Ανακοίνωση της Κ.Ε. του DIP
Όχι στη μυστική διπλωματία, την άρνηση του κουρδικού ζητήματος, την απόρριψη της επίλυσής του, την πατρωνία του ιμπεριαλισμού και την επιβολή τού αντιδραστικού επεκτατικού σχεδίου της «Δεύτερης Δημοκρατίας»!
Η λύση βρίσκεται σε μια Μέση Ανατολή χωρίς τον ιμπεριαλισμό και το σιωνισμό – βρίσκεται στη Σοσιαλιστική Ομοσπονδία της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής!
Η διαδικασία σχετικά με το κουρδικό ζήτημα που ξεκίνησε από τον φασίστα Ντεβλέτ Μπαχτσελί και την κινούν μαζί με τον Ερντογάν έκανε ένα βήμα προς τα μπρος με την έκκληση του Οτσαλάν να συγκαλέσει το ΡΚΚ ένα συνέδριο για να αφοπλιστεί και να διαλυθεί. Πρώτα απ’ όλα, η διαδικασία κινείται με απόλυτη μυστικότητα και τα αποτελέσματα μεταδίδονται με το στυλ των μύθων του Αισώπου που μπορούν να ερμηνευτούν με εντελώς διαφορετικούς τρόπους. Ο πόλεμος είναι ένα ζήτημα πρωταρχικής σημασίας για τους Τούρκους και τους Κούρδους εργάτες, ένα ζήτημα που κοστίζει τη ζωή σε αμέτρητους αριθμούς νέων και καταπίνει τεράστιο όγκο πόρων, ενώ εκατομμύρια εργάτες, εργαζόμενοι και αγρότες υποφέρουν από την πιο οξεία κρίση του κόστους ζωής. Η μυστικότητα γύρω από αυτές τις διαπραγματεύσεις πρέπει να σταματήσει αμέσως. Σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίστηκαν οι δύο πλευρές σε διάφορες περιπτώσεις, η «μυστική διπλωματία» δεν είναι ούτε απαραίτητη ούτε αναπόφευκτη για την επίλυση τόσο σημαντικών ζητημάτων.
Κατά τη διάρκεια ενός από τους μεγαλύτερους πολέμους στην ιστορία, του Μεγάλου Πολέμου (Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος), η άρνηση των Μπολσεβίκων που βρίσκονταν στο τιμόνι του εργατικού κράτους να συμμετάσχουν σε μυστική διπλωματία, η δημοσίευση των μυστικών συμφωνιών της Τσαρικής Ρωσίας και η απόρριψη από τους Μπολσεβίκους της προσάρτησης επαρχιών (συμπεριλαμβανομένων αυτών στην Τουρκία) που είχαν παραχωρηθεί μέσα από τέτοιες συμφωνίες, άφησαν ένα σημαντικό επαναστατικό αποτύπωμα στην ιστορία. Αν ήταν δυνατό να απορριφθεί η μυστική διπλωματία σε έναν παγκόσμιο πόλεμο, σίγουρα μπορεί να απορριφθεί σε οποιονδήποτε πόλεμο. Αυτή είναι η στάση, η αρχή και η πολιτική της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων. Η μυστική διπλωματία είναι η μέθοδος της αστικής τάξης, των αποικιοκρατών και των ιμπεριαλιστών˙ εμείς την απορρίπτουμε!
Ούτε το κουρδικό ζήτημα έχει επιλυθεί, ούτε ο αγώνας των Κούρδων εργατών και των φτωχών αγροτών έχει γίνει ξεπερασμένος!
