Περισσότερο από οπουδήποτε αλλού το κλειδί των εξελίξεων που αναμένεται να καθορίσουν την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, βρίσκεται αυτό το διάστημα στην Σαουδική Αραβία. Ταυτόχρονα ένα παλατιανό πραξικόπημα βρίσκεται σε εξέλιξη εκεί, ενώ από την άλλη μεριά, κατά την διάρκεια του επίσημου ταξιδιού του προέδρου του Λιβάνου, Σαάντ Αλ Χαρίρι στο Ριάντ, για συνομιλίες κορυφής με την Σαουδαραβική ηγεσία, ανακοίνωσε ο ίδιος από εκεί την παραίτησή του κατηγορώντας το Ιράν και την Σιϊτική Χεζμπολά του Λιβάνου, ως υπεύθυνους.
ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
Η ηγεσία του πρίγκιπα διάδοχου του Σαουδαραβικού θρόνου, του 32χρονου υπουργού Άμυνας του Βασιλείου, Mohammad Bin Salman (εφεξής «MBS» όπως τα διεθνή ΜΜΕ τον αναφέρουν) εξαπέλυσε τις τελευταίες μέρες ένα κανονικό πογκρόμ κατά των πιθανών επίδοξων αμφισβητιών του τρόπου διαδοχής που είχε συμβεί πριν λίγους μήνες μόλις.
Μέχρι στιγμής έχουν συλληφθεί 12 πρίγκιπες μέλη της βασιλικής οικογένειας, 4 εν ενεργεία υπουργοί, ο επικεφαλής του Ανώτατου Βασιλικού Δικαστηρίου, ο διοικητής του Πολεμικού Ναυτικού και δεκάδες ακόμη πρώην υπουργοί και κρατικοί αξιωματούχοι καθώς επίσης και πάρα πολλοί επιχειρηματίες.
Συνολικά πάνω από 500 άτομα έχουν συλληφθεί ή τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό, και πάνω από 1700 τραπεζικοί λογαριασμοί έχουν παγώσει και έχουν κατασχεθεί από τις Σαουδαραβικές αρχές με την επίσημη και προσχηματική κατηγορία της «οικονομικής διαφθοράς». Και λέμε «προσχηματική» γιατί στην περίπτωση των Σαούδ, το να κατηγορεί ο ένας πρίγκιπας τον άλλο για «διαφθορά» είναι σαν να κατηγορεί στο χοιροστάσιο ξαφνικά το ένα γουρούνι τα άλλα για την βρωμιά τους…
«Η Σαουδική Αραβία είναι μια μοναρχία χωρίς γραπτό Σύνταγμα ή ανεξάρτητους κυβερνητικούς θεσμούς όπως Κοινοβούλιο ή δικαστήρια, επομένως οι κατηγορίες της διαφθοράς είναι δύσκολο να εκτιμηθούν» έγραψε ο David Kirkpatrick των «New York Times». «Τα όρια μεταξύ του δημόσιου χρήματος και του πλούτου της βασιλικής οικογένειας είναι δυσδιάκριτα και η διαφθορά στη χώρα θεωρείται ευρέως διαδεδομένη.»
Επιπλέον σε ανταλλαγή πυρών με την αστυνομία ένας ακόμη πρίγκιπας, ο Αμπντουλαζίζ Μπιν Φαχντ γιος του Βασιλιά Φαχντ, εκτελέστηκε όταν αντιστάθηκε στη σύλληψη. Ήταν ιδιοκτήτης κατά 50% του μεγαλύτερου Σαουδαραβικού ιδιωτικού ομίλου ΜΜΕ με διεθνή εμβέλεια, του «MBC».
