του Γιάννη Αγγέλη
Σε πρόσφατη μελέτη της BIS (Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών) με ημερομηνία δημοσίευσης 12/10/2020 και τίτλο “Bankruptcies, unemployment and reallocation from Covid-19” επιβεβαιώνεται, με αναλυτικά ιστορικά στοιχεία, τα οποία συμπεριλαμβάνουν σε ορισμένα σημεία τους και στατιστικά στοιχεία από την Ελλάδα, ότι :
- το πραγματικό κύμα ανεργίας που ακολουθεί την “έξοδο” από την πανδημία δεν έχει ακόμα εμφανισθεί στην οικονομία και την κοινωνία.
- οι κυβερνητικές παρεμβάσεις που θα διαμορφώσουν την έκταση και τον χρόνο αυτού του κύματος στις περισσότερες χώρες έχουν ήδη αρχίσει να ετοιμάζονται.
- οικονομίες σε χώρες με χαρακτηριστικά όπως της Ελλάδας χρειάζονται μεγαλύτερο χρόνο “ανάκαμψης” από αυτό το κύμα της ανεργίας και μεγαλύτερες παρεμβάσεις αναδιάρθρωσης.
- οι Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις στην πλειονότητά τους οδηγούνται σε χρεοκοπία και κλείσιμο, όπως και οι αποκαλούμενες επιχειρήσεις “ζόμπι”, ενώ οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι συνήθως οδηγούνται σε αναδιάρθρωση και επιβίωση.
Σύμφωνα με την μελέτη της BIS “To αναμενόμενο κύμα χρεοκοπιών επιχειρήσεων μετά την εμφάνιση της πανδημίας δεν έχει ακόμα εμφανισθεί, εν μέρει λόγω των μέτρων στήριξης (σ.σ. της κυβερνητικής πολιτικής), αλλά και λόγω της εγγενούς χρονικής υστέρησης μεταξύ της πτώσης του ΑΕΠ [ύφεσης] και της εκδήλωσης της αφερεγγυότητας [των επιχειρήσεων]…”.
Επισημαίνεται μάλιστα ότι η άνευ προηγουμένου παρεμβάσεις στήριξης μετά τον Μάρτιο σε επίπεδο νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής, έχουν περιορίσει προσωρινά τον αντίκτυπο της απότομης συρρίκνωσης της οικονομικής δραστηριότητας στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Όμως οι συνέπειες της πανδημίας και μάλιστα σε ένα περιβάλλον που ήδη η διεθνής οικονομία βάδιζε ολοένα και βαθύτερα στην ύφεση, οδηγούν αναπόφευκτα σε χρεοκοπίες και κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας σε μεγάλους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας με κάποια υστέρηση χρόνου σε σύγκριση με την ταχύτητα πτώσης του ΑΕΠ.
Στο σημείο αυτό η μελέτη “συνιστά” στις κυβερνήσεις την ανάγκη ανακατανομής των διαθέσιμων πόρων σε τμήματα της οικονομικής δραστηριότητας (επιχειρήσεις) με καλύτερες “προοπτικές” προκειμένου να στηριχθεί η ανάκαμψη μετά την πανδημία και την εκτεταμένη ανεργία στους “αδύναμους” κλάδους…
Τα διαγράμματα που συνοδεύουν την μελέτη, καθιστούν σαφές ότι η χρεοκοπία των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι αναπόφευκτη και εν μέρει “αποδεκτή” με στόχο τον αναπροσανατολισμό των διαθέσιμων πόρων από πλευράς κυβερνήσεων.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Επαγγελματικές Ενώσεις των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων στην Ελλάδα προβλέπουν κλείσιμο 90 – 100 χιλιάδων επιχειρήσεων μέχρι το τέλος του έτους.
Όπως αναφέρεται στην μελέτη “αντιμέτωπες με την πρωτοφανή επείγουσα ανάγκη και αβεβαιότητα, οι αρχές πρέπει να χαράξουν πολιτική αρχικά προσανατολίζοντας τα μέτρα τους στην σταθεροποίηση των χρηματοπιστωτικών αγορών, την πρόληψη και διαχείριση των πτωχεύσεων των επιχειρήσεων και στη συγκράτηση των αποτελεσμάτων της πτώσης της απασχόλησης… Και καθώς η αβεβαιότητα [θα] υποχωρεί σταδιακά θα πρέπει να προωθηθούν διαρθρωτικές αλλαγές[…] με στόχο την διαχείριση της κρίσης και την ανακατανομή των πόρων από τις επιχειρήσεις με κακές προοπτικές σε εκείνες που διαθέτουν ελπιδοφόρες δραστηριότητες.
Σημειώνεται δε στο σημείο αυτό ότι στις ΗΠΑ αυτό έχει αρχίσει να οδηγεί στο κλείσιμο των επιχειρήσεων “ζόμπι” και στην εκκαθάριση των μικρομεσαίων που δεν αντέχουν στην κρίση, με αποτέλεσμα τα 2/3 των Μικρομεσαίων να εκκαθαρίζονται ήδη με βάση το πτωχευτικό δίκαιο…
Σ’ αυτήν την “λογική” της προαναφερθείσας μελέτης είναι προφανές ότι θα πρέπει να κατανοηθεί και να αντιμετωπισθεί το σχέδιο Πισσαρίδη και η βιασύνη της κυβέρνησης να το προωθήσει εν μέσω πανδημίας.
Αυτό το σχέδιο άλλωστε δρομολογείται σε συνδυασμό αφ’ ενός με τις περιβόητες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, καταστρατηγώντας και τα τελευταία υπολείμματα προστασίας που είχαν απομείνει μετά τα τρία μνημόνια και με το νέο πτωχευτικό δίκαιο που πρόκειται να ψηφισθεί πριν από το τέλος του έτους.
