του Παπαδημητρίου Σωτήρη *
Σε κινητοποίηση βρίσκονται οι εργαζόμενοι της ΕΑΒ από 30/4/20 αντιδρώντας με αυτό τον τρόπο στην επιλογή της διοίκηση της εταιρίας να περικόψει επιδόματα και μη μισθολογικές παροχές στους εργαζόμενούς της, συνολικής αξίας πάνω από 300 ευρώ ανά εργαζόμενο.
Στην κίνηση αυτή προχώρησε το ΔΣ της εταιρίας, μετά την εντολή που έλαβε από το υπουργείο οικονομικών για την μη ένταξη στον νέο προϋπολογισμό όλων των μη μισθολογικών παροχών προς τους εργαζόμενους, αξιοποιώντας και υλοποιώντας όλο το νομικό πλαίσιο που έχει ψηφιστεί μέχρι σήμερα στην ελληνική βουλή, από τα μνημόνια του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Στόχος, λέει, είναι το «νοικοκύρεμα» κατά 4,5εκατομμύρια ευρώ. Και γι αυτό πρέπει, λέει, να βάλουν τάξη στις απολαβές των εργαζόμενων στην εταιρία. Αυτό συμβαίνει σε μια εταιρία που έχει άμεση σχέση με τις συναλλαγές που συντηρούν την στρατιωτική μηχανή της χώρας, που σαν τομέας τον ενόπλων δυνάμεων και ιδιαίτερα σαν πολεμική αεροπορία, είναι επιβαρυμένος με τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στη διάρκεια των δεκαετιών λειτουργίας της εταιρίας.
Τι να πρώτο θυμηθούμε, την τραγωδία του 1940 που στο μέτωπο οι Έλληνες φαντάροι περίμεναν απεγνωσμένα την προστασία από τα ανύπαρκτα αεροσκάφη, που δήθεν αγόραζαν με τους βασιλικούς εράνους και τα λαχεία, που γίνονταν στο όνομα του εξοπλισμού της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας; Και τελευταία και όχι έσχατα οι δυο μεγάλες αγορές «του αιώνα» με τις αντίστοιχες προμήθειες των Τσοχατζόπουλου, Παπαντωνίου και άλλων αστέρων που μας «νοικοκύρεψαν», η φιλοδοξούν να μας «νοικοκυρέψουν» με μνημόνια και στο άμεσο μέλλον.
Είναι δε άξιο να τύχει της προσοχής μας, το ότι σε περίοδο που επικαλούνται οι κυβερνώντες αυξημένους στρατιωτικούς κινδύνους, η διοίκηση της ΕΑΒ, υποχρεώνει τους εργαζόμενους σε κινητοποιήσεις που όχι μόνο καθηλώνουν τα πολεμικά αεροσκάφη, αλλά θέτους εν αμφιβόλω την υλοποίηση των συμβολαίων κατασκευής μέρους των F16 στην ΕΑΒ, όπως έχει συμφωνηθεί με την Λόκχιντ. Καταλαβαίνει κανείς πως εδώ είτε στην πρώτη περίπτωση, είτε στην δεύτερη, διακυβεύεται να γραφτεί στο κόστος ένα πολύ μεγαλύτερο ποσό από τα 4,5 εκατομμύρια που έχει στόχο να διαγράψει η πολιτική της διοίκησης. Κάποιοι μάλιστα λένε, κατά πως γράφετε σε μιλιταριστικό περιοδικό πως είναι εσκεμμένη κίνηση για να βρει δικαιολογία η Λόκχιντ να σπάσει το συμβόλαιο της συμφωνίας χωρίς να πληρώσει ρήτρα, λόγω υπαιτιότητας του ελληνικού δημοσίου, γιατί έχει βρει καλύτερο συνέταιρο.
Έτσι λοιπόν εν μέσω του κορωνοϊού οι απαιτήσεις της κυβέρνησης υλοποιούνται από την διοίκηση της ΕΑΒ περιλαμβάνοντας:
Κατάργηση του επιδόματος επικινδύνου και ανθυγιεινής εργασίας, ακόμα και της παροχής του γάλατος. Κατάργηση της μεταφοράς προς και από την ΕΑΒ.
Κατάργηση του συμβολαίου για ιατρικές παροχές της Ιντεραμέρικαν που περιλαμβάνουν αποζημιώσεις από ατύχημα και θάνατο. Καθώς και την κατάργηση του ιδιωτικού ασφαλιστικού συμβολαίου συνταξιοδοτικού εφάπαξ.
Κατάργηση επιδομάτων ΑΜΕΑ και βρεφονηπιακών σταθμών.
Είναι δε γνωστό πως οι εργαζόμενοι της ΕΑΒ έχουν δεχτεί ήδη περικοπές μνημονιακές, από την αναγκαστική ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο του δημοσίου, που εκτός από την μείωση στον μισθό επέβαλε και πλαφόν στο εφάπαξ μέχρι 15.000 ευρώ.
Η αγανάχτηση των εργαζόμενων είναι μεγάλη και φαίνεται στην συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που έχουν γίνει μέχρι στιγμής. Σοβαρές αρνητικές αιτιάσεις υπάρχουν σε σχέση με τον τρόπο της κινητοποίησης, που η πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου, έχει επιλέξει. Έχουν να κάνουν με την τακτική της λεγόμενης «λευκής απεργίας». Χτυπούν κάρτα και μετά μαζεύονται σε χώρους ενημέρωσης που επιλέγει το ΔΣ του σωματείου αναμένοντας να χτυπήσουν και πάλι την κάρτα μετά από 8 ώρες.
Πολλοί εργαζόμενοι πιστεύουν πως αυτή η τακτική από μέρους της διοίκησης του σωματείου, θα αποδυναμώσει το δίκιο τους, θα είναι δύσκολο να κερδίσουν την συμπαράσταση της εργατικής τάξης και του λαού, γιατί η κυβέρνηση, μιας και ελέγχει την πλειοψηφία των ΜΜΕ, θα έχει την δυνατότητα να προβοκάρει τον αγώνα τους, μιλώντας για εργάτες που αρνούνται να δουλέψουν, τεμπέληδες κ.λπ., γνωστή φρασεολογία που χρησιμοποιούν ενάντια σε κάθε αγώνα, πατώντας τώρα, στην επιλογή της «λευκής απεργίας».
Το δε ΔΣ της εταιρίας έχει ήδη χρησιμοποιήσει για να δικαιολογήσει τις περικοπές, στην προσπάθεια του να κάμψει τις αντιδράσεις των εργατών, τις «χάρες» που γίνονταν διαχρονικά από μέλη των διοικήσεων προς όφελος μικρής μερίδας ημέτερων εργαζόμενων στην ΕΑΒ, με στόχο την εξυπηρέτηση του εκλογικού τους πελατολογίου. Δημοσιοποίησε περιπτώσεις που διατηρούσαν επιδόματα που έπαιρναν ειδικότητες της παραγωγής ακόμα και όταν μεταπηδούσαν σε διοικητικές υπηρεσίες. Τακτικές που διατηρήθηκαν μέχρι σήμερα ακόμα και μετά την παρέλευση «νοικοκυρέματος» τριών μνημονίων. Δηλαδή, για τα δικά της σκάνδαλα και ρουσφέτια, φταίνε οι εργάτες και προχωράει στην πλήρη περικοπή των παροχών αυτών προς όλους τους εργάτες για ένα νέο «νοικοκύρεμα» του κόστους.