Ένας ακόμη, ο Μανσούρ Μπιν Μουκρίμ, μέλος του Ανώτατου Θρησκευτικού Συμβουλίου των Ιερών πόλεων Μέκκα & Μεδίνα, σκοτώθηκε όταν κατέπεσε μυστηριωδώς το ελικόπτερό του στα σύνορα με την Υεμένη την ώρα που προσπαθούσε να διαφύγει από την χώρα ενώ είχε υπάρξει απαγόρευση πτήσεων για τα ιδιόκτητα πτητικά μέσα. Επισήμως η Σ. Αραβία απέδωσε την κατάρριψη σε πυρά των Υεμενιτών ανταρτών Χούτι αλλά κανείς δεν το πιστεύει αυτό…
Ανάμεσα στους συλληφθέντες πρίγκιπες του ενδοπαλατιανού πραξικοπήματος, βρίσκονται πολύ μεγάλα ονόματα σχεδόν όλα από την φράξια του αποβιώσαντος Βασιλιά Αμπντάλα.
Όπως π.χ. στο πιο τρανταχτό από αυτά, ο Αλ Ουαλίντ Μπιν Ταλάλ, δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας, διαχειριστής του μεγαλύτερου Σαουδαραβικού επενδυτικού Fund με χρηματιστηριακή αξία 18 δις δολάρια το 2013, και κάτοχος της πλειοψηφίας της Αμερικάνικης επενδυτικής τράπεζας Citigroup-Citibank. Ο Μπιν Ταλάλ είναι στρατηγικός μέτοχος της μεγαλύτερης Αμερικάνικης εταιρείας του Χόλιγουντ «20th Century Fox», ενώ κατέχει τις ξενοδοχειακές αλυσίδες «Four Seasons Hotel» και «Plaza Hotel».
Άλλος σημαντικός κρατούμενος είναι ο Μουταΐμπ Ιμπν Αμπντάλα, γιος του Βασιλιά Αμπντάλα ο οποίος ήταν ο επικεφαλής της Εθνικής Φρουράς. Των εμπίστων πραιτοριανών των Σαούδ δηλαδή, που επιβάλλουν την εσωτερική τάξη.
Οι κρατούμενοι πρίγκιπες είναι κατά βάση θείοι, και ξαδέρφια του «MBS» που πιθανόν να αποτελούσαν απειλή στην ανορθόδοξη για τα έθιμα των Σαούδ διαδοχή του θρόνου. Συνηθίζεται στον οίκο των Σαούδ η διαδοχή του θρόνου, από τον βασιλιά να πηγαίνει πρώτα στα αδέρφια του κατά ηλικιακή σειρά και κατόπιν αφού η παλιά φρουρά φεύγει με φυσικό (ή και «αφύσικο) θάνατο να μεταβιβάζεται στον πρωτότοκο γιό του πρώτου βασιλιά.
Στην περίπτωση του «MBS», είχαμε την ανορθόδοξη διαδοχή από τον Βασιλιά Σαλμάν στον φιλόδοξο γιάπη-πρίγκιπα γιο του, παρακάμπτοντας τους ενδιάμεσους θείους του.
Mέχρι στιγμής τα σημαντικότερα επιτεύγματα αυτού του διαδόχου είναι η απευθείας εμπλοκή του στην καθοδήγηση των Σαλαφιστικών τζιχαντιστικών ομάδων της Συρίας και του Ιράκ, που αυτό το διάστημα βρίσκονται σε κατάρρευση, ηττημένες κατά κράτος στα πεδία των μαχών από Δαμασκό –Βαγδάτη –Τεχεράνη -Χεζμπολά και Κούρδους.
Tο δεύτερο επίτευγμά του είναι η εκπόνηση της στρατηγικής της γενοκτονίας του άμαχου πληθυσμού της Υεμένης με το ολικό εμπάργκο που επιβάλλει σε τρόφιμα και φάρμακα. Αυτή η τακτική είναι αποτέλεσμα των στρατιωτικών αποτυχιών του Σαουδαραβικού στρατού στον πόλεμο κατά των φιλο-Ιρανών Σιϊτών ανταρτών Χούτι, που προσωπικά χρεώθηκε ο πρίγκιπας. Έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδίσει στρατιωτικά η Σ. Αραβία στο πεδίο των μαχών, όπου αναγκάστηκε κιόλας να εκκενώσει μεθοριακά χωριά της που έπεσαν στα χέρια τους, αλλά που έχει προκαλέσει μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή με 17 εκατομμύρια Υεμενίτες στα όρια του λιμού, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ. O ίδιος ο «MBS» φέρεται τώρα διατεθειμένος να αποσύρει τον στρατό του από αυτήν την περιπέτεια και προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να το κάνει χωρίς να αναγνωρίσει την ήττα του επίσημα όπως διέρρευσε στα wikileaks τον Αύγουστο.
ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΛΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
Στο εξωτερικό η νέα ηγεσία του «MBS» έχει την στήριξη των ΗΠΑ του Τραμπ σε πολιτικό επίπεδο και σε δεύτερη φάση την πλήρη οικονομική και πολιτική στήριξη και των γειτονικών Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, κυρίως, και άλλων μικρότερων σεϊχάτων όπως του Μπαχρέιν.
Τα μεγάλα δυτικά ΜΜΕ εγκωμιάζουν τις κινήσεις του, και μερικά μιλάνε ακόμη και για την «Σαουδαραβική περεστρόικα»! Άλλοι μιλάνε για τον «Σαουδάραβα Πούτιν που τα έβαλε με τους ντόπιους διεφθαρμένους ολιγάρχες»!
Αυτό που εντυπωσιάζει επίσης είναι ο διθυραμβικός τρόπος με τον οποίο έγινε δεκτό το πραξικόπημα από τα ΜΜΕ του Ισραήλ και ας την κρατήσουμε αυτή την λεπτομέρεια για την συνέχεια!
Καταρχάς ο Τραμπ διόλου τυχαία, επέλεξε να ξεκινήσει από το Ριάντ το πρώτο από τα ταξίδια του στο εξωτερικό τον Γενάρη, πριν πάει στο Τελ Αβίβ και από εκεί στην έδρα του ΝΑΤΟ. Έδειξε δηλαδή από την αρχή της θητείας του, ξεκάθαρα το στίγμα των συμμαχιών της νέας αμερικάνικης ηγεσίας. Στο Ριαντ ο Τραμπ συναντήθηκε με τον «MBS» πριν ακόμη αυτός αναλάβει επίσημα και εκεί δρομολογήθηκε το σχέδιο «ARAMCO».
Η είσοδος δηλαδή της ομώνυμης σαουδαραβικής εταιρείας, της μεγαλύτερης του κόσμου, με τζίρο 10 τρισεκατομμυρίων ετησίως στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Η ARAMCO μέχρι τώρα ήταν εκτός χρηματιστηρίου γιατί έτσι επέλεγε να κάνει ο οίκος των Σαούδ για να κρατάει τον πλούτο της αποκλειστικά στα χέρια του και έξω από την επίδραση της παγκόσμιας χρηματαγοράς όσο αυτό ήταν εφικτό. Επαναλαμβάνουμε για άλλη μια φορά το νούμερο για να μην υπάρξει παρανόηση: 10 τρισεκατομμύρια και όχι δισεκατομμύρια.
Ο Τραμπ έσπευσε μάλιστα ευθύς αμέσως να πάρει μονόπλευρα το μέρος της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), και του Μπαχρέιν στην πρόσφατη διένεξή τους με το Κατάρ, χωρίς να επιδιώξει ούτε καν την προσχηματική τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ δύο παραδοσιακών συμμάχων του.
Την ίδια στιγμή αποκαλύφθηκε μια περίεργη και ύποπτη δοσοληψία, με την δωρεά από την βασιλική οικογένεια των Εμιράτων, με χορηγία-μαμούθ 20 δις δολαρίων προς ένα αμερικάνικο think tank που κάνει στις ΗΠΑ λόμπινγκ υπέρ του «MBS» και διαμορφώνει την κοινή γνώμη με άρθρα και αναλύσεις υπέρ του. Κοινές επιχειρήσεις Σαουδικής Αραβίας και ΗΑΕ έχουν φτιαχτεί τα τελευταία χρόνια και σε μια από αυτές Αμερικανοί image makers έχουν φιλοτεχνήσει το προφίλ του «MBS» στις ΗΠΑ κατά τέτοιον τρόπο ώστε να φαντάζει περίπου ως το αντίπαλο δέος της Αλ Κάϊντα, της οποίας τα παρακλάδια που επιβίωσαν τα χρεώνουν πλέον στο… Κατάρ!
