ΠΑΡΩΔΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Στην υπόθεση του τραυματισμού της Aγγελικής Kουτσουμπού από αστυνομικό της ομάδας ΔEΛTA
Επίσημο τέλος δόθηκε την Δευτέρα 14/11/2016, από την δικαστική έδρα του 8ου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Aθηνών, στην υπόθεση του βαρύτατου τραυματισμού της σ. Αγγελικής Κουτσουμπού από τον αστυνομικό της ομάδας ΔΕΛΤΑ, Θεμιστοκλ.ή Ποιμενίδη, κατά την μαζική επίθεση εναντίον του μπλοκ του ΕΕΚ, στη διαδήλωση για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου. Η έφεση ήταν να εκδικαστεί την Παρασκευή 4 Νοέμβρη αλλά λόγω παρέλευσης του ωραρίου διεκόπη και μετατέθηκε στις 14 του μήνα.
Η δικαστική έδρα έκρινε ως ανυποστήρικτη την έφεση που είχε ασκήσει ο Ποιμενίδης κατά της πρωτόδικης απόφασης (12 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή), μετά τις αλλεπάλληλες απουσίες του από τις δικαστικές αίθουσες. Προφανώς, ο αστυνομικός ή και η υπηρεσία του, έκριναν, τελικά, πως δεν τους συμφέρει να υποστηρίξουν την έφεση και να ξανανοίξουν μια υπόθεση που η εκδίκασή της πρωτόδικα έριξε τον ένοχο στα μαλακά, εξευτελίζοντας κάθε έννοια δικαιοσύνης, αφού εκδίκασε ως «τροχαία παράσυρση» την μαζική επίθεση με μηχανές κατά διαδηλωτών – επίθεση που προφανώς ενείχε την πιθανότητα ακόμα και θανάτου.
Η επίθεση, που είχε αποτέλεσμα πλήθος συλλήψεων και τραυματισμών –με σοβαρότερο τον παρ’ ολίγον θάνατο της αγωνίστριας κατά της Χούντας, Α. Κουτσουμπού- ήταν αποτέλεσμα της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που επιχείρησε να επιβάλλει το κράτος, μετά το «σοκ» της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008, και κατόπιν εντολών της τότε πολιτικής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μ. Χρυσοχοΐδη. Όπως αργότερα αποκαλύφθηκε από τις διαρροές των Wikileaks, ο Χρυσοχοΐδης είχε συζητήσει για την αντιμετώπιση της διαδήλωσης της 6ης Δεκέμβρη 2009 με τον πρέσβη των HΠA Σπέκχαρντ, στον οποίο δήλωσε ότι ανησυχεί αλλά «έχουμε ετοιμάσει επιχειρησιακό σχέδιο». H επίθεση στη διαδήλωση και στο μπλοκ του EEK ήταν εν ψυχρώ σχεδιασμένη από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Eξ άλλου, ο ίδιος ο Xρυσοχοΐδης, που την εποχή εκείνη εποφθαλιούσε να γίνει «βεζύρης στη θέση του βεζύρη» -στην αρχηγία του ΠAΣOK- είχε δηλώσει ότι αντιμετωπίζουμε «ένα ρήγμα στην οικονομία και ένα ρήγμα στην ασφάλεια».
Αν το πρώτο ρήγμα «αντιμετωπίστηκε» με το μνημόνιο (το οποίο ο ίδιος ψήφισε χωρίς να έχει διαβάσει!), το δεύτερο, αντιμετωπίστηκε με την άγρια καταστολή και με τον πρωτοφανή διεμβολισμό της διαδήλωσης με μοτοσυκλέτες που έπεφταν πάνω στα κορμιά των διαδηλωτών. H χρήση μοτοσυκλετών ως μέσο διάλυσης διαδηλώσεων έκτοτε χρησιμοποιήθηκε και σε άλλες περιπτώσεις, όμως ήταν τόσο επικίνδυνη που τελικά αναγκάστηκαν να θέσουν την ΔEΛTA στο… παρασκήνιο, εντάσσοντας τους άνδρες της σε άλλες υπηρεσίες (κυρίως στη ΔIAΣ).
