Φωτορεπορτάζ του Θόδωρου Κουτσουμπού
Μαζικές και μαχητικές ήταν οι διαδηλώσεις της εργατικής Πρωτομαγιάς την Κυριακή 1η Μαΐου. Την Ημέρα της διεθνούς εργατικής τάξης χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν στην Αθήνα, τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη και στις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας. Το στίγμα τους έδωσαν οι εργάτες της Cosco στον Πειραιά, που δίνουν τη μάχη για τα εργατικά δικαιώματα, ενάντια στις συνθήκες εργασιακής γαλέρας, και οι εργάτες με μηχανάκια, οι κούριερ και μεταφορείς του ΣΒΕΟΔ που έκαναν τη δική τους μηχανοκίνητη πορεία στους δρόμους της Δυτικής Αθήνας, έχοντας ορίσει την 1η Μαΐου ημέρα διεθνούς απεργίας για τα δικαιώματα των εργαζομένων με δίτροχα.
Στην Αθήνα, όλο το κέντρο ήταν κλειστό από τις εργατικές συγκεντρώσεις, ενώ η απεργία στα μέσα σταθερής τροχιάς (Μετρό, Ηλεκτρικός, Τραμ, τρένα) είχε «νεκρώσει» την πόλη. Στον Πειραιά και σ’ όλα τα λιμάνια της χώρας τα πλοία ήταν δεμένα και τα εργοστάσια κλειστά. Όχι γιατί ήταν Κυριακή αργία, αλλά γιατί ήταν κηρυγμένη από όλους εργατική απεργία. Η απόπειρα της δεξιάς κυβέρνησης Μητσοτάκη να μεταφέρει την Πρωτομαγιά με αργία στις 2 Μαΐου δεν άλλαξε την απόφαση συνδικάτων και πολιτικών οργανώσεων.
Το ΠΑΜΕ στην πλατεία Συντάγματος πραγματοποίησε τη δική του μεγάλη συγκέντρωση με σωματεία και ομοσπονδίες. Στην πλατεία Κλαυθμώνος οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΑ προσέφεραν την σκέπη τους σε μια μικρή συγκέντρωση–διαδήλωση προς τη Βουλή συγκεντρώνοντας γύρω τους ένα μικρό μπλοκ των ΣΥΡΙΖΑ, ΣΕΚ, Μ-Λ ΚΚΕ κ.ά. Η συγκέντρωση ήταν σαφώς μικρότερη από εκείνη της πρόσφατης (6/4) γενικής απεργίας. Κατά υπολογισμούς δεν ξεπερνούσε τους 1.000 διαδηλωτές.
Στα Προπύλαια, στην Πανεπιστημίου, το μπλοκ των πρωτοβάθμιων επιχειρησιακών και κλαδικών σωματείων, των αριστερών και αναρχικών οργανώσεων και κοινωνικών συλλογικοτήτων συσπείρωσε αρκετές χιλιάδες νέους εργαζόμενους, πολύ περισσότερους από όσους στην πρόσφατη γενική απεργία. Ένα άτυπο ενιαίο μέτωπο σχηματίζεται με ισχυρή δυναμική που ξεπερνά το άθροισμα -αλλά και τις αδυναμίες- των επιμέρους οργανώσεων. Συμμετείχαν με τα πανό τους το ΝΑΡ/νΚΑ, ΛΑΕ, ΚΚΕ (μ-λ), το ΕΕΚ (Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα), ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, Ροσινάντε, συλλογικότητες της αναρχίας και του αναρχοκομμουνισμού, φοιτητές, εργατικές συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιών, συλλογικότητες για την προστασία της φύσης, όπως επίσης οργανώσεις Τούρκων και Κούρδων προσφύγων, το ΡΚΚ, το Λαϊκό Μέτωπο και άλλοι. Tα αιτήματα για αυξήσεις στους μισθούς, για κοινωνική ασφάλιση, για την κατάργηση του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη κυριαρχούσαν, αλλά επίσης τα αντιπολεμικά–αντιιμπεριαλιστικά και αντικαπιταλιστικά συνθήματα. Το πανό του ΕΕΚ σημείωνε: «Πόλεμος στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών – ψωμί, δουλειά, υγεία, παιδεία, ελευθερία»
Από το Σικάγο του 1886, μέχρι το 1917 της Ρωσικής επανάστασης και της Ισπανικής επανάστασης του 1936, την εξέγερση του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη και την αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά στην Καισαριανή το 1944, τον διεθνή Μάη του 1968 και τις μαχητικές εργατικές Πρωτομαγιές σε όλο τον κόσμο, συχνά ματωμένες από τη βία του κράτους και των δυνάμεων καταστολής, όπως και φέτος στην περιοχή του Γκεζί Παρκ στην Τουρκία, οι ταξικές δυνάμεις της διεθνούς και διεθνιστικής από τη φύση της εργατικής τάξης χαράσσουν το ανεξίτηλο κόκκινο σημάδι στην ιστορία της πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση του προλεταριάτου από την μισθωτή σκλαβιά, πηγή της φτώχειας, της ανεργίας, των δεινών και των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