Τα ΗΑΕ ως γνωστό πρωτοστάτησαν από κοινού με την Σαουδαραβική ηγεσία στην πρόσφατη όξυνση των σχέσεών τους με το γειτονικό Κατάρ και στην δημιουργία της συμμαχίας που επιχειρεί την απομόνωση του Κατάρ των Αλ Θανί. Ο λόγος αυτής της αναπάντεχης έχθρας έχει να κάνει με την αναμόχλευση παραδοσιακών διαφορών ανάμεσα στα διαφιλονικούμενα κοιτάσματα που βρίσκονται στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα όλων αυτών των σεϊχάτων-εμιράτων.
Από την μια μεριά, το Κατάρ διεκδικεί κοιτάσματα της παραμεθορίου τόσο από την Σαουδική Αραβία όσο και από τα ΗΑΕ αλλά και από το γειτονικό μικροσκοπικό Μπαχρέιν. Επιπλέον το Κατάρ τα τελευταία χρόνια επένδυσε πολλά χρήματα για την διεθνή προβολή ενός πιο κοσμοπολίτικου προφίλ ειδικά στον χώρο του αθλητισμού με την ανάληψη του Μουντιάλ, τις διοργανώσεις της πολυδάπανης Formula-1, τις αθρόες μεταγραφές αθλητών στον κλασσικό αθλητισμό που του χαρίζουν ολυμπιακά μετάλλια. Οι τερατώδεις τουριστικές επενδύσεις του επίσης προσελκύουν δυτικούς τουρίστες με μεγάλη οικονομική επιφάνεια σε αντίθεση με την Σ. Αραβία που απαγορεύει οποιαδήποτε μορφή incoming τουρισμού πλην του θρησκευτικού φυσικά. Η ανάπτυξη του δικτύου «Al Jazeera» επίσης έδωσε ένα παραπάνω κοσμοπολίτικο «λούστρο» στους Αλ Θανί που παραδοσιακά ανταγωνίζονται τους Σαούδ.
Από την άλλη μεριά το Κατάρ είναι το μοναδικό από αυτά τα πετρελαϊκά βασίλεια που δεν έχει άμεσα ανταγωνισμό με το Ιράν πέραν φυσικά της πατροπαράδοτης έχθρας σουνιτών και σιϊτών.
Αντίθετα, τα Εμιράτα έχουν ανοιχτό μέτωπο με την Τεχεράνη για τα στενά του Ορμούζ. Διόλου τυχαία που το κρατικό, ελεγχόμενο από την βασιλική οικογένεια, πρακτορείο ειδήσεων των Εμιράτων, το διεθνούς εμβέλειας «Al Arabiya», πρωτοστάτησε σε σφοδρότατα επιθετικά σχόλια και κατασκευή ψευδών ειδήσεων κατά του Κατάρ. Αλλά και κατά του Καταριανού «Al Jazeera» με σκοπό να πάρει την θέση του ως το μεγάλο και ηγεμονικό, στον αραβικό κόσμο, διεθνές ΜΜΕ.
Ο Πρέσβης των Εμιράτων στις ΗΠΑ Yousef Al Otaiba, σε μια μυστική του συνομιλία με Αμερικανούς διπλωμάτες που διέρρευσε στα αμερικάνικα ΜΜΕ είχε πει λίγο ως πολύ «μην έχετε αυταπάτες: ο “MBS” είναι δικό μας κατασκεύασμα και είναι ο πιο πραγματιστής ηγέτης που θα μπορούσε να έχει η Σαουδική Αραβία». Πέρα από την υπερβολή ή μη της δήλωσης, ο σφιχτός εναγκαλισμός συμφερόντων είναι προφανής.
