Την Τρίτη 17 Νοέμβρη 2020, 47 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου η κατάπτυστη κυβέρνηση της “Νέας Δημοκρατίας” δια στόματος του αρχηγού Αστυνομίας Χρυσοχοΐδη έσπειρε φόβο και τρομοκρατία στον αγωνιζόμενο λαό που αγνόησε τα χουντικής έμπνευσης διαγγέλματα, έσπασε τα μέτρα της τετραήμερης απαγόρευσης συγκεντρώσεων και βγήκε στους δρόμους να διαδηλώσει. Πανελλαδικά ο κόσμος του αγώνα τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας (αποστάσεις, μάσκες) ήταν έξω και διαδήλωσε.
Η κρατική καταστολή και τρομοκράτηση, ήταν παρούσα από νωρίς το πρωί. Η κυβέρνηση με πολλές χιλιάδες αστυνομικούς απέκλεισε από τις 7.30 π.μ. με 6.000 αστυνομικούς, το κέντρο της Αθήνας, απαγορεύοντας σε οποιονδήποτε να διαδηλώσει ακόμη και να τοποθετήσει ένα λουλούδι στα κάγκελα του Πολυτεχνείου, χρησιμοποιώντας τον “μπαμπούλα” των προστίμων. Μία πραγματική υγειονομική βόμβα στο κέντρο, και αργότερα με ΜΑΤ, Δελτάδες, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ, νεοσυσταθείσα ομάδα ΟΔΟΣ και 4 αύρες, έριξαν δεκάδες δακρυγόνα και τόνους νερού, δημιουργώντας μια ασφυκτική κατάσταση στις συγκεντρώσεις για την επέτειο με πολύ ξύλο, κυνηγητά και δεκάδες προσαγωγές.

Το μεσημέρι της Τρίτης, αγωνιστές και αγωνίστριες από την “Ανοιχτή Συνέλευση Κατοικών Πετραλώνων – Θησείου – Κουκακίου” μαζί με κατοίκους των γειτονιών μας, διαδήλωσαν με αυτοκινητομηχανοπορεία στους κεντρικούς δρόμους ενάντια στην απαγόρευση συναθροίσεων και την κρατική διαχείριση του Covid-19. Η κίνηση αποτέλεσε μια απάντηση στην απαγόρευση της πορείας αγώνα και μνήμης για την επέτειο των 47 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973. Αγώνας για υγεία, τροφή, στέγη για όλες και όλους. Φώναξαν συνθήματα από ντουντούκα, μεταξύ άλλων “Στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο” και “Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη ταξική!” Στο πέρασμά τους, πολύς κόσμος βγήκε στα μπαλκόνια, κάποιοι με σηκωμένες γροθιές ενώ άλλοι χειροκροτούσαν και φώναζαν συνθήματα από τα σπίτια τους.
Οι γειτονιές των Πετραλώνων και του Θησείου έχουν γράψει τη δική τους ιστορία σε μια μακρά περίοδο αντιφασιστικών και κοινωνικών αγώνων και έχουν γνωρίσει τι σημαίνει κρατική καταστολή και φασισμός. Από τον καιρό της ΕΑΜικής Επανάστασης και του Εμφύλιου της δεκαετίας του ‘40 αλλά και με την πρόσφατη ιστορία, το χτύπημα των φασιστών στο στέκι της Αντίπνοιας το καλοκαίρι του 2008, την απόπειρα δολοφονίας της μετανάστριας – εργάτριας Κων/να Κούνεβα τον Δεκέμβρη του 2008, την δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν το 2013, τις απόπειρες εμπρησμών σε σπίτια αγωνιστών από μπράβους της νύχτας, τους εμπρησμούς σε καταλήψεις, την φασιστική επιδρομή στο κατειλημμένο πρώην ΠΙΚΠΑ τον Ιούνη του 2018.
“Διότι δεν συνεμορφώθει προς τας υποδείξεις”
Το απόγευμα της ίδιας μέρας και ενώ ήταν μαζεμένη νεολαία στην πλατεία Μερκούρη, τόλμησαν να εμφανιστούν δυνάμεις καταστολής. Αρχικά ΜΑΤ συνοδευόμενα από κλούβες και αργότερα μηχανές ΔΙΑΣ, στρατοπεδεύοντας μέσα στην πλατεία. Εξαπέλυσαν απίστευτο κυνηγητό σε όλους-ες που ήταν μέσα και έξω σε αυτήν. Ελικόπτερα να πετούν σε κοντινή απόσταση, με κυνηγητό, ξύλο και προσαγωγές ακόμη και απ’ έξω από τα σπίτια τους αλλά και στα γύρω στενά μέχρι και στον σταθμό του ΗΣΑΠ Πετραλώνων, κόβοντας πρόστιμα σε κοπέλες που ήταν περαστικές και που είχαν στείλει sms κανονικά, σπέρνοντας τρόμο και τρομοκρατία.
Τα αντανακλαστικά του κόσμου είναι η ελπίδα για το μέλλον ! Μικρομάγαζα που ήταν νόμιμα ανοιχτά έβαζαν κόσμο μέσα για να γλυτώσει από τα κυνηγητά, πόρτες πολυκατοικιών άνοιγαν και ο κόσμος από τα μπαλκόνια, φώναζε συνθήματα και ότι είναι ανεπιθύμητοι.
Οι δυνάμεις καταστολής δεν χωρούν στις γειτονιές της Αντίστασης και της Αλληλεγγύης.
Απαιτούμε την απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων που βρέθηκαν στο δρόμο και στις διαδηλώσεις τη χτεσινή μέρα.
Η κρατική βαρβαρότητα δεν θα περάσει.
Μετά από 47 χρόνια, το Πολυτεχνείο ΖΕΙ στη μνήμη μας
και στους αγώνες που θα είναι μπροστά μας
για ΣΤΕΓΗ -ΨΩΜΙ – ΥΓΕΙΑ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !
Τρισεύγενη Βαρελά – Γιαννατσή