Τρεις κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών και φοιτητών, πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις της χώρας. Η τελευταία, την Παρασκευή 31/1, είχε κληθεί από σωματεία Συλλόγων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και κάποιες ΕΛΜΕ και συγκέντρωσε στην πορεία προς την Βουλή, εκατοντάδες διαδηλωτές, εργαζομένων και νεολαίας.
Το κεντρικό πρόβλημα που βγάζει τους εκπαιδευτικούς και τη νεολαία στους δρόμους, είναι η Κυβέρνηση Κούλη-Κεραμέως και το ψηφισμένο της πολυνομοσχέδιο με το οποίο:
1) εξισώνονται τα πτυχία των Κολεγίων με αυτά των δημόσιων ιδρυμάτων ΑΕΙ-ΤΕΙ,
2) θεσμοθετείται η αξιολόγηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ ως γνώμονας του 20% της χρηματοδότησης τους,
3) κλείνουν τουλάχιστον 37 πανεπιστημιακά τμήματα,
4) επιβάλλεται στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που δεν δέχονται την τοποθέτησή τους σε όποιο μέρος τους στέλνει το Υπουργείο, τιμωρία αποκλεισμού από τους πίνακες τοποθετήσεων για 3 έτη,
5) Η αργία των Τριών Ιεραρχών μετατρέπεται σε σχολική γιορτή.
Πρόκειται για αντίδραση σε όλη τη γραμμή. Συγχρόνως η διαδικασία κατάθεσης των αιτήσεων που ολοκληρώνεται στις 7/2, για τις προσλήψεις με βάση το «προσοντολόγιο Γαβρόγλου», διαμορφώνει ένα φορτίο κατάρρευσης στα θεμέλια του όλου συστήματος εργασίας στη δημόσια εκπαίδευση. Με βάση αυτό το σύστημα, στην “αρένα” της διεκδίκησης για τις θέσεις, μπαίνουν όλοι οι υποψήφιοι με βάση τα “προσόντα”: πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, προϋπηρεσίες. Τουλάχιστον 40.000 λιγότεροι εκπαιδευτικοί σε σχέση με το 2010-2011, έχουν αφήσει κενά που κάθε χρόνο καλύπτονται με “αναπλήρωση”. Το ενδεχόμενο ωστόσο των «διορισμών» ακυρώνεται από την ίδια την πραγματικότητα: όχι μόνο διορισμοί δεν πρόκειται να γίνουν αλλά και λιγότεροι -έως καθόλου- αναπληρωτές πρόκειται να προσληφθούν, ως αποτέλεσμα του «προσοντολογίου».
Η πολιτική ανάγκη της αστικής Κυβέρνησης, δεν είναι η κάλυψη των κενών στα σχολεία και τα νοσοκομεία, αλλά η εξυπηρέτηση του χρέους και η διάσωση των τραπεζών. Η Κυβέρνηση βιάζεται να τελειώσει με τα υπολείμματα της ήδη χρεοκοπημένης δημόσιας εκπαίδευσης, ανοίγοντας τις πόρτες στο κεφάλαιο και επιχειρεί να κερδίσει χρόνο, στην διαδικασία διάσπασης και κατακερματισμού των εργαζόμενων, με την εφαρμογή του ψηφισμένου από τον Σύριζα νόμο του “προσοντολόγιου”. Και τον χρόνο αυτό της δίνουν προσωρινά οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, που με απόφασή τους, μπλοκάρουν οποιαδήποτε κινητοποίηση κατά τη διάρκεια της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου, για να «μην διαταραχθεί η διαδικασία προσλήψεων-διορισμών”. Ακόμα και τη θέση που το συνέδριο της ΔΟΕ το περασμένο Ιούνη ψήφισε ενάντια στο «προσοντολόγιο», την ακύρωσαν μιλώντας τώρα για “αλλαγή του νόμου” πράγμα που σημαίνει, δόσιμο όλου του χρόνου που η Κυβέρνηση χρειάζεται για να αντέξει τους αναπόφευκτους κραδασμούς από την νέα φάση της κατάρρευσης του εκπαιδευτικού συστήματος, με εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους, ήδη αδιόριστους και όλους εκείνους που βγαίνουν αυτά τα χρόνια από τις σχολές και δεν πρόκειται να δουν ποτέ μια θέση εργασίας σε αυτό που σπούδασαν.
Η άθλια αστή Υπουργός Κεράμεως, έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει την βρώμικη δουλειά του κεφαλαίου, με μια σειρά «πρωτοβουλίες» και αποφάσεις. Ένα σημείο που πρέπει να σημειωθεί, είναι η ποινή στις συνδικαλίστριες αναπληρώτριες Δινοπούλου Ευαγγελία και Μαργαρίτη Ελεάνα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Ζεφυρίου-Φυλής, από τις οποίες, με απόφαση του Υπουργείου, αφαιρείται η προϋπηρεσία για το χρονικό διάστημα που εκπροσωπούσαν τις Παρεμβάσεις στο Δ.Σ. της ΔΟΕ και στο Δ.Σ. του σωματείου τους. Κάτι τέτοιο σημαίνει ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης των συμβασιούχων εκπαιδευτικών.
Η απάντηση των δυνάμεων που παλεύουν μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα για την ανατροπή της, είναι περισσότερο παρά ποτέ πολιτική: να παλέψουμε σε ανεξάρτητη από τους γραφειοκράτες και το καπιταλιστικό κράτος βάση, κινητοποιώντας όλους τους συναδέλφους, διορισμένους και αδιόριστους και κυρίως τη νεολαία, για την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας και την ανατροπή της Κυβέρνησης, με το πρόγραμμα της εργατικής εξουσίας.
Ερνέστο Αγγελής (αδιόριστος εκπαιδευτικός, μέλος του ΕΕΚ).