Τέλος το Μπαχρέιν, η διεφθαρμένη σουνιτική δυναστεία των Αλ Καλίφα, κατηγόρησε επίσημα το Ιράν, ότι κρύβεται πίσω από την έκρηξη, στις 14 Νοεμβρίου, του αγωγού που μεταφέρει το πετρέλαιό του στη Σαουδική Αραβία και από εκεί σε όλο τον κόσμο. Ένα Μπαχρέιν στο οποίο η φράση «η φλόγα της κοινωνικής επανάστασης σιγοκαίει» δεν είναι καθόλου μεταφορική και ποιητική, αλλά απόλυτα πραγματική αν δούμε τα εκατοντάδες βίντεο με τα συχνά επεισόδια της νεολαίας που πετάει δεκάδες βόμβες μολότωφ στις δυνάμεις ασφαλείας. Η δυναστεία των Αλ Καλίφα συνεχίζει να κυβερνάει εκεί μόνο και μόνο επειδή ο στρατός της Σαουδικής Αραβίας εισέβαλε εκεί το 2011 και σταμάτησε προσωρινά την έκρηξη του πρώτου κύματος της «Αραβικής άνοιξης». Και κυβερνάει έναν πληθυσμός που κατά τα 2/3 είναι σιΐτες που προσδοκούν την βοήθεια του Ιράν.
Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΑΟΥΔΑΡΑΒΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ
Από την άλλη μεριά, είναι αναγκαίο να δούμε ότι εν μέρει η δύναμη του «MBS» και του πραξικοπήματος του, στηρίζεται αρκετά σε εσωτερικούς παράγοντες.
Το «χτύπημα της παραδοσιακής διαφθοράς» έστω και αν γίνεται από την μια διεφθαρμένη μερίδα ενάντια στην άλλη είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στο λαό και στη νεολαία ειδικά.
Το ίδιο και η εξαγγελία του για κάποιες δειλές αλλά συμβολικές μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση των δικαιωμάτων των γυναικών με την νομιμοποίηση της οδήγησης χωρίς άντρα οδηγό, που δίνει μια «υποψία ελευθερίας».
Τέλος, και το κυριότερο, η εξαγγελία του «MBS» να μετατοπίσει την χώρα συνολικά σε μια νέα κατεύθυνση που θα επενδύει λιγότερο στο πετρέλαιο και περισσότερο σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας και θα αναπτύξει και άλλους τομείς της οικονομίας είναι μια βαθύτερη και πιο μακροπρόθεσμη στρατηγική επιβίωσης της Σαουδικής Αραβίας.
Είναι δεδομένο ότι τα τεράστια πετρελαϊκά κοιτάσματα σε 3-4 δεκαετίες θα εξαντληθούν. Η Σαουδική Αραβία δεν θα μπορέσει να επιβιώσει διότι πλην του πετρελαίου δεν έχει αυτάρκεια σε τίποτα απολύτως πλην των… χουρμάδων.
Η απόλυτη εξάρτησή της από τα έσοδα του πετρελαίου ήδη δημιούργησε τα πρώτα σημάδια κρίσης όταν η τιμή του κατέρρευσε τα τελευταία χρόνια. Πέρσι για πρώτη φορά από την ίδρυση του βασιλείου το 1921, μειώθηκαν μια σειρά κρατικά επιδόματα στους ντόπιους πολίτες δημιουργώντας ένα σοκ!
Ενδεχομένως να έχουμε και κάποια πρώτα σκιρτήματα άλλου είδους καθώς μια καμπάνια εφαρμογής της σαρία με εκατοντάδες δημόσιους αποκεφαλισμούς «κλεφτών και διαρρηκτών» έλαβε χώρα πέρσι τον χειμώνα και μέχρι την άνοιξη. Ταυτόχρονα εδώ και εκεί ακούγονταν ειδήσεις για εξαρθρώσεις «δικτύου τρομοκρατών». Πραγματικών ή όχι, «κλεφτών -διαρρηκτών -τρομοκρατών» είναι αδύνατον να μάθουμε σε μια ασφυχτικά ελεγχόμενη ροή πληροφοριών.
