ΠPIN 80 ΧΡΟΝΙΑ
Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ANTPEΣ ΝΙΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΥΣ
Ισπανία. Μάιος του 1937. Μετά τον τερματισμό των επαναστατικών ημερών και της εξέγερσης των εργατών και αγροτών κατά του Λαϊκού Μετώπου, η δημοκρατική-σταλινική αντεπανάσταση ξεκινάει το αιματηρό έργο της βίαιης καταστολής εργατών και αγροτών. H σύλληψη και εξαφάνιση του Aντρές Νιν, ηγετικού στελέχους του ΠΟΥΜ, αποτελεί από πολλές απόψεις το κορυφαίο σημείο αυτής της αντεπανάστασης.
Ο Νιν απήχθη από τους σταλινικούς στις 16 Ιούνη του 1937. Μεταφέρεται στη Μαδρίτη όπου δολοφονείται αφού πρώτα βασανίζεται αδίστακτα από μυστικούς πράκτορες της NKVD. Με αυτή την ενέργεια, μεταξύ άλλων πολλών, ο Σταλινισμός θέλει να τιμωρήσει παραδειγματικά το ΠΟΥΜ και όλες τις δυνάμεις που δεν είχαν υποκύψει και ενδώσει πλήρως στη στρατηγική του Λαϊκού Μετώπου και ιδιαίτερα στους στόχους του Στάλιν και της «σοβιετικής» γραφειοκρατίας.
Ο Νιν ήταν αρχικά ηγέτης της CNT και ως γραμματέας της Εθνικής Επιτροπής πήγε στη Μόσχα μετά την Οκτωβριανή επανάσταση με σκοπό να πληροφορήσει την CNT για την κατάσταση. Πρότεινε στη CNT να προσχωρήσει στην Κομμουνιστική Διεθνή και έμεινε στη Σοβιετική Ένωση πολλά χρόνια, αποτελώντας το νούμερο δύο, μετά το Λοζόφσκι, στην Κόκκινη Διεθνή των Συνδικάτων. Είδε εκ των έσω την Σοβιετική γραφειοκρατικοποίηση με επικεφαλής τον Στάλιν. Πολύ γρήγορα έγινε μέλος της Αριστερής Αντιπολίτευσης για την καταπολέμηση αυτής της γραφειοκρατικοποίησης.
Το 1930 καταφέρνει να ξεφύγει από τη Σταλινική καταπίεση και εγκαθίσταται στο Ισπανικό κράτος για να ξεκινήσει την οικοδόμηση της Ισπανικής Κομμουνιστικής Αριστεράς και για να συνεχίσει τη μάχη κατά της γραφειοκρατικοποίησης της Σοβιετικής Ρωσίας και για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Το περιοδικό που εξέδιδε η συγκεκριμένη οργάνωση, «Κομμουνισμός», περιέχει μερικές από τις σημαντικότερες Μαρξιστικές εκτιμήσεις Ισπανών Μαρξιστών εκείνης της εποχής.
Ωστόσο, τα επόμενα χρόνια, ο Νιν και η ομάδα του ήρθε σε ρήξη με τη γραμμή της Αριστερής Αντιπολίτευσης καθώς μαζί με την ομάδα του Μαουρίν ίδρυσαν, τον Σεπτέμβριο του 1935, το ΠΟΥΜ. Το ΠΟΥΜ όμως δεν είχε μια ανεξάρτητη ταξική πολιτική αλλά περισσότερο μια πολιτικής ουράς προς τους ηγέτες της CNT θεωρώντας ότι μπορούσε να τους σπρώξει αριστερά μέσω της πίεσης του.
Το ΠΟΥΜ ήταν ένα κόμμα που δήλωνε ότι ήταν «αιρετικό», αντισταλινικό και κομμουνιστικό. Εν μέρει καταπολέμησε την πολιτική ταξικής συνεργασίας του Σταλινισμού, αν και μετά τον Σεπτέμβρη 1936, εντάχθηκε στο Λαϊκό Μέτωπο με τη «δημοκρατική» αστική τάξη και συμμετείχε στην κυβέρνηση της Generalidad της Kαταλωνίας.
