Πόσες φορές σύντροφοι, μας έχει τύχει να δούμε βιβλίο να το υπογράφουν δύο συγγράφεις; Προσωπικά θυμάμαι (από το πρόσφατο παρελθόν του 20ου αιώνα) μεμονωμένες περιπτώσεις. Το βιβλίο «Για μια επαναστατική τέχνη» του μέγα Τρότσκι μαζί με το μέγα Σουρεαλιστή Αντρέ Μπερτόν και για να μην μακρηγορώ στην πρόσφατη ελληνική πραγματικότητα τα δύο βιβλιάρια από τις εκδόσεις του μέντορά μου, Λεωνίδα Χρήστακη, του αδικοχαμένου στις Ινδίες Νάρκισσου Προβοκάτση και του εν ζωή Περίκαλλου Νουνεχή «Κονσέρβες για το Μέλλον» και «Βουκολική Παρτούζα» από τις εκδόσεις Ε.Μ.Α.Ε. (Το τελευταίο επανεκδόθηκε στην δεκαετία του 90 από τον εκδοτικό οίκο «Όμβρο», έτσι για την ιστορία). Βέβαια υπάρχουν και κάτι τραγελαφικά ζευγάρια της προηγούμενης δεκαετίας στις εκδόσεις «Λιβάνη» που το κύρος τους μου απαγορεύει να αναφερθώ.
Επανέρχομαι στο σήμερα σύντροφοι, και στην ευχαρίστηση που πήρα από το συλλογικό βιβλίο των πολύ καλών ποιητών που η παρουσία τους έγινε αισθητή από την στιγμή που ξεκίνησαν το ποιητικό τους μονοπάτι, δηλαδή του Σωτήρη Παστάκα και του Βασίλη Λαλιώτη από τις εκδόσεις «Ενδυμίων», «Post Restante». Για να σας βάλω στο κλίμα γραφής και να κατανοήσετε το κλίμα του βιβλίου παραθέτω ένα ολοσέλιδο ποίημα από την σελίδα 36 του βιβλίου από τις συνολικά 394.
« το 2024 του συγκροτήματος θα είναι/ ακριβώς όπως την βλέπεις απόψε: ήρεμη/ καθαρή, φωτισμένη και άδεια. Θα είμαι/ τζαστ εβδομήντα, εσύ ογδόντα ένα. Οι διαδοχικές/ γραμμές των χρωμάτων, όπως τις βλέπουμε/ καθισμένοι τώρα εδώ, θα είναι το λευκό / απ’ το καραβόπανο της ομπρέλας, το πράσινο/ απ’ το γκαζόν και το ψεύτικο μπλε του νερού τις πισίνας/ τυλιγμένες στο σκοτάδι της Αυγουστιάτικης νύχτας,/ θα σηκώνουμε καληώρα τα ποτήρια μας με το προσέκο πρόποση στα πενήντα χρόνια γάμου μας/ εκτός γάμου….» (το ποίημα συνεχίζεται…)
άρα λοιπόν το βιβλίο μιλά για έναν έρωτα, έναν έρωτα ζωής που δεν φυλακίζεται σε καμία δέσμεύση, έναν έρωτα ουσίας. Ο Παστάκας και ο Λαλιώτης στην ηλικία που είναι τώρα, κάποτε θα πρέπει να έχουν ερωτευτεί… Όχι ασφαλώς την ίδια γυναίκα, αλλά την γυναίκα που το νεαρό της ηλικίας υπαγορεύει ότι είναι η ιδανική. Μια γυναίκα γάμου εκτός γάμου σημαντικά μεγαλύτερη τους/ μας. Και ας με συχωρέσει το πνεύμα τις Μαλβίνας που πίστευε ότι έτσι ο έρωτας είναι άστεγος…
Tο βιβλίο αυτό αναφέρει ότι ο πραγματικός έρωτας είναι η συντροφικότητα που κρατά εσαεί και είναι η ουσία της ζωής όταν η συντροφιά έρχεται από περιστασιακές συνουσίες…