Ο κυβερνητικός συνασπισμός ορίζει αυτή τη διαδικασία ως «μια Τουρκία χωρίς τρομοκρατία», ενώ η δήλωση του Οτσαλάν τιτλοφορείται «ένα κάλεσμα για ειρήνη και μια δημοκρατική κοινωνία». Αλλά κανένα από αυτά δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική ουσία της συνεχιζόμενης διαδικασίας. Ο ισχυρισμός του κυβερνητικού συνασπισμού ότι το κουρδικό ζήτημα δεν υπάρχει και έχει επιλυθεί ενισχύθηκε περαιτέρω από τις δηλώσεις από το Ιμραλί (όπου βρίσκεται φυλακισμένος ο Οτσαλάν) σύμφωνα με τη γραμμή της «κατάργησης της άρνησης της κουρδικής ταυτότητας και της προόδου όσον αφορά την ελευθερία του λόγου». Ο Οτσαλάν ξεκίνησε τη δήλωσή του λέγοντας ότι αυτές οι εξελίξεις οδήγησαν σε διάβρωση του λόγου ύπαρξης του PKK, καθιστώντας αναγκαία την διάλυσή του.
Ενώ το κουρδικό πρόβλημα δεν μπορεί να περιοριστεί σε άρνηση ταυτότητας ή έλλειψη ελευθερίας του λόγου, ούτε η άρνηση της κουρδικής εθνικής ταυτότητας έχει ξεπεραστεί, ούτε έχει σημειωθεί πρόοδος στην ελευθερία του λόγου. Συνεχίζουν να υπάρχουν Επίτροποι διορισμένοι από την κυβέρνηση σε δήμους που ελέγχονται από την αντιπολίτευση, μαζική δικαστική και αστυνομική καταστολή ατόμων που ασκούν νόμιμες πολιτικές δραστηριότητες και συλλήψεις Κούρδων δημάρχων ακόμη και από το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης CHP (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα) για φερόμενη υποστήριξη της τρομοκρατίας˙ όλα αυτά και άλλα πολλά είναι συγκεκριμένες εκφράσεις συστηματικής καταστολής της πολιτικής βούλησης του κουρδικού λαού. Ο κουρδικός λαός, κάτοικοι μιας πλούσιας γεωγραφίας από αμνημονεύτων χρόνων, συνεχίζει να υποφέρει από συνθήκες βαθιάς φτώχειας και εξαθλίωσης. Ό,τι κι αν λέει το μήνυμα από το Ιμραλί, ο λόγος πίσω από τον πολιτικό, πολιτιστικό και ιδεολογικό αγώνα των Κούρδων εργατών, των εργαζομένων και των φτωχών αγροτών ενάντια στις αδικίες και τις ανισότητες και για τη λύση του κουρδικού προβλήματος είναι μακριά από το να είναι ξεπερασμένος. Σημείο αναφοράς μας είναι οι αντιδράσεις χιλιάδων ανθρώπων στο Βαν και στο Ντιγιαρμπακίρ όταν ακούσανε τη δήλωση του Οτσαλάν, η ουσιαστική αντανάκλαση των συναισθημάτων τους στα πρόσωπά τους στο άκουσμα του καλέσματος για διάλυση χωρίς να προσφέρεται τίποτα σε αντάλλαγμα.
Η νέα εκδοχή του αντιδραστικού σχεδίου της Δεύτερης Δημοκρατίας της αποικιοκρατικής αστικής τάξης
Οι δηλώσεις ή οι υπαινιγμοί που υπονοούν ότι το κουρδικό ζήτημα έχει λυθεί δεν ανταποκρίνονται στον πραγματικό σκοπό αυτής της συνεχιζόμενης διαδικασίας, ούτε και ο υποτιθέμενος στόχος για «μια Τουρκία χωρίς τρομοκρατία». Ο πραγματικός στόχος πίσω από αυτή τη διαδικασία είναι να τεθεί σε εφαρμογή μια νέα εκδοχή του σχεδίου που έχει μείνει στην ιστορία ως «Δεύτερη Δημοκρατία» από την αποικιοκρατική αστική τάξη σύμφωνα με τα επεκτατικά της συμφέροντα που θα εδραιώσει τον έλεγχο στις ενεργειακές λεκάνες στο Ιράκ και τη Συρία υπό την αιγίδα του δυτικού ιμπεριαλισμού.