Η επιρροή επίσης από το εξωτερικό δεν μπορεί να αγνοηθεί. Η Σαουδική Αραβία με ντόπιο πληθυσμό 6 εκατομμυρίων την δεκαετία του 70, έχει τώρα πληθυσμό 28 εκατομμύρια εκ των οποίων το 45% είναι οικονομικοί μετανάστες. Από τα υψηλόβαθμα και υψηλόμισθα στελέχη των μεγάλων εταιρειών της από Ευρώπη και ΗΠΑ μέχρι τα εκατομμύρια προλετάριων από το Πακιστάν, την Παλαιστίνη, το Νεπάλ, την Ινδία, το Μπαγκλαντές κ.λπ.
Φυγόκεντρες και κεντρομόλες τάσεις πολιτικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών ρευμάτων επιδρούν στην κοινωνία απ’ άκρου σ’ άκρο.
Είναι θέμα ζωής ή θανάτου λοιπόν, για την οικονομία της Σαουδικής Αραβίας και την κοινωνική συνοχή του καθεστώτος της, η εκπόνηση σχεδίων εναλλακτικών μορφών ενέργειας και παράλληλα η στροφή σε μια «πράσινη επανάσταση». Σε μια προσπάθεια δηλαδή μετατροπής της άγονης και αφιλόξενης ερήμου σε καλλιεργήσιμη γη όσο αυτό είναι εφικτό για την δημιουργία τροφικής αυτάρκειας. Ήδη τα τελευταία χρόνια «Φαραωνικού» τύπου επενδύσεις στον τομέα της αφαλάτωσης δημιουργούν ένα τεράστιο αρδευτικό δίκτυο από την θάλασσα προς την έρημο και τεράστιες εκτάσεις καλλιεργειών και κτηνοτροφίας δημιουργούνται στην άνυνδρη γη, που μπορεί να δει κανείς ακόμη και από δορυφορικές φωτογραφικές απεικονίσεις.
Μια δειλή στροφή στον μη-θρησκευτικό τουρισμό άρχισε να γίνεται επίσης και ο «MBS» φέρεται διατεθειμένος να την ενισχύσει παραπέρα.
—————————————————————————————————-
Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΟΝ ΛΙΒΑΝΟ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Οι τελευταίες ενδο-παλατιανές πραξικοπηματικές κινήσεις στη Σ. Αραβία είναι άμεσα συνδεδεμένες με την στροφή του πρίγκιπα διάδοχου του θρόνου προς μια σκληρή και τυχοδιωκτική πολιτική που αυξάνει την ένταση με το Ιράν και κάνει για πρώτη φορά από το 1989 ορατό και χειροπιαστό τον κίνδυνο να έχουμε “θερμές πολεμικές εξελίξεις”.
Η Σαουδική Αραβία προ λίγων ημερών κατηγόρησε το Ιράν ότι βρίσκεται πίσω από την εκτόξευση πυραύλου μέσου βεληνεκούς από τους αντάρτες Χούτι της Υεμένης που είχε ως στόχο το διεθνές επιβατικό αεροδρόμιο του Ριάντ και που αναχαιτίστηκε επιτυχώς από την σαουδαραβική αεράμυνα.
Αλλά εκεί που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν στην πρωτοφανή για τα διπλωματικά χρονικά, ανακοίνωση της παραίτησης από το Ριάντ του, φερόμενου ως μετριοπαθή, σουνίτη πρωθυπουργού του Λιβάνου, του Χαρίρι.
Η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε ότι θεωρεί το Ιράν και την Χεζμπολά υπεύθυνη για την καταπίεση των σουνιτών του Λιβάνου και επίσης θεωρεί ότι ο Λίβανος της έχει κηρύξει πόλεμο!
