Η πολιτική κρίση μετά το PSΙ
Η επιλεκτική χρεοκοπία εντός ευρωζώνης είναι μετάβαση στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και επιδεινώνει την πολιτική κρίση που μαστίζει την άρχουσα τάξη. Οι πανηγυρισμοί της Κυβέρνησης-ΜΜΕ για το PSI είναι οι ίδιοι απόδειξη της αδυναμίας των καπιταλιστών. Την ίδια ώρα η ύφεση απλώνεται σε όλο τον πλανήτη και ιδιαίτερα στην Ευρώπη.
Το κλίμα «ομαλότητας» που θέλουν να στήσουν εν όψει εκλογών είναι όσο ποτέ αναγκαίο στην αντιμετώπιση του πολιτικού, εξωκοινοβουλευτικού και αντικοινοβουλευτικού κινδύνου που αντιπροσωπεύει η δράση του εργατικού κινήματος από εδώ και πέρα. Δεν είναι τυχαίο ότι λίγες εβδομάδες πρωτύτερα, όταν το 1.000.000 λαού κατέκλυζε τους δρόμους, ο Καρατζαφύρερ μιλούσε για τον «κίνδυνο του κομμουνισμού» και ο Σαμαράς για την «εξουσία του όχλου».
Η Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας του κεφαλαίου που συστάθηκε τον περασμένο Νοέμβρη ενοποίησε τα διάφορα κομμάτια του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης. Το τίμημα είναι οι φυγόκεντρες δυνάμεις να έχουν πολλαπλασιαστεί. Ο πρόσφατος ανασχηματισμός, με την προκλητική για το εργατικό και λαϊκό κίνημα τοποθέτηση του Χρυσοχοϊδη στο υπουργείο καταστολής, μετά από μία εβδομάδα ακέφαλου υπουργικού θώκου, δείχνει συγχρόνως πόσο έχουν ξεμείνει από πολιτικό προσωπικό ικανό να στελεχώσει τους μηχανισμούς τους.
Το ΠΑΣΟΚ, ο βασικός πυλώνας του αστικού πολιτικού συστήματος μεταπολιτευτικά, είναι σε αξεπέραστη κρίση τελευταία έκφραση της οποίας είναι η αποσκίρτηση των Κατσέλη-Καστανίδη που εξήγγειλαν την ίδρυση νέου κόμματος. Οι διαγραφές, οι απειλές και οι αποστασίες σφραγίζουν επίσης και τη δεξιά της ΝΔ του Σαμαρά με τους «ανεξάρτητους έλληνες» του Καμμένου να συνιστούν το τελευταίο επεισόδιο στην κρίση. Και αυτοί εξήγγειλαν νέο κόμμα. Την ίδια στιγμή σε ακόμα χειρότερη κατάσταση βρίσκεται το ΛΑΟΣ, με αποτέλεσμα να παρατηρείται ενίσχυση των ποσοστών των ναζιστών της χρυσαυγίτικης συμμορίας.
Οι νέοι σχηματισμοί που προέρχονται από την αποσύνθεση των δύο αστικών κομμάτων και όσοι ενισχύονται προσωρινά από αυτήν (ΔΗΜΑΡ) είναι αδύνατο να αντέξουν την πίεση από το τσουνάμι κοινωνικών συγκρούσεων που έρχεται.
Με ένα διαφορετικό τρόπο πληρώνουν το τίμημα της κρίσης οι σταλινικοί του ΚΚΕ και ευρωσταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ. Με το δικό τους τρόπο καλλιεργούν αυταπάτες για τη δυνατότητα ελέγχου της κατάστασης με καπιταλιστικά μέσα, προτάσσοντας την αγωνία για τη διασφάλιση συνθηκών «ομαλότητας» για την διατήρηση των «κοινοβουλευτικών κεκτημένων» τους. Η στάση τους όμως είναι σε σύγκρουση τόσο με την εξέλιξη της κρίσης όσο και με την ανεξέλεγκτη κίνηση της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Τα παρατράγουδα τύπου «χαλυβουργίας» είναι μόνο μια μικρή γεύση από τα εγκλήματα που είναι ικανός να διαπράξει ο σταλινισμός το επόμενο διάστημα αν δεν συντριβεί.
Η πολιτική κρίση είναι η επιφάνεια μιας κρίσης που μαστίζει όλους τους μηχανισμούς της αστικής εξουσίας. Η καθεστωτική κρίση είναι πηγή διάφορων αντεπαναστατικών απειλών, που ξεκινάνε από επιχειρήσεις ψ.π. (ψυχολογικός πόλεμος) και φθάνουν ως τη μεθόδευση διαφόρων ειδών αντεργατικής-αντικομμουνιστικής προβοκάτσιας. Όπως έχει τονίσει το ΕΕΚ, τους επόμενους μήνες το κλειδί της κατάστασης είναι στα χέρια της εργατικής τάξης και της επαναστατικής πρωτοπορίας της.
Ε.Α
