Απεργία παρά και ενάντια στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία
του Θόδωρου Κουτσουμπού
Το λιμάνι του Πειραιά «νέκρωσε» την Πέμπτη 24 Σεπτέμβρη από την απεργία των ναυτεργατικών σωματείων. Κανένα πλοίο δεν ξεκίνησε, κανένα δρομολόγιο δεν πραγματοποιήθηκε.
Από τις 5 το πρωί εκατοντάδες ναυτεργάτες και αλληλέγγυοι παρατάχθηκαν μπροστά στους καταπέλτες, με σημαίες, πανό, συνθήματα. Όμως κανένα πλοίο δεν φάνηκε να δοκιμάζει να επιβιβάσει επιβάτες -που δεν υπήρχαν- για να ξεκινήσει. Παρότι τις προηγούμενες ημέρες δεν υπήρξαν επαρκείς ενημερώσεις του επιβατικού κοινού για την απεργία, οι πλοιοκτήτες αποδέχθηκαν την απεργία και δεν φάνηκαν διατεθειμένοι να κινήσουν τα πλοία. Ίσως η κυβέρνηση και οι πλοιοκτήτες δεν ήθελαν να προσθέσουν κοινωνικές εντάσεις σ’ αυτήν την περίοδο, ίσως για τους πλοιοκτήτες να ήταν και συμφερτικό να μην πραγματοποιήσουν τα δρομολόγια με ελάχιστους επιβάτες…
Η απεργία πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία, αρχικά μόνο ενός ναυτεργατικού σωματείου, της ΠΕΝΕΝ (της πανελλήνιας ένωσης ναυτών εμπορικού ναυτικού). Η πρόταση της ΠΕΝΕΝ για απεργιακή δράση για την υπεράσπιση των ΣΣΕ, για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, λύση στα οξυμένα εργασιακά και συνταξιοδοτικά προβλήματα, αντιμετωπίστηκαν εντελώς αρνητικά από την ηγεσία του δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου, της ΠΝΟ και του –ισόβιου;- προέδρου της Χαλά και τις ηγεσίες του υποταγμένου κυβερνητικού/εφοπλιστικού συνδικαλισμού. Άρνηση όμως βρήκε η πρόταση για απεργία και από τις ηγεσίες των 4 σωματείων που βρίσκονται στην επιρροή του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ (ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, ΠΕΕΜΑΓΕΝ και Πανελλήνιας Ένωσης Ηλεκτρολόγων-Ηλεκτρονικών Εμπορικού Ναυτικού). Τελικά, όμως, λίγες μέρες πριν τις 24 του Σεπτέμβρη, τα τέσσερα σωματεία κήρυξαν και αυτά 24ωρη απεργία.
Έτσι, στο πρώτο λιμάνι της χώρας το πρωί της Πέμπτης 24/09 περί τους 130 απεργούς και αλληλέγγυους στην ΠΕΝΕΝ παρατάχθηκαν μπροστά στο πλοίο Delos της Blue Star και πάνω από 40 στο Champion Jet 2 Limassol. Την ίδια ώρα, απεργοί των τεσσάρων σωματείων παρατάχθηκαν μπροστά στο Blue Star Paros, περί τα 25 άτομα και άλλοι 30-40 στην προβλήτα των πλοίων του Σαρωνικού, που όμως είχαν κλειστές τις μπουκαπόρτες. Μερικές δεκάδες, επίσης έμεναν κοντά στο Blue Star Delos, αλλά σε απόσταση από το πλοίο και τους άλλους απεργούς…
Αλληλέγγυοι στην ΠΕΝΕΝ ήταν πολλές συλλογικότητες και εκπρόσωποι σωματείων, από την ΑΤΕ-ΕΚΑ, σύλλογο εργαζομένων ΕΛΓΟ, σύλλογο εργαζομένων στο ΤΕΕ, σύντροφοι από το ΝΑΡ, ΕΕΚ, ΞΕΚΙΝΗΜΑ, ΟΡΜΑ, Εργατική Αλληλεγγύη κ.ά.
