της Τρισεύγενης Βαρελά-Γιαννατσή
Την Τρίτη 22/6/21 στις 6:30 το απόγευμα η πλατεία Αγίας Αικατερίνης στα Κάτω Πετράλωνα, ήταν ήδη γεμάτη από αγωνιστές/τριες για την διαδήλωση εξ αιτίας του βιασμού κατ’ επανάληψη -7 φορές- και ξυλοδαρμού γυναίκας καθαρίστριας το περασμένο Σάββατο 19/6/21 στα Κάτω Πετράλωνα (https://neaprooptiki.gr/petralona-mi-me-afinete-moni-moy/). Η πορεία διέσχισε την Ηούς σταμάτησε στη διασταύρωση με την Συμμαχιδών (ο δρόμος που συνέβη το περιστατικό) πέρασε από το Κέντρο Υγείας Κεραμεικού και από την γέφυρα του Πουλόπουλου διαδήλωσε στην Τριών Ιεραρχών στα Άνω Πετράλωνα και έφτασε μετά από περίπου μία ώρα στην πλατεία Μερκούρη.
Ήταν μεγαλειώδης, πολύ πυκνή σε κόσμο σε όλη την διαδρομή, με δυναμισμό, πολύ παλμό και οργή για όσα συμβαίνουν. Η συμμετοχή του κόσμου μπορεί να πλησίασε τις 5 χιλιάδες άτομα. Η κεφαλή της πορείας βρισκόταν στο Κέντρο Υγείας και η ουρά στην Αγία Αικατερίνη. Φυσικά να αναφέρουμε ότι κατά 90% ήταν γυναίκες. Ισάξια με την πορεία μετά την απόπειρα δολοφονίας με βιτριόλι -στη γωνία Δρυόπων και Τρώων των Άνω Πετραλώνων- στην γυναίκα μετανάστρια καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, τον Δεκέμβρη 2008 .
Καλέστηκε από την συλλογικότητα γυναικών “φεμινιστα συντροφα”. Συμμετείχαν με πανό ή κείμενα η “Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων – Θησείου – Κουκακίου”, το “Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων”, το “Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα”, η δημοτική κίνηση “Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα”, η “Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών”, κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, συλλογικότητες της αναρχίας, γυναικείες συλλογικότητες και κόσμος από την γειτονιά. Ο σύλλογος του Θησείου “Θρυαλλίδα” που πλαισιώνεται από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ την ίδια ώρα έκανε πικετοφορία στον πεζόδρομο της Θεσσαλονίκης και της Ηρακλειδών μακριά από την μεγάλη συγκέντρωση. Η παρουσία των ένστολων σωμάτων καταστολής ήταν διακριτική.
Ήταν η τρίτη πορεία στους δρόμους των Πετραλώνων μέσα σε 4 μέρες από το συμβάν. Ενσωμάτωσε τη φωνή του δολοφονημένου Αφροαμερικάνου Τζορτζ Φλόιντ “ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ” στις 25/5/20 στην Μινεάπολη των ΗΠΑ, τη φωνή “ΠΟΝΑΩ” του ξυλοδαρμένου νεολαίου που χτυπήθηκε άσχημα στις 7/3/21 από μπάτσους στην πλατεία της Νέας Σμύρνης και συναντήθηκε με τη φωνή “ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΝΕΤΕ ΜΟΝΗ ΜΟΥ”, της καθαρίστριας που βιάστηκε στα Πετράλωνα. Συμπεριέλαβε επίσης τις χιλιάδες γυναικείες φωνές για τις δολοφονίες και τους βιασμούς γυναικών και θηλυκοτήτων σε όλο το κόσμο και στην Ελλάδα.
Oι φωνές για τις δολοφονημένες τον τελευταίο χρόνο από τους συντρόφους τους, Καρολάιν, Ελένη, Κλειώ, Αδαμαντία, Evin Ekrem Ali, Σβετλάνα-Φωτεινή και άλλες που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας, θύματα της πατριαρχίας και του σεξισμού. Γυναίκες και θηλυκότητες που υφίστανται αποκλεισμό και έμφυλη βία σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική στην ιδιωτική και δημόσια ζωή. Η επιβολή της εξουσίας μέσα από την κυριαρχία της πατριαρχίας διαχρονικά συντηρεί την βία σε κάθε μορφή.
“Ένα σίγουρο βήμα για την πρόοδο είναι η θέση της γυναίκας στην κοινωνία”, έλεγε ο Μαρξ. Όμως το σημαίνον γυναίκα δεν πρέπει να ιδωθεί ως μια οριοθετημένη κατηγορία, αλλά ως πεδίο διεκδίκησης, υποκειμενικότητας, πολιτικού λόγου και δράσης και έτσι, ως πεδίο δυνατοτήτων. Των δυνατοτήτων που έχουν οι καταπιεσμένοι να ανατρέψουν κατεκτημένες ισορροπίες και να χαλάνε τον ύπνο των κρατούντων. (από το ντοκουμέντο για το 17ο Συνέδριο του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος – Για το έμφυλο ζήτημα). https://neaprooptiki.gr/gia-to-emfylo-zitima/
Ένα πλατύ φεμινιστικό κίνημα από μόνο του δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα και η χειραφέτηση της γυναίκας και των διαφορετικών δεν μπορεί να λήξει όσο υπάρχουν καταπιεστές, καταπιεζόμενες στα πλαίσια της ταξικής κοινωνίας και όσο υπάρχουν αξιώσεις του ανδρικού φύλου σε βάρος των θηλυκοτήτων. Όμως οι έμφυλες ανισότητες και η καταπίεση κυοφορούν την εξέγερση ενάντια στην εξουσία του πατέρα, συζύγου, αφεντικού, κράτους και των μηχανισμών του. Ιδιαίτερα σήμερα, μετά τον ετήσιο εγκλεισμό λόγω covid-19, την άσκηση βιοεξουσίας και βιοελέγχου στις ζωές μας, oι αγώνες των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ, των μεταναστών/τριών, των εργατών/τριών, των ανέργων, πρέπει να ενοποιηθούν σε διαρκή αγώνα της εργατικής τάξης για το δικαίωμα στη ζωή.
Όπως ο Λέων Τρότσκι ανέλυσε στο βιβλίο του “Προβλήματα της καθημερινής ζωής” η πάλη για την χειραφέτηση πρέπει να είναι διαρκής. Ενάντια στο σεξισμό – ρατσισμό αποτελεί σημαντική επαναστατική δυναμική του αγώνα στο δρόμο, για την απελευθέρωση του ανθρώπου και την τελική χειραφέτηση κάθε ύπαρξης, ελεύθερα αυτοπροσδιοριζόμενης”
ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ
ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ
