Η ζωή ενός ανθρώπου, του φυλακισμένου Βασίλη Δημάκη, βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, ύστερα από ένα μήνα απεργία πείνας και εδώ και μια βδομάδα απεργία δίψας.
Εκθέτει τη ζωή του σε άμεσο κίνδυνο διαμαρτυρόμενος γιατί το συμβούλιο των φυλακών απέρριψε το αίτημά του να παρακολουθεί μαθήματα στο Πολιτικό της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθήνας, όπως ο νόμος ορίζει (και φορώντας το γνωστό “βραχιολάκι”). Το αίτημα του Β. Δημάκη έχει απορριφθεί τρεις φορές από το τριμελές πειθαρχικό συμβούλιο των Φυλακών Κορυδαλλού. Είναι μια καθ’ υπέρβαση ανάλγητη απόφαση, που υπαγορεύεται από το υπουργείο δικαιοσύνης που δεν θέλει να εκτεθεί στην κριτική των γνωστών ανθρωποφάγων ΜΜΕ.
Δήλωση του υπουργείου δικαιοσύνης είναι αποκαλυπτική. «Αν δινόταν εκπαιδευτική άδεια αμέσως θα χτυπούσαν πρωτοσέλιδα για τις “18 ένοπλες ληστείες” του καταδίκου. Η χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Πειθαρχικού Συμβουλίου της φυλακής, που προεδρεύεται από εισαγγελικό λειτουργό». Για να αποφύγει τα πρωτοσέλιδα ο υπουργός Κοντονής και οι συν αυτώ κρατάνε σκληρή, ανάλγητη στάση απέναντι στο δίκαιο -σύμφωνα και με τον δικό τους νόμο που ορίζει τα δικαιώματα των φυλακισμένων- αίτημα του Βασίλη Δημάκη.
Οι συριζαίοι ήταν υπερασπιστές των δικαιωμάτων των φυλακισμένων όσο βρισκόντουσαν στην αντιπολίτευση, ποντάροντας στα ψηφαλάκια που θα τους έφερναν στη Βουλή και την κυβέρνηση. Τώρα μετράνε το «πολιτικό κόστος» και όπως κι οι προκάτοχοί τους παραβιάζουν τους ίδιους τους νόμους του αστικού κράτους. Ντροπή!
Δήλωση Βασίλη Δημάκη
Λένε ότι είναι θαύμα που ζω ακόμα, μετά από τόσες μέρες απεργίας πείνας και δίψας. “Τρώω τους μύες μου”, μεταξύ των οποίων κι η αθλητική καρδιά, κατά τους γιατρούς. Για παν ενδεχόμενο, που μάλλον είναι πιθανό, αν όχι βέβαιο πια.
Ευχαριστώ πάρα πολύ τους συμφοιτητές μου που βρέθηκαν σήμερα έξω από το υπουργείο Δικαιοσύνης, απευθύνοντας ψήφισμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης για την εκπαίδευση και την μη εξαίρεσή μου από τη γνώση και από την επαφή μαζί τους. Που δεν υποκύπτουν στον αυταρχισμό. Μόνο οι δούλοι είναι υπάκουοι. Δεν είμαστε δούλοι. Έχουμε γνώμη και θα τη λέμε, με όποιο κόστος.
Ευχαριστώ τους συγκρατούμενούς μου στις πτέρυγες των φυλακών που αντιδρούν, παρά τα σύγχρονα freikorps που ο Φυτράκης επιβάλλει (έρευνες, ξαφνικές “αναίτιες” μεταγωγές, εκβιασμούς, και ιδίως, μελετημένη σίγαση κάθε προσπάθειας ανάδειξης ότι δεν είναι σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και “τακτοποίησης” κάθε ακτιβιστή), ιδίως δε εξ αυτών θέλω να ευχαριστήσω τα’ αδέλφια μου, τους Αλβανούς, που με υποστήριξαν ένθερμα κι αλληλέγγυα απ’ την πρώτη στιγμή μέχρι τώρα από τις φυλακές όλης της χώρας, και ειδικά τη Δ Πτέρυγα του Κορυδαλλού, και γιατί αποδεικνύουν έμπρακτα ότι στην αλληλεγγύη δεν χωρούν ιδιοτέλειες και προσωπικά συμφέροντα.