Υπάρχει μια μόνιμη τακτική των κυβερνήσεων από το τέλος της δεκαετίας του 1980. Προσπαθούν να διασπάσουν τους εργάτες σε κατηγορίες, σε νέους και παλιούς, στρέφοντας τον ένα απέναντι στον άλλο. Με αυτές τις τακτικές στόχος είναι να μεταφερθεί το κόστος των περικοπών που απαιτούσαν οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους, στους νεότερους εργάτες. Έτσι κυριολεκτικά καλούνταν οι γονείς εργάτες να μεταφέρουν βάρη στις πλάτες των νεότερων εργατών με την φθηνή δικαιολογία πως νέοι είναι, έχουν όλο τον καιρό μπροστά τους, για να τα πάρουν πίσω και αυτά που χάνουν τώρα και ακόμα περισσότερα. Είναι η τακτική αλλεπάλληλων ασφαλιστικών νομοσχεδίων που χώρισαν τους εργάτες και τις εισφορές τους σε πριν το 83, μετά το 92 κ.λπ., με αντίστοιχα πολλαπλάσια βάρη εισφορών και μειώσεις απολαβών. Και συνεχίστηκε με τον διαχωρισμό σε μόνιμους και εργολαβικούς ή συμβασιούχους. Σήμερα λοιπόν ζούμε την αντιστροφή αυτών των πολιτικών. Καλούν να κοπούν παροχές που έχουν κρατήσει παλιοί εργαζόμενοι και νέοι, στο όνομα μιας νέας εξίσωσής προς τα κάτω του εργασιακού κόστους. Είναι δε βούτυρο στο ψωμί αυτών που εισηγούνται αυτές τις τακτικές, οι κρυφές ειδικές παροχές ενός τμήματος τάξης μας, χαϊδεμένων από την διοίκηση της εταιρίας, που σήμερα τους θυσιάζουν ως μοσχαναθρεμμένα εδέσματα στο βωμό της δικαιολόγησης στην κοινωνία, του νέου δίκαιου των περικοπών.
Θυμηθείτε τις περικοπές που αντιμετώπισαν οι συνάνθρωποι μας ΑΜΕΑ, με της συντάξεις που το σύστημα εν γνώσει του έδινε, σε «αόμματους ανοιχτομάτηδες».
Γι’ αυτό οι εργάτες της ΕΑΒ είναι καλό να παλέψουν ώστε να βγάλουν από πάνω τους κάθε τι που μπορεί να λειτουργήσει σαν προβοκάτσια στον αγώνα τους.
Πρέπει πρώτα να ενωθούν με κοινά αιτήματα με τους εργολαβικούς και τους συμβασιούχους διεκδικώντας την μονιμοποίησή τους με τις απολαβές και όλα δικαιώματα που έχει το μόνιμο προσωπικό. Και ταυτόχρονα να βγάλουν τον αγώνα έξω από τα στενά σύνορα του χώρου τους και να συνδεθούν όχι μόνο με τις υπόλοιπες ομοειδείς επιχειρήσεις την ΕΛΒΟ, τη ΕΑΣ και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, αλλά και την ΛΑΡΚΟ και την ΔΕΗ, τα ΕΛΤΑ, χώρους που έχουν ήδη ανοίξει, ή ανοίγουν λίαν συντόμως θέματα με πολιτικές «νοικοκυρέματος» που τώρα ήδη αντιμετωπίζουν. Η ΕΑΒ βρίσκεται στην καρδιά της βιομηχανικής ζώνης στο Σχηματάρι, που αυτό το διάστημα μετατρέπεται στο κέντρο εργασιακής αγανάχτησης της βιομηχανικής εργατικής τάξης, γεμάτο ανασφαλείς εργαζόμενους, άνεργους, υποψήφιους άνεργους και μερικώς απασχολήσιμους με μισό μισθό και ζωή – πυριτιδαποθήκη της χώρας.
Οι εργάτες της ΕΑΒ δεν είναι μόνοι. Και η δύναμη για μια νικηφόρα πορεία αγώνα σήμερα είναι μόνο σε ενότητα με τους υπόλοιπους εργάτες. Ενωμένοι σαν τάξη μπορούμε σήμερα να διεκδικήσουμε την ζωή που μας στερούνε αν αποδείξουμε πως μπορεί να είναι η τάξη μας ο νοικοκύρης στην κάθε επιχείρηση και στη χώρα.
*Αντιπρόεδρος Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς
