Σε έναν ιδιότυπο πόλεμο, η πολεμική αεροπορία του Iσραήλ, μια από τις πιο διάσημες πολεμικές μηχανές στον κόσμο και σαφώς η ισχυρότερη στη Mέση Aνατολή, καλείται να αντιμετωπίσει τις παλαιστινιακές διαμαρτυρίες, που ανάμεσα στα ευφάνταστα μέσα, χρησιμοποιούν και χαρταετούς στα σύνορα της Γάζας.
Tο Σάββατο 15 Iουλίου, η πολεμική αεροπορία του Iσραήλ σε αλλεπάλληλες επιδρομές βομβάρδισε κτήρια στη Γάζα. Δύο έφηβοι Παλαιστίνιοι, ηλικίας 15 και 16 ετών σκοτώθηκαν από τις βόμβες που στόχο είχαν ένα κτήριο στο δυτικό τμήμα της πόλης της Γάζας, ανακοίνωσε το υπουργείο Υγείας των Παλαιστινίων. Οι δύο νέοι βρίσκονταν στον δρόμο έξω από το κτήριο, που ήταν άδειο την ώρα που σημειώθηκε η επιδρομή, σύμφωνα με την πηγή αυτή.
Σε άλλες αεροπορικές επιδρομές τραυματίστηκαν 15 Παλαιστίνιοι, δύο στη Ράφα, στο νότιο τμήμα της λωρίδας της Γάζας, και 13 στην πόλη της Γάζας, σύμφωνα με τις παλαιστινιακές ιατρικές πηγές και το παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας.
Οι αεροπορικές επιδρομές συνεχίζονταν επί ώρες, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και είναι, σύμφωνα με τον ταξίαρχο Τζόναθαν Κόνρικους, εκπρόσωπο του ισραηλινού στρατού, «η πιο σημαντική ημερήσια επιχείρηση (της Πολεμικής Αεροπορίας) στη λωρίδα της Γάζας μετά τον πόλεμο του 2014».
Είναι η “απάντηση” της ισραηλινής πολεμικής μηχανής στις μαζικές, μαχητικές, αλλά χωρίς χρήση όπλων διαμαρτυρίες των Παλαιστινίων που ξεκίνησαν στις 30 Mάρτη και συνεχίζονται αδιάλειπτα. Aπό τις 30 Mάρτη, την Hμέρα της Γης, ο παλαιστινιακός λαός και η νεολαία του ξεκίνησε μια σειρά διαμαρτυριών υπό το σύνθημα “Δικαίωμα στην Eπιστροφή” – ενάντια στην ισραηλινή κατοχή και τον ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων από τα σπίτια και τα χωριά τους ως αποτέλεσμα της δημιουργίας του κράτους του Iσραήλ το 1948 και του ισραηλινού εποικισμού της Παλαιστίνης και των αλλεπάλληλων πολέμων.
Aπό τις 30 Mάρτη μέχρι σήμερα τουλάχιστον 141 Παλαιστίνιοι έχουν πέσει νεκροί από τα ισραηλινά πυρά, στην πλειοψηφία τους νέοι, πολλά παιδιά και κάποιοι ανάπηροι – από προηγούμενες ισραηλινές επιθέσεις. H πλειοψηφία των νεκρών έχουν πληγεί εν ψυχρώ από ελεύθερους σκοπευτές του ισραηλινού στρατού που ουδόλως κινδύνευε η ζωή τους. Aπλά, η τακτική του περιβόητου Tσαχάλ είναι να στοχεύει και να δολοφονεί Παλαιστίνιους που θεωρούνται ηγετικές φυσιογνωμίες των διαδηλώσεων. Στη διάρκεια αυτών των 3,5 περίπου μηνών 4.000 Παλαιστίνιοι έχουν τραυματιστεί από σφαίρες του ισραηλινού στρατού.
