
Η φωτογραφία είναι της βραχονησίδας Πάσπαργος στο στενό Χίου-Τσεσμέ όπως φαίνεται από την ακτή της Αγίας Ερμιόνης στη Χίο (στο βάθος πίσω της φαίνεται η χερσόνησος της Ερυθραίας).
Η απόσταση μεταξύ Πάσπαργου και Αγίας Ερμιόνης Χίου είναι περίπου 3.600 μέτρα στη νοητή ευθεία και είναι το κοντινότερο σημείο ανάμεσα στη Χίο και στο Τουρκικό έδαφος.
Η βραχονησίδα βρίσκεται περίπου στη μέση του θαλάσσιου στενού που χωρίζει τα δύο κράτη με τη νοητή ευθεία τής μέσης απόστασης και για λίγες εκατοντάδες μέτρα είναι εντός των Τουρκικών χωρικών υδάτων. Πάνω σε αυτή λειτουργεί αυτόματος ηλεκτρικός φάρος που καθοδηγεί τα πλοία και από τις δυο μεριές των νοητών θαλασσίων συνόρων.
Μάλιστα λέγεται πως επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μέχρι το 1912 που η Χίος ενσωματώθηκε στην Ελλάδα ο φάρος που τότε ακόμη ήταν επανδρωμένος είχε ως τελευταίο φαροφύλακά του, διορισμένο από την Οθωμανική διοίκηση, έναν Χιώτη, τον παππού του τέως υπουργού του ΠΑΣΟΚ (και νυν στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ) Αντώνη Κοτσακά, που φρόντιζε τον φάρο ερχόμενος από τα Χιώτικα παράλια.
Τα ελληνικά πλοία της ακτοπλοΐας περνούν 300-400 μέτρα δυτικά της όταν προσεγγίζουν ή φεύγουν από το λιμάνι της Χίου.
Κατά την διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα, ο αντικειμενικός στόχος των χιλιάδων Χιωτών προσφύγων που εγκατέλειπαν τα βράδια το νησί για να αποφύγουν τους Γερμανούς και να ζητήσουν προσφυγικό άσυλο από τους Τούρκους(!), ήταν να καταφέρουν να διασχίσουν ταχύτατα αυτά τα 3500 μέτρα. Δηλαδή μέχρι να βγουν από τα ελληνικά χωρικά ύδατα που τα αστυνόμευε το γερμανικό πολεμικό ναυτικό με τις ταχύτατες βενζινακάτους του.
Μόλις τα πλεούμενα με τους (“παράνομους” ή όπως θα έλεγαν μερικοί στις μέρες μας (“λάθρο”)μετανάστες, καβαντζάριζαν τον Πάσπαργο, έκοβαν ταχύτητα με ανακούφιση καθώς έμπαιναν σε τουρκικά χωρικά ύδατα.
Από εκεί ήθελαν άλλα 2500 μέτρα μέχρι την τουρκική ακτή.
Πάνω από 25 χιλιάδες υπολογίζονται με τους πλέον μετριοπαθείς υπολογισμούς οι Χιώτες πρόσφυγες που εγκατέλειψαν τότε το νησί και πέρασαν στα απέναντι παράλια, πολλοί εξ αυτών με ενδιάμεσο σταθμό τον Πάσπαργο. Από εκεί συνέχισαν προς την Μέση Ανατολή, την Κύπρο, το Χαλέπι της Συρίας, την Παλαιστίνη, το Κάϊρο, την Αιθιοπία, μέχρι και το Βελγικό Κονγκό.

Στις μέρες μας πολλοί πρόσφυγες πολέμου κάνουν το ίδιο ταξίδι με πλεούμενα αλλά ανάποδα. Από την Αφρική και την Μέση Ανατολή μέσω Τουρκίας για να ζητήσουν άσυλο στην Ελλάδα. Από τα παράλια της Ερυθραίας προς την Χίο με ενδιάμεση καβάντζα τον Πάσπαργο για να γλυτώσουν την αστυνόμευση, την απώθηση και επαναπροώθηση που – guess what- εποπτεύουν και πάλι τα πλοία του γερμανικού πολεμικού ναυτικού επικεφαλής μια πολυεθνικής αστυνομικής και στρατιωτικής δύναμης της EE, του ΝΑΤΟ και της Frontex.
Η διαδρομή είναι ίδια και μόνο η φορά της αλλάζει. Η γεωγραφία δεν μπορεί να αλλάξει.
Ούτε ο ιμπεριαλισμός έχει αλλάξει πάρα πολύ. Είναι ο ίδιος ιμπεριαλισμός που γεννά τους πολέμους και την προσφυγιά. Αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει με την ανατροπή του.
Μόλις πριν δέκα μέρες το πλοίο της γραμμής Χίος-Πειραιά περισυνέλλεξε και διέσωσε έναν 21χρονο Σομαλό πρόσφυγα που με αυτοσχέδια σχεδία θαλασσόδερνε μεταξύ Πάσπαργου και Χίου. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Χίου με συμπτώματα υποθερμίας λίγες μόλις ώρες αφού η προσωρινή κάλμα των Αλκυονίδων ημερών δώσει την σκυτάλη σε ένα δεκαήμερο θυελλωδών ανέμων. Ήταν ένας ριψοκίνδυνος αλλά τυχερός πρόσφυγας που είχε την τύχη να διασωθεί πριν πνιγεί ή πεθάνει από το κρύο. Εκατοντάδες άλλοι δεν είχαν την τύχη του.
Και ορισμένοι που τα κατάφεραν και έφτασαν στις ακτές της Χίου, επαναπροωθήθηκαν από το Ελληνικό λιμενικό και την Frontex πίσω στον Πάσπαργο παράνομα.
Υποθέσεις που ήδη έχουν προκαλέσει διεθνή σάλο και δικαστική διερεύνηση κατά στελεχών της Frontex αλλά που στη χώρα του Νότη Μηταράκη περνάνε απαρατήρητες από τα Πετσοσιτιζόμενα ΜΜΕ.
Γ.Χ.