Mπορεί ο Τσίπρας να εξαγγέλλει, με φόντο την Ακρόπολη, την «ανάπτυξη». (Ο προκάτοχός του Γκ.Α.Π. φωτογραφιζόταν με φόντο το μαγευτικό Καστελόριζο). Μπορεί να φωτογραφίζεται στην απαγορευμένη πόλη του Πεκίνου και στο Σινικό Τείχος. Όμως, η ωμή πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί.
Το «κανόνι» με τη χρεοκοπία της «Μαρινόπουλος» και της της εταιρίας πετρελαίου «Jet Oil» είναι μόνο η μύτη του παγόβουνου. Ο ελληνικός καπιταλισμός βουλιάζει σε μια νέα φάση χρεοκοπίας. Η Θεσσαλία, η βιομηχανική ζώνη Θεσσαλονίκης, όλες οι παραγωγικές δομές της χώρας αφανίζονται. Μετά την οικοδομή, τα ξενοδοχεία βάζουν λουκέτο. Ο περιβόητος τουρισμός δεν φαίνεται να έχει αρκετή ισχύ για να βγάλει την οικονομία από το τέλμα.
Για 9η χρονιά(!), από το 2007, η ελληνική οικονομία βουλιάζει στην ύφεση, οι εργάτες στην ανεργία και τα νέα παιδιά, ιδίως με πτυχία, παίρνουν το δρόμο της μετανάστευσης κατά εκατοντάδες χιλιάδες.
Οι επιπτώσεις από το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος για Brexit, διαλυτικές για την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ισχυρές στην διεθνή οικονομία και διαλυτικές για την ελληνική. Όχι μόνο στην χρεοκοπημένη Ελλάδα των Μνημονίων, αλλά στην Ιταλία επίσης, οι Τράπεζες βρίσκονται στο «κόκκινο», ενώ και η εμβληματική «Ντόυτσε Μπανκ» της Γερμανίας ι γεμάτη τοξικά παράγωγα απειλείται να «σκάσει σαν φούσκα»…
Πώς αντιδρά η αριστεροδεξιά κυβέρνηση Τσίπρα; Πέρα από την προσπάθεια δημιουργίας μιας εικονικής πραγματικότητας, απλώς ευθυγραμμίζεται με τις μνημονιακές δεσμεύσεις των προηγούμενων και του δικού της (τρίτου) μνημονίου. Συνεχίζει τα ξεπουλήματα όλων των «ασημικών» που δεν πρόλαβαν να εκχωρήσουν οι Πασοκο-δεξιοί προκάτοχοί της. Μετά το ξεπούλημα των λιμανιών, σειρά έχουν οι συγκοινωνίες. Κομμάτια της ΔΕΗ, ακόμη και το νερό, είναι στο στόχαστρο. Και για να μπορούν να περνάνε τα μέτρα ανεργίας και κοινωνικής καταστροφής προωθούν τον αντεργατικό εργασιακό νόμο.
Και όσο τα μέτρα ιδιωτικοποίησης συνεχίζονται τόσο η οικονομία βουλιάζει. Όλο το σύστημα έχει μπλοκάρει και δεν μπορεί να λειτουργήσει. Δεν απαιτείται μόνο μια άλλη πολιτική ή άλλα πρόσωπα. Απαιτείται η έξοδος από το χρεοκοπημένο, παρασιτικό, σε κρίση καπιταλιστικό σύστημα. Απαιτείται μια νέα κοινωνική τάξη να αλλάξει τα πράγματα εφαρμόζοντας βαθειές τομές στην οικονομία με εθνικοποιήσεις όλων των στρατηγικών μονάδων (χωρίς αποζημίωση στους καπιταλιστές και κάτω από εργατικό έλεγχο) και λειτουργία τους για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι για τα κέρδη των αφεντικών.
Ρίξαμε, στη διάρκεια των έξι χρόνων της κρίσης πέντε μνημονιακές κυβερνήσεις. Γιατί δεν μπορούμε και αυτήν; Και να ετοιμάσουμε την διαδοχή της, με μια εργατική κυβέρνηση και εργατική εξουσία.