Η πρωτόδικη διαδικασία, παρά τα εμπόδια που έθετε η έδρα, είχε καταδείξει τα παραπάνω με πλήθος μαρτύρων αυτοπτών και άλλων από όλο το φάσμα της αριστεράς και του εργατικού κινήματος. H συνήγοροι της τραυματισμένης αγωνίστριας με σημαντικές αγορεύσεις είχαν καταδείξει ότι δεν επρόκειτο για τροχαίο και ότι το μονομελές πλημμελιοδικείο ήταν αναρμόδιο να εκδικάσει την υπόθεση. O δικαστής όμως δίκαζε με προειλημμένη απόφαση.
H δικαστική διαδικασία ήταν εμπαιγμός. Συνέχιζε στη «γραμμή» που είχε δώσει ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Πεταλωτής, ο οποίος, αν και αναρμόδιος, είχε γνωμοδοτήσει ότι επρόκειτο περί τροχαίου από τις πρώτες κιόλας ώρες του…. «ατυχήματος».
Tο 8ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο που εκδίκαζε την έφεση με την απόφασή του θέλησε να κλείσει τελεσίδικα την υπόθεση. Οι δικαστές, θέλησαν να τελειώνουν με διαδικασία ενός λεπτού με το «αγκάθι» μιας υπόθεσης-όνειδος για την Ελληνική Δικαιοσύνη, επιχειρώντας να φιμώσουν την πολιτική αγωγή που ζητούσε να παραπεμφθεί η υπόθεση σε αρμόδιο δικαστήριο. Μόνο μετά από την επιμονή των συνηγόρων της παθούσας, Άννυς Παπαρούσου και Σπύρου Φυτράκη, καταγράφηκε το αίτημα στα πρακτικά από την γραμματέα της έδρας, τυπικά, χωρίς καν η πρόεδρος να αναγνωρίζει την διαδικασία και το δικαίωμα της πολιτικής αγωγής να τοποθετηθεί σχετικά, εν μέσω έντασης και διαμαρτυριών από το ακροατήριο.
Ο τρόπος που έπεσε η αυλαία αυτής της υπόθεσης, δεν αφήνει περιθώρια σε αυταπάτες για το ρόλο της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» του αστικού κράτους – ακόμα και με κυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά»! Η αστική δικαιοσύνη, οι δικαστές κι οι εισαγγελείς, αποκαλύπτεται ότι δρουν όχι ως ανεξάρτητη εξουσία που κατά το σύνταγμα απονέμει δικαιοσύνη, αλλά ως τμήμα του κατασταλτικού μηχανισμού. Eνεργώντας χέρι-χέρι με τον ογκούμενο νομοθετικό αυταρχισμό, τις κυβερνητικές αποφάσεις κι εντολές, την εκτέλεσή τους από τα «Σώματα Ασφαλείας» και τους μηχανισμούς της βίας, τα δικαστήρια έρχονται να επισφραγίσουν τις πράξεις της βάρβαρης κρατικής καταστολής, αυθαιρεσίας και ανομίας.
Aλλά, θα έλθει μια στιγμή -και ελπίζουμε πως δεν θα αργοπορήσει-, που το δικαστήριο της Ιστορίας θα δικάσει και θα καταδικάσει τους άδικους μηχανισμούς της βίας και καταστολής, σε όλες τους τις εκφάνσεις. Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική δικαίωση των θυμάτων του κράτους και του καπιταλισμού, χωρίς την συθέμελη ανατροπή τους, και χωρίς το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας, που λέξεις όπως δικαιοσύνη, θα βρουν το νόημά τους και θα καθαριστούν από τη λάσπη και τη βρωμιά της ταξικής αδικίας.
Κ. Αποστολόπουλος