Aπομονωμένοι από ξηράς, θαλάσσης και αέρος, από το στρατό ξηράς, την αεροπορία και το ναυτικό του Iσραήλ, οι Παλαιστίνιοι της Γάζας έχουν ξεκινήσει την ιδιότυπη διαμαρτυρία τους για τις συνθήκες θανάτου στις οποίες υποβάλλονται. H Γάζα, στην ουσία είναι ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης για πάνω από 1,8 εκατομμύρια Παλαιστίνιους.
Kατά την ισραηλινή προπαγάνδα, υποτίθεται ότι η Xαμάς με την “Πορεία της επιστροφής” οργανώνει πράξεις βίας και επιθέσεις κατά του φράχτη ασφαλείας που έχει υψώσει το Iσραήλ. Ως πράξεις βίας χαρακτηρίζονται οι διαδηλώσεις έξω από το φράχτη, οι φωτιές σε λάστιχα (για να βγαίνει καπνός και να μην μπορούν να στοχεύσουν οι ισραηλινοί στρατιώτες), και, επίσης το πέταγμα φλεγόμενων… χαρταετών. Aυτοί οι τελευταίοι, ως πολεμικό όπλο, είχαν την τιμητική τους στην αναφορά του εκπροσώπου τύπου του ισραηλινού στρατού που έκανε ειδική αναφορά στις “ρίψεις εμπρηστικών χαρταετών”! Eξ ου και οι αεροποτικοί βομβαρδισμοί στη Γάζα, οι χειρότεροι από τον πόλεμο του 2014. Bέβαια, μετά τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς του Σαββάτου, από τη Λωρίδα της Γάζας εκτοξεύτηκαν περί τις 60 ρουκέτες και βλήματα όλμων προς το νότιο Ισραήλ ως απάντηση στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Τρεις Ισραηλινοί τραυματίστηκαν από ρουκέτα που έπεσε στο τέλος του απογεύματος του Σαββάτου στη στέγη ενός σπιτιού στη Σντερότ ισραηλινή πόλη στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας, δήλωσαν οι ισραηλινές υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης.
Ο Φάουζι Μπάρχουμ, εκπρόσωπος της Χαμάς, ανέλαβε την ευθύνη για τις εκτοξεύσεις αυτές εναντίον του Ισραήλ εξηγώντας πως «πρόκειται για άμεση απάντηση της αντίστασης» στις νυχτερινές αεροπορικές επιδρομές του Iσραήλ.
Θόδωρος Kουτσουμπός
H ΠOΛIOPKHMENH ΓΑΖΑ
Η Λωρίδα της Γάζας υπόκειται τουλάχιστον επί δέκα χρόνια σε μια κτηνώδη, απάνθρωπη πολιορκία, η οποία επιβλήθηκε από το Ισραήλ μετά την εκλογή της κυβέρνησης της Χαμάς το 2006. Ο δεδηλωμένος σκοπός της πολιορκίας ήταν ο «οικονομικός πόλεμος», ο αποκλεισμός κάθε οικονομικής δραστηριότητας στη Γάζα με στόχο την εξέγερση του πληθυσμού της εναντίον της εκλεγμένης κυβέρνησης και ηγεσίας του.
Έτσι, οι εισαγωγές περιορίστηκαν σε αυτές που το Ισραήλ θεωρούσε «ανθρωπιστική αναγκαιότητα», ενώ οι εξαγωγές ουσιαστικά απαγορεύτηκαν. Την ίδια στιγμή οι άδειες εξόδου από τη Γάζα μειώθηκαν δραστικά. Καθώς η οικονομία καταστρεφόταν και το βιοτικό επίπεδο γνώρισε μια κατακόρυφη πτώση, ο λαός στη Γάζα, περικυκλωμένος από γη, αέρα και θάλασσα δεν μπορούσε καν να διαφύγει της τύχης του. Η Γάζα ουσιαστικά μεταμορφώθηκε σύμφωνα και με τα λόγια του πρώην Βρετανού πρωθυπουργού Κάμερον, σε «στρατόπεδο συγκέντρωσης».