Ήταν το σημαντικότερο Ισπανικό κόμμα που κατήγγειλε τη γραφειοκρατικοποίηση της ΕΣΣΔ και της Κομιντέρν. Στα τέλη του 1936 κατήγειλε το νέο κύμα διώξεων που οι Σταλινικοί δολοφόνοι πραγματοποιούσαν κατά των πρώην συντρόφων του Λένιν και του Τρότσκι. H Batalla, κεντρικό όργανο του ΠΟΥΜ, αναφέρει στις 3-9-1936, «Στη Μόσχα, υπό απάνθρωπες συνθήκες που είναι γνωστές στον καθένα, οι Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ, Σμιρνώφ και άλλοι Μπολσεβίκοι αγωνιστές, συνολικά 16 στον αριθμό εκτελέστηκαν. Ο Τρότσκι, ο μεγάλος οργανωτής του Κόκκινου Στρατού, δεν ήταν δυνατό να εκτελεστεί για τον απλό λόγο ότι δεν βρίσκεται στη Ρωσία, υπό τη θηλιά του Στάλιν».
Οι δήμιοι του Στάλιν δεν μπορούσαν να το ανεχθούν αυτό. Ο Χερνάντεθ, υπουργός Δημόσιας Υγείας, αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι «με το ΠΟΥΜ ήμασταν σε πόλεμο εξόντωσης». Στη σύγκρουση μεταξύ των γραφειοκρατικών δυνάμεων του Στάλιν και Αριστερής Αντιπολίτευσης του Τρότσκι, το ΠΟΥΜ ήταν πάντα κοντά στον Τρότσκι, παρά τις σημαντικές πολιτικές διαφορές που είχαν για το πώς να επέμβουν στην Ισπανική επανάσταση. Eνέργησαν ακόμα για να λάβει βίζα ο Τρότσκι και να μείνει στην Ισπανία.
Όταν δημιουργήθηκε το Συμβούλιο Άμυνας στη Μαδρίτη στις αρχές του Νοεμβρίου, ο πρεσβευτής της ΕΣΣΔ Ρόζενμπεργκ άσκησε βέτο στη συμμετοχή του ΠΟΥΜ σε αυτό το σώμα. Ο Σταλινικός πράκτορας ισχυρίστηκε ότι η ηγεσία του ΠΟΥΜ αποτελούνταν από φασίστες πράκτορες. Στις 28 Νοέμβρη ο πρόξενος Αντόνοφ-Οβσεγιένκο, σε ανακοίνωση που έστειλε στον τύπο δεν δίστασε να τονίσει ότι η εφημερίδα του ΠΟΥΜ, La Batalla ήταν μια «ξεπουλημένη εφημερίδα στο διεθνή φασισμό». Το Δεκέμβριο του 1936 η πίεση του Σοβιετικού πρόξενου καρποφόρησε και τελικά το ΠΟΥΜ εκδιώχθηκε από την κυβέρνηση της Generalidad.
Οι πολιτοφυλακές του ΠΟΥΜ σαμποταρίστηκαν από τη σταλινική και δημοκρατική κυβέρνηση. Αρνήθηκαν να τους δώσουν όπλα, και χρήματα για σίτιση. Έπρεπε να στρατολογηθούν στο «νέο» «δημοκρατικό» στρατό. Η εβδομαδιαία εφημερίδα του ΠΟΥΜ, «Κόκκινος Μαχητής» και ο «Πυρσός» έκλεισαν. Τα γραφεία του κόμματος, ο ραδιοφωνικός σταθμός του, η νεολαία του έκλεισαν, οι εστίες των μελών του ΠΟΥΜ και των συμπαθούντων του αποτελούσαν συνεχώς στόχο για τη σταλινική-δημοκρατική αντεπανάσταση. Η ηγεσία του ΠΟΥΜ φυλακίστηκε και ξεκίνησε μια δίκη για προδοσία που τελικά όμως δεν τελείωσε λόγω της νίκης του φασισμού.
Η βία εναντίον του ΠΟΥΜ ασκούνταν από τις νόμιμες δυνάμεις του αστικού κράτους ή τις παράνομες δυνάμεις και τις παράνομες φυλακές που είχαν δημιουργήσει οι Ρώσοι πράκτορες που είχαν εγκατασταθεί στην Ισπανία.
Η εξαφάνιση και δολοφονία του Αντρές Νιν πριν από 80 χρόνια αποτελεί από πολλές απόψεις το απόγειο της σταλινικής καταστολής. Το Ισπανικό Κομμουνιστικό Κόμμα και το Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Καταλονίας, που οργανώθηκε με την υποστήριξη της Κομιντέρν και του γραφειοκρατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης, ήταν στην ουσία ένας κατασταλτικός οργανισμός στη «δημοκρατική» περιοχή, ο οποίος είχε την έγκριση ή τουλάχιστον την ανοχή του Σοσιαλιστικού Κόμματος, των Δημοκρατικών Κομμάτων και ως ένα βαθμό της ηγεσίας της CNT (γιατί παρά την αναρχοσυνδικαλιστική της θεώρηση η CNT είχε… ηγεσία).