Ο Σαουδάραβας Υπουργός Υποθέσεων του Κόλπου, Ταμέρ αλ-Σαμπάν, δήλωσε ότι η κυβέρνηση του Λιβάνου θα «αντιμετωπιστεί ως κυβέρνηση που κηρύσσει τον πόλεμο στη Σαουδική Αραβία» εξαιτίας της επιθετικότητας της Χεζμπολά. Κατηγορώντας την κυβέρνηση Χαρίρι ότι δεν κατάφερε να αναλάβει αποτελεσματική δράση εναντίον της Χεζμπολά κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους, ο Σαμπάν δήλωσε ότι «υπάρχουν εκείνοι που θα σταματήσουν τη Χεζμπολά και θα την στείλουν πίσω στις σπηλιές του νοτίου Λιβάνου». Σε συνέντευξή του πρόσθεσε: «Οι Λιβανέζοι πρέπει όλοι να γνωρίζουν τους κινδύνους που υφίστανται αυτή τη στιγμή και να καταβάλουν προσπάθειες ώστε να διορθώσουν την κατάσταση πριν φτάσουμε στο σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή».
Η Λιβανέζικη πολιτική και πολιτειακή ηγεσία κατήγγειλε από την μεριά της ότι ο πρωθυπουργός Χαρίρι, στην πραγματικότητα απήχθη και εκβιάστηκε από τους Σαουδάραβες για να κάνει αυτές τις δηλώσεις που θέτουν σε κίνδυνο την εύθραυστη εσωτερική ισορροπία των θρησκευτικών του κοινοτήτων. Ο Χαρίρι αν και σουνίτης κυβερνούσε με την συμφωνία της σιϊτικής Χεζμπολά και των χριστιανικών κομμάτων. Επίσης, Σαουδική Αραβία και Μπαχρέιν ήδη κάλεσαν τους πολίτες τους να απομακρυνθούν από τον Λίβανο.
Ο χαρισματικός σιΐτης ηγέτης της Χεζμπολά του Λιβάνου, ιμάμης Νασράλα από την μεριά του, έθεσε τις στρατιωτικές της δυνάμεις στο Λίβανο σε κατάσταση ετοιμότητας μετά τις απειλές εναντίον της που εξαπέλυσε ο Σαουδάραβας πρίγκιπας διάδοχος και καθώς ήδη τις τελευταίες μέρες υπήρξαν αναφορές και για κινήσεις Ισραηλινών στρατευμάτων στα σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου…
Αυτή η κατάσταση επιφυλακής της Χεζμπολά έγινε εφικτή μετά τον επαναπατρισμό από Συρία και Ιράκ των πιο μάχιμων μονάδων της, που συντελέσαν τα μέγιστα στη διάλυση του ISIS του οποίου οι τελευταίοι θύλακες εκκαθαρίζονται πλέον περισσότερο από τους τακτικούς στρατούς Δαμασκού και Βαγδάτης αντίστοιχα. Είναι γνωστό εξάλλου ότι παλαιστίνιοι και λιβανέζοι κομμουνιστές είχαν δηλώσει ότι αναμένουν περίπου ως σίγουρη μια ισραηλινή επίθεση στο Λίβανο στον βαθμό που η Χεζμπολά, η μοναδική αραβική δύναμη που κατάφερε να νικήσει τον ισραηλινό στρατό ήταν απασχολημένη στον πόλεμο κατά του ISIS σε Συρία και Ιράκ. Σε μια ακόμη πιο θεαματική κίνηση, την περασμένη εβδομάδα η ηγεσία της σιϊτικής Χεζμπολά συναντήθηκε με την ηγεσία της σουνίτικης Παλαιστινιακής Χαμάς, για πρώτη φορά σε επίσημες συνομιλίες χωρίς να είναι γνωστό σε τι ακριβώς συμφώνησαν.