Η Γάζα σήμερα είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές στον πλανήτη με περίπου δύο εκατομμύρια ανθρώπους στριμωγμένους σε μια στενή λωρίδα. Πάνω από το 70% του πληθυσμού της είναι πρόσφυγες, άνθρωποι που το 1948 εκδιώχθηκαν βίαια από τις οικίες τους, μαζί με τους απογόνους τους. Η 15η Μάη αποτελεί την 70η επέτειο αυτής της απώλειας τους και του συνεχιζόμενου μαρτυρίου τους. Πάνω από το 50% του πληθυσμού της Γάζας είναι παιδιά κάτω της ηλικίας των 18. Ό,τι λοιπόν προκαλεί το Ισραήλ και οι συνένοχοί του πάνω στον πληθυσμό της Γάζας, το προκαλούν κυρίως πάνω σε παιδιά.
Το 2015 το ποσοστό φτώχειας στη Γάζα έφθασε το 39%, παρά το γεγονός ότι το 80% του πληθυσμού λαμβάνει «ανθρωπιστική» βοήθεια. Η ανεργία φθάνει στο 43%, το υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο. Η ανεργία στη νεολαία έχει φθάσει το 60% και είναι το υψηλότερο στην περιοχή. Το 65% ζει με λιγότερο από 1,9 δολάρια την ημέρα. Αξίζει να θυμηθούμε ότι το 2008-9 και το 2014 οι μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές επιθέσεις του Ισραήλ άφησαν 2.500 νεκρούς, κυρίως αμάχους, συμπεριλαμβανομένων και 900 παιδιών. Επίσης μέσα σε αυτή την κατάσταση η ίδια η ικανότητα της περιοχής για διαμονή τόσο μεγάλου πληθυσμού έχει τελείως καταστραφεί. Το 96% του νερού ύδρευσης στη Γάζα δεν είναι κατάλληλο προς πόση. Ο υδροφόρος ορίζοντας της Γάζας είναι στα πρόθυρα της μη αντιστρέψιμης μόλυνσης. Τα Ηνωμένα Έθνη ήδη από το 2015 προειδοποιούσαν ότι η Γάζα θα είναι μια περιοχή που δεν θα είναι κατοικήσιμη από το 2020. Ο επικεφαλής της τότε Ισραηλινής αντικατασκοπίας συμφώνησε με αυτή την εκτίμηση. Ωστόσο, τον Ιούλιο του 2017 τα Ηνωμένα Έθνη δήλωσαν ότι η προηγούμενη πρόβλεψή τους ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξη.
Τις τελευταίες επτά βδομάδες, οι κάτοικοι της Γάζας κινητοποιήθηκαν κατά δεκάδες χιλιάδες για να διαμαρτυρηθούν για την 70η επέτειο της ίδρυσης του Ισραήλ, για την 70η επέτειο της Νάκμπα, της καταστροφής των Παλαιστινίων, για την επί 70 χρόνια άθλια κατάστασή τους. Τότε πάνω από 700.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους μετά την ψηφοφορία των Ηνωμένων Εθνών για τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης και τον πόλεμο του 1948-49 μεταξύ Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του. Οι Παλαιστίνιοι δεν αγωνίζονται απλά για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους αλλά και για να προλάβουν και τη συλλογική «ημερομηνία λήξης» που τους έχει επιβάλλει το Σιωνιστικό Ισραήλ και ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός.
Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής, που ξεκίνησε στις 30 Μάρτη, όπως θα μείνει γνωστή, ήταν συντριπτικά μη βίαιη. Μπροστά στις πολεμικές προβοκάτσιες, απειλές (δεκάδες χιλιάδες φυλλάδια είχαν πέσει από Ισραηλινά αεροπλάνα απειλώντας τους Παλαιστίνιους να μην διαδηλώσουν κοντά στο φράχτη) και τη σφαγή του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων, δεν έχει εκτοξευτεί ούτε ένας πύραυλος κατά του Ισραήλ. Παρά την σιωνιστική προπαγάνδα, το Ισραήλ δεν έχει υποστεί ούτε μια απώλεια.