Όπως δηλώνουν ξεκάθαρα τα ψηφίσματα του 7ου Συνεδρίου του Επαναστατικού Εργατικού Κόμματος-DIP, η πρόσφατα ανακοινωθείσα ατζέντα ενός «Νέου Συντάγματος» είναι επίσης μέρος της αντιδραστικής επεκτατικής πολιτικής της αποικιοκρατικής αστικής τάξης. Αφενός, τα κυνικά εθνικιστικά μηνύματα σχετικά με το «αμετάβλητο των πρώτων τεσσάρων άρθρων» του συντάγματος και, αφετέρου, τα μηνύματα προς τους Κούρδους για επαναπροσδιορισμό της ιθαγένειας και ενίσχυση της τοπικής διακυβέρνησης για τον κατευνασμό τους, δεν έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους και είναι οι αντίθετες όψεις του ίδιου νομίσματος. Βρίσκονται σε εξέλιξη πολιτικοί ελιγμοί για να ευθυγραμμιστούν τα μεγάλα πολιτικά κόμματα, AKP, MHP, CHP και DEM, προκειμένου να εγκρίνουν το νέο σύνταγμα εντός της υπάρχουσας κοινοβουλευτικής ισορροπίας. Ας το επαναλάβουμε: κανένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι, συμπεριλαμβανομένου του κουρδικού ζητήματος, δεν μπορεί να λυθεί μέσω του νέου συντάγματος. Ακόμη και εντός των ορίων του υφιστάμενου συντάγματος, συνταγματικά προστατευμένα δικαιώματα όπως η ελευθερία της έκφρασης και της σκέψης, ο συνδικαλισμός, οι απεργίες, οι πορείες και οι διαδηλώσεις και τα εκλογικά δικαιώματα καταστέλλονται από το αυθαίρετο και καταπιεστικό δεσποτικό καθεστώς του ΑΚΡ όταν οι εργάτες, οι εργαζόμενοι και ο κουρδικός λαός αγωνίζονται για δικαιοσύνη και ασκούν τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Επομένως, είναι ανοιχτή χειραγώγηση να παραπέμπεται η λύση οποιουδήποτε παρόμοιου προβλήματος σε ένα υποτιθέμενο νέο σύνταγμα. Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι οι συζητήσεις για ένα νέο σύνταγμα θα οδηγήσουν σε πραγματικό εκδημοκρατισμό, ομαλοποίηση ή μεγαλύτερη ευελιξία από την πλευρά των κυβερνητικών πρακτικών. Ο κυβερνητικός συνασπισμός μας επιβάλλει το αντιδραστικό και επεκτατικό του σχέδιο της Δεύτερης Δημοκρατίας. Εδώ, το νέο σύνταγμα είναι το καρότο, ενώ οι κρατήσεις, οι συλλήψεις και οι επίτροποι είναι το μαστίγιο!
Απορρίψτε την τουρκοκουρδική συμμαχία εναντίον άλλων λαών, προωθήστε τη συμμαχία όλων των λαών της Μέσης Ανατολής ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον Σιωνισμό!
Το σχέδιο της Δεύτερης Δημοκρατίας, που ξεκίνησε αρχικά από τον τότε πρόεδρο Τουργκούτ Οζάλ όταν προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ κατά τον πόλεμο του Κόλπου του 1991 και έχουν μείνει τα λόγια του «θα ρίξουμε ένα και θα πιάσουμε τρία» (το «ένα» υποδηλώνει το τμήμα του Κουρδιστάν εντός Τουρκίας και τα «τρία» αυτά στο Ιράκ και τη Συρία μαζί με το πρώτο) ξανασερβίρεται σήμερα υπό το σημερινό σχήμα, όταν η Δυτική Ασία (Μέση Ανατολή) διαλύεται από τον δυτικό ιμπεριαλισμό με επικεφαλής τον Σιωνισμό, των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Η έννοια της «τουρκοκουρδικής συμμαχίας», που επαναδιατυπώθηκε σε διάφορες περιπτώσεις με μικρές παραλλαγές, θα ήταν αντίθετη με τον αγώνα για την αδελφοσύνη και την ισότητα των εθνών, αν χρησιμοποιηθεί για να υπονοήσει τη συνεργασία εντός αυτού του αντιδραστικού σχεδίου. Η έννοια της συμμαχίας θέτει το ερώτημα: «Απέναντι σε ποιον;»! Δεν υπάρχει τίποτα προοδευτικό στη μετατροπή της κουρδικής και τουρκικής νεολαίας σε στρατιώτες υπό την αιγίδα των ιμπεριαλιστών και προς το συμφέρον της αποικιοκρατικής μπουρζουαζίας σε τυχοδιωκτικές επεμβάσεις εναντίον άλλων λαών, και ιδιαίτερα κατά των αραβικών και ιρανικών λαών στη Δυτική Ασία.
Ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου και αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφάλειας για τις στρατηγικές επικοινωνίες, Μπράιαν Χιουζ, ανακοίνωσε την ικανοποίηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού όταν είπε: «Πρόκειται για μια σημαντική εξέλιξη» και «Ελπίζουμε ότι θα βοηθήσει να καθησυχαστούν οι Τούρκοι σύμμαχοί μας σχετικά με τους εταίρους των ΗΠΑ κατά του ISIS στη βορειοανατολική Συρία.» Όταν ο Οτσαλάν λέει στο PKK να «ενωθεί με το τουρκικό κράτος», δείχνει προς τη μεγαλύτερη δύναμη του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Την εξέλιξη αυτή χαιρετίζει ο εκπρόσωπος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού συνδέοντάς τη με τον στόχο της συμμαχίας του κουρδικού PYD στην Συρία με τις ΗΠΑ. Είμαστε υπέρ μιας τουρκοκουρδικής συμμαχίας στη Δυτική Ασία. Αλλά υποστηρίζουμε ότι αυτή η συμμαχία πρέπει επίσης να περιλαμβάνει όλους τους λαούς της περιοχής ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας ή δόγματος, πρώτα απ’ όλα τον αραβικό και τον ιρανικό λαό, και πρέπει να παλέψειι ενάντια στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, τη μάστιγα της περιοχής και ενάντια σε όλους τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, και τέλος στο προπύργιό τους στην περιοχή, τους τρομοκράτες και γενοκτόνους ισραηλινούς.
Η συκοφαντία του σοσιαλισμού με οποιονδήποτε τρόπο ή σχήμα χρησιμεύει μόνο για να καλύψει τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό και την αποικιοκρατία
Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το κομμάτι της δήλωσης του Οτσαλάν όπου, παρά τον ισχυρισμό του ότι «αναλαμβάνει την ευθύνη», ρίχνει τις ευθύνες στον σοσιαλισμό με μια ανιστορική προσέγγιση επισημαίνοντας «την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού». Αυτή η στάση είναι μια προέκταση του αγώνα του Οτσαλάν ενάντια στον Μαρξισμό για ένα τέταρτο του αιώνα με μεταμοντέρνα, αριστερο-φιλελεύθερα, φιλελευθερο-αναρχικά επιχειρήματα που δεν περιέχουν καμία πρωτοτυπία. Η κατάρρευση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», των κρατών που σωστά ονομάζουμε «γραφειοκρατικά εκφυλισμένα εργατικά κράτη», δεν οδήγησε στην απόρριψη του Μαρξισμού. Αν μη τι άλλο, έχει αποδείξει ότι έχει δίκιο αποδεικνύοντας ότι ο επαναστατικός αγώνας μπορεί να εξασφαλίσει τη νίκη του μόνο αν διεξαχθεί σε παγκόσμια κλίμακα. Έχουμε αποδείξει επανειλημμένα αυτή την πραγματικότητα με επιστημονικά επιχειρήματα και είμαστε πάντα έτοιμοι να συμμετάσχουμε σε αυτή τη συζήτηση. Χωρίς να εμβαθύνουμε τώρα σε μια θεωρητική συζήτηση, θα πούμε με τους πιο απλούς και ξεκάθαρους όρους: 35 χρόνια χωρίς τα λεγόμενα «υπαρκτά σοσιαλιστικά» κράτη, αυτό που μας έφερε η ανοησία μιας «νέας παγκόσμιας τάξης», «το τέλος της ιστορίας», «η παγκοσμιοποίηση» είναι η καταβύθιση του παγκόσμιου καπιταλισμού στην Μεγάλη Ύφεση και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα να ωθεί τον κόσμο στα πρόθυρα ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός είναι αυτός που αξίζει να κάθεται στο εδώλιο! Δεν θα δεχθούμε ποτέ να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτό το προφανές γεγονός και να κατηγορήσουμε τον σοσιαλισμό με οποιονδήποτε τρόπο.
