Η κλοπή αφορά το εφάπαξ των ξενοδοχουπαλλήλων, το οποίο όχι μόνο κουρεύεται -συνολικά 30%- αλλά καταργείται και το δικαίωμα να λαμβάνεται στην 20ετία, πριν τη σύνταξη.
Η εικοσαετία, μια κατάκτηση του κλάδου, ίσχυε λόγω της εποχικότητας στη φύση της εργασίας σε ξενοδοχεία, αφού δεν επιτρέπει τη συμπλήρωση των απαραίτητων ένσημων.
Μπροστά στις νέες περικοπές, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η ΠΟΕΕ-ΥΤΕ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατών Επισιτισμού & Υπαλλήλων Τουριστικών Επαγγελμάτων, ήτοι εργοδοτικοί και λοιπά ρετάλια του ΠΑΣΟΚ), ‘’απάντησε’’ με συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Υπ. Εργασίας, για την Τετάρτη 12 Οκτώβρη.
Το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων (ΠΑΜΕ) ‘’απάντησε’’ με κήρυξη 24ωρης απεργίας για την ίδια μέρα, καλύπτοντας μόνο ξενοδοχοϋπάλληλους και κάλεσε σε ξεχωριστή συγκέντρωση.
Τη μέρα της απεργίας το Συνδικάτο προχώρησε σε συμβολική κατάληψη του Υπ. Τουρισμού.
Τα ζητήματα που προκύπτουν με αφορμή την επιχειρούμενη ληστεία του κόπου των εργαζόμενων σε ξενοδοχεία, βρίσκονται πέρα και πάνω από την συντεχνιακή αντιμετώπιση – ένθεν κι ένθεν. Βρίσκονται έξω από την ανέξοδη κοκορομαχία πλειοδοσίας απεργιών που έχει εμφανιστεί στο παρελθόν.
Όλες και όλοι πια γνωρίζουμε ότι όσες περισσότερες περικοπές γίνονται, όσο περισσότερο συνεχίζεται η αφαίμαξη των εργαζομένων, τόσο περισσότερο αναπαράγεται ο φαύλος κύκλος της υπερχρέωσης, ύφεσης και της μαζικής ανεργίας.
Παρά το πλήρες αδιέξοδο της καπιταλιστικής χρεοκοπίας, όλοι προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο. Η άρχουσα τάξη και τα τσιράκια της ρίχνουν όλα τα βάρη στις πλάτες της εργατικής τάξης αν και γνωρίζουν πολύ περισσότερο από τον καθένα ότι αδυνατούν να ξεπεράσουν την κρίση τους, ιδιαίτερα με τη νέα βόμβα στα θεμέλια του ευρώ και της ευρωπαϊκής Ένωσης: την απειλή χρεοκοπίας της Deutche Bank. Μαζί με το Brexit και σε συνδυασμό με τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης στη Γαλλία, η άρχουσα τάξη ζει το ιστορικό της αδιέξοδο. Πόσο χρόνο μπορούν να κερδίσουν οι ξενοδόχοι όταν μια στις δυο επιχειρήσεις αδυνατεί να εξυπηρετήσει δάνεια στον τραπεζικό τομέα; Κάθε παράταση αυτού του αδιεξόδου αποτελεί καταστροφή για όλη την εργατική τάξη και το φτωχό λαό.
Αν δεχτούμε τις τίμιες προθέσεις του συνδικάτου που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ, αρκεί μια 24ωρη απεργία στους ξενοδοχοϋπάλληλους που δεν μετατρέπεται σε ζήτημα τουλάχιστον όλου του κλάδου και δεν συνδέεται με την τύχη όλης της τάξης μας;
Ο μαχητικός συνδικαλισμός κάθε απόχρωσης, στην εποχή τις κρίσης είναι ο δρόμος για τη κόλαση με αγνές προθέσεις. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Μετά από πέντε χρόνια μνημονίων, ο λαός ψήφισε πολιτικά μια “αριστερή” κυβέρνηση για να λύσει τα ζωτικά του ζητήματα. Η επιλογή αυτή έθεσε το ερώτημα ποιος θα κάνει κουμάντο στη χώρα. Η πολιτική προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ δε σημαίνει καθόλου επιστροφή στο μαχητικό συνδικαλισμό. Η ίδια η σύγκρουση της προσδοκίας με την πραγματικότητα στην οποία αυτή η προσδοκία προδόθηκε, είναι που θα ωθήσει την ελπίδα του λαού σε ένα υψηλότερο σημείο μετά το ξεπέρασμα του μουδιάσματος της τρέχουσας περιόδου.
Είναι ώρα για συνολικές πολιτικές λύσεις τώρα και όχι αύριο. Χρέος μας είναι να παλέψουμε για ό,τι δεν έχει γίνει μέχρι τώρα:
- Την οργάνωση μιας πανελλαδικής απεργίας σε όλο τον κλάδο μέχρι να παρθεί πίσω το μέτρο, απεργία που -στο έδαφος της συστημικής παρακμής- υποχρεωτικά συνδέεται άμεσα με την προοπτική της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας. Για να σπάσουμε τους άγονους αγώνες που διασπούν την τάξη μας δημιουργώντας αυταπάτες πως τάχα μπορεί κανείς μόνος του να λύσει ένα βαθύ συνολικό πρόβλημα.
- Για να υπερασπιστούμε τις ασφαλιστικές μας κατακτήσεις, η υποταγή στα μνημόνια είναι απλά καταστροφική και η συμβολική διαμαρτυρία απλά ανεπαρκής. Ό,τι δεν έγινε την επομένη του δημοψηφίσματος πρέπει να γίνει τώρα: Η πλήρης και μονομερής διαγραφή του χρέους, η έξοδος από την ΕΕ, η εθνικοποίηση των τραπεζών, η ενοποίηση της Ευρώπης από τα κάτω χωρίς τους βρικόλακες του κεφαλαίου αλλά σε σοσιαλιστικές βάσεις. Για δουλειά, στέγη, υγεία και τροφή για όλους: μετανάστες και ντόπιους.
αδ