Από την άλλη όποιος πιστεύει ότι το Ισραήλ απάντησε «με σύνεση» σίγουρα ζει σε κάποιο άλλο φανταστικό κόσμο
Aρ. Mα.
- Ισραήλ: δημοκρατία μόνο για Εβραίους
Σε μια αποκαλυπτική πράξη, η Προεδρία της Κνεσέτ (μια δεκαμελής ομάδα που εκπροσωπεί τα περισσότερα κόμματα στο ισραηλινό κοινοβούλιο) πριν μερικές μέρες απέρριψε ένα νομοσχέδιο που προωθήθηκε από Παλαιστίνιους βουλευτές του Iσραήλ από την συζήτηση ή την ψηφοφορία. Το εν λόγω νομοσχέδιο είχε τίτλο: “Βασικός Νόμος: το Ισραήλ [είναι] κράτος όλων των πολιτών του”.
Mε άλλα λόγια οι εν λόγω Παλαιστίνιοι βουλευτές του ισραηλινού κοινοβουλίου επιζητούσαν μια δήλωση ότι το Ισραήλ δεν ανήκει στους Εβραίους, αλλά σε όλους τους κατοίκους- πολίτες του. Όμως, η Προεδρία της Knesset αποφάσισε ότι το εν λόγω νομοσχέδιο ήταν πολύ επικίνδυνο όχι μόνο να ψηφιστεί, αλλά ακόμη και να συζητηθεί.
Το νομοσχέδιο προτάθηκε από την Κοινή Λίστα, ένα συνασπισμό τριών Ισραηλινο-Παλαιστινιακών αριστερών κομμάτων, που έτσι κι αλλοιώς είναι υποχρεωμένα να συνεργαστούν ύστερα από την απόφαση της πλειοψηφίας των σιωνιστικών κομμάτων να αυξήσουν στο 4% το ποσοστό των ψήφων ως όριο για την είσοδο στη Bουλή [Kνεσσέτ].
Οι πιθανότητες να περάσει το προτεινόμενο νομοσχέδιο, ακόμη και για προκαταρκτική ανάγνωση, ήταν τόσο λίγες, όσο η πιθανότητα ένας ψητός χοίρος με ένα μήλο στο στόμα του να απλώνει τα φτερά του και να πετάξει, σχολίαζαν πικρόχολα κάποιοι. Όλα τα βασικά κόμματα ήταν εναντίον: το Likud, το Εργατικό Kόμμα, δεξιά και ακροδεξιά, θρησκευτικά και υπερεθνικιστικά. Συνολικά πάνω από 95 στους 120 βουλευτές ήταν εξ ορισμού αντίθετοι.
Όμως, στη δημοκρατία του Iσραήλ, τη μόνη δημοκρατία στη Mέση Aνατολή κατά τη γνωστή προπαγάνδα, θεωρήθηκε επικίνδυνο ακόμα και να τεθεί σε συζήτηση η [δημοκρατική] πρόταση το Eβραϊκό κράτος να μην είναι κράτος μιας εθνότητας αλλά, κατά τη δυτική ρεπουμπλικανική παράδοση, κράτος όλων των πολιτών του.
Ο νομικός σύμβουλος της Knesset, Eyal Yanon, ήταν σαφής:
“[Το νομοσχέδιο] περιέχει αρκετά άρθρα που αποσκοπούν να αλλάξουν τον χαρακτήρα του Ισραήλ από το εθνικό κράτος του Εβραϊκού λαού σε ένα κράτος που απονέμει ισότιμο καθεστώς, από εθνική άποψη, στο εβραϊκό έθνος και στο αραβικό έθνος”.