Το κάλεσμα που παραμένει : Εργάτες όλων των χωρών και καταπιεσμένοι λαοί ενωθείτε!
Εφόσον μπείτε στον ολισθηρό κατήφορο του να κατηγορείτε τον σοσιαλισμό και να ανοίγετε τις πόρτες στην αντιδραστική αστική ιδεολογία, υποστηρίζοντας ότι η καπιταλιστική κοινωνία της εκμετάλλευσης είναι αιώνια, μπορείτε να συμπεράνετε ότι οι σχέσεις εθνικής καταπίεσης είναι επίσης αιώνιες. Η δήλωση του Οτσαλάν ότι «έθνος-κράτος, ομοσπονδία, διοικητική αυτονομία και πολιτιστικές λύσεις δεν μπορούν να απαντήσουν στην ιστορική κοινωνιολογία της κοινωνίας» είναι αποκαλυπτική καθώς δεν αναφέρει ποια πρέπει να είναι η απάντηση και συνάδει με την προσέγγισή του που υποδηλώνει ότι το κουρδικό ζήτημα έχει λυθεί. Όταν καταργείται το πρόβλημα τότε και η λύση απορρίπτεται. Η πολιτική αποστρέφεται το κενό. Το κενό που απομένει θα καλυφθεί από τις νεο-οθωμανικές, σεχταριστικές δήθεν λύσεις της αποικιακής αστικής τάξης υπό την αιγίδα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αυτές οι λεγόμενες λύσεις είναι σύμφωνες με τις στρατηγικές πολιτικές του γενοκτονικού Ισραήλ. Αυτές οι πολιτικές, που είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, προκαλούν την γενοκτονία στη Γάζα, από τη μια πλευρά, στα χέρια του ισραηλινού τρομοκρατικού στρατού και εθνοτικές και θρησκευτικές εκκαθαρίσεις και σφαγές στη Συρία και αλλού όπου έχει εδραιωθεί η τζιχαντιστική- τακφίρι σεχταριστική κυριαρχία, από την άλλη.
Ως επαναστάτες μαρξιστές, εμμένουμε στη μέθοδο του επιστημονικού σοσιαλισμού και ακολουθούμε την αρχή του Λένιν για το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση. Αξιολογούμε την τρέχουσα διαδικασία από αυτή την οπτική γωνία. Αντί της λεγόμενης λύσης που διέρρευσε μόνο εν μέρει από μυστικές διπλωματικές συνομιλίες, βλέπουμε την πραγματική λύση στην εκδίωξη των ιμπεριαλιστικών βάσεων και στρατών από την Δυτική Ασία, την διάλυση του πειρατικού κράτους του Ισραήλ, στην εγκαθίδρυση μιας Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής, όπου όλοι οι λαοί θα μπορούν να ζουν ισότιμα και ελεύθερα στα εδάφη που ζουν, απαλλαγμένοι από αποικιακούς ζυγούς. Σε αντίθεση με όλα τα κηρύγματα του ηγεμονικού μεταμοντερνισμού, η μεγάλη υπόθεση της ανθρωπότητας δεν έχει τελειώσει. Αυτή η υπόθεση είναι ο αγώνας για έναν κόσμο όπου η δουλεία τερματίζεται, η ταξική εκμετάλλευση δεν υπάρχει πλέον ,και η πλήρης ισότητα των εθνών και των γλωσσών κυριαρχεί. Το σύνθημα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που σημάδεψε τον 20ο αιώνα, δείχνει επίσης τον δρόμο προς την απελευθέρωση στον 21ο αιώνα: Εργάτες όλων των χωρών και καταπιεσμένοι λαοί ενωθείτε!
Κεντρική Επιτροπή του Επαναστατικού Εργατικού Κόμματος (DIP)
15 Μαρτίου 2025
Μετάφραση Γιαν. Σιμ.
