Καταγγελία του ΕΕΚ για την δικαστική απαγόρευση της απεργίας στην “Ελληνική Χαλυβουργία”
Το ΕΕΚ καταγγέλλει την προκλητικά άθλια απόφαση του δικαστηρίου που ανακήρυξε «παράνομη» και «καταχρηστική» την ηρωική απεργία των Χαλυβουργών, μετά από 7 μήνες διαρκούς κι ανυποχώρητης μάχης.
Το δικαστήριο της «κυρίας» Νικολάου, παραγνωρίζοντας την όλη εξέλιξη της διαδικασίας -κατά την οποία οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας έπεσαν σε πλείστες όσες αντιφάσεις καταρρίπτοντας την γραμμή επιχειρηματολογίας του Μάνεση- καταδίκασε την απεργία με το σαθρό σκεπτικό ότι παρεμποδίζει μια χούφτα απεργοσπαστών να εργαστεί.
Η καλύτερη απάντηση στην λογική της απόφασης είχε δοθεί μια ημέρα πριν την δίκη, όταν η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, το ανώτερο νόμιμο και δημοκρατικό όργανο των ίδιων των εργατών, είχε ψηφίσει υπέρ της απεργίας με 204 ψήφους έναντι 42 κατά.
Τίποτα από όλ’ αυτά δεν φάνηκε ικανό για να εμποδίσει την Δικαιοσύνη από το να παίξει τον ταξικό της ρόλο: αυτόν της δουλικής εξυπηρέτησης των αφεντικών στον πόλεμο τους ενάντια στις διεκδικήσεις των εργατών. Ο κάθε Μάνεσης έχει και επίσημα το ελεύθερο να απολύει, να περικόπτει μισθούς κι ωράρια, να εξαθλιώνει, να απειλεί, να στήνει προβοκάτσιες και να αδιαφορεί για νόμιμες αποφάσεις των εργατικών οργάνων, έχοντας τέλος ως επικύρωση των πράξεων του την δικαστική βούλα.
Η συγκεκριμένη απόφαση, διαλύοντας κάθε αυταπάτη για τον ουδέτερο χαρακτήρα των κρατικών θεσμών, υπενθυμίζει με τον πιο γυμνό τρόπο την φύση της εποχής και της κατάστασης έκτακτης ανάγκης την οποία υφίσταται η εργατική τάξη και όλος ο λαός, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής χρεοκοπίας: καμιά εστία αντίστασης δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, και γι’ αυτό το σκοπό συνασπίζονται όλες οι δυνάμεις της πιο μαύρης αντίδρασης, το κεφάλαιο, το κράτος, τα ΜΜΕ, οι φασίστες και το παρακράτος.
Το ΕΕΚ καλεί στην μαχητική διεύρυνση του πλέγματος αλληλεγγύης που κατακτήθηκε εδώ και 7 μήνες γύρω από τον αγώνα των Χαλυβουργών από όλο το κίνημα. Η πιο δυναμική υπεράσπιση των Χαλυβουργών από την απειλή της κρατικής παρέμβασης, είναι τώρα απαραίτητη, συνδυαζόμενη με πρωτοβουλίες για ευρύτερο συντονισμό κι οργάνωση των διάσπαρτων αγώνων της εργατικής τάξης.
Ο μόνος δρόμος είναι η ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας πάνω σε σοσιαλιστικές βάσεις, που μπορεί να είναι έργο μόνο της εξουσίας των εργατικών συμβουλίων.