Ανεξάρτητα από τους όποιους υπολογισμούς ή αρχικούς δισταγμούς, η απεργία της 24 Σεπτέμβρη στο κύριο λιμάνι της χώρας (και επίσης στη γραμμή Κέρκυρας–Ηγουμενίτσας, όπου το τοπικό σωματείο κήρυξε απεργία) δεν παύει να είναι σημαντική για το γενικότερο εργατικό κίνημα. Πρώτον, προκηρύχθηκε από ένα πρωτοβάθμιο σωματείο (αρχικά) με άρνηση της δευτεροβάθμιας Ομοσπονδίας (ΠΝΟ). Τέτοια απεργία είχε να κηρυχθεί 41 χρόνια, τόνισε ο Αντώνης Νταλακογεώργος στην ομιλία του μπροστά στο Delos. Φυσικά, χρειάστηκε πολύ δουλειά με απεύθυνση στη βάση. Από τις 26 Ιουλίου, ο πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. της ΠΕΝΕΝ επισκέφθηκαν δεκάδες πλοία, πραγματοποίησαν συσκέψεις με τα πληρώματα και οργάνωσαν τους όρους επιτυχίας της απεργίας. Αποτέλεσμα της δυναμικής της απεργίας ίσως υπήρξε και η απόφαση των τεσσάρων σωματείων να κηρύξουν και αυτά απεργία. Ένα βήμα έγινε, μια μάχη κερδήθηκε, ο αγώνας, ο ταξικός πόλεμος είναι μπροστά!
Όπως τόνισε ο Αντώνης Νταλακογεώργος (αφού κατήγγειλε το ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού):
«Σήμερα ο κλάδος μας και η ΠΕΝΕΝ έκαναν ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση να σπάσουν την ηττοπάθεια, την αποστράτευση, την απογοήτευση, το “δεν γίνεται τίποτα” που καλλιεργούν οι υποταγμένες στο κεφάλαιο συστημικές συνδικαλιστικές δυνάμεις.
Δεν κάναμε ούτε μισό βήμα πίσω όταν αποφασίσαμε την απεργιακή αυτή μάχη και ο αντίπαλος μας πληροφορούσε ότι η απεργία μας θα βγει παράνομη και καταχρηστική, ότι θα επιστρατεύσουν το υγειονομικό πρόβλημα ως μπαμπούλα εναντίον μας ή όταν ακόμη μας έρχονταν μηνύματα περί καταστολής στον δίκαιο αγώνα μας.
Σήμερα κερδήθηκε μια κρίσιμη και αποφασιστικής σημασίας μάχη για το ιστορικό μας σωματείο, όμως τα προβλήματα παραμένουν άλυτα, η κυβερνητική και εφοπλιστική αδιαλλαξία κορυφώνεται. Αυτό μας θέτει μπροστά στο καθήκον από την μια να σχεδιάσουμε τα επόμενα αγωνιστικά μας βήματα, την κλιμάκωση του αγώνα στον χώρο μας και από την άλλη να επιδιώξουμε οι μεμονωμένες κινητοποιήσεις και αγώνες που ξεσπούν σε διάφορους κλάδους και χώρους να ενιαιοποιηθούν, να συντονιστούν και να πάρουν πανελλαδική έκταση στα αιτήματα, στις μορφές και στην κλιμάκωση των αγώνων.
Με δεδομένο ότι το υγειονομικό πρόβλημα είναι όχι μόνο σε εξέλιξη αλλά το φαινόμενο λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις, όλες οι αγωνιστικές – ταξικές δυνάμεις πέρα από την διαφορετικότητα πρέπει να προτάξουν σε αυτές τις συνθήκες την ανάγκη να συγκροτήσουν ένα κοινό κέντρο αγώνα βάζοντας μπροστά τα εργατικά και λαϊκά προβλήματα έτσι ώστε να διαδραματίσουν έναν πρωταγωνιστικό ρόλο για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του συνδικαλιστικού και γενικότερα του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος στην χώρα μας».
Photo credits: Θόδωρος Κουτσουμπός
