του Κώστα Αποστολόπουλου
Η επιστροφή της απειλής του πληθωρισμού, δεν συνιστά εφιάλτη μόνο για τους οικονομολόγους και τους κεντρικούς τραπεζίτες ανά τον κόσμο, ωθώντας τους σε αναθεωρήσεις στη νομισματική τους πολιτική.
Πρώτα και κύρια, αποτελεί εφιάλτη για τις λαϊκές μάζες που βλέπουν το πραγματικό τους εισόδημα να ψαλιδίζεται και τις τιμές βασικών αγαθών να φτάνουν στα ύψη. Ένταση των πληθωριστικών πιέσεων σημαίνει στέρηση και πείνα για εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον πλανήτη.
Τα στοιχεία που δημοσιεύει ο FAO, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων, είναι ενδεικτικά:
Ο δείκτης τιμών τροφίμων αν και τον Ιούνιο μειώθηκε κατά 2,5% σε σχέση με τον Μάιο, εξακολουθεί να είναι 33,9% υψηλότερος από την ίδια περίοδο πέρυσι. Αυτή ήταν και η πρώτη πτώση μετά από δώδεκα συνεχόμενες μηνιαίες αυξήσεις, που κατέστησαν την τροφή κατά 33,9% πιο δυσπρόσιτη για μεγάλες μάζες ανθρώπων.
Πιο συγκεκριμένα, στα βασικά τρόφιμα, ο δείκτης τιμών δημητριακών βρίσκεται 33,8% πάνω από την τιμή του Ιουνίου 2020. Οι διεθνείς τιμές αραβοσίτου μειώθηκαν κατά 5,0% τον Ιούνιο, αλλά παρέμειναν πάνω από 72% υψηλότερες από ό, τι την ίδια περίοδο πέρυσι. Οι διεθνείς τιμές σιταριού παρέμειναν πάνω από τις τιμές του περασμένου έτους κατά 31%.
Αντίστοιχα, η τιμή των γαλακτοκομικών είναι 22% πάνω από την περυσινή τους τιμή, ενώ το κρέας κοστίζει 15,6% περισσότερο από το 2020.
Μεγάλες αυξήσεις σημειώθηκαν αντιστοίχως και στις τιμές παραγωγού: Στη σόγια, από Μάιο σε Μάιο, καταγράφηκε αύξηση 86% και στο καλαμπόκι 110%.
Η πανδημία και τα lockdown, προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες, ο εμπορικός πόλεμος ανάμεσα στις ηγέτιδες οικονομίες του πλανήτη, όλα με τον τρόπο τους, συνέβαλλαν καθοριστικά στην παραπάνω συνθήκη, της οποίας, είναι άγνωστο ποια θα είναι η επόμενη φάση της και με τι επιπτώσεις στους λαούς, καθώς η τροφή είναι ένα αγαθό με ανελαστική ζήτηση, που δεν «καταλαβαίνει» από πανδημίες…
Τα ανθρώπινα θύματα
Τι σημαίνουν στην πράξη αυτές οι αυξήσεις μαζί με μια σειρά άλλους παράγοντες που εμφάνισε ή διόγκωσε η πανδημία;
Σημαίνουν πείνα για εκατομμύρια ανθρώπους πάνω στη γη, καθώς «ο κορονοϊός επηρέασε περιοχές του κόσμου που είχαν πρόσφατα δραπετεύσει από σοβαρή τροφική ανασφάλεια», όπως αναφέρει έκθεση του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος του ΟΗΕ. Περί το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού έζησε το 2020 σε καθεστώς στέρησης, δηλαδή περί τα 810 εκατομμύρια άνθρωποι.
Οι πιο φτωχές χώρες του τρίτου κόσμου ήταν και αυτές που επλήγησαν περισσότερο και πλήττονται ακόμη, καθώς είναι αυτές που πληρώνουν το τίμημα της ανισότιμης κατανομής των εμβολίων, βρισκόμενες τώρα στο έλεος της μετάλλαξης Δέλτα.
Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής βιώνουν τις χειρότερες επιπτώσεις της κρίσης στην υγεία, με σχεδόν τριπλάσια αύξηση στον αριθμό των ατόμων που χρειάζονται επισιτιστική βοήθεια.
Στην αιχμή του προβλήματος βρίσκεται επίσης η Δυτική και Κεντρική Αφρική, όπου έχει σημειωθεί άνοδος 135% στον αριθμό των ανθρώπων σε επισιτιστική επισφάλεια, καθώς και στη Νότια Αφρική όπου σημειώθηκε αύξηση 90%. Συνολικά, σε ολόκληρη την ήπειρο το 21% των ανθρώπων πεινάει.
Σύμφωνα πάντα με την έκθεση του ΟΗΕ, περί τα 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν διέθεταν τους πόρους για να νοιώσουν διατροφικά ασφαλείς, που σημαίνει δεν ήξεραν αν θα έχουν να φάνε. Η πλειοψηφία αφορά και πάλι τα φτωχά σημεία του πλανήτη: Στην Ασία 1,85 δισεκατομμύρια, στην Αφρική 1 δισεκατομμύριο, σε Λατινική Αμερική και Καραϊβική 117 εκατομμύρια, αλλά και σε Ευρώπη και Β. Αμερική άλλα 17,3 εκατομμύρια άνθρωποι. 6 με 7 εκατομμύρια παιδιά αντιμετωπίζουν τον υποσιτισμό, οδηγώντας έτσι σε πρόβλεψη για επιπλέον 128.000 θανάτους παιδιών…
Η υγειονομική κρίση της πανδημίας, όπως και η συνακόλουθη επισιτιστική κρίση δεν είναι παρά μόνο πλευρές της κοινωνικής κρίσης που σοβεί στο πλανήτη. Επηρεάζει σε πρώτη φάση τους πλέον ευάλωτους, αλλά σίγουρα δεν αφορά μόνο αυτούς. Αποτελεί ένα συνολικό πρόβλημα της ανθρωπότητας, κι ως εκ τούτου θέτει το αίτημα μιας συνολικής λύσης.
