Published on tierralibertad.com
Με αφορμή της σημερινές εκλογές, δυο λόγια για τον απερχόμενο Πρόεδρο.
Ο Σάντος υπέγραψε τον τερματισμό της ένοπλης σύγκρουσης με τις FARC (και κέρδισε και Νόμπελ Ειρήνης γι’ αυτό). Το ότι υπογράφηκε, βέβαια, μία συμφωνία ειρήνης στην Αβάνα, δε σημαίνει ότι υπάρχει πράγματι ειρήνη στην Κολομβία.
Έκτοτε, τουλάχιστον 40 πρώην αντάρτες δολοφονήθηκαν από παραστρατιωτικές δυνάμεις, δηλαδή κατά την υποτιθέμενη μετασυγκρουσιακή περίοδο (“postconflicto”).
Υπάρχει φόβος μήπως επαναληφθεί το ίδιο που συνέβη μετά από αντίστοιχες διαπραγματεύσεις στο παρελθόν, καθώς όλες ανεξαιρέτως οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις παραβίαζαν τα συμφωνηθέντα. Αποκορύφωμα η δολοφονία πρώην ανταρτών που σχημάτισαν την πολιτική οργάνωση Unión Patriótica τη δεκαετία του 1980: όλοι οι προεδρικοί της υποψήφιοι δολοφονήθηκαν, τα πιο ενεργά στελέχη της, καθώς και απλά μέλη, σε σημείο ιστορικά να έχουν καταγραφεί τα γεγονότα αυτά, ως «γενοκτονία της UP».
Επανερχόμαστε στο παρόν. Εκτός, λοιπόν, από πρώην αντάρτες των FARC, 532 αγωνιστές και αγωνίστριες, μέλη κοινωνικών και περιβαλλοντικών κινημάτων έχουν δολοφονηθεί κατά τις δύο θητείες της κυβέρνησης του Σάντος, δηλαδή από το 2010 μέχρι σήμερα.
Αυτού του είδους η «ειρήνη» ανοίγει το δρόμο στις πολυεθνικές που αρπάζουν τα φυσικά αγαθά της χώρας και στα μεγκαπρογιέκτος των επενδυτών. Δεν είναι τυχαίο ότι, μόλις προχθές η Κολομβία έγινε η τρίτη λατινοαμερικάνικη χώρα που έγινε δεκτή ως μέλος του ΟΟΣΑ, μετά τη Χιλή και το Μεξικό, ενώ ετοιμάζεται να κάνει είσοδο και στο ΝΑΤΟ.
Σε ό,τι αφορά τους δύο επικρατέστερους προεδρικούς υποψηφίους: ο Ιβάν Ντούκε, μπορεί να προέρχεται από το κόμμα Δημοκρατικό Κέντρο, είναι όμως ένας από τους γνωστότερος δελφίνους του υπερσυντηρητικού πρώην προέδρου Ουρίμπε και αναμένεται να ακολουθήσει την ίδια νεοφιλελεύθερη οδό. Ο έτερος υποψήφιος, ο «αντισυστημικός» (με ή χωρίς εισαγωγικά, θα δείξει) Γουστάβο Πέτρο, υπήρξε μέλος του αντάρτικου πόλης Μ-19. Έδειξε ένα καλό κοινωνικό πρόσωπο ως δήμαρχος της Μπογκοτά τα τελευταία χρόνια, όμως εδώ στο Ελλάντα έχουμε μάθει να κρατάμε μικρό καλάθι, όταν ακούμε «αριστερή κυβέρνηση».
Εάν εκλεγεί ο Πέτρο, θα είναι ο πρώτος αριστερός Πρόεδρος στην ιστορία της χώρας, αλλά όχι ο πρώτος που θα δολοφονηθεί… Μακάβριο χιούμορ, αλλά δυστυχώς, δεν αλλάζουν εύκολα κάποια πράγματα στην Κολομβία.