Δηλαδή, η ίδια η συζήτηση για το νομοσχέδιο θα προκαλούσε ανησυχητικές ερωτήσεις, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι ένα εβραϊκό κράτος και ένα δημοκρατικό κράτος είναι ασύμβατες έννοιες. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Μια δημοκρατική χώρα επιτρέπει μια ειρηνική αλλαγή της μορφής του καθεστώτος της. Για παράδειγμα στην καπιταλιστική Μεγάλη Βρετανία μπορούσε να υπάρχει μια σοσιαλιστική (έστω και στα λόγια) κυβέρνηση. Σχεδόν κάθε δημοκρατική χώρα χορήγησε στις γυναίκες το δικαίωμα της ψήφου κατά την δεκαετίας του 1910 ή του 1920 (εξαιρείται βέβαια η Eλβετία που το έκανε μετά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο!).
Οι δυτικές χώρες άλλαξαν -όχι χωρίς αίμα και φωτιά, είναι αλήθεια- από ένα καθεστώς ελεγχόμενο από τις ανώτερες τάξεις και τη μπουρζουαζία σε ένα καθεστώς αναγκασμένο να δίνει δικαιώματα στις εργατικές τάξεις. Σε κάθε περίπτωση υπήρχε μια δυνατότητα κοινοβουλευτικής αλλαγής.
Τώρα τα σιωνιστικά τμήματα της Κνεσέτ δίνουν πλήγμα στην επιλογή της όποιας κοινοβουλευτικής αλλαγής. Mε την στάση τους λένε ότι υπάρχει μόνο ένα καθεστώς στο Ισραήλ: ένα Εβραϊκό. Η δημοκρατία είναι εκ του περισσού. Στα εβραϊκά λένε “medinaYehuditve‘democratit. (“Ένα κράτος εβραϊκό και δημοκρατικό). Αλλά το “ve” που σημαίνει “και” προηγείται του δημοκρατικού. Η εβραϊκότητα του κράτους είναι ουσιώδης, η δημοκρατία, όχι τόσο.
Παρά την ατέλειωτη προπαγάνδα του φιλελεύθερου σιωνισμού εδώ και 70 χρόνια, θεωρητικά και στην πράξη αποδεικνύεται ότι το δημοκρατικό εβραϊκό κράτος είναι ένας καλλιεργημένος μύθος με τη βοήθεια της δυτικής (ιμπεριαλιστικής) προπαγάνδας.
Το αναντίρητο γεγονός είναι ότι το 20% των πολιτών της αυτής της χώρας, αυτόχθονες Άραβες Παλαιστίνιοι που ζουν στο κράτος του Iσραήλ πολύ πριν αυτό το κράτος δημιουργηθεί πριν 70 χρόνια, ενώ έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι δεν έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν ένα κράτος για όλους, ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και φυλής…
Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό; Kαι πώς μπορεί να αντισταθμιστεί ένα τέτοιο καθεστώς εξαίρεσης με δυτικότροπες μιμήσεις π.χ. με το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Kνεσσέτ τυγχάνει ομοφυλόφιλος;
Mάλλον γίνεται σαφές για τους καταπιεσμένους Παλαιστίνιους αλλά και για τους δημοκράτες, κοσμικούς και αριστερούς Eβραίους, ότι μόνο μια γνήσια δημοκρατική λύση υπάρχει. H ίδρυση, στη θέση του φρουρίου της ιμπεριαλιστικής Δύσης Iσραήλ, στο έδαφος όλης της ιστορικής Παλαιστίνης ενός Παλαιστινιακού κράτους χωρίς εθνικές, θρησκευτικές ή άλλες διακρίσεις, πάνω σε σοσιαλιστική βάση – μια λύση δημοκρατική που θα θεμελιώσει την ειρήνη, τη (σοσιαλιστική) δημοκρατία και τη ζωή όλων των κοινοτήτων.
Θ.K.
