αργότερα της εταιρίας πετρελαίου «Jet Oil » δείχνει πως όλες οι παραπάνω συνθήκες στις οποίες υπολόγιζε η κυβέρνηση για να μη χρειαστεί να κόψει και πάλι τις συντάξεις πάνε… στράφι.
1. «Χτύπημα» στα έσοδα των ασφαλιστικών Ταμείων
Οι μαζικές απολύσεις ή/και μειώσεις αμοιβών εργαζομένων σημαίνουν νέο εισπρακτικό σοκ για το ήδη ελλειμματικό ΙΚΑ.
Εκτιμάται ότι τα ετήσια έσοδα από εισφορές κύριας σύνταξης από την ασφάλιση 11.000 εργαζομένων ανέρχονται σε 190 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 1-1,5% των ετήσιων δαπανών του ΙΚΑ για κύριες συντάξεις συντάξεις. Παρά το γεγονός ότι ο «Μαρινόπουλος» είχε χρέη στο ΙΚΑ, είναι άλλο πράγμα να έχει κάποιος εργοδότης χρέη και να τα εξοφλεί τμηματικά και άλλο πράγμα να σταματήσει να πληρώνει, γιατί κλείνει την επιχείρησή του.
Δεδομένου ότι κυοφορούνται νέα «κανόνια» στην αγορά, δημιουργούνται οι όροι για άλλη μία μόνιμη μεγάλη «τρύπα» στο ασφαλιστικό ταμείο των μισθωτών, μετά από εκείνη που δημιούργησε η κατάρρευση του οικοδομο-κατασκευαστικού κλάδου –δηλαδή της οικοδομής και των μεγάλων δημοσίων έργων- μετά το 2010 ελλείψει πιστώσεων από τις τράπεζες και το ΕΣΠΑ.
Η επερχόμενη νέα «τρύπα» στον προϋπολογισμό του ΙΚΑ θα δημιουργηθεί αυτή τη φορά από την κατάρρευση του ευρύτερου κλάδου του εμπορίου, αλλά και της βιομηχανίας. Έτσι μετά το χτύπημα της επιδοτούμενης -από την ΕΕ και την τραπεζική φαυλότητα- «ανάπτυξης» του ΑΕΠ μέσω της φούσκας της αγοράς των ακινήτων, βρισκόμαστε μπροστά στο χτύπημα της «ανάπτυξης» μέσω του εμπορίου (το οποίο είχε μεγεθυνθεί δυσανάλογα στην Ελλάδα) και των υπολειμμάτων της βιομηχανίας. Μένει πλέον μόνο ο τουρισμός που από τη «φύση» του δεν μπορεί να «παράγει» μεγάλα έσοδα από εισφορές και φόρους στα Ταμεία και στο κράτος αντίστοιχα.
2. Υπονομεύεται κάθε «θετική» αλλαγή στο Εργασιακό
Το επικείμενο κύμα χρεοκοπίας σε μεγάλες επιχειρήσεις δεν προκαλεί μόνο ζημιά στο Ασφαλιστικό, αλλά -όπως όλα δείχνουν- θα προκαλέσει ζημιά και στο επικείμενο νέο Εργασιακό.
Στο επίκεντρο των ανατροπών που πρέπει να αποφασιστούν μεταξύ κυβέρνησης – δανειστών θα βρεθεί το θεσμικό πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Οι δανειστές και προπαντός το ΔΝΤ ζητούν :
αύξηση του ορίου των επιτρεπόμενων απολύσεων (ανά τρίμηνο) από το 5% του προσωπικού στο 10% για επιχειρήσεις άνω των 100 εργαζομένων.
διατήρηση του ισχύοντος καθεστώτος σύμφωνα με το οποίο οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων.
Αντίθετα, η κυβέρνηση υποστηρίζει τη διατήρηση του υπάρχοντος επιτρεπόμενου ποσοστού ομαδικών απολύσεων και την επαναφορά της καθολικής ισχύος και επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Ωστόσο, φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσει η κυβέρνηση να υποστηρίζει θέσεις κόντρα στην παραπέρα διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων και στη «ζούγκλα» των επιχειρησιακών – ατομικών συμβάσεων σε συνθήκες πτωχεύσεων μεγάλων επιχειρήσεων. Παράλληλα, δεν έχει κάνει τίποτα για να αποτρέψει τις πτωχεύσεις αυτές -που κύρια θύματά τους είναι οι εργαζόμενοι και οι οικογένειες τους- ακριβώς γιατί έχει υποταχθεί στον καπιταλισμό.
3. Ανοίγει το δρόμο για περικοπές μισθών στο Δημόσιο
Ένα χρόνο πριν, σύρθηκε στα capital controls τα οποία επέβαλλε εκβιαστικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αφήνοντας έως τότε να κάνουν… φτερά 40-50 δισ. ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες.
Μετά την επιβολή των capital controls, η κυβέρνηση συνέχισε να αφήνει στο «απυρόβλητο» τους μεγαλο-επιχειρηματίες της χώρας αν και αυτοί χρωστούν γιγάντια ποσά στην εφορία, τα Ταμεία και στις τράπεζες που έχουν «διασωθεί» χάρη στα δάνεια που έχει λάβει το ελληνικό Δημόσιο.
Τώρα ήλθε η ώρα του λογαριασμού για όλους. Πρώτα για την «πραγματική» οικονομία (ή μάλλον το… σκελετό της), έπειτα για τα έσοδα του Δημοσίου από φόρους-εισφορές και τέλος για την κυβέρνηση.
Μόνο «ατού» της κυβέρνησης είχε πλέον μείνει το γεγονός ότι δεν είχε κόψει τους μισθούς του δημοσίου, ενώ -όπως δείχνουν τα στοιχεία του Υπ. Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης- το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων είχε αρχίσει να ανακάμπτει.
Η μη -μείωση των μισθών του Δημοσίου (και μέχρι πρότινος και των συντάξεων) κράτησε σταθερή την καταναλωτική ζήτηση και μαζί της το ΑΕΠ και τα έσοδα από φόρους-εισφορές. Και αυτό, όμως, το πλεονέκτημα που είχε κερδίσει η κυβέρνηση, ενδέχεται πλέον να χαθεί τους επόμενους μήνες λόγω της επικείμενης πτώσης των εσόδων από φόρους-εισφορές που φέρνει η νέα φάση χρεοκοπίας της «πραγματικής» ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας (βλέπε «Μαρινόπουλος» κλπ), βάζοντας τέλος και στην τελευταία της κοινωνική συμμαχία, εκείνη με τους δημοσίους υπαλλήλους.
Μόνη λύση για τις πτωχευμένες ή τις υπό πτώχευση μεγάλες επιχειρήσεις είναι η άμεση εθνικοποίησή τους, χωρίς αποζημίωση στα αφεντικά, κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση. Για να διατηρηθούν όλες οι θέσεις απασχόλησης των εργαζομένων σ’ αυτές, να καταβάλλονται κανονικά όλες οι εισφορές στο ΙΚΑ και τους άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς και να πωλούνται φθηνά προϊόντα στο λαό.
Ρήξη με τους διεθνείς τοκογλύφους και τους ντόπιους καπιταλιστές. Έξω τώρα από ΕΕ-Ευρωζώνη – οι εργάτες στην εξουσία.
Δ.Κ.