Το Ισραήλ τέλος, ενώ στα σύνορά του με την Συρία στα κατεχόμενα στο Γκολάν, έχει μπροστά στα πόδια του έναν από τους τελευταίους θύλακες που διατηρεί το ISIS στην περιοχή με μια ντουζίνα μικρά χωριά, εμποδίζει, με συνεχόμενους επιλεκτικούς βομβαρδισμούς, την Χεζμπολα και τον στρατό του Άσαντ να τον ξεριζώσουν.
Αυτές τις μέρες φαίνεται πως ΗΠΑ και Ρωσία συμφώνησαν να εγγυηθούν τα βόρεια σύνορά του, και έτσι να απαιτήσουν από το Ιράν (για την ακρίβεια να μεσολαβήσει η Ρωσία για λογαριασμό των ΗΠΑ στην Τεχεράνη) να αποσύρει σε απόσταση ασφαλείας την Χεζμπολά. Το ISIS από την μεριά του, ενώ συνορεύει με το Ισραήλ όχι μόνο δεν το έχει χτυπήσει ποτέ, αλλά πριν από έναν μήνα όταν σε μια μάχη του κατά του Συριακού στρατού μια βολή του πυροβολικού του προσγειώθηκε κατά λάθος στα κατεχόμενα από το Ισραήλ, έβγαλε ανακοίνωση συγγνώμης προς το σιωνιστικό κράτος…
ΠΙΘΑΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ;
Θα ήταν παράληψη να μην αναφερθούμε εν συντομία έστω και στην ελληνική εμπλοκή στην παρούσα κρίση που αν και περιφερειακή είναι ενδεικτική. Έγινε πολύ θόρυβος για την συναλλαγή που αποκαλύφθηκε ανάμεσα στο ελληνικό υπουργείο εθνικής άμυνας του Καμμένου και την Σαουδική Αραβία, με την πώληση στην τελευταία από την Ελλάδα μιας ποσότητας πυρομαχικών.
Σύμφωνα με αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας η Ελλάδα πουλάει μια ποσότητα 300 χιλιάδων βλημάτων πυροβολικού αλλά μόνο τα 100 χιλιάδες θα ξεφορτωθούν σε σαουδαραβικό λιμάνι, ενώ το υπόλοιπο φαίνεται να πηγαίνει σε «άλλον άγνωστο προορισμό» σύμφωνα με ρεπορτάζ των ελληνικών ΜΜΕ.
Η ΝΔ και η αστική αντιπολίτευση μιλάει εμμέσως για σκάνδαλο μίζας. Εμάς προς το παρόν δεν μας ενδιαφέρει αυτό.
Περισσότερο μας ενδιαφέρει για το εάν η Ελλάδα δια του υπουργού Καμμένου που πρόσφατα ήταν στις ΗΠΑ και έκανε συνεννοήσεις με τους Αμερικάνους, ενδέχεται να ανέλαβε ρόλο-«βαποράκι» για τον εξοπλισμό τόσο της Σαουδικής Αραβίας όσο και ενδεχομένως ελεγχόμενων από αυτήν σαλαφιστών ανταρτών από τα ρετάλια του ISIS. Σε «άγνωστο προορισμό» λοιπόν… Όπως και να έχει η νέα συμφωνία πώλησης στην Σαουδική Αραβία του «MBS» είναι η γνωστή ελληνική συνεισφορά με το αζημίωτο, στην γενοκτονία της Υεμένης.
Επιπλέον η πρόσφατη συμμετοχή σε κοινή διεθνή άσκηση 4 ελληνικών F-16 στο Ισραήλ είναι η παραπέρα υπενθύμιση για το με ποιού το πλευρό συντάσσεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Γιώργος Χλωρός
(πηγές: «The Intercept – 10 & 14 Αυγούστου και 5 Νοεμβρίου 2017», «Reuters – 6 Νοεμβρίου 2017», «New York Times – 6 Νοεμβρίου 2017», «tvxs – 7 Νοεμβρίου 2017», «Euronews – 9 Νοεμβρίου 2017», «news 247 – 9 Νοεμβρίου 2017»)