Η καταστολή στρεφόταν ουσιαστικά εναντίον όλων όσων η σταλινική και δημοκρατική αντεπανάσταση ονόμαζε «ανεξέλεγκτους». Όλοι όσοι δεν υπέκυπταν στην «εξουσία» της Δημοκρατίας και της Generalidad ήταν οι ανεξέλεγκτοι. Ανεξέλεγκτοι, οι εργάτες και οι αγρότες που νίκησαν το φασισμό στο δρόμο και σταμάτησαν το φασιστικό πραξικόπημα. Το ΠΟΥΜ αν και αρχικά ενέδωσε στο Λαϊκό Μέτωπο, πολλές φορές ήταν η μοναδική επικριτική φωνή και γι’ αυτό οι Σταλινικοί ήθελαν την συντριβή του.
Τον Ιούλιο του 1936, η εργατική εξουσία δημιούργησε ένα σύνολο οργανώσεων όπως επιτροπές επιχειρήσεων που διαχειρίζονταν την παραγωγή, επιτροπές σίτισης που οργάνωναν τη διανομή των τροφίμων, επιτροπές περιπολίας και οδοφραγμάτων που ήταν υπεύθυνες για την ασφάλεια, επιτροπές πολιτοφυλακής για την οργάνωση της πάλης κατά του φασισμού κ.λπ. Αυτές οι επιτροπές αρχικά δεν διαλύθηκαν από την αντεπανάσταση αλλά συνέχισαν να λειτουργούν απλά υπό τον έλεγχο των Σταλινικών και των «Δημοκρατών».
Ο γενικός γραμματέας του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Καταλονίας, Κομορέρα ήταν υπεύθυνος για τις επιτροπές εφοδιασμού. Το ζητούμενο φυσικά ήταν η σταδιακή διάλυση των εργατικών επιτροπών. Η Generalidad και η κεντρική κυβέρνηση διέταξαν τη διάλυση των πολιτοφυλακών και των εργατικών περιπόλων με σκοπό τη δημιουργία «δημοκρατικού» στρατού και μια φρουρά με αντιδραστικούς σκοπούς, με σκοπό δηλαδή τον αφοπλισμό των περιπόλων εργατικού ελέγχου. Οι Φρουρές Επίθεσης ήταν εξοπλισμένες με νέα τουφέκια ενώ οι πολιτοφυλακές είχαν όπλα του 19ου αιώνα, κάτι που είχε καταγγείλει και ο Όργουελ στο Φόρο Τιμής στην Καταλονία.
Στα τέλη του Απριλίου του 1937, οι Σταλινικοί άρχισαν να διαλύουν τις περιπόλους που είχαν οργανώσει οι Αναρχικοί εργάτες και αγρότες και είχαν αντιμετωπίσει επιτυχημένα το φασιστικό πραξικόπημα τον Ιούλιο.
Το κρίσιμο σημείο ήταν ο Μάιος του 1937 όταν η Σταλινική αντεπανάσταση έδειξε το πραγματικό πρόσωπο της ανοιχτά. Προσπάθησαν να καταλάβουν το Τηλεφωνικό Κέντρο (Telefonica), που ήταν υπό τον έλεγχο της CNT, μέσω μιας στρατιωτικής επίθεσης. Αφού τελικά έλεγξαν και περιόρισαν την εξέγερση με τη βοήθεια, συνεργασία και ανοχή αναρχικών ηγετών, στη συνέχεια εξαπέλυσαν ένα κύμα τρομοκρατίας στη Βαρκελώνη. Τα πράγματα επιδεινώθηκαν ακόμα περισσότερο υπό την κυβέρνηση Νεγκρίν σε όλο το «δημοκρατικό» τομέα.
Η δημοκρατική σταλινική αντεπανάσταση κατάστρεψε εν τέλει το ΠΟΥΜ, τους Αναρχικούς και τους Τροτσκιστές. Με λίγα λόγια κατάστρεψε τις εργατικές επιτροπές και την ίδια την εργατική επανάσταση. Έτσι άνοιξαν, όπως έλεγε και ο Τροτσκιστής αγωνιστής Καζανόβα, τις πόρτες για τη φασιστική αντεπανάσταση του Φράνκο.
Aρ. Mα.