Ευχαριστώ τους καθηγητές μου για τα δημοκρατικά τους αντανακλαστικά, καθώς πληροφορούμαι συγκινημένος ότι απευθύνουν έκκληση για να μπορέσω να συμμετάσχω στην εκπαίδευση και όχι στην ψευδή δήλωση του Υπουργείου και των παρατρεχάμενών του -τόσο της Διοίκησης όσο και της Δικαιοσύνης- περί υλοποίησής της. Κι εκείνοι νέοι είναι, εμφανώς και ανεξαρτήτως ηλικίας, να τι κάνει η γνώση όταν της δίνεις σημασία.
Ευχαριστώ τις δασκάλες μου, τις ηρωίδες μου, που με σθένος ψυχής και δικά τους έξοδα έκαναν πράξη εθελοντικά, μαζί με τους κρατούμενους στην Πάτρα, όσα οι Κοντονής και Φυτράκης αναίσχυντα και ψευδώς διαβεβαιώνουν ότι παρέχουν.
Ευχαριστώ όλους τους αλληλέγγυους ανθρώπους που δήλωσαν συμπαράσταση στον αγώνα αυτόν, που δεν χάνουν την ελπίδα τους, που δεν δέχονται το δικαστικό πραξικόπημα που υποκινήθηκε ξεκάθαρα από το Υπουργείο Δικαιοσύνης.
Ευχαριστώ τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, που ήρθε σήμερα, ενημερώθηκε και κατάλαβε ότι πρόκειται για προμελετημένη δολοφονία και δίωξη στο πρόσωπό μου, “που όμοια δεν έχουμε ξαναδεί”.
Ευχαριστώ την Δικηγόρο μου την Ηλέκτρα Κούτρα. Ξέρει εκείνη πόσο την ευχαριστώ.
Ευχαριστώ την οικογένειά μου, που έμαθε από τον τύπο ότι απεργώ, έχει σπάσει τα τηλέφωνα του Υπουργείου και των φυλακών και όλους τους φορείς που συντέλεσαν στην εξόντωσή μου, πληροφορούμενοι από παντού, από ανθρώπους που χαμήλωναν τα μάτια, ότι “δεν φταίμε εμείς, είν’ εντολή του Υπουργείου”.
Τι πειράζει κι αν χαθεί ο κόσμος αύριο; Εμείς θα συνεχίσουμε τη διεκδίκηση απ’ τον ουρανό.
Νιώθω τόση ευγνωμοσύνη που πνίγομαι.
Βασίλης Δημάκης
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αναφέρει:
«Η απεργία πείνας και δίψας του κρατούμενου Βασίλη Δημάκη θέτει εκ νέου -με δραματικό τρόπο- το ζήτημα της ουσιαστικής άσκησης του δικαιώματος των κρατουμένων στην εκπαίδευση. Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει παρέμβει επανειλημμένα με απόψεις και θέσεις για τα ζητήματα του σωφρονιστικού συστήματος. Η απόδοση συγκεκριμένων δικαιωμάτων στους κρατούμενους είναι ουσιαστική για τον εξανθρωπισμό των φυλακών και την πραγμάτωση του ουσιαστικού σκοπού της μελλοντικής ομαλής επανόδου του κρατούμενου στην κοινωνική ζωή.
Ανάμεσα σε αυτά, το δικαίωμα του κρατούμενου στην εκπαίδευση είναι εμβληματικό, καθώς συμβολίζει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τη δυνατότητα αλλαγής πορείας της ζωής του κρατούμενου».
Δήλωση του καθηγητή Γεράσιμου Κουζέλη
Σε δήλωσή του ο Γεράσιμος Κουζέλης, καθηγητής του ΕΚΠΑ, πρόεδρος ΙΕΠ αναφέρει: «Η περίπτωση του Βασίλη Δημάκη, φοιτητή του τμήματος στο οποίο διδάσκω, πρέπει να τύχει της μέγιστης προσοχής και με κάθε τρόπο να αποφευχθεί η περαιτέρω επιδείνωση της υγείας του. Ως εκπαιδευτικοί οφείλουμε να στηρίξουμε τον Βασίλη Δημάκη στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει τη συνέχιση των σπουδών του. Το δικαιούται και η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να βρει τη λύση».